Never

Follett tym razem maluje przekonująco apokaliptyczny fresk – ostrzeżenie. Nie zdając sobie z tego sprawy, stąpamy po cienkim lodzie, pod którym jest całkowita zagłada ludzkości. Nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, gdzie przewróci się pierwsza kostka domina, która doprowadzi do apokalipsy.

Scenariusz kreślony przez autora, choć niepozbawiony luk logicznych i uproszczeń, jest na tyle przekonujący, że dajemy się bez trudu wciągnąć w tą opowieść. O ile political fiction będący główną figurą tego fresku jest na najwyższym poziomie, to poboczne wątki obyczajowe nie przekonują do końca. Mimo wszystko warto.

Follett tym razem maluje przekonująco apokaliptyczny fresk – ostrzeżenie. Nie zdając sobie z tego sprawy, stąpamy po cienkim lodzie, pod którym jest całkowita zagłada ludzkości. Nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, gdzie przewróci się pierwsza kostka domina, która doprowadzi do apokalipsy.

Scenariusz kreślony przez autora, choć niepozbawiony luk logicznych i uproszczeń,...

Książkę, pomimo że długa, czyta się szybko. Postacie są dobrze przedstawione, a historia jest wciągająca i trzymająca w napięciu, więc chce się wiedzieć, co się dalej wydarzy, czy uda się powstrzymać wojnę jądrową.
Pomimo, że fabuła jest wciągająca, to jednak niektóre wątki praktycznie nic do całej historii nie wnoszą i mogłyby zostać pominięte (np. historia miłosna Tamary i Tab'a).
Całkiem niezły thriller polityczny z wątkami miłosnymi 7/10 :)

Książkę, pomimo że długa, czyta się szybko. Postacie są dobrze przedstawione, a historia jest wciągająca i trzymająca w napięciu, więc chce się wiedzieć, co się dalej wydarzy, czy uda się powstrzymać wojnę jądrową.
Pomimo, że fabuła jest wciągająca, to jednak niektóre wątki praktycznie nic do całej historii nie wnoszą i mogłyby zostać pominięte (np. historia miłosna Tamary...

Audiobook. Czyta Krzysztof Gosztyła - OK. Ja mam problem z Follettem, bo mnie jego książki jakoś nie porywają i podobnie jest z tą pozycją. Sporo się tu dzieje, ale jakoś akcja mnie nie niesie. Emocje poczułem tak naprawdę pod koniec książki. Jednak sądzę, że to jakiś problem u mnie. Być może autor jest zbyt szczegółowy, może treść jest zbyt "sucha", monotonna. Follett np. kompletnie nie wykazuje poczucia humoru, choć trzeba przyznać, że tematyka temu nie sprzyja. Mimo tych krytycznych uwag mogę książkę polecić, bo to niezła pozycja, a zastrzeżenia wynikają raczej z moich osobistych preferencji i są zdecydownie subiektywne.

Audiobook. Czyta Krzysztof Gosztyła - OK. Ja mam problem z Follettem, bo mnie jego książki jakoś nie porywają i podobnie jest z tą pozycją. Sporo się tu dzieje, ale jakoś akcja mnie nie niesie. Emocje poczułem tak naprawdę pod koniec książki. Jednak sądzę, że to jakiś problem u mnie. Być może autor jest zbyt szczegółowy, może treść jest zbyt "sucha", monotonna. Follett np....

Bardzo dobra, choć miejscami trochę mi się dłużyła.

Bardzo dobra, choć miejscami trochę mi się dłużyła.

Dla młodszych czytelników Ken Follett może kojarzyć się jako autor monumentalnych cykli historycznych, ale przecież zaczynał od powieści sensacyjnych i to na nich wyrobił sobie nazwisko.
“Nigdy” to właśnie powrót do korzeni, to klasyczny thriller polityczny, w którym to gatunku Follett czuje się jak ryba w wodzie. Ta powieść w pełni zaspokaja moje oczekiwania wobec literatury sensacyjnej. Mimo sporej objętości nie ma tu miejsca na przestoje czy nudę dzięki precyzyjnie przemyślanej, dynamicznej fabule i wyrazistym postaciom wykreowanym przez autora.
Jednak o wiele większą wartość ma tu warstwa edukacyjna i zarazem ostrzegawcza. Mamy tu pokazany współczesny świat, podzielony na wyraźnie określone strefy wpływów politycznych, gdzie drobny z pozoru incydent gdzieś na peryferiach wielkiej polityki może stać się kamykiem uruchamiającym lawinę zdarzeń o niewyobrażalnych skutkach, której powstrzymanie staje się niemożliwe.
Uważam tę powieść za wybitną, bo poza niekwestionowanymi walorami literackimi niesie wyraźne przesłanie i niezwykle aktualną przestrogę, które warto mieć ciągle z tyłu głowy w tych niebezpiecznych i ciągle nieprzewidywalnych czasach.
Szczególnie polecam to tym gorącym głowom, którym wydaje się, że umieszczenie w Polsce ładunków jądrowych to najlepszy sposób na zapewnienie bezpieczeństwa kraju i ludzi w razie konfliktu globalnego.
Zdecydowanie warto przeczytać.

Dla młodszych czytelników Ken Follett może kojarzyć się jako autor monumentalnych cykli historycznych, ale przecież zaczynał od powieści sensacyjnych i to na nich wyrobił sobie nazwisko.
“Nigdy” to właśnie powrót do korzeni, to klasyczny thriller polityczny, w którym to gatunku Follett czuje się jak ryba w wodzie. Ta powieść w pełni zaspokaja moje oczekiwania wobec...

Rozwleczona, akcja miejscami nużąca, cześć wątków pobocznych najpierw prowadzona a potem nagle ucięta na samym końcu bez większych wyjaśnień.

Rozwleczona, akcja miejscami nużąca, cześć wątków pobocznych najpierw prowadzona a potem nagle ucięta na samym końcu bez większych wyjaśnień.

Uważam, że książka jest ostrzeżeniem i jako taką oceniam ją wysoko. Jako obyczajową oceniam na poziomie zwykłego Harlequina niestety.
Jednak w liczbie gwiazdek zatrzymuję się na tym pierwszym. Ostrzeżenie na dzisiejsze czasy.

Uważam, że książka jest ostrzeżeniem i jako taką oceniam ją wysoko. Jako obyczajową oceniam na poziomie zwykłego Harlequina niestety.
Jednak w liczbie gwiazdek zatrzymuję się na tym pierwszym. Ostrzeżenie na dzisiejsze czasy.

Tym razem nieco odpoczynku po średniowiecznych budowniczych katedr i mostów. Follett wiedzie nas dobrze udeptanymi ścieżkami, po których epokę temu kroczyli godnie Forsyth, Ludlum i wielu innych. Tamci podbijali nasze lęki związane z zimną wojną i napięciami USA-ZSRR. Ten przenosi wszystkie strachy na realia XXI wieku, tak, jakby trylogia „Stulecie” miała trwać i trwać w kolejnej odsłonie. Akcja zawiązuje się wielowątkowo, w różnych częściach świata, z bohaterami pozornie nie mającymi z sobą nic wspólnego. Autor nie byłby sobą, gdyby dzięki temu rozbiciu fabuły nie dał nam okazji do śledzenia równocześnie kilku romansów! Z drugiej zaś strony – jeśli niemal od początku wprowadza na arenę prezydentów wielkich państw i wysoko postawionych urzędników – już czujemy, że będzie "grubiutko”. Wydarzenia toczą się dość leniwie; akcja przypomina powolne sypanie kopczyka z piasku, ziarenko do ziarenka, aż w końcu kolejna maleńka drobina przeciąża kopiec i wywołuje niewyobrażalne piekło. Taki polityczny efekt trzepotu skrzydeł motyla – drobny incydent gdzieś w dalekim świecie uruchamia lawinę nie do powstrzymania… W międzyczasie czytamy o mechanizmach akcji wywiadowczych podejmowanych przez Amerykanów w różnych częściach świata, walce z przemytnikami narkotyków, bandach przemycających do Europy nielegalnych imigrantów i o niewolniczej pracy. Przy okazji – postać Abdula to mój faworyt – niesłychanie odważny agent, ryzykujący własną głową w służbie dobrze wykonanego zadania. Tacy ludzie pokazują, że cała współczesna technika, monitoring, satelity, na nic się zdają, jeśli w newralgicznym momencie do akcji w terenie nie wkroczy jakiś ryzykant o stalowych nerwach żeby doprowadzić bandyckie sprawy do ich nieuchronnego końca w więzieniu, lub kostnicy.
Ale to są tylko dekoracje, bo główna część powieści to historia eskalacji konfliktu nuklearnego. Na pewno dziwne wydaje się, że w rozgrywce zupełnie niemal pominięto Rosję, skupiając się na dwóch mocarstwach – USA i Chinach, które toczą walkę o dominację na terenach Korei Północnej i Południowej, a potem… gdzie indziej. Niebezpiecznie przypomina to współczesną nam Ukrainę, gdzie USA biją się z ruskimi rękami ukraińskich bojców, ale cóż, tak działa podły świat. A może pominięcie Rosji było celowe, żeby uczynić intrygę bardziej czytelną dla odbiorcy? Daje to nam nadzieję, że rzeczywisty splot międzynarodowych interesów i konfliktów jest o wiele bardziej skomplikowany, a różne państwa trzymają się nawzajem za pyski, że po pierwsze - nie jest możliwe odkrycie tych wszystkich zależności, a po drugie - wzajemne szachowanie się trzyma łapy polityków z dala od czerwonego guzika.
Jest ze mnie stara książkowa wyjadaczka, ale w trakcie tej lektury bladłam nie raz. Żyjemy w niesłychanie niebezpiecznym i chwiejnym świecie, XXI wiek zamiast być epoką spokoju i dobrobytu, staje się areną coraz bardziej niebezpiecznych konfliktów, przy których choćby nasze polskie polityczne wybory to mrówka na grzbiecie słonia. Z całych sił trzymam kciuki, żeby „Nigdy” nie przekształciło się w „Kiedyś”, albo jeszcze gorzej – w „Teraz”.

Tym razem nieco odpoczynku po średniowiecznych budowniczych katedr i mostów. Follett wiedzie nas dobrze udeptanymi ścieżkami, po których epokę temu kroczyli godnie Forsyth, Ludlum i wielu innych. Tamci podbijali nasze lęki związane z zimną wojną i napięciami USA-ZSRR. Ten przenosi wszystkie strachy na realia XXI wieku, tak, jakby trylogia „Stulecie” miała trwać i trwać w...

Było to moje pierwsze spotkanie z książką tego typu, thrillerem politycznym, który w dodatku konfrontuję czytelnika z wizją możliwej zagłady świata i cywilizacji człowieka. Było to również dla mnie pierwsze spotkanie z twórczością Kena Folleta. Oba debiuty uważam za udane :)

Było to moje pierwsze spotkanie z książką tego typu, thrillerem politycznym, który w dodatku konfrontuję czytelnika z wizją możliwej zagłady świata i cywilizacji człowieka. Było to również dla mnie pierwsze spotkanie z twórczością Kena Folleta. Oba debiuty uważam za udane :)

Nie przepadam za ksiażkami o polityce i dlatego obawiałam się, że w pewnym momencie odłożę tę książkę. Prezydenci, przywódcy komunistyczni, dyktatorzy, nagromadzenie postaci i wątków sprawiło, że długo myślałam, że to słaba ksiażka, tylko dlaczego w takim razie nie potrafilam się od niej oderwać? Coś mnie zaczarowało. To były emocje, niepokój, pragnienie aby jednak dowiedzieć się, zrozumieć i przejść w butach tych wszystkich ludzi choćby kawałek. Ostatecznie uważam, że to świetna powieść, z głębokim przesłaniem a jednocześnie angażująca czytelnika.

Nie przepadam za ksiażkami o polityce i dlatego obawiałam się, że w pewnym momencie odłożę tę książkę. Prezydenci, przywódcy komunistyczni, dyktatorzy, nagromadzenie postaci i wątków sprawiło, że długo myślałam, że to słaba ksiażka, tylko dlaczego w takim razie nie potrafilam się od niej oderwać? Coś mnie zaczarowało. To były emocje, niepokój, pragnienie aby jednak...