I właśnie o wojnie kulturowej jest ta książka. Pragnę w niej wykazać, że coraz wyższa temperatura sporu, dzielącego nasz kraj, sprawia, że nie jest on banalny, choć na co dzień trywializują go najważniejsze media. Chcę jednocześnie zwrócić uwagę, że to, co widzimy w telewizjach informacyjnych i czytamy w serwisach internetowych, jest tylko wierzchołkiem góry lodowej – góry, którą nazwać możemy Wojną Kulturową. Wbrew pozorom nie jest wcale najistotniejsze, kto będzie rządził, ale jak wykorzysta władzę, którą uzyska.

Naszkicowanie płaszczyzn dzielącego Polskę (ale również inne kraje Zachodu) konfliktu oraz określenie jego wagi ma na celu zachęcenie czytelników do oderwania się – choćby na chwilę – od emocjonalnego czy może plemiennego odbierania naszej polityki i spojrzenia na nią przez pryzmat wartości. Tych, które wyznajemy my sami, ale także tych, które kierowały naszymi przodkami, gdy podejmowali oni często dramatyczne decyzje.

Do napisania „Polskiej wojny kulturowej” skłoniły mnie rozmowy z kilkoma moimi przyjaciółmi i bliskimi znajomymi, z którymi niegdyś znajdowałem się w bliskich relacjach. Zaostrzenie sporu politycznego spowodowało, że wielu z nich zerwało kontakty, często w bardzo zdecydowany i definitywny sposób. Obudzone poczucie tożsamości, mam wrażenie, że raczej plemiennej niż opartej na prawdziwie wyznawanych wartościach, nie pozwoliło im tolerować w swoim otoczeniu osoby myślącej inaczej niż oni i otwarcie tego manifestującej.

Ze wstępu Autora