Są miejsca na ziemi, gdzie wielu z nas nie chce się znaleźć i obawiamy się tego momentu. To miejsce smutku, powagi i ostatecznej drogi człowieka, do którego udamy się wszyscy, a ci co pozostaną za bramami będą nas odwiedzać i przynosić kwiaty oraz znicze. Cmentarz.
Ale pewna kobieta, Violette właśnie w tym miejscu odnalazła siebie i sens życia. To plac usłany płytami nagrobnymi daje jej szansę na pogodzenie się z tym co wydarzyło się w jej życiu. Smutna historia życia Violette ukazuje nam nie tylko dobre chwile, ale też te smutne i złe, ale są też osoby których całe ich życie jest naznaczone stratą i bólem noszonym w sercu, gdzie wydaje się że otaczającą nas czarna otchłań pochłonie, ale gdzieś tam w oddali miga światełko w tunelu.
Życie i śmierć, radość i smutek, wzloty i upadki to nieodłączne elementy naszego życia, które musimy przeżyć. Tylko musimy znaleźć w nim równowagę i sens. A gdy wszystko rozsypie się w naszym życiu jak domek z kart spróbować na tych ruinach odbudować siebie.

Są miejsca na ziemi, gdzie wielu z nas nie chce się znaleźć i obawiamy się tego momentu. To miejsce smutku, powagi i ostatecznej drogi człowieka, do którego udamy się wszyscy, a ci co pozostaną za bramami będą nas odwiedzać i przynosić kwiaty oraz znicze. Cmentarz.
Ale pewna kobieta, Violette właśnie w tym miejscu odnalazła siebie i sens życia. To plac usłany płytami...

Do przeczytania książki zachęciły mnie opinie i recenzje innych czytelników. Wydawało mi się, że będzie to lektura w sam raz dla mnie, gdy czytałam, że to "oda do szczęścia", "książka jak promyk słońca", "piękna, poruszająca, z życiową mądrością". Teraz już wiem, że nie.
Jak dla mnie książka przede wszystkim jest bardzo smutna, pokazuje ciężkie życie głównej bohaterki, której los nie głaskał po głowie od samych narodzin. Tułanie się po rodzinach zastępczych, przypadkowa nastoletnia ciąża z egocentrykiem, który jej w ogóle nie szanuje i ciągle zdradza, brak wykształcenia, brak miłości, praca, której cały ciężar bierze na siebie, brak perspektyw na lepsze jutro, utrata dziecka i partnera.
W książce dominuje poczucie jakiejś beznadziei, przegranego życia, lęku, w którym Violette jakoś musi funkcjonować. Nie walczy o siebie, nie umie się przeciwstawić dominującemu partnerowi.
Owszem, są momenty, kiedy się wydaje, że los się trochę do niej uśmiecha, jak np. przyjaźń z przypadkową pasażerką, dozorcą cmentarza czy potem opieka nad cmentarzem, która zdaje się daje jej trochę poczucia sensu i satysfakcji, ale to kropla w morzu różnych nieszczęść.
W sumie książka się kończy trochę optymistycznie i można mieć nadzieję, że los Violette się poprawi, ale moim zdaniem jej rany będą się bardzo długo zabliźniać.

Do przeczytania książki zachęciły mnie opinie i recenzje innych czytelników. Wydawało mi się, że będzie to lektura w sam raz dla mnie, gdy czytałam, że to "oda do szczęścia", "książka jak promyk słońca", "piękna, poruszająca, z życiową mądrością". Teraz już wiem, że nie.
Jak dla mnie książka przede wszystkim jest bardzo smutna, pokazuje ciężkie życie głównej bohaterki,...

Wyjątkowa, niezwykle klimatyczna opowieść o życiu, w którym nieodłącznie towarzyszy nam śmierć. Zdajemy sobie z tego sprawę, ale takie myśli niejako odsuwamy głęboko do podświadomości. Boimy się. Okazuje się jednak, że będąc tak blisko śmierci można powrócić do życia. Zwyczajni ludzie, ich historie, uczucia, rozterki - każdy z nas jest bohaterem tej opowieści, nosi w sobie wiele przeciwności. Książka ta przypomina, że nic nie jest tylko czarne lub tylko białe. Różne odcienie emocji drzemiących w naszej psychice przeplatają się nieustannie, zaskakują nas sprzecznościami - podobnie jak życie i śmierć, nie mogą istnieć jedno bez drugiego, tworząc nierozerwalną całość.

Wyjątkowa, niezwykle klimatyczna opowieść o życiu, w którym nieodłącznie towarzyszy nam śmierć. Zdajemy sobie z tego sprawę, ale takie myśli niejako odsuwamy głęboko do podświadomości. Boimy się. Okazuje się jednak, że będąc tak blisko śmierci można powrócić do życia. Zwyczajni ludzie, ich historie, uczucia, rozterki - każdy z nas jest bohaterem tej opowieści, nosi w sobie...

dobra ksiazka

dobra ksiazka

Piękna, smutna, poruszająca.

Piękna, smutna, poruszająca.

Niesamowita książka. Czytelnicza perła, której już się nie wymaże ze swojej głowy i duszy. Pełna ciepła, wrażliwości i życiowej mądrości. Kojąca lektura w tych szalonych czasach. Nie trzeba warsztatów z uważności, wystarczy zatopić się w tej historii by odzyskać spokój i harmonię. Bardzo polecam!

Niesamowita książka. Czytelnicza perła, której już się nie wymaże ze swojej głowy i duszy. Pełna ciepła, wrażliwości i życiowej mądrości. Kojąca lektura w tych szalonych czasach. Nie trzeba warsztatów z uważności, wystarczy zatopić się w tej historii by odzyskać spokój i harmonię. Bardzo polecam!

CUDNA!

CUDNA!

"Życie Violette" to poruszająca opowieść, której bohaterka, Violette Toussaint, jest strażniczką cmentarną w małym miasteczku w Burgundii. Książka opowiada o jej codziennym życiu, relacjach z odwiedzającymi cmentarz, jak również z retrospekcjami na temat jej własnych życiowych tragedii i radości. Narracja jest głęboko ludzka, pełna ciepła i melancholii, a zarazem przesiąknięta optymizmem.
Powieść eksploruje tematy żałoby, pamięci i odnajdywania siebie wśród strat, które każdy z nas doświadcza. Perrin ma talent do tworzenia postaci, które są wyraziste i pełne głębi, co sprawia, że czytelnicy mogą się łatwo z nimi utożsamiać.

"Życie Violette" to subtelne połączenie smutku i humoru, a także życiowa mądrość, którą przekazuje. Jeśli lubisz powieści, które skłaniają do refleksji i są napisane pięknym językiem, to z pewnością warto sięgnąć po tę książkę.
Violette jest postacią pełną empatii, która staje się punktem odniesienia dla ludzi odwiedzających cmentarz. Jej interakcje z nimi są przedstawione z wielką czułością, pokazując, jak głęboko ludzkie relacje wpływają na proces żałoby i pamięci. Postacie drugoplanowe, każda z własnym bagażem emocjonalnym, są równie dobrze rozwinięte, co dodaje powieści wielowarstwowości.
Ważnym aspektem książki jest również opowieść o małżeństwie Violette z jej mężem Philippe'em. Ich związek, pełen wzlotów i upadków, jest kluczowy dla zrozumienia, jak przeszłość Violette wpływa na jej teraźniejsze życie. Philippe, choć mniej obecny w narracji, jest postacią, która znacząco wpływa na życiowy kierunek Violette. Jego śmierć i sposób, w jaki Violette go wspomina, podkreślają tematy straty i żałoby, ale także odrodzenia i nadziei, które są obecne w całej powieści.
"Życie Violette" to nie tylko powieść o życiu po stracie, ale także o znalezieniu piękna w codziennych chwilach i o sile pamięci, która może zarówno boleć, jak i leczyć. Widzimy tu, jak życie i śmierć splatają się nieodłącznie, a Violette staje się symbolem tej uniwersalnej prawdy. Książka jest prawdziwą ucztą dla miłośników głębokich, życiowych opowieści, które zmuszają do refleksji nad własnym życiem i relacjami.

"Życie Violette" to poruszająca opowieść, której bohaterka, Violette Toussaint, jest strażniczką cmentarną w małym miasteczku w Burgundii. Książka opowiada o jej codziennym życiu, relacjach z odwiedzającymi cmentarz, jak również z retrospekcjami na temat jej własnych życiowych tragedii i radości. Narracja jest głęboko ludzka, pełna ciepła i melancholii, a zarazem...

Swietna książka

Swietna książka

Piękna, mądra, wzruszająca opowieść o życiu, śmierci, miłości, samotności, żałobie. Pełna historii dramatycznych, , skrzących emocjami, przenikających w głąb serca. Powieść, którą nie tylko się czyta, poznaje opisane w niej zdarzenia, ale autentycznie je przeżywa. Dla mnie znakomita.

Piękna, mądra, wzruszająca opowieść o życiu, śmierci, miłości, samotności, żałobie. Pełna historii dramatycznych, , skrzących emocjami, przenikających w głąb serca. Powieść, którą nie tylko się czyta, poznaje opisane w niej zdarzenia, ale autentycznie je przeżywa. Dla mnie znakomita.