Ciężko nazwać to opracowanie książką, raczej zbiorem rozmów, spostrzeżeń pewnej grupy kobiet, które podjęły decyzję o niedzietności, nie -> bezdzietności, bo słusznie wspomniene "bez" oznacza jakiś deficyt. Nieposiadanie potomstwa nie jest ułomnością ani biologiczną ani psychologiczną. Wszyscy jesteśmy inni a rozwój, wolność oraz spełnienie definiujemy w rozmaity sposób. Każda kobieta spełniona, oddana swojej pasji czy drodze jest wartościowa.
Zazdroszczę bohaterkom zamknięcia pewnego etapu w życiu i pewności w podjętej decyzji. Ja jeszcze nie wiem czego tak naprawdę chcę lub co jeszcze mogę zrobić, aby te dzieci mieć lub ostatecznie porzucić tą decyzję. Akceptuję różnorodność, wolność, lecz część wypowiedzi była niesmaczna, sprowadzająca dzieci do darmozjadów, złodzieji czasu czy popularnych już kaszojadów :) Kobiety posiadające dzieci często niedosłownie opisywane były jako te z niskimi horyzontami, z brakiem ambicji czy mało oświeconymi. Rozmowa z panią doktor Moniką Mynarską wydawała mi się najbardziej obiektywna i wartościowa. Plus za wspomnienie o parach korzystających z prób in vitro oraz typowych pytaniach przy stole i klasycznej szklance wody.

Ciężko nazwać to opracowanie książką, raczej zbiorem rozmów, spostrzeżeń pewnej grupy kobiet, które podjęły decyzję o niedzietności, nie -> bezdzietności, bo słusznie wspomniene "bez" oznacza jakiś deficyt. Nieposiadanie potomstwa nie jest ułomnością ani biologiczną ani psychologiczną. Wszyscy jesteśmy inni a rozwój, wolność oraz spełnienie definiujemy w rozmaity sposób....

Zawiodłam się na tej książce. Miałam wrażenie że rozmówczynie są z bardzo podobnych środowisk, brakowało mi szerszej perspektywy. Dużo czasu poświęca się o mówieniu jakie to macierzyństwo jest straszne (jako argument przeciwko posiadaniu dzieci),ale czy jeśli chcieliśmy się dowiedzieć o realiach macierzyństwa, to czy pytanie bezdzietnych jest najlepszym pomysłem? Książkę ratują głosy specjalistów, choć ich opinie są bardzo zachowawcze i przyznają że trudno tutaj jednoznacznie coś stwierdzić. Mam wrażenie że książka powstała, żeby dać przestrzeń do wylania frustracji osób bezdzietnych, ale większość podobnych wypowiedzi mogę przeczytać w komentarzach pod postami na social mediach.

Zawiodłam się na tej książce. Miałam wrażenie że rozmówczynie są z bardzo podobnych środowisk, brakowało mi szerszej perspektywy. Dużo czasu poświęca się o mówieniu jakie to macierzyństwo jest straszne (jako argument przeciwko posiadaniu dzieci),ale czy jeśli chcieliśmy się dowiedzieć o realiach macierzyństwa, to czy pytanie bezdzietnych jest najlepszym pomysłem? Książkę...

Temat znam z autopsji i z wielką ciekawością zabrałam się za lekturę. Trochę się rozczarowałam, bo autorka bardziej skupiła się na przyczynach takiej a nie innej decyzji bohaterek niż na jej konsekwencjach. Bezdzietność jest wynikiem indywidualnej decyzji osób, które mogą mieć dzieci lub tragedii, kiedy dotyka tych pragnących potomstwa, ale w obu przypadkach, bez względu na powód, przynosi ze sobą konieczność bezustannego tłumaczenia się z tego, że się dzieci nie ma. I tego trochę mi w książce zabrakło, było, ale za mało. Generalnie dobra książka poruszająca trudny temat. Ale podczas lektury zobaczyłam coś, co bardziej skłoniło mnie do napisania tej opinii niż sam temat książki. Chodzi mianowicie o bezsensowne i na siłę tworzone żeńskie odpowiedniki istniejących rzeczowników, które takiej formy nie posiadają. Ja nie wiem, czy to jakieś kompleksy, czy brak dystansu do siebie, ale to, co przeczytałam w tej książce zahacza już o granice absurdu. Uwaga, cytat, str. 214: "Niematki nie są opozycją wobec matek, nie jesteśmy swoimi WROGINIAMI". Koniec cytatu. Że co, przepraszam, kim nie są?? Ludzie, litości... A może: ludzinie? Człowiekinie?

Temat znam z autopsji i z wielką ciekawością zabrałam się za lekturę. Trochę się rozczarowałam, bo autorka bardziej skupiła się na przyczynach takiej a nie innej decyzji bohaterek niż na jej konsekwencjach. Bezdzietność jest wynikiem indywidualnej decyzji osób, które mogą mieć dzieci lub tragedii, kiedy dotyka tych pragnących potomstwa, ale w obu przypadkach, bez względu na...

Bardzo ważna książka. I potrzebna. Uważam, że nie posiadanie dzieci nie powinno być w ogóle kwestią dyskusyjną. Jeśli ktoś nie chce ich mieć to należy to uszanować, to jego życie w końcu. Dziecko wiąże się z odpowiedzialnością, którą nie każdy jest gotowy wziąść na siebie. Tym bardziej jeśli spojrzymy szerzej na świat w jakim żyjemy. Świat pełen konfliktów, zniszczenia, wojen, niepewności, dramatów i różnego rodzaju podziałów, co wiąże się z zagrożeniami, przed którymi nie zawsze człowiek będzie w stanie uchronić swoje dziecko. I wyobrażam sobie, że ten lęk z tym związany może być dla niektórych nie do przeskoczenia.
Niektórzy mówią, że nie posiadanie dzieci jest egoistyczne. Nie zgadzam się z tym. Egoistyczne jest robienie z dziecka sensu swojego życia, i myślenie typu - że jak nie mam dzieci, to kto mi poda na starość szklankę wody. Dziecko nie jest własnością, jest osobnym bytem. Część osób zapomina o tym. I odbiera dzieciom możliwość samodzielnego myślenia, przelewając na nie swoje przekonania, a bywa że też lęki i uprzedzenia.
Ubolewam nad tym, jak łatwo mieć dziecko. Nie trzeba żadnych przygotowań, żadnych egzaminów, czego wynikiem jest to, że dzieci mają osoby, które absolutnie nie powinny ich mieć. Osoby nieodpowiedzialne, jak niektórzy influencerzy, robiący z życia dziecka jakiś show i cyrk bądź też po prostu patologia, gdzie dziecko jest bite, głodzone itp.
I warto głośno powiedzieć - każdy jest pełnym bytem, czy ma dzieci czy też ich nie ma.
A życie wygląda różnie i ma znacznie więcej scenariuszy niż ten najbardziej typowy - czyli małżeństwo i dzieci. Jeśli ktoś jest szczęśliwy w tym, to super, lecz nikt nie ma prawa przymuszać czy wywierać presji na kimś do powielania własnych wyborów. Szczęście i zadowolenie z życia ma różne barwy.

Bardzo ważna książka. I potrzebna. Uważam, że nie posiadanie dzieci nie powinno być w ogóle kwestią dyskusyjną. Jeśli ktoś nie chce ich mieć to należy to uszanować, to jego życie w końcu. Dziecko wiąże się z odpowiedzialnością, którą nie każdy jest gotowy wziąść na siebie. Tym bardziej jeśli spojrzymy szerzej na świat w jakim żyjemy. Świat pełen konfliktów, zniszczenia,...

Temat istotny, warsztat pisarski dobry, wywiady powtarzalne.

Temat istotny, warsztat pisarski dobry, wywiady powtarzalne.

Książka ta porusza bardzo ważny społecznie temat.Jak mówi sam tytuł "bezdzietność z wyboru " to bardzo wrażliwy temat ,tylko chyba bardziej dla par z dziećmi. Ot taki paradoks.Ludzie mają dziwną naturę wtrącania się i komentowania czyjegoś życia i wyborów,uważając przy tym ,że tylko nasza racja i nasze decyzje i wybory są najlepsze. A przecież każdy z nas jest inny ,ma inne poglądy inny pomysł na życie i inne potrzeby.uszanujmy to.
Dla mnie książka jest bardzo mądra i życiowa. I choć nie jest to pozycja ,którą każdy bezwzględnie powinien przeczytać , bo nie wpisuje się ona w trendy i mode czytelniczą ,to jednak jest warta uwagi.polecam wielbicielom takich publikacji.

Książka ta porusza bardzo ważny społecznie temat.Jak mówi sam tytuł "bezdzietność z wyboru " to bardzo wrażliwy temat ,tylko chyba bardziej dla par z dziećmi. Ot taki paradoks.Ludzie mają dziwną naturę wtrącania się i komentowania czyjegoś życia i wyborów,uważając przy tym ,że tylko nasza racja i nasze decyzje i wybory są najlepsze. A przecież każdy z nas jest inny ,ma...

Okazuje się, że można bez dzieci żyć i być szczęśliwym. Można lubić dzieci i nie chcieć mieć własnych. Można mieć dzieci i żałować, że się zdecydowało na rodzicielstwo. Są tacy ludzie i tyle. Fajnie, że się o tym mówi, a może mówić trzeba nawet więcej, żeby pomóc ludziom w podjęciu najlepszej decyzji w tej sprawie.

Okazuje się, że można bez dzieci żyć i być szczęśliwym. Można lubić dzieci i nie chcieć mieć własnych. Można mieć dzieci i żałować, że się zdecydowało na rodzicielstwo. Są tacy ludzie i tyle. Fajnie, że się o tym mówi, a może mówić trzeba nawet więcej, żeby pomóc ludziom w podjęciu najlepszej decyzji w tej sprawie.

Dobre zdanie - wszystkie jesteśmy kompletne (z dziećmi czy bez). Same jesteśmy wystarczające.

Dobre zdanie - wszystkie jesteśmy kompletne (z dziećmi czy bez). Same jesteśmy wystarczające.

Są takie książki, które powinny być omawiane w szkole. I moim zdaniem to jest jedna z nich. Żeby wychować, nauczyć młodych ludzi, że każdy ma prawo wyboru. Autorka zwraca uwagę na mity, stereotypy, naciski społeczeństwa i bliskich. A także podział bezdzietności w zależności od okoliczności. Rozmawia z młodymi i starszymi kobietami, psychologiem i lekarzem. Porusza kwestie pandemii i polityki, przez co książka jest bardzo na czasie. Całość w formie wywiadów i reportażu, więc szybko się czyta. A dodatkowo zawiera masę faktów.

Są takie książki, które powinny być omawiane w szkole. I moim zdaniem to jest jedna z nich. Żeby wychować, nauczyć młodych ludzi, że każdy ma prawo wyboru. Autorka zwraca uwagę na mity, stereotypy, naciski społeczeństwa i bliskich. A także podział bezdzietności w zależności od okoliczności. Rozmawia z młodymi i starszymi kobietami, psychologiem i lekarzem. Porusza kwestie...

Ważny społecznie temat ukazujący różne oblicza kobiet. Warto przeczytać, nieważne, czy jest się matką czy kobietą bezdzietną. Książka poszerza horyzonty, pomaga zrozumieć inne poglady. Uczy tym samym szacunku I akceptacji. Oraz przypomina, że każdy ma prawo do wyboru swojej drogi. Bez oceniania.

Ważny społecznie temat ukazujący różne oblicza kobiet. Warto przeczytać, nieważne, czy jest się matką czy kobietą bezdzietną. Książka poszerza horyzonty, pomaga zrozumieć inne poglady. Uczy tym samym szacunku I akceptacji. Oraz przypomina, że każdy ma prawo do wyboru swojej drogi. Bez oceniania.