Gdzie śpiewają raki

"Gdzie śpiewają raki" to kolejna książka zaliczana do literatury młodzieżowej którą zainteresowała mnie moja córka. Dodatkowo zapoznałem się z recenzjami, w przygniatającej większości bardzo pozytywnymi, a i średnia ocena tutaj 7,9 podniosła moje oczekiwania w kosmos.
A więc jak historia zaserwowana przez Dealie Owens zniosła zderzenie z moimi oczekiwaniami ?

Powiedzmy że zaczęło się bardzo dobrze, bo już po 50 stronach autorka wyrwała moje serce i rozdeptała je po podłodze ukazując mi powieś o porzuconej przez wszystkich sześcioletniej dziewczynce której jedyną szansą na przeżycie wydaje się być ojciec alkoholik, a i nawet ta ostoja nie wydaje się trwała.
Żeby nie było za różowo, dziewczynka mieszka na uboczu wśród mokradeł Karoliny Północnej, przez co dostaje ona przydomek dziewczyny z bagien. Cały ten segment dorastania Catherine Clark, bo tak nazywa się główna bohaterka, to jest sztos, do tego w tle dostajemy znakomity wątek kryminalny. Niestety później jest tylko gorzej, w sensie nie dla naszej dziewczyny z bagien, lecz dla nas czytelników.

Cóż Kya dorasta a wraz z tym przychodzą pierwsze romanse, kiczowate opisy skóry, oczu, włosów, skąd my to znamy. Od tego momentu myśli naszej bohaterki, czy dialogii między postaciami nie pozostawiają złudzeń że ta młodzieżówka nie jest niczym więcej niż literaturą skierowaną do nastolatków.
Mało tego, są tutaj postacie których czyny nie są moralnie jednoznaczne, jeżeli jednak myślicie że autorka da wam przestrzeń do indywidualnej ich oceny, to muszę was rozczarować. Widocznie Dealia Owens nastolatków do których kieruje swoją historię uważa jeszcze za niezbyt bystrych i postanawia im narzucić swoją ocenę tych postaci, a nawet robić z tych bohaterów męczenników byś drogi czytelniku nie śmiał nawet odebrać owych postaci i ich czynów w odmienny sposób niż autorka sobie tego życzy.

Ostatecznie całość to naiwny, wymuszony na siłę wyciskacz łez któremu brak naturalności, dlatego moja ocena to maksymalnie 6/10, tym samym nie rozumiem fenomenu tej powieści.

"Gdzie śpiewają raki" to kolejna książka zaliczana do literatury młodzieżowej którą zainteresowała mnie moja córka. Dodatkowo zapoznałem się z recenzjami, w przygniatającej większości bardzo pozytywnymi, a i średnia ocena tutaj 7,9 podniosła moje oczekiwania w kosmos.
A więc jak historia zaserwowana przez Dealie Owens zniosła zderzenie z moimi oczekiwaniami ?

Powiedzmy że...

Znałam zarys fabuły dzięki ekranizacji, ale i tak podczas lektury były drobne zdziwienia i wielkie i małe zachwyty. Bardzo wciągająca.

Znałam zarys fabuły dzięki ekranizacji, ale i tak podczas lektury były drobne zdziwienia i wielkie i małe zachwyty. Bardzo wciągająca.

Wspaniała, wciągająca opowieść, szybko się słuchało

Wspaniała, wciągająca opowieść, szybko się słuchało

Jedna z najlepszych powieści, jaką czytałam w swoim życiu.
Każdą komórką ciała odczuwałam tę historię i sądzę, że jeszcze do niej wrócę.
Zachwyciło mnie wszystko, od realistycznie przedstawionych opisów bagien, którymi nigdy się nie interesowałam, przyrody, ale również ludzi i ich mentalności.
Pokochałam główną bohaterkę za jej siłę, a znienawidziłam jeszcze bardziej uprzedzonych ludzi.
Przeżywałam proces jakbym tam była...
Genialna, żałuję, że już się skończyła.

Jedna z najlepszych powieści, jaką czytałam w swoim życiu.
Każdą komórką ciała odczuwałam tę historię i sądzę, że jeszcze do niej wrócę.
Zachwyciło mnie wszystko, od realistycznie przedstawionych opisów bagien, którymi nigdy się nie interesowałam, przyrody, ale również ludzi i ich mentalności.
Pokochałam główną bohaterkę za jej siłę, a znienawidziłam jeszcze bardziej...

Początkowo byłam sceptycznie nastawiona, trochę za dużo opisów. Jednak im dalej, tym bardziej podobała mi się ta książka. Zakończenie jak dla mnie fenomenalne. Ogólnie jest piękna, to trzeba przyznać.
Co jednak najbardziej mnie zdziwiło, to film, który obejrzałam zaraz po przeczytaniu książki i jestem niesamowicie pozytywnie zaskoczona! Rzadko kiedy film po książce mi się podoba, jednak tutaj absolutnie tak było! Niektóre sceny delikatnie odbiegały od książki, jednak i tak wszystko było świetnie przedstawione, nawet dialogi pokrywały się z książkowymi! Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tym filmem i wielki ukłon, że nie zniszczyli tego pięknego obrazu z książki!

Początkowo byłam sceptycznie nastawiona, trochę za dużo opisów. Jednak im dalej, tym bardziej podobała mi się ta książka. Zakończenie jak dla mnie fenomenalne. Ogólnie jest piękna, to trzeba przyznać.
Co jednak najbardziej mnie zdziwiło, to film, który obejrzałam zaraz po przeczytaniu książki i jestem niesamowicie pozytywnie zaskoczona! Rzadko kiedy film po książce mi się...

#Wyzwanie czytelnicze na maj 2024r. - przeczytam książkę z gatunku literatura piękna.
Bardzo dobra powieść obyczajowa. Przedstawia smutną historię DZIEWCZYNY Z BAGIEN, porzuconej przez rodzinę w wieku 7 lat, która dzięki silnej woli życia, prowadząc samotne życie na mokradłach osiąga pełnoletność i stałe źródło utrzymania.
Kosmiczna, surrealistyczna historia, nawet jak na USA, w państwie, w którym dzieci odbiera się rodzicom za byle przewinienie.
Powieść jest bardzo dobrze napisana, spójna, logiczna, interesująca, o wartkiej dwutorowej akcji, która zaciekawia czytelnika już od pierwszego akapitu. Jest bardzo emocjonalna, do tego stopnia, że w wielu miejscach potrafi zasmucić i "wycisnąć" łzy. Przez niesamowitość fabuły pozostaje niezapomniana.
Historia doczekała się adaptacji filmowej o tym samym tytule. Porównując obie formy mogę stwierdzić, że nawet najlepszy film nigdy nie odda tego co autor potrafi przekazać w słowie pisanym.
POLECAM książkę, a film po jakimś czasie jako "przypominajkę".

#Wyzwanie czytelnicze na maj 2024r. - przeczytam książkę z gatunku literatura piękna.
Bardzo dobra powieść obyczajowa. Przedstawia smutną historię DZIEWCZYNY Z BAGIEN, porzuconej przez rodzinę w wieku 7 lat, która dzięki silnej woli życia, prowadząc samotne życie na mokradłach osiąga pełnoletność i stałe źródło utrzymania.
Kosmiczna, surrealistyczna historia, nawet jak na...

Długo się broniłem, aby nie porzucić lektury. Liczyłem, że za chwilę coś się wydarzy i jednak dalsza przygoda z tą książką nabierze sensu, ale to się nie wydarzyło. Szkoda czasu na takie czytadła, kiedy jest tyle dobrych książek

Długo się broniłem, aby nie porzucić lektury. Liczyłem, że za chwilę coś się wydarzy i jednak dalsza przygoda z tą książką nabierze sensu, ale to się nie wydarzyło. Szkoda czasu na takie czytadła, kiedy jest tyle dobrych książek

Zabierając się za czytanie „Gdzie śpiewają raki” myślałam, że jest to kryminał, przez co początek tej książki mocno mnie zniechęcił i nawet początkowo porzuciłam czytanie i wróciłam do tej powieści po jakimś kwartale, zaczynając ją od nowa.
Przypuszczam, że gdybym początkowo wiedziała więcej o fabule książki, to pewnie nigdy bym po nią nie sięgnęła, a byłoby naprawdę szkoda, bo była zachwycająca.
Czytanie o porzuceniu dziecka i zachowaniu ojca alkoholika było dla mnie bardzo bolesne. Pozytywnie zaskoczyły mnie moim zdaniem bardzo trafnie opisane odczucia porzuconego dziecka będącego ofiarą znęcającego się rodzica.
Naprawdę uważam, że warto przeczytać, chociażby tylko po to, żeby wyrobić sobie własną opinię o tej książce.

Zabierając się za czytanie „Gdzie śpiewają raki” myślałam, że jest to kryminał, przez co początek tej książki mocno mnie zniechęcił i nawet początkowo porzuciłam czytanie i wróciłam do tej powieści po jakimś kwartale, zaczynając ją od nowa.
Przypuszczam, że gdybym początkowo wiedziała więcej o fabule książki, to pewnie nigdy bym po nią nie sięgnęła, a byłoby naprawdę...

Powieść przereklamowana. Mamy piękne opisy przyrody i denne dialogi. Niestety, nie potrafię kupić zachowań dorosłych w tej historii. Lata 50 i 60 ubiegłego wieku nie są na tyle odległe, by dorośli zignorowali małe samotne dziecko, a nawet pośrednio poklaskiwali odtrąceniu jej jako "dziecka z bagien". Nie liczę sztucznej opieki, która próbowała zaprowadzić dziewczynkę do szkoły. Dlaczego rodzeństwo nigdy nie zainteresowało się siostrą chociażby w formie odwiedzin? Dlaczego dorośli, (Skoczek? i jego żona) którzy dawali dziewczynce paczki nie zainteresowali się, nie próbowali wyjaśnić, realnie zaopiekować się Kyą? Skazali dziecko na zupełne wyobcowanie społeczne. Plus - nie kupuję przetrwania dziecka samotnie na mokradłach.

Powieść przereklamowana. Mamy piękne opisy przyrody i denne dialogi. Niestety, nie potrafię kupić zachowań dorosłych w tej historii. Lata 50 i 60 ubiegłego wieku nie są na tyle odległe, by dorośli zignorowali małe samotne dziecko, a nawet pośrednio poklaskiwali odtrąceniu jej jako "dziecka z bagien". Nie liczę sztucznej opieki, która próbowała zaprowadzić dziewczynkę do...

Głęboka, poruszająca powieść o samotności, dojrzewaniu i poszukiwaniu bliskości pomimo lęku przed kolejnym odrzuceniem. Historia Kyi, porzuconej przez rodzinę i odtrąconej przez społeczeństwo Dziewczyny z Bagien, absolutnie mną wstrząsnęła.

Głęboka, poruszająca powieść o samotności, dojrzewaniu i poszukiwaniu bliskości pomimo lęku przed kolejnym odrzuceniem. Historia Kyi, porzuconej przez rodzinę i odtrąconej przez społeczeństwo Dziewczyny z Bagien, absolutnie mną wstrząsnęła.