Dom blisko rzeki. Saga rodu Casadio

Dobra saga włoskiej rodziny z cygańską nutką.
Niestety dla mnie za krótka, tak naprawdę mogłaby powstać z tego saga kilkutomowa. Zabrakło mi zagłębienia się w niektóre postacie i ich losy. Mnogość imion powodowała, że mocno musiałam się zastanawiać o kim czytam. Niemniejszym książka warta przeczytania.

Dobra saga włoskiej rodziny z cygańską nutką.
Niestety dla mnie za krótka, tak naprawdę mogłaby powstać z tego saga kilkutomowa. Zabrakło mi zagłębienia się w niektóre postacie i ich losy. Mnogość imion powodowała, że mocno musiałam się zastanawiać o kim czytam. Niemniejszym książka warta przeczytania.

Równie mocno jak podobała mi się książka, zaluje że autorka nie poświęciła każdej histori osobnego tomu. ...

Równie mocno jak podobała mi się książka, zaluje że autorka nie poświęciła każdej histori osobnego tomu. ...

Tak po prawdzie wzięłam ją dla mamy, która kocha sagi. Jednak przeczytałam sama i nie powiem, wciągnęła mnie. Autorka opisała życie włoskiej rodziny na przestrzeni 3 wieków nad którą ciąży pewna klątwa. Klątwa zaczyna się od ślubu mruka z cyganką, ażeby przez całe pokolenia powracać tematem rodzenia dzieci, tymi z ciemnymi i z niebieskimi oczami. Wszystko to wpasowane jest w tło historyczne Włoch, Brazylii...

Tak po prawdzie wzięłam ją dla mamy, która kocha sagi. Jednak przeczytałam sama i nie powiem, wciągnęła mnie. Autorka opisała życie włoskiej rodziny na przestrzeni 3 wieków nad którą ciąży pewna klątwa. Klątwa zaczyna się od ślubu mruka z cyganką, ażeby przez całe pokolenia powracać tematem rodzenia dzieci, tymi z ciemnymi i z niebieskimi oczami. Wszystko to wpasowane jest...

Nie lubię takich sag. Kurcgalopem przez dwa stulecia, zatrzymując się od czasu do czasu przy osobach, lub wydarzeniach, które miały uzasadnić powstanie tej książki. Strasznie to płytkie i płaskie. Bardziej kalendarium niż literatura.

Nie lubię takich sag. Kurcgalopem przez dwa stulecia, zatrzymując się od czasu do czasu przy osobach, lub wydarzeniach, które miały uzasadnić powstanie tej książki. Strasznie to płytkie i płaskie. Bardziej kalendarium niż literatura.

przepiękna książka

przepiękna książka

Słoneczna pogoda sprawia, że coraz częściej myślimy o wakacjach. Może w tym roku warto postawić na niezwykle klimatyczne Włochy? Mnie nie trzeba długo namawiać 😊! Podczas lektury „Domu blisko rzeki. Sagi rodziny Casadio” niejednokrotnie miałam ochotę znaleźć się w miejscu z tej malowniczej okładki.

Rzadko sięgam po sagi rodzinne, jednak w tym przypadku ogromnie zaintrygował mnie opis fabuły. Początek dziewiętnastego wieku i miłość, która na zawsze odmieni korzenie pewnej włoskiej rodziny. Od tej chwili potomkowie rodu będą dzielić się na dwie gałęzie: błękitnookich i jasnowłosych marzycieli oraz czarnookich i czarnowłosych posiadających dar widzenia przyszłości. Lecz to dopiero początek wydarzeń, gdyż ta niezwykle barwna i epicka saga obejmuje przeszło 200 lat!

„Dom blisko rzeki” to oryginalna powieść, ujmująca czytelnika wyszukanym warsztatem pisarskim i wciągająca w burzliwe losy nietuzinkowych bohaterów. Choć momentami gubiłam się w ilości postaci, postanowiłam poddać się tej fascynującej narracji i płynąć wraz z jej melancholijnym prądem wydarzeń (bardzo pomocne jest również rozpisane drzewo genealogiczne na końcu książki).

Tłem historycznym są istotne wydarzenia ze świata, co w połączeniu z metafizycznymi wątkami dodaje powieści wyjątkowości oraz świeżości. Natomiast tym, co niewątpliwie skłania do refleksji nad naszym własnym drzewem genealogicznym jest uderzający fakt, że niekiedy jedna z pozoru łatwa decyzja, może diametralnie odbić się na całym pokoleniu.

Zachęcam do zapoznania się z sagą rodziny Casadio, „Dom blisko rzeki” to emocjonująca i wzruszająca przygoda, która zakorzenia się w pamięci na dłużej!

Słoneczna pogoda sprawia, że coraz częściej myślimy o wakacjach. Może w tym roku warto postawić na niezwykle klimatyczne Włochy? Mnie nie trzeba długo namawiać 😊! Podczas lektury „Domu blisko rzeki. Sagi rodziny Casadio” niejednokrotnie miałam ochotę znaleźć się w miejscu z tej malowniczej okładki.

Rzadko sięgam po sagi rodzinne, jednak w tym przypadku ogromnie...

Niezwykle barwna, epicka saga włoskiej rodziny Casadio obejmująca przeszło 200 lat. Przemiany społeczne i polityczne, wątki religijne, niezwykle barwne i ciekawe losy poszczególnych członków rodziny, wielkie namiętności i plastyczny obraz Włoch począwszy od roku 1800-tnego.
Dialogi stanowią tutaj mniejszość. Autorka stawia na skondensowany opis życia bohaterów, bez zbędnych szczegółów. Pełno tu emocji i wzruszeń.
Książkę czyta się jednym tchem.
Polecam!

Niezwykle barwna, epicka saga włoskiej rodziny Casadio obejmująca przeszło 200 lat. Przemiany społeczne i polityczne, wątki religijne, niezwykle barwne i ciekawe losy poszczególnych członków rodziny, wielkie namiętności i plastyczny obraz Włoch począwszy od roku 1800-tnego.
Dialogi stanowią tutaj mniejszość. Autorka stawia na skondensowany opis życia bohaterów, bez zbędnych...

Saga rodzinna, której akcja rozgrywa się w pięknej Italii musiała mi przypaść do gustu. Chociaż napisana w spokojnym i statecznym stylu, ma w sobie coś, co sprawia, że ciężko się oderwać od lektury.

Dwieście lat to szmat czasu. Ale taki właśnie czas daje nam autorka tej powieści. Na przestrzeni tego okresu, rodzina przeżywa wzloty i upadki, radzi sobie z problemami i cieszy chwilami szczęścia. Cała powieść jest raczej smutna, nostalgiczna, ale i nasycona ralizmem magicznym. I tu ta mieszanka wyszła świetnie. Momentami jest dziwnie, a czasem przyziemnie. Bohaterami targają uczucia, miłość przeplata się nienawiścią, a radość z rozpaczą.

Jest to książka z pogranicza literatury pieknej, z dużą ilością elementów obyczaju i fantastyki. Stateczna, wyważona, ale wciagajaca. Na pewno może zaskoczyć i zachwycić.

Saga rodzinna, której akcja rozgrywa się w pięknej Italii musiała mi przypaść do gustu. Chociaż napisana w spokojnym i statecznym stylu, ma w sobie coś, co sprawia, że ciężko się oderwać od lektury.

Dwieście lat to szmat czasu. Ale taki właśnie czas daje nam autorka tej powieści. Na przestrzeni tego okresu, rodzina przeżywa wzloty i upadki, radzi sobie z problemami i...

Dlaczego tak chętnie sięgamy po rodzinne sagi? Może próbujemy wypatrzeć w nich losy własnej rodziny? Przyjrzeć się w nich? A może chcemy w myślach stworzyć alternatywą sagę swojego rodu. Myślę, że powodów jest wiele. A każdy z nas ma swoje własne.
Natomiast „Saga rodu Casadio” zachęca nas historią o wyjątkowej rodzinie. Historią, która rozpoczyna się na początku XIX wieku. W powieści „Dom blisko rzeki” poznajemy początki rodu Casadio.
Wszystko zaczęło się od uczucia miłości, którą Giacomo Casadio zapałał do młodszej od siebie Viollce Tosci – dziewczyny z romskiego taboru. Miłość była tak ogromna i trwała, że związała ich węzłem małżeńskim.
Daniela Raimondi napisała powieść trafiającą do serca. Melancholijnym, sentymentalnym stylem ukazuje dwustuletnią historie rodziny Casadio. Ujmuje klimatem Italii oraz kreacjami bohaterów, z którymi zaprzyjaźniamy się od pierwszych chwil poznania. Nie ukrywam, że czytając tę powieść oderwałem się od codzienności. A oczami wyobraźni znalazłem się w Stellacie wstępując do domu Casadio. „Dom blisko rzeki” to emocjonalna historia. To malownicze obrazy tworzące się w wyobraźni karmionej przez Danielę Raimondi. Autorka uświadamia nam, że warto zawalczyć o swoje marzenia, nawet na przekór straszliwym przepowiedniom. Bo kim jest człowiek bez marzeń?
Nie ukrywam, że powieść ta chwyciła mnie za serce – sentymentalizmem, który niczym nurt rzeki wlał się w moje czytelnicze serce. Myślę, że jeszcze długo po zakończeniu tej lektury powracać będę wspomnieniami do domu na La Fossa. A jeśli zaś o dom chodzi, to pamiętajcie, że jest on tam, gdzie Wasze serce.
Bez wątpienia powieść „Dom blisko rzeki” jest tą, którą warto przytulić do swojego czytelniczego serca i zaprosić do swej domowej biblioteki. Myślę, że gdy ją przeczytacie to na półce Najlepszych Interesujących Książek schowacie. A w swej pamięci zachowacie losy rodu Casadio. Zdecydowanie polecam.
Powieść „Dom blisko rzeki” ukazała się nakładem Wydawnictwa Sonia Draga

Dlaczego tak chętnie sięgamy po rodzinne sagi? Może próbujemy wypatrzeć w nich losy własnej rodziny? Przyjrzeć się w nich? A może chcemy w myślach stworzyć alternatywą sagę swojego rodu. Myślę, że powodów jest wiele. A każdy z nas ma swoje własne.
Natomiast „Saga rodu Casadio” zachęca nas historią o wyjątkowej rodzinie. Historią, która rozpoczyna się na początku XIX wieku....

Powieść trochę dziwna, melancholijna, odrobinę smutna, z pewnością wciągająca, choć ja bym trochę przyspieszyła akcję.
Oczekiwałam (zgodnie z zapowiedzią wydawcy) sagi. W sumie to właśnie dostałam. Autorka dosyć zręcznie prowadzi nas przez kolejne 200 lat i opowiada losy trudnej i bardzo skomplikowanej rodziny Casadio. Wszystko rozpoczyna się na początki XIX wieku gdy para, której miłość skazana była na niepowodzenie, bierze ślub.Oboje, niczym Romeo i Julia, z diametralnie od siebie różnych rodów.
Ona Romka, żyje w taborze, a jej krewni rozmawiają z duchami. On z niebywale racjonalnej rodziny, dobrze urodzony, blondyn zamieszkały w dolinie Padu. Ich rodziny, style życia, przeszłość, oczekiwania są od siebie odlegle tak bardzo, że bardziej już nie można.
Zdawałoby się, że ta miłość nie ma prawa się udać, że nic z tego nie będzie. Nic bardziej mylnego.
Rodzą się kolejne dzieci, rodzina się rozrasta, zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Więcej już wam nie zdradzę. Gwarantuję, że będziecie zaskoczeni.
Dom blisko rzeki to inna powieść od tych, które dotąd czytałam. Melancholia, powolne tempo akcji, dziwne zachowania bohaterów, odrobinę metafizyczny charakter fabuły. Zdziwienie z mojej strony, ale i ciekawość, co będzie dalej. A dalej, z każdym kolejnym rozdziałem, jest coraz dziwniej.
Jedni krewni wróżą, inni widza przyszłość, a kolejni rozmawiają z duchami. Dziwne, zaskakujące.
Ale nie tylko takimi dziwnymi zachowaniami stoi ta rodzina. Z niektórymi jej członkami przeżywamy wielkie romanse i miłości, z innymi podróżujemy. Ma miejsce także cała gama innych wydarzeń, które sprawiają, że mimo odrobinę dziwnego początku, ta książka wciąga i to bardzo.
Czyta się szybko, w pewnym momencie odrobinę zachłannie. Polecam dla osób szukających trochę innej powieści.

Powieść trochę dziwna, melancholijna, odrobinę smutna, z pewnością wciągająca, choć ja bym trochę przyspieszyła akcję.
Oczekiwałam (zgodnie z zapowiedzią wydawcy) sagi. W sumie to właśnie dostałam. Autorka dosyć zręcznie prowadzi nas przez kolejne 200 lat i opowiada losy trudnej i bardzo skomplikowanej rodziny Casadio. Wszystko rozpoczyna się na początki XIX wieku gdy para,...