Krew z krwi

Trochę słabsza od Brudnego, ale dobrze się czytało.

Trochę słabsza od Brudnego, ale dobrze się czytało.

Osią tej książki wbrew pozorom, nie są choroby syna, tylko pogrywanie Daniela Adamskiego z policją, prokuraturą, własną mamusią, w ogóle ze wszystkimi naokoło.
Było tego tyle (zabijał on, a może nie),że odbierałem to, jako pogrywanie autora z czytelnikiem i niekiedy to ja, miałem mordercze myśli co do pisarza.
Zakończenie mało prawdopodobne, chociaż nie niemożliwe. Poza tym jeśli ojciec (i nie tylko - jak się okaże) wykazuje tyle empatii i serca do własnego syna, to czy zabijając inne osoby, naprawdę ma takie cechy, czy działa już zaślepienie, a więc coś z dziedziny psychiatrii.
Trochę za męcząca i wkurzająca ta opowieść, chociaż sam pomysł dobry.

Osią tej książki wbrew pozorom, nie są choroby syna, tylko pogrywanie Daniela Adamskiego z policją, prokuraturą, własną mamusią, w ogóle ze wszystkimi naokoło.
Było tego tyle (zabijał on, a może nie),że odbierałem to, jako pogrywanie autora z czytelnikiem i niekiedy to ja, miałem mordercze myśli co do pisarza.
Zakończenie mało prawdopodobne, chociaż nie niemożliwe. Poza...

Książka bardzo słaba.Chyba autor napisał ją rzeczywiście dla syna i tylko syn powinien ją przeczytać.Szkoda czasu i pieniędzy.

Książka bardzo słaba.Chyba autor napisał ją rzeczywiście dla syna i tylko syn powinien ją przeczytać.Szkoda czasu i pieniędzy.

Pomysł na historię świetny - każdy (nie tylko ojciec) może zrozumieć głównego bohatera. Mam jednak problem z długimi przestojami, powtórzeniami, zbędnymi, nic nie wnoszącymi rozdziałami oraz miejscami "zgrzytającym" flow. No ale jak już wiemy, autor w kwestii warsztatu na szczęście wyrobił się w kolejnych powieściach :)

Pomysł na historię świetny - każdy (nie tylko ojciec) może zrozumieć głównego bohatera. Mam jednak problem z długimi przestojami, powtórzeniami, zbędnymi, nic nie wnoszącymi rozdziałami oraz miejscami "zgrzytającym" flow. No ale jak już wiemy, autor w kwestii warsztatu na szczęście wyrobił się w kolejnych powieściach :)

Czytałam tę książkę chyba w zeszłym roku i pamiętam ją tak pobieżnie. Trochę denerwowało mnie dlaczego ojciec (Daniel) nie chciał wytłumaczyć synowi (Leoś) powodu dla którego odeszła mama Leosia (teraz już wiem dlaczego, bo to kluczowe dla fabuły). I dlaczego główny bohater nie chciał nawiązać bliższej relacji (mimo że teoretycznie był wolnego stanu) z opiekunką swojego syna (to już teraz też rozumiem). A samo zakończenie? Smutne jednak i nie takiego się spodziewałam, ale widać taki był zamysł autora, możliwe że dla podkreślenia ojcowskiej miłości do syna - chociaż? Czy ja wiem?

Czytałam tę książkę chyba w zeszłym roku i pamiętam ją tak pobieżnie. Trochę denerwowało mnie dlaczego ojciec (Daniel) nie chciał wytłumaczyć synowi (Leoś) powodu dla którego odeszła mama Leosia (teraz już wiem dlaczego, bo to kluczowe dla fabuły). I dlaczego główny bohater nie chciał nawiązać bliższej relacji (mimo że teoretycznie był wolnego stanu) z opiekunką swojego...

Książka interesująca, wciągająca, ale niestety niezaskakująca. Dosyć szybko przewidziałam zakończenie i stąd mały niedosyt.. Uwielbiam powieści Piotrowskiego za wielowątkowość, wartką akcję i ciekawych bohaterów., Tej brakuje napięcia i elementów zaskoczenia. Niemniej to dobrze napisana książka na zimne, wiosenne wieczory.

Książka interesująca, wciągająca, ale niestety niezaskakująca. Dosyć szybko przewidziałam zakończenie i stąd mały niedosyt.. Uwielbiam powieści Piotrowskiego za wielowątkowość, wartką akcję i ciekawych bohaterów., Tej brakuje napięcia i elementów zaskoczenia. Niemniej to dobrze napisana książka na zimne, wiosenne wieczory.

Można posłuchać przy gotowaniu; ale lepiej jednak posłuchać czegoś innego. Wszystkie postacie są takie jakieś przejaskrawione. Idiotyczne.Chaotyczne.I nie jest to zabawne. Trzonem całej akcji jest śmiertelna choroba nowotworowa 5 letniego Leonarda i postępujący obłęd jego ojca.. Więc książka zupełnie nie jest zabawna.
Ani to historia obyczajowa, ani kryminał. Zakończenie bez sensu.

Można posłuchać przy gotowaniu; ale lepiej jednak posłuchać czegoś innego. Wszystkie postacie są takie jakieś przejaskrawione. Idiotyczne.Chaotyczne.I nie jest to zabawne. Trzonem całej akcji jest śmiertelna choroba nowotworowa 5 letniego Leonarda i postępujący obłęd jego ojca.. Więc książka zupełnie nie jest zabawna.
Ani to historia obyczajowa, ani kryminał. Zakończenie...

Ile jesteś w stanie poświęcić dla własnego dziecka? Przed takim pytaniem staje Daniel Adamski ojciec ciężko chorego Leosia. Kilka milionów złotych, tyle warte jest życie i zdrowie ukochanego syna. Kiedy okrutny i przewrotny los zsyła na mężczyznę seryjnego mordercę, autor niezbyt poczytnych kryminałów nie cofnie się przed niczym, by spełnić wolę mordercy. Wystarczy tylko pisać, okrutnie mocno i bez ustanku. Tylko tyle i aż tyle.

Przemysław Piotrowski rozkochał czytelnika serią z Igorem Brudnym. Dynamiczna akcja, dobrze wykreowani bohaterowie i nieszablonowe pomysły, to tylko niektóre z cech, które przyciągają czytelnika. Tym razem autor na chwile dał odpocząć odbiorcom, serwując im nieco inny kaliber opowieści. I to dosłownie, bo jest to zupełnie inna półka. I to pod każdym możliwym względem.

"Krew z krwi" to nie jest typowy kryminał, do którego przyzwyczaił nas Piotrowski. Nie ma tu zbytnio krwi, choć jest ona w tytule, to nie pełni dosłownej funkcji, nie ma makabrycznych zbrodni, czy szybkiej i zmieniającej się akcji. Jest za to ogromna miłość ojca do syna, nie przesłodzona, nie polukrowana, że aż mdła, tylko piękna, czysta z ogromną odwagą i determinacją. To taka relacja, którą chciałby mieć każdy rodzic z własnym dzieckiem. Daniel to mężczyzna, którego nie da się nie polubić. Na zewnątrz osty, nieco sarkastyczny, a w środku ciepły i oddany facet, który zrobi wszystko, by pomóc Leosiowi. Pozostali bohaterowie również skradli moje serce, nawet matka, miejscami wścibska wlewała odrobinę humoru i kolorytu.

Choć akcja nie jest dynamiczna, to od pozycji nie sposób się oderwać. Cały czas kręcimy się w miejscu, tropimy seryjnego mordercę, by na końcu dostać prawdziwy strzał. Choć strzał, to złe słowo. Prawdziwą bombę, a nawet serię, bo takiego zakończenia się nie spodziewałam. Autor wodził mnie za nos przez niemal całą książkę, by w epilogu wywrócić wszystko do góry literami. Ostatnie zdania, ostatnie myśli nadal dźwięczą mi w głowie i jeszcze długo będzie słychać echo: ile jesteś w stanie poświecić dla swojego dziecka?

Przemysław Piotrowski kolejny raz pokazał, że jest w absolutnej czołówce autorów polskich kryminałów.

Ile jesteś w stanie poświęcić dla własnego dziecka? Przed takim pytaniem staje Daniel Adamski ojciec ciężko chorego Leosia. Kilka milionów złotych, tyle warte jest życie i zdrowie ukochanego syna. Kiedy okrutny i przewrotny los zsyła na mężczyznę seryjnego mordercę, autor niezbyt poczytnych kryminałów nie cofnie się przed niczym, by spełnić wolę mordercy. Wystarczy tylko...

Już któraś książka Przemka Piotrowskiego udowadnia że naprawdę ma talent pisarski . Doskonały thriller z tragedią rodzinną głównego bohatera oraz nieuchwytnym mordercą który zabija według działań książkowego mordercy o pseudonimie motyl . Książka napisana w stylu Sebastiana Fitzka. Polecam bo warto po nią sięgnąć.

Już któraś książka Przemka Piotrowskiego udowadnia że naprawdę ma talent pisarski . Doskonały thriller z tragedią rodzinną głównego bohatera oraz nieuchwytnym mordercą który zabija według działań książkowego mordercy o pseudonimie motyl . Książka napisana w stylu Sebastiana Fitzka. Polecam bo warto po nią sięgnąć.

Książkę przeczytałam w dwa dni, mimo że się w niej nie działo dużo tj. rozlew krwi, flaki na wierzchu to była baardzo ciekawa. Wątek wciągający, w połowie książki coś tam już podejrzewałam ale i tak zakończenie było zaskakującym potwierdzeniem :) Polecam

Książkę przeczytałam w dwa dni, mimo że się w niej nie działo dużo tj. rozlew krwi, flaki na wierzchu to była baardzo ciekawa. Wątek wciągający, w połowie książki coś tam już podejrzewałam ale i tak zakończenie było zaskakującym potwierdzeniem :) Polecam