Ksiazka, bedaca juz klasykiem wsrod pozycji o tematyce wysokogorskiej, stanowi relacje, mozna rzec z pierwszej reki, z tragicznej wyprawy na szczyt Everestu w 1996 roku. Autor, w charakterze reportera, byl uczestnikiem jednej z komercyjnych ekip, zlozonej z amatorow, ktorzy za dosc spora oplata mieli szanse, pod opieka doswiadczonego przewodnika gorskiego Roba Halla, zdobyc najwyzszy szczyt ziemi. Krakauer z reporterska wnikliwoscia i gawedziarska swada relacjonuje przebieg calego przedsiewziecia, od momentu przybycia wszystkich na miejsce, poprzez wedrowke wposrod brudnych, podgorskich wiosek, noclegi w podrzednych schroniskach, az w koncu dotarcie poszczegolnych grup do kolejnych obozow, zalozonych wczesniej przez Szerpow. Pomimo miejscami dramatycznych czy wrecz niekiedy szokujacych opisow (jak proba ratowania jednego z Szerpow cierpiacego na obrzek pluc) ksiazka w moim odczucia jest do polowy jakby nieco przegadana. Autor skupia sie duzo za duzo na przedstawieniu poszczegolnych klientow, kierownikow i przewodnikow wypraw, jakie wowczas braly udzial w zdobywaniu Everestu, ich zyciorysow i osiagniec wspinaczkowych. Poswieca tez nieco miejsca wlasnej osobie i przyczyn swojego udzialu w wyprawie. Wszystkie te wstawki i retrospekcje autora nieco wydluzaja i spowalniaja akcje w pierwszej czesci ksiazki. Nabiera ona dopiero tempa i dramatyzmu wraz z posuwaniem sie bohaterow w gore. Kulminacja nastepuje w momencie osiagniecia szczytu i proby zejscia w dol, kiedy to nad Everestem zbieraja sie burzowe chmury. Wkrotce w okolicach szczytu rozpetuje sie pieklo, zamykajac w potrzasku wielu wspinaczy. Proba zejscia do bazy okazuje sie dla wielu prawdziwa walka o przetrwanie w skrajnych warunkach. Krakauer z prawdziwym mistrzostwem relacjonuje minuta po minucie te walke, probujac przeanalizowac ciag bledow i niedopatrzen popelnionych tamtego dnia, ktore ostatecznie przyczynily sie do katastrofy i kosztowaly zycie wielu wspinaczy. Jednoczesnie barwnie odmalowuje wysilek i poswiecenie w walce o przetrwanie, ukazujac na wlasnym przykladzie, co dzieje sie z ludzkim organizmem tam wysoko w gorze, kiedy brakuje tlenu a temperatura na wietrze siega minus 70 stopni.
Autor jako jeden z niewielu przezyl. Postanowil opowiedziec historie tych, ktorzy juz na gorze zostali na zawsze, ktorzy naprawde oddali wszystko za Everest. Goraco polecam!

Ksiazka, bedaca juz klasykiem wsrod pozycji o tematyce wysokogorskiej, stanowi relacje, mozna rzec z pierwszej reki, z tragicznej wyprawy na szczyt Everestu w 1996 roku. Autor, w charakterze reportera, byl uczestnikiem jednej z komercyjnych ekip, zlozonej z amatorow, ktorzy za dosc spora oplata mieli szanse, pod opieka doswiadczonego przewodnika gorskiego Roba Halla, zdobyc...