Bliskie mojemu sercu tatry to powód, dla którego zainteresowała mnie ta książka. Później, im dalej w czytanie im dalej w las - intryga, nieoczywiste rozwiązania i intrygi - to sprawiło że wsiąkłem w tą książkę jak dawno w żadną inną. Ona rozbudziła we mnie "miłośc" do niepokornego ale zarazem bardzo charyzmatycznego komisarza dręczonego przez własne demony.
Jeżeli ktoś lubi nieoczywiste kryminały mające miejsce w pięknych górskich (chociaż nie tylko) sceneriach - polecam gorąco.

Bliskie mojemu sercu tatry to powód, dla którego zainteresowała mnie ta książka. Później, im dalej w czytanie im dalej w las - intryga, nieoczywiste rozwiązania i intrygi - to sprawiło że wsiąkłem w tą książkę jak dawno w żadną inną. Ona rozbudziła we mnie "miłośc" do niepokornego ale zarazem bardzo charyzmatycznego komisarza dręczonego przez własne demony.
Jeżeli ktoś lubi...

Długo zwlekałam z sięgnięciem po serię z Forstem i w sumie sama nie wiem, jakie miałam ku temu powody, bo "Ekspozycja" wciągnęła mnie już po kilkunastu stronach i podoba mi się bardziej niż seria z Chyłką. Do tamtej musiałam się chwilę przekonywać i teraz nadal chętnie czytam kolejne tomy, ale z Forstem od razu poszło jak z płatka. Dobrze, że są kolejne tomy i nie muszę nie wiadomo ile czekać po takim cliffhangerze, jaki autor zaserwował na sam koniec.

Długo zwlekałam z sięgnięciem po serię z Forstem i w sumie sama nie wiem, jakie miałam ku temu powody, bo "Ekspozycja" wciągnęła mnie już po kilkunastu stronach i podoba mi się bardziej niż seria z Chyłką. Do tamtej musiałam się chwilę przekonywać i teraz nadal chętnie czytam kolejne tomy, ale z Forstem od razu poszło jak z płatka. Dobrze, że są kolejne tomy i nie muszę nie...

Bardzo ciekawa fabuła, aczkolwiek monotonny język z częstymi powtórzeniami zwrotów typu "spiorunować wzrokiem" czy "pokiwać głową w odpowiedzi"

Bardzo ciekawa fabuła, aczkolwiek monotonny język z częstymi powtórzeniami zwrotów typu "spiorunować wzrokiem" czy "pokiwać głową w odpowiedzi"

porzucone, nie mogę czytać Mroza, kobiety u niego to nic więcej niż "ale dupa"

porzucone, nie mogę czytać Mroza, kobiety u niego to nic więcej niż "ale dupa"

Spodziewałem się czegoś lepszego, miał być kryminał z klimatem Zakopanego, a wyszła oderwana od rzeczywistości historia superbohatera i jego towarzyszki. Styl trochę przypomina Chyłkę i Zordona. Dialogi mocno przeciętne. Jeżeli zabiorę się za II tom to po dłuższej przerwie.

Spodziewałem się czegoś lepszego, miał być kryminał z klimatem Zakopanego, a wyszła oderwana od rzeczywistości historia superbohatera i jego towarzyszki. Styl trochę przypomina Chyłkę i Zordona. Dialogi mocno przeciętne. Jeżeli zabiorę się za II tom to po dłuższej przerwie.

W końcu wzięłam się za słynnego komisarza Forsta. Trochę się ociągałam mimo całej serii na półce, bo coś mi mówiło, że tematyk nie dla mnie. I rzeczywiście religia, Rosjanie.. Jednak z pióra Mroza mogę chyba czytać o wszystkim. Najbardziej lubię w jego powieściach wyraźny zarys charakterów postaci, a więc zabieram się za kolejną część.

W końcu wzięłam się za słynnego komisarza Forsta. Trochę się ociągałam mimo całej serii na półce, bo coś mi mówiło, że tematyk nie dla mnie. I rzeczywiście religia, Rosjanie.. Jednak z pióra Mroza mogę chyba czytać o wszystkim. Najbardziej lubię w jego powieściach wyraźny zarys charakterów postaci, a więc zabieram się za kolejną część.

Jak na Mroza to rozczarowanie. Nie liczyłem na wysoki poziom, ale za dużo brutalności, za dużo polskiego Rambo i zero, no prawie zero, górskiego tematu.

Jak na Mroza to rozczarowanie. Nie liczyłem na wysoki poziom, ale za dużo brutalności, za dużo polskiego Rambo i zero, no prawie zero, górskiego tematu.

Książkę przeczytałam pierwszy raz około 6-7 lat temu. Zanim Remigiusz Mróz stał się jednym z wielu najbardziej poczytnych polskich autorów. I książki zupełnie nie pamiętałam. Pamiętał jedynie, że wtedy za pierwszym razem bardzo mi się ciągła. Może nie był to wtedy czas na nią?... Niedawno przeczytałam ją drugi raz i podobała mi się. Nie żeby mnie wbiła w fotel czy coś w ten deseń. Ale była ciekawa. Jedynie irytowało mnie to, że główny bohater jest niezniszczalny, istny Robocop. Co chwilę bity, torturowany, a i tak ucieka z więzienia i szmat drogi idzie do wolności. Nie przeczytałam jeszcze kolejnych części z serii, czekają na półce na swoją kolej. Ale jeśli die okaże, że on zawsze jest taki superbohater to chyba podziękuję...

Książkę przeczytałam pierwszy raz około 6-7 lat temu. Zanim Remigiusz Mróz stał się jednym z wielu najbardziej poczytnych polskich autorów. I książki zupełnie nie pamiętałam. Pamiętał jedynie, że wtedy za pierwszym razem bardzo mi się ciągła. Może nie był to wtedy czas na nią?... Niedawno przeczytałam ją drugi raz i podobała mi się. Nie żeby mnie wbiła w fotel czy coś w ten...

Idealny książkowy junk food. Rozumiem już jak można postawić książce wysoką ocenę za czystą rozrywkę, której dostarcza. Przeczytana podczas majówki w Zakopanem. Szkoda tylko, że akcja prawie w ogóle nie działa się w górach... A przecież właśnie dlatego chciałam ją przeczytać...

Idealny książkowy junk food. Rozumiem już jak można postawić książce wysoką ocenę za czystą rozrywkę, której dostarcza. Przeczytana podczas majówki w Zakopanem. Szkoda tylko, że akcja prawie w ogóle nie działa się w górach... A przecież właśnie dlatego chciałam ją przeczytać...

Oj, tego się nie spodziewałem. Unikałem Mroza, bo słyszałem wiele opinii, które mnie nie zachęcały, ale z nudy i ciekawości sięgnąłem po Ekspozycję. Nie miałem wysokich oczekiwań, ale miałem nadzieję, że chociaż 5 gwiazdek wyciągniemy. Nie udało się.

Moje skojarzenie po przeczytaniu całości - książka na podstawie amerykańskiego filmy klasy B. Główny bohater jest bardzo prosty, bez zarysowanego charakteru, może poza pewnymi słabościami. Jest też super bohaterem, przetrwał to co Sylwester Stalone w filmach z lat '90. Zabili go i uciekł.

Rozwiązywał sytuacje niemożliwe do pokonania, w sposób niemożliwy do zrealizowania. Wnioski wysnuwa z niczego i zachowuje się, jakby był zmęczony życiem bardziej niż ja książką. O podejmowaniu irracjonalnych decyzji nie wspomnę. Przemilczę też abstrakcyjność wydarzeń, zwłaszcza dotyczących wątków rządowych, policyjnych, międzynarodowych. Realistyka - hollywood, klasa B.

Zawiązana intryga nie za bardzo się broni. Na pewnym etapie niektóre rzeczy jakby mają sens i to tak niedalego końca. Ale potem są skutecznie marnowane przez literacką jajecznicę.

Końcówka jest zaskakująca - to trzeba przyznać. Nadal abstrakcyjna wobec tego, co było chwilę wcześniej, ale nadal zaskakująca.

Tak jak się zastanawiam, to te 4 gwiazdki wydają mi się, że to za dużo...

Oj, tego się nie spodziewałem. Unikałem Mroza, bo słyszałem wiele opinii, które mnie nie zachęcały, ale z nudy i ciekawości sięgnąłem po Ekspozycję. Nie miałem wysokich oczekiwań, ale miałem nadzieję, że chociaż 5 gwiazdek wyciągniemy. Nie udało się.

Moje skojarzenie po przeczytaniu całości - książka na podstawie amerykańskiego filmy klasy B. Główny bohater jest bardzo...