Dawno nie czytałam takiej książki. Takiej, czyli - jak to się mówi - obyczajowej. Lżejszej niż te, po które z reguły sięgam, co akurat bardzo było mi potrzebne. Dzięki tej książce "posłuchałam" (w głowie znaczy, posłuchałam) "Gdybyś kochał, hej", "popływałam" (znaczy w głowie, we wspomnieniach) w jeziorze "na ośrodku", jak to się u nas mówiło, przypomniałam sobie stołówkowe jedzenie. I choć "moje" miejsca były w Koninie i okolicach, a rzecz w książce dzieje się w Katowicach, to przecież co to komu szkodzi. O klimat chodzi, klimat dobrych, słusznie minionych czasów. I o historię, bo książka spowodowała, że poczytałam sobie trochę o tej hucie, o tym jak powstawała. Lubię, kiedy osoba pisząca książkę trzyma się realiów. Cóż z tego, że książka jest obyczajowa - szacunek do czytelnika trzeba mieć ;).

Dawno nie czytałam takiej książki. Takiej, czyli - jak to się mówi - obyczajowej. Lżejszej niż te, po które z reguły sięgam, co akurat bardzo było mi potrzebne. Dzięki tej książce "posłuchałam" (w głowie znaczy, posłuchałam) "Gdybyś kochał, hej", "popływałam" (znaczy w głowie, we wspomnieniach) w jeziorze "na ośrodku", jak to się u nas mówiło, przypomniałam sobie stołówkowe...

Anna Cieplak postanowiła dać nam precyzyjny komunikat o swej powieści już w tytule. „Cało huty” to opowieść o Hucie Katowice, ale podana z innej strony. Przede wszystkim patrzymy na nią oczami Ewy i Uli, które pełne entuzjazmu przyjechały budować nową Polskę, której huta symbolem być miała. Tymczasem ich opowieści, trochę z boku wielkiej historii, która wówczas się działa, dotyczy nie tylko rozczarowania tym jak wygląda świat, ale przede wszystkim jest zderzeniem z przemocą seksualną, która zostawia ślad na kolejne pokolenia również obecne w tej powieści.

Tytułowe ciało huty dla głównych bohaterek stanie się raczej ciałem pożerającym. Jedna zostanie zwolniona z pracy, a druga ucieknie w alkohol. Jest także Maja, córka Uli, która w innej rzeczywistości, innym czasie doznaje podobnych ran, co jej matka, ale jej droga ma skończyć się inaczej. Zbyt prosto i nachalnie to połączenie przeszłości z teraźniejszością Cieplak buduje. Sądzę, że mogła zaufać inteligencji czytelniczek i zbudować tę historię z większych niuansów.

Takie proste zestawienia węgiel przeciwko zieleni, czy rozciągłość traum, moim zdaniem odbierają nieco powieści. Przydałoby się więcej światłocienia, szarości, a nie tylko skrajności. Dzięki temu – myślę – powieść zyskałaby na prawdziwości, jeśli tak w o fikcji w ogóle mówić można. Zadowolenie jest, ale nie do końca.

Anna Cieplak postanowiła dać nam precyzyjny komunikat o swej powieści już w tytule. „Cało huty” to opowieść o Hucie Katowice, ale podana z innej strony. Przede wszystkim patrzymy na nią oczami Ewy i Uli, które pełne entuzjazmu przyjechały budować nową Polskę, której huta symbolem być miała. Tymczasem ich opowieści, trochę z boku wielkiej historii, która wówczas się działa,...

Anna Cieplak już w tytule swojej prozy zapowiada i łączy dwie narracje : to opowieść o Hucie Katowice, ale opowiedziana poprzez osobiste doświadczenia młodych ludzi, którzy przybyli na Zagłębie jako jej pierwszy budowniczowie. Z jednej strony wielka polityka : Solidarność, stan wojenny, transformacja ustrojowa, a z drugiej prywatne, intymne doświadczenia : uczucia, związki ale i przemoc seksualna. Ta podwójna perspektywa obecna jest stale w obu płaszczyznach czasowych. W tej współczesnej mamy już wojnę w Ukrainie. To historia upadków i wzlotów, skomplikowanych relacji uczuciowych, ale także dziedziczenia traum z pokolenia na pokolenia, bo w warstwie współczesnej mamy opowieść o dzieciach pierwszych budowniczych Huty Katowice. Powieść ma bardzo precyzyjną konstrukcję fabularną, wydarzenia i postaci łączą się precyzyjnie.
Zachwyciło mnie pokazanie motyw siostrzeństwa, wspólnoty losu bohaterek przez symboliczne przekazywanie sobie szczepek roślin. Świat roślinny, ale i zwierząt- kanarek Ewy, jest towarzyszem losu bohaterów. Podoba mi się także opowiadanie o bohaterach, poprzez książki. Poznajemy lektury Mai i jej przyjaciółek, a ważną rolę pełni tez antologia tekstów o Hucie, pisana przez pierwsze pokolenie bohaterów, a odkrywana potem przez ich dzieci.
Świetna, współczesna proza.

Anna Cieplak już w tytule swojej prozy zapowiada i łączy dwie narracje : to opowieść o Hucie Katowice, ale opowiedziana poprzez osobiste doświadczenia młodych ludzi, którzy przybyli na Zagłębie jako jej pierwszy budowniczowie. Z jednej strony wielka polityka : Solidarność, stan wojenny, transformacja ustrojowa, a z drugiej prywatne, intymne doświadczenia : uczucia, związki...

Ciekawa (fabularnie, ale też stylistycznie i językowo),ale niestety się od niej odbiłam. Momentami niespójność i ogólna degrengolada powoduje niepotrzebny chaos, ale na szczęście starsze pokolenie - tych, którzy budują Nową Hutę - broni historii. Nie rozumiem wszystkich decyzji Cieplak, ale niektórymi jestem zaintrygowana.

Ciekawa (fabularnie, ale też stylistycznie i językowo),ale niestety się od niej odbiłam. Momentami niespójność i ogólna degrengolada powoduje niepotrzebny chaos, ale na szczęście starsze pokolenie - tych, którzy budują Nową Hutę - broni historii. Nie rozumiem wszystkich decyzji Cieplak, ale niektórymi jestem zaintrygowana.

Och jak wspaniale czytalniczo zaczął się ten rok. Świetna (świetna, świetna!) powieść, rozgrywająca się w dwóch, oddzielonych od siebie o pokolenie, czasoprzestrzeniach, z akcją toczącą się wokół Huty Katowice. Współczesna i historyczna, lekka i ciężka, łatwa i trudna. Pełna kontrastów. Pióro Anny Cieplak wspaniale opisuje dylematy, wybory, bolączki i radości, kiedyś i dziś. Nie wszystkich bohaterów polubiłam, nie dla wszystkich znalazłam epatię, nie wszystkich umiałam zrozumieć – i uważam że to dobrze. Jak w życiu. Fiction non-fiction w najlepszym wydaniu. Polecam szalenie! Ależ to było dobre!

Och jak wspaniale czytalniczo zaczął się ten rok. Świetna (świetna, świetna!) powieść, rozgrywająca się w dwóch, oddzielonych od siebie o pokolenie, czasoprzestrzeniach, z akcją toczącą się wokół Huty Katowice. Współczesna i historyczna, lekka i ciężka, łatwa i trudna. Pełna kontrastów. Pióro Anny Cieplak wspaniale opisuje dylematy, wybory, bolączki i radości, kiedyś i...

Bardzo dobra pozycja.

Bardzo dobra pozycja.

W 1972 roku zaczęto budowę kombinatu metalurgicznego na miarę PRL-u, Huty Centrum przemianowaną potem na Hutę Katowice, która powstała w miejscu Puszczy Łosieńskiej. Wycięto ją, by zrobić miejsce sztandarowej inwestycji polskiego socjalizmu. Kto by się przejmował tysiącami wyciętych drzew! W czynie społecznym posadzi się nowe! W sieci jest sporo zdjęć z tamtych lat i informacji o hucie. Właściwym wydało mi się zapoznanie się z tematem. 😀 A potem rozsiadłam się z książką. Towarzyszyłam Ewie i Uli rozpoczynającym dorosłe życie i powstającemu Kombinatowi. Znaczenia dla tej opowieści nabrał z czasem Zygmunt. Druga nitka czasowa to współczesność i wchodzenie w dorosłość dzieci budowniczych huty. Mai, Kamila, Michała… Maja ma swoje problemy, ale ma też przyjaciół. Oby nie zawiodła ich zaufania. Prawdziwa przyjaźń dużo zniesie, ale niezniszczalna nie jest. Obawiam się, że Maja jest na rozdrożu i nie bardzo wie co dalej. Wielu związało swój los z Hutą. Nie wszystkich przytuliła. Niektórych wykorzystała i wypchnęła poza margines. Zwolniła ze służby bez podziękowania. Wyssała młodość i siłę i porzuciła. Dużą rolę w tej opowieści grają kobiety. One są ważne dla tej historii i dla siebie nawzajem. One się wspierają, dodają sobie siły wraz z kolejną szczepką rośliny doniczkowej. Trwają przy sobie. Mogą na siebie liczyć w kryzysie. Powieść „Ciało huty” polecam.

W 1972 roku zaczęto budowę kombinatu metalurgicznego na miarę PRL-u, Huty Centrum przemianowaną potem na Hutę Katowice, która powstała w miejscu Puszczy Łosieńskiej. Wycięto ją, by zrobić miejsce sztandarowej inwestycji polskiego socjalizmu. Kto by się przejmował tysiącami wyciętych drzew! W czynie społecznym posadzi się nowe! W sieci jest sporo zdjęć z tamtych lat i...

Świetna historia, nie mogłem się oderwać od czytania. Dwie perspektywy czasowe, w których żyją bohaterowie i ich dzieci, uwikłani w historię budowy Huty Katowice. Ależ to było ciekawe i dobrze napisane :)

Świetna historia, nie mogłem się oderwać od czytania. Dwie perspektywy czasowe, w których żyją bohaterowie i ich dzieci, uwikłani w historię budowy Huty Katowice. Ależ to było ciekawe i dobrze napisane :)

15 kwietnia 1972 roku wbito pierwszą łopatę pod budowę największego w Europie kombinatu metalurgicznego Huta Katowice. To właśnie 50 lat temu, w tej budowie i w tym zakładzie pracy, widziały swoją lepszą przyszłość Ewa i Ula. Zamiast kopalni na Śląsku, hutę wybrał też Zygmunt, późniejszy mąż Ewy. Anna Cieplak w swojej najnowszej powieści "Ciało huty" doskonale oddaje klimat lat siedemdziesiątych XX wieku w Zagłębiu - powstawanie kombinatu, typowo peerelowskie realia życia, historie kobiet, które poświęcają hucie młodość i siły. Nie zapomina także o faktach historycznych. Mamy więc w hucie wizyty komunistycznych przywódców z bloku wschodniego, schyłek epoki Edwarda Gierka i puste półki w sklepach, w końcu protesty hutników i grupowe zwolnienia. Akcja powieści łączy dwa pokolenia. Kamil, syn Ewy i Maja, córka Uli próbują nie popełnić błędów rodziców i znaleźć własny sposób na życie. Siłę powieści stanowią kobiety - takie swojskie, pełne ludzkich przywar, często po wielu traumatycznych przeżyciach. To one pomagają sobie w trudnych chwilach, wspierają się i walczą z przełożonymi o swoje. Po najgorszym doświadczeniu potrafią się podnieść, a rodzina jest dla nich najważniejsza. "Ciało huty" zachwyca treścią, zaskakuje stylem i skrupulatnie odnosi się do historii regionu. Moją uwagę przyciągnęły całkowicie młode budownicze Huty Katowice. Ewa i Ula są wyrazistymi i pełnokrwistymi dziewczynami, pełnymi marzeń, które też wiele straciły na swojej drodze. Nie mogę tego samego powiedzieć o współczesnych bohaterkach książki. Młode pokolenie jest tutaj niezdecydowane, trochę kapryśne i czasami nijakie. Być może obecne czasy nie wymagają od ludzi takiego zaparcia i walki o lepszą przyszłość, jak od młodych ludzi 50 lat temu.

15 kwietnia 1972 roku wbito pierwszą łopatę pod budowę największego w Europie kombinatu metalurgicznego Huta Katowice. To właśnie 50 lat temu, w tej budowie i w tym zakładzie pracy, widziały swoją lepszą przyszłość Ewa i Ula. Zamiast kopalni na Śląsku, hutę wybrał też Zygmunt, późniejszy mąż Ewy. Anna Cieplak w swojej najnowszej powieści "Ciało huty" doskonale oddaje klimat...

Dla mnie najlepsza polska powieść tego roku. Dziękuję autorce za nowe spojrzenie na historię, często do tej pory przemilczaną.

Dla mnie najlepsza polska powieść tego roku. Dziękuję autorce za nowe spojrzenie na historię, często do tej pory przemilczaną.