Shadowman. Pierwszy w historii FBI portret psychologiczny seryjnego mordercy

Nie jest to lekka lektura. Dodatkową irytację budzą ciągle powtórki TYCH SAMYCH, głupawych, nieistotnych pytań.
15 RAZY❗️❗️("Czemu sprawa powraca echem?"). W jakim celu?? Bez celu, zapewne.
Z bezmyślności lub poczucia 'artyzmu'.
A czego jak czego, ale artyzmu się tu doszukać trudno.
Czytanie makabrycznych akt, szczegółów działań psychopaty jest BARDZO TRUDNE do przełknięcia, zaakceptowania. Nie radzę czytać książki przed snem. W ogóle to publikacja dla ludzi odpornych psychicznie.
Czytanie o niuansach mordów i o gwałtach DZIECI wypala w duszy dziury.
Rośnie też gniew na 'stróżów' prawa, którzy swoimi nieudolnymi, zbyt opieszałymi, fatalnymi decyzjami przedłużali męki rodziców. Niezrozumiana delikatność w stosunku do rodziny seryjnego mordercy... wiele pytań się nasuwa w trakcie czytania...

Nie należy się też wcale spodziewać PORTRETU PSYCHOLOGICZNEGO ZABOJCY, bo nijak go tam nie ma. Więcej już się znajdzie na temat nieudolności, niefrasobliwości i lekceważenia ofiar przez 'stróżów prawa'.
Niestety trzeba mieć świadomość, że obecne techniki kryminalistyczne były kompletnie nieosiągalne 50 lat temu. Pierwszy profil mordercy dotyczy lat 70-tych XX w.
Od roku 1968 do 1983 postęp dokonał się niewiarygodny. A obecne metody pozwalają zidentyfikować sprawcę po nanocząsteczkach śladów biologicznych. Określić kolor oczu, włosów, wzrost, przybliżoną wagę, rasę, a nawet odcień skóry. Kolosalny progres.
Nieco optymizmu. Każdy chyba rodzic woli złe wiadomosci od ich całkowitego braku.

Lektura dla twardzieli, mocno zainteresowanych tematyką.

Nie jest to lekka lektura. Dodatkową irytację budzą ciągle powtórki TYCH SAMYCH, głupawych, nieistotnych pytań.
15 RAZY❗️❗️("Czemu sprawa powraca echem?"). W jakim celu?? Bez celu, zapewne.
Z bezmyślności lub poczucia 'artyzmu'.
A czego jak czego, ale artyzmu się tu doszukać trudno.
Czytanie makabrycznych akt, szczegółów działań psychopaty jest BARDZO TRUDNE do...

Jak ktoś już zna tematy to łatwo się domyślić zakończenia :)

Jak ktoś już zna tematy to łatwo się domyślić zakończenia :)

"Ze zdjęciami jest tak samo, jak ze wspomnieniami: nigdy nie przedstawią całej prawdy, bo to fotograf decyduje, co chce ci pokazać [...].
Rodzina nocująca na kempingu w parku stanowym zgłasza zaginięcie swojej 7- letniej córki. Rozpoczynają się poszukiwania i choć są zakrojone na szeroką skalę, to niestety, nie przynoszą rezultatów, a setki tropów prowadzą donikąd. Kilka miesięcy później sytuacja się powtarza, a zaginioną jest 19-letnia kelnerka. W nasze ręce trafia rzetelny, pełen makabrycznych szczegółów raport, który układa się w niezwykle poruszającą i angażującą historię. Poszukamy odpowiedzi na pytania, jak wiele wybranie konkretnego miejsca zbrodni mówi o mordercy? Jak duże znaczenie odgrywają aspekty psychologiczne w dokonanej zbrodni? Podobno "ludzie zabijają tak, jak żyją... i żyją tak, jak zabijają. Zachowanie jest odzwierciedleniem osobowości".
Shadow Man, człowiek cień, David Meirhofer, potwór w ludzkiej skórze, który bez najmniejszego wysiłku wtapiał się w tłum i dzięki temu, choć zawsze był częścią lokalnego życia, to przeważnie niewidoczną.
Porwania, zwłaszcza dzieci wzbudzają we mnie naprawdę wiele emocji, a jeśli mam świadomość, że czytana przeze mnie historia to gatunek true crime, to aż skręca mnie w środku. Nie wiesz, gdzie jest twoje dziecko, zastanawiasz się, czy nie jest głodne, czy nie marznie, czy nie dzieje mu się krzywda. Stawiasz milion pytań i na żadne nie znajdujesz odpowiedzi. Udręka miesza się z poczuciem winy, zwątpienie z nadzieją. Nie jestem sobie nawet w stanie wyobrazić, jaki to koszmar. Obym nigdy nie musiała go przeżywać. Ze względu na powyższe, to nie była łatwa lektura. Trudno jest bowiem o tym reportażu, który jest świadectwem nie tylko trudnej do wyobrażenia sobie brutalności, jak również ogromnego bólu i cierpienia po stracie, powiedzieć, że się podobał w takim klasycznym rozumieniu tego słowa. Nie zmienia to jednak faktu, że to była fascynująca podróż w głąb psychopatycznego umysłu. Naprawdę doceniam ogrom pracy, jaką Autor włożył w powstanie tej historii. Dosadnej, brutalnej, niezwykle obrazowej i zaskakująco ciekawej, w której profilowanie ma szansę stać się prawdziwym przełomem w kryminalistyce.
Szczerze polecam! Nie tylko miłośnikom gatunku.




















,

"Ze zdjęciami jest tak samo, jak ze wspomnieniami: nigdy nie przedstawią całej prawdy, bo to fotograf decyduje, co chce ci pokazać [...].
Rodzina nocująca na kempingu w parku stanowym zgłasza zaginięcie swojej 7- letniej córki. Rozpoczynają się poszukiwania i choć są zakrojone na szeroką skalę, to niestety, nie przynoszą rezultatów, a setki tropów prowadzą donikąd. Kilka...

Camping w Montanie w 1973 roku z namiotu ginie mała dziewczynka. Szeryf, agenci FBI rozpoczynają śledztwo. Niestety bez rezultatów. Dochodzi też do kolejnego zniknięcia. To jednak początek historii.

Fransell Ron swój reportaż "Shadow man" prowadzi kilku torowo. Poznajemy śledztwo. Autor jednak przedstawia nam też rodziny zaginionych i jak na nie to wpłynęło. Dowiadujemy się w końcu o profilowaniu czyli nowej, a w zasadzie przypomnianej technice w tamtych czasach. Jednak czy profilerzy ze wszystkim trafią, czy może gdzieś się pomylili w przypadku sprawcy tej sprawy będziecie musieli przekonać się sami. Jednak ta historia pokazuje również, że śledztwo to nie tylko praca śledczych, ale też innych ekspertów.

Autor miesza tu trochę style bo "Shadow man" jest jednocześnie fabularyzowany, ale też dokumentalny. Myślę, że połączenie takich dwóch podejść wzbogaciło tylko ten reportaż.

Audiobook wykonany jest bardzo dobrze. Lektorem jest Bartosz Głogowski. Jest dobrym lektorem, ale nie należy moim zdaniem do tych najlepszych.

Podsumowując jeśli lubicie choćby podcasty kryminalne, ale też reportaże to uważam, że "Shadow mana" nie można pominąć. Moje oceny to 9/10 i 8/10.

Camping w Montanie w 1973 roku z namiotu ginie mała dziewczynka. Szeryf, agenci FBI rozpoczynają śledztwo. Niestety bez rezultatów. Dochodzi też do kolejnego zniknięcia. To jednak początek historii.

Fransell Ron swój reportaż "Shadow man" prowadzi kilku torowo. Poznajemy śledztwo. Autor jednak przedstawia nam też rodziny zaginionych i jak na nie to wpłynęło. Dowiadujemy...

Powiem tak, trochę się człowiek naczytał tej literatury faktu pod szyldem “bandziory, umarlaki i inne okropieństwa” ale tej historii nigdy wcześniej jakoś nie ...trafiłam. A to oznacza że to co w niej opowiedziano było dla mnie dosłownie odkryciem. Fajnie tak czasem trafić na coś o czym się nigdy wcześniej nie słyszało, oglądało albo przeczytało. Jest to opowieść o prawie pierwszym takim oficjalnym profilowaniu mordercy przez w sumie różne organy ścigania, taka trochę praca zespołowa psychologiczno-detektywistyzczną. W małej społeczności na przestrzeni lat ginie kilkoro dzieci i młoda kobieta. Niby nic ich nie powinno wiązać poza tym że śmierci były albo bardzo zagadkowe albo nie udawało się znaleźć ciał. Jednak przy wspólnych wysiłkach aczkolwiek nie od razu powoli i małymi kroczkami udaje się wytypować zabójcę. Książka napisana bardzo dobrze czyta się praktycznie sama ale temat bynajmniej nie rozrywkowy. Ciekawie jest spojrzeć na ten obecnie modny i wszędobylski temat profilowania tak od samego jego początku. Gdzie na dobrą sprawę nikt nie wierzył że ten psychologiczny bełkot policyjnych jajogłowych może przynieść jakiś wymierny efekt. Jak się okazało jednak przyniósł bo zabójca został jednak złapany.

Powiem tak, trochę się człowiek naczytał tej literatury faktu pod szyldem “bandziory, umarlaki i inne okropieństwa” ale tej historii nigdy wcześniej jakoś nie ...trafiłam. A to oznacza że to co w niej opowiedziano było dla mnie dosłownie odkryciem. Fajnie tak czasem trafić na coś o czym się nigdy wcześniej nie słyszało, oglądało albo przeczytało. Jest to opowieść o prawie...

„Shadowman” autorstwa Rona’a Franscell @wydawnictwoznakpl to trzymająca w napięciu książka oparta na faktach, która opowiada historię powstania pierwszego w historii FBI profilu psychologicznego, który pomógł złapać seryjnego mordercę. Opisane krok po kroku działania policji, śledztwa, przemyślenia wciągają dzięki czemu trudno się od książki oderwać. Dla miłośników gatunku true crime książka jest idealna 👍👍

„Shadowman” autorstwa Rona’a Franscell @wydawnictwoznakpl to trzymająca w napięciu książka oparta na faktach, która opowiada historię powstania pierwszego w historii FBI profilu psychologicznego, który pomógł złapać seryjnego mordercę. Opisane krok po kroku działania policji, śledztwa, przemyślenia wciągają dzięki czemu trudno się od książki oderwać. Dla miłośników gatunku...

"Shadowman", to ksiażka - reportaż, dotycząca morderstw z lat siedemdziesiatych ubiegłego wieku. Dzięki tym konkretnym przypadkom z Manhattanu w Montanie, zaczęło rozwijać się tworzenie portretów psychologicznych sprawców zbrodni.

Pewnej nocy na polu namiotowym zostaje porwana siedmioletnia Susie Jaeger. Mimo poszukiwań przez policję i okolicznych mieszkańców nie udaje się odnaleźć dziewczynki. Niecały rok poźniej znika dziewiętnastoletna Sandra Smallegan. I jak się okazuje sprawy są ze sobą powiązane, a sprawca jest na tyle bezczelny, że kontaktuje się telefonicznie z rodziną Susie. W końcu policja natrafia na spalone kości na farmie Lockharta i od tego momentu śledztwo przyspiesza.

Mordercą okazał się David Meirhofer mieszkaniec Manhattanu, można powiedzieć, ze sąsiad. Ciekawe jest to, że kilkakrotnie wymykał się policji, udało mu się oszukać wariograf i serum prawdy. Co więcej, czuł się bardzo pewnie, że nawet podrzucał tropy i służył pomocą. Jeden z policjantów miał przeczucia, że to David może być sprawcą, ale wciąż odrzucał te podejrzenia. Meirhofer miał na wszystko wytłumaczenie. Być może był trochę dziwny, ale sprawiał wrażenie miłego i poukładanego. David potrafił doskonale manipulować ludźmi, newet jego adwokat bezgranicznie mu zaufal.

Gdyby nie pomoc profilerów z biura śledczego FBI, te sprawy mogłyby nigdy nie zostać rozwiazane. Co wiecej doprowadziły do rozwiązania 2 poprzednich tajemniczych zbrodni: postrzelonego chlopca Bernarda Poelmana i zasztyletowanego skauta Michaela Raneya.

Książkę polecam wszystkim fanom podcastów i książek opowiadających o prawdziwych zbrodniarzach. Autor, Ron, Franscell uświadamia, że mordercy mogą żyć w naszym sąsiedztwie i nigdy nie wiesz, co Cię może spotkać nawet, w wydawać by się mogło, bezpiecznym miejscu.

"Shadowman", to ksiażka - reportaż, dotycząca morderstw z lat siedemdziesiatych ubiegłego wieku. Dzięki tym konkretnym przypadkom z Manhattanu w Montanie, zaczęło rozwijać się tworzenie portretów psychologicznych sprawców zbrodni.

Pewnej nocy na polu namiotowym zostaje porwana siedmioletnia Susie Jaeger. Mimo poszukiwań przez policję i okolicznych mieszkańców nie udaje się...

Lubicie czytać reportaże? Ja od czasu do czasu, traktując ten gatunek, jako odskocznia od codzienności, lubię po niego sięgnąć.

Książka ta stawia na psychologiczne podejście FBI do mordercy. Organ ścigania oprócz zbierania ewidentnych dowodów jak odciski palców, krew, włosy itp. skupił się na nowym przełomowym pomysłem. Nowa dziedzina wiedzy zostaje nazwana profilowaniem kryminalnym.

W książce tej opisane jest jak FBI wprowadza to w czyn szukając UnSub, który porwał Susie Jaeger, a kilka miesięcy później dziewiętnastoletnią kelnerkę. Kiedy w końcu dochodzi do aresztowania podejrzanego Davida Meirhofera, przygotowany przez agentów profil pasuje do seryjnego mordercy jak ulał.

Jeśli lubicie ten gatunek, to polecam- zerknijcie na tę książkę.

Lubicie czytać reportaże? Ja od czasu do czasu, traktując ten gatunek, jako odskocznia od codzienności, lubię po niego sięgnąć.

Książka ta stawia na psychologiczne podejście FBI do mordercy. Organ ścigania oprócz zbierania ewidentnych dowodów jak odciski palców, krew, włosy itp. skupił się na nowym przełomowym pomysłem. Nowa dziedzina wiedzy zostaje nazwana profilowaniem...

25 czerwca 73’ roku 7-letnia Suzie zostaje porwana w środku nocy z namiotu z terenu kempingu, a zaledwie pół roku później znika 19-letnia Sandy. Obie te sprawy łączy brak świadków, brak ciał, brak narzędzi zbrodni, brak żądań ze strony ewentualnego porywacza. Czy możliwym jest, że za oba porwania odpowiada ten sam sprawca?

Shadowman to pozycja, z której dowiadujemy się gdzie i jak narodziło się profilowanie kryminalne i dlaczego zmarło wkrótce po narodzinach. Uzyskujemy informację o tym, kto sporządził pierwszy na świecie profil sprawcy morderstw i krok po kroku śledzimy, w jak dużym stopniu profil ten przyczynił się do ujęcia nieuchwytnego sprawcy. Warto mieć na uwadze, że nie jest to książka o profilowaniu kryminalnym, a o tym w jaki sposób i w jakich okolicznościach ta dziedzina nauki powstała.
W tej pozycji znajdziemy stenogram z przesłuchania Davida Meirhofera, podczas którego odpowiada na pytania kogo i jak zabił. Na końcu pozycji zawarto kilka zdjęć ofiar, jak i samego sprawcy, co uważam za dużą wartość dodaną, gdyż postacie o których czytamy mogły się poniekąd zmaterializować.

Autor niepotrzebnie dorabiał ideologię o potrzebie napisania tej pozycji, co uważam za jej największy minus. W ostatniej ¼ książki aż sześciokrotnie pojawiło się pytanie „Dlaczego ta sprawa ciągle wraca?”. Ostatecznie nie dowiedzieliśmy się dlaczego. Pojawiły się pokrętne tłumaczenia, szukanie stosownego argumentu, by niejako usprawiedliwić fakt napisania książki o zbrodni sprzed 50 lat. Autor wskazał, że podjął się tego tematu, gdyż „zbyt wiele pytań pozostało bez odpowiedzi”. Jednak mimo napisania książki nadal tych odpowiedzi nie dostarczył, a jedynie zostawił czytelnika z porcją gdybań.

Shadowman to wartościowa i zasługująca na uwagę książka opowiadająca o trudnej i wyboistej drodze profilowania kryminalnego. Jest to także pozycja przedstawiająca sylwetkę mordercy – Davida Meirhofera, człowieka o niejednoznacznym i skomplikowanym modus operandi, który został ujęty dzięki sporządzonemu profilowi psychologicznemu.

25 czerwca 73’ roku 7-letnia Suzie zostaje porwana w środku nocy z namiotu z terenu kempingu, a zaledwie pół roku później znika 19-letnia Sandy. Obie te sprawy łączy brak świadków, brak ciał, brak narzędzi zbrodni, brak żądań ze strony ewentualnego porywacza. Czy możliwym jest, że za oba porwania odpowiada ten sam sprawca?

Shadowman to pozycja, z której dowiadujemy się...

Choć John Douglas jest chyba najgłośniejszym agentem FBI zajmującym się profilowaniem seryjnych morderców, to nie był pierwszym. I książka “Shadowman” mówi właśnie o samych początkach i nieufności wobec tej nowej naukowej dziedziny.

Chociaż, szczerze mówiąc, jestem nieco zawiedziona. Dla mnie informacji o profilowaniu i jego początkach było w tej książce zdecydowanie za mało. “Shadowman” to bardziej kompendium wydarzeń, których kulminacją było ujęcie seryjnego mordercy Davida Meihofera. Niezaprzeczalnie było to interesujące, bo nie pamiętam, bym o tym seryjniaku słyszała, ale spodziewałam się czegoś innego.

Z pewnością książka jest mocna, zawiera dość brutalne fragmenty, ale w mojej opinii nie odpowiada na najważniejsze pytania. Pokazuje jednak, że są na świecie ludzie na tyle silni, by móc wybaczyć. I to będzie chyba rzecz, którą najbardziej zapamiętam z tej książki.

Choć John Douglas jest chyba najgłośniejszym agentem FBI zajmującym się profilowaniem seryjnych morderców, to nie był pierwszym. I książka “Shadowman” mówi właśnie o samych początkach i nieufności wobec tej nowej naukowej dziedziny.

Chociaż, szczerze mówiąc, jestem nieco zawiedziona. Dla mnie informacji o profilowaniu i jego początkach było w tej książce zdecydowanie za...