Świetna kontynuacja znakomitej książki o Toprze. Połowa tej książki, to kronika wypadków w Jaskini Śnieżnej i na Giewoncie w 2019r, które zostały bardzo szczegółowo opisane, niemal minuta po minucie, ukazując skalę tragedii z jaką musieli się zmierzyć ratownicy.

Świetna kontynuacja znakomitej książki o Toprze. Połowa tej książki, to kronika wypadków w Jaskini Śnieżnej i na Giewoncie w 2019r, które zostały bardzo szczegółowo opisane, niemal minuta po minucie, ukazując skalę tragedii z jaką musieli się zmierzyć ratownicy.

Pierwsza część książki zasługuje na uznanie. Dwie katastrofy z jakimi TOPR musiał się zmierzyć w 2019 przedstawione są w sposób przystępny, ciekawy, a co najważniejsze z przestrogą. Jednak książka ma też drugą część. Nie pomyślałbym, że w książce, która ma opisywać akcje ratunkowe TOPR-u dowiem się, że mieszczuchy z korpo nie potrafią w small talk. Są to słowa żon ratowników, które w swoich wypowiedziach nie oszczędzają na superlatywach na temat swoich mężów. Jednocześnie generalizują i postrzegają mężczyzn z dużych miast jako niesamodzielnych i niezaradnych. Jest to po prostu niesmaczne. Dodatkowo autorka poświęca tym laurkom ponad 50 stron (!!!). Nie wiem jakim cudem wszyscy od autorki, po wydawcę stwierdzili, że jest to dobry pomysł. Co więcej, w książce znajdują się wstawki z wypowiedziami psychologów, które niosą przesłanie w stylu: "śmierć jest straszna, każdy inaczej na nią reaguje i powinniśmy to uszanować", które dla mnie są totalnie niepotrzebne. Często jednak takie wywody rozciągnięte są na 3 strony. Gdyby autorka skupiła się tylko na tych dwóch akcjach, książka byłaby o wiele lepsza, jednak wtedy pewnie całą jej zawartość można by streścić w dwóch filmikach na YouTube, dlatego trzeba było sztucznie ją rozciągnąć do granic możliwości. Po 1. część na pewno nie sięgnę.

Pierwsza część książki zasługuje na uznanie. Dwie katastrofy z jakimi TOPR musiał się zmierzyć w 2019 przedstawione są w sposób przystępny, ciekawy, a co najważniejsze z przestrogą. Jednak książka ma też drugą część. Nie pomyślałbym, że w książce, która ma opisywać akcje ratunkowe TOPR-u dowiem się, że mieszczuchy z korpo nie potrafią w small talk. Są to słowa żon...

Książka ważna i potrzeba, dorównuje jedynce, świetnie poprowadzona narracja w stylu reportażu radiowego, bez zbędnych wstawek opiniotwórczych autorki, świetnie się czyta, miejscami jak thriller katastroficzny. Rewelacja i pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika górskich wycieczek

Książka ważna i potrzeba, dorównuje jedynce, świetnie poprowadzona narracja w stylu reportażu radiowego, bez zbędnych wstawek opiniotwórczych autorki, świetnie się czyta, miejscami jak thriller katastroficzny. Rewelacja i pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika górskich wycieczek

Na początku są pokazane dwie akcje ratownicze w jaskini Śnieżnej i na Giewoncie. Nie śledziłam w telewizji tych zdarzeń więc byłam ciekawa jak doszło do tych tragedii. Mam wrażenie, że ta książka jest odpowiedzią na hejt jaki się wylał na Topr w czasie akcji w jaskini. Jednak to nie cała książka. Dużą część książki stanowi opowieść o śmierci w górach o reakcji na tragedię ratowników i rodzin zmarłych. Ciekawe było również stosunek rodzin ratowników do ich pracy. Warto przeczytać przed wyprawą w góry.

Na początku są pokazane dwie akcje ratownicze w jaskini Śnieżnej i na Giewoncie. Nie śledziłam w telewizji tych zdarzeń więc byłam ciekawa jak doszło do tych tragedii. Mam wrażenie, że ta książka jest odpowiedzią na hejt jaki się wylał na Topr w czasie akcji w jaskini. Jednak to nie cała książka. Dużą część książki stanowi opowieść o śmierci w górach o reakcji na tragedię...

TOPR 2 to książka bardzo dobra, a zarazem ogromnie smutna. W przeciwieństwie do pierwszej części, skupia się tym razem detalicznie na dwóch, a w zasadzie trzech tragediach, które wydarzyły się w górach. I pokazuje je z wszystkich możliwych stron - ratowników, ich rodzin, poszkodowanych oraz współuczestników. Pokazuje więcej cieni niż blasków tej pracy. Jej trud i znój, które często nazywamy bohaterstwem, choć znajdują się tacy, którzy nie szczędzą jej słów krytyki (bez komentarza). Ciekawym dodatkiem książki, choć w pewnym momencie już zbyt monotonnym to spojrzenie rodzin, zwłaszcza żon, na codzienność życia z ratownikiem TOPR. Dla mnie pozycja obowiązkowa, nie tylko dla maniaków gór, ale również dla tych, którzy góry dopiero chcą odkrywać. Z jasną przestrogą widniejącą w jej tytule - nie każdy wróci...

TOPR 2 to książka bardzo dobra, a zarazem ogromnie smutna. W przeciwieństwie do pierwszej części, skupia się tym razem detalicznie na dwóch, a w zasadzie trzech tragediach, które wydarzyły się w górach. I pokazuje je z wszystkich możliwych stron - ratowników, ich rodzin, poszkodowanych oraz współuczestników. Pokazuje więcej cieni niż blasków tej pracy. Jej trud i znój,...

Siła rażenia piorunem może stopić na Tobie ubranie, może odrzucić Cię na kilka metrów. Napięcie mięśni może być tak silne, że może dojść do złamania. Twoje naczynia krwionośne mogą się uwydatnić w postaci rozgałęzionych drzew. Możesz z szoku nie robić nic.
To spotkało poszkodowanych wskutek uderzenia pioruna w Giewont, jak się później okazało - to nie było jedno uderzenie, a ich siła była dotąd w Tatrach niespotykana.
W innej części Tatr trwa akcja ratunkowa wydobycia grotołazów z Jaskinii Wielkiej Śnieżnej. Grotołazi chcieli zrobić skrót z jednej części jaskini do drugiej, aby omijać jej najciaśniejsze korytarze. Przecisneli się przez korytarz szerokości 0.5x0.5m, jednak zaburzyli równowagę odpływu i dopływu wody, wskutek czego woda zalała korytarz, a oni zostali uwięzieni. Myśleli, że woda opadnie, jednak tak się nie stało. Tam zmarli.

To, jak te obie akcje zostały poprowadzone i jakie wyciągnięto z niej wnioski, jak radzili sobie z presją dowodzi tego, że ratownicy TOPR to specjaliści z najwyższej półki.
Połowa książki to pełna analiza przyczyn wypadku i akcji ratowniczej, zarówno w Jaskini Wielkiej Śnieżnej, jak i na Giewoncie. Wypowiedzi ratowników to szczegółowy opis ich działań, planowania trasy dojścia do uwięzionych. To są takie "smaczki", o których zwykli śmiertelnicy nie mają pojęcia. Druga połowa to przypomnienie akcji ratunkowych znanych z pierwszej części "TOPR", wypowiedzi członków rodzin ratowników, którzy nadal ratują oraz którzy podczas ratowania innych sami stracili życie.

Przewija się tu myśl o zmianie w postrzeganiu ratownictwa - czy niektórzy myślą, że życie ratownika jest warte mniej niż osoby, do której ratownicy idą? Jeśli istnieje cień niebezpieczeństwa dla życia ratowników to akcja zostanie opóźniona - dlaczego muszą się z tego tłumaczyć? Widać zmiany w ratownictwie, bo teraz życie ratownika stawia się na równi z życiem poszkodowanego, nie odwrotnie.

Książka poraża, zwłaszcza szczegółami wypadku na Giewoncie i w jaskini. To są szczegóły z pierwszej ręki, bo z wypowiedzi pracowników TOPR i osób, które pomagały. Nie jest to lekka lektura, ale warto.

Siła rażenia piorunem może stopić na Tobie ubranie, może odrzucić Cię na kilka metrów. Napięcie mięśni może być tak silne, że może dojść do złamania. Twoje naczynia krwionośne mogą się uwydatnić w postaci rozgałęzionych drzew. Możesz z szoku nie robić nic.
To spotkało poszkodowanych wskutek uderzenia pioruna w Giewont, jak się później okazało - to nie było jedno uderzenie,...

Bardzo wartościowa, poruszająca, wstrząsająca i skłaniająca do refleksji lektura. To, co robią ratownicy TOPRu każdego dnia, jak bardzo ryzykują własnym zdrowiem i życiem, żeby ratować często nierozważnych turystów, na każdym zrobi wrażenie. I chciałoby się, żeby po takiej lekturze każdy 2x się zastanowił, zanim ruszy w góry źle przygotowany lub w nieodpowiednich warunkach. Opowiedziane tu historie, relacje bliskich (zarówno ofiar, jak i samych ratowników) na długo pozostaną w mojej pamięci.

Bardzo wartościowa, poruszająca, wstrząsająca i skłaniająca do refleksji lektura. To, co robią ratownicy TOPRu każdego dnia, jak bardzo ryzykują własnym zdrowiem i życiem, żeby ratować często nierozważnych turystów, na każdym zrobi wrażenie. I chciałoby się, żeby po takiej lekturze każdy 2x się zastanowił, zanim ruszy w góry źle przygotowany lub w nieodpowiednich warunkach....

„TOPR. Nie każdy wróci” koncentruje się przede wszystkim na dwóch głośnych akcjach z 2019 roku – masowe porażenie turystów piorunami na Giewoncie oraz utknięcie dwóch grotołazów w Jaskini Wielkiej Śnieżnej. Spory fragment poświęcono także opowieściom i przeżyciom żon i partnerek toprowców. Jest też dramatyczna relacja z zaginięcia trzech chłopaków idących na Zawrat w 1999 roku. Ta część w żadnym miejscu nie ustępuje części pierwszej. Jest tak samo wstrząsająca, ważna, potrzebna. Warto przeczytać.

„TOPR. Nie każdy wróci” koncentruje się przede wszystkim na dwóch głośnych akcjach z 2019 roku – masowe porażenie turystów piorunami na Giewoncie oraz utknięcie dwóch grotołazów w Jaskini Wielkiej Śnieżnej. Spory fragment poświęcono także opowieściom i przeżyciom żon i partnerek toprowców. Jest też dramatyczna relacja z zaginięcia trzech chłopaków idących na Zawrat w 1999...

Druga część książki TOPR. Szczegółowy reportaż dla doświadczonych turystów górskich jak i dla tych co lubią szafować życiem i nie zastanawiają się nad konsekwencjami wypadów na szczyty.
Łatwo jest wyjść w góry ,ale można nie powrócić.

Książka mądra, trudna, ciężka, przerażająca, chwilami rozdzierająca serce. Wywołująca skrajne emocje i wrażenia.

Druga część jest na równi doskonała jak pierwsza, choć bardzo się różnią treścią. W pierwszej bardziej położono nacisk na historię TOPR-u, cech ratownika, życia ratowników i ich rodzin. Przedstawiono wiele drobniejszych przypadków akcji ratowniczych.
W tej części skupiono się na akcjach na szeroką skalę, którymi żyła cała Polska.
Opisano tu dwie oddzielnie szczegółowe akcje ratownicze – wydobycia dwóch grotołazów z Jaskini Wielkiej Śnieżnej ( łącznie z mapą i kolorowymi zdjęciami z akcji) oraz na Giewoncie w trakcie burzy.

Oba wypadki znamy z telewizji. Obydwie akcje z 2019 roku z sierpnia.
Nie zabrakło tu wypowiedzi ratowników oraz ich rodzin, w szczególności matek, żon i dzieci, poszkodowanych oraz rodzin ofiar, świadków, opinii ekspertów, psychologa, środowisk górskich.
Przejmująca relacja, której nigdzie indziej tak szczegółowo opisanej nie znajdziemy. Chce się wyć!

O masowej tragedii związanej z uderzeniem pioruna na Giewoncie wiem nie tylko z TV, ale od ratownika medycznego , jeżdżącego wtedy w karetce. Tak się składa, że jest moim serdecznym przyjacielem. Oprócz książki chowam w sercu jeszcze dodatkowo jego naoczną relację.

Góry nie oszczędzają nikogo , zarówno tych którzy idą zdobywać szlaki , jak i tych co wyruszają ratować innych lub sprowadzać ciała dla rodzin ofiar.

Najbardziej denerwują mnie niektórzy strasznie bagatelizujący sobie wyjścia na szlak. Już nie mówię o fachowym przygotowaniu, czy prognozach pogody.
Miałam koleżankę na studiach , która na szlak wyruszyła w klapkach na obcasie i potem jeszcze opowiadała jak ją podziwiano, jak schodziła w nich po klamrach.
To już jest dopiero szczyt głupoty i mistrzostwo świata!

A druga rzecz doprowadza mnie też do ,,białej gorączki’’, to hejtowanie na portalach społecznościowych ratowników i rodzin ofiar, co już jest opisane w książce.
Z tym to już zupełnie nie mogę się pogodzić. Tacy ludzie są gorsi od hieny (obrażam zwierzę).

Książka jest przepiękna choć boli przy niej serce, pełna refleksji. Targa uczuciami na lewo i na prawo. Bardzo dobrze, może potrząśnie kim trzeba, jak ją przeczyta.

Polecam obydwie części. Kocham góry ,ale traktuję je śmiertelnie poważnie.

Druga część książki TOPR. Szczegółowy reportaż dla doświadczonych turystów górskich jak i dla tych co lubią szafować życiem i nie zastanawiają się nad konsekwencjami wypadów na szczyty.
Łatwo jest wyjść w góry ,ale można nie powrócić.

Książka mądra, trudna, ciężka, przerażająca, chwilami rozdzierająca serce. Wywołująca skrajne emocje i wrażenia.

Druga część jest na równi...

W książce opisano przede wszystkim dwie historie - masowe porażenie piorunem na Giewoncie oraz akcję ratunkową w jaskini wielkiej śnieżnej. Opis tych wydarzeń wysuwa oczy z oczodołów o kilka milimetrów. Niesamowita praca ratowników TOPR, ale też pracowników schroniska, a nawet przypadkowych ludzi.

Jednak książka była dość nierówna - im bliżej do końca, tym ciężej było mi przez nią przejść. Ostatnie rozdziały to przydługie wywiady z najbliższymi osobami toprowców, które nie wciągają i są mocno powtarzalne. Ale podejrzewam, że autorka chciała dać głos tym, którzy przy ratownikach trwają na co dzień.

Całokształt bardzo przyjemny, polecanko!

W książce opisano przede wszystkim dwie historie - masowe porażenie piorunem na Giewoncie oraz akcję ratunkową w jaskini wielkiej śnieżnej. Opis tych wydarzeń wysuwa oczy z oczodołów o kilka milimetrów. Niesamowita praca ratowników TOPR, ale też pracowników schroniska, a nawet przypadkowych ludzi.

Jednak książka była dość nierówna - im bliżej do końca, tym ciężej było mi...