"I’ll cut off an inch every hour. I’ll make sure you stay alive for days, maybe weeks. You’re almost at the finish line, but if you fuck up now, we’re gonna have to start the whole race all over again.”

“That’s right, you fucking piece of shit, you’re yellow. Over here crying like a little girl, Jesus, even I didn’t cry this much when you and your boyfriend disfigured me. When you forced my wife to peg me with a fuckin’ knife blade. You know, that was pretty creative actually. When the detective explained it to me, I said to myself, ‘Well, yeah, this is awful and horrifying and life-changing and scarring, but man, they really put some thought into that. And I think you really do deserve some credit in that respect.”

Amerykański horror ekstremalny to ogromne miejsce pełne utalentowanych osobowości, jednak nieśmiało uważam, że Aron Beuaregard to jeden z lepszych pisarzy, na których tam trafiłem. Facet pisze krwawo, i momentami naprawdę ostro, jednak zawsze z nietuzinkowym pomysłem i wykonaniem, które zwala z nóg.

Na przestrzeni ostatnich miesięcy Aron zaskakiwał mnie coraz dziwniejszymi pomysłami („All smile until I return”, „Scary bastard”, „Slob”, „Playground” ) toteż wiedziałem, że sięgając po jego „Yellow” nie powinienem nastawiać się na nic konkretnego oprócz dobrej zabawy i ogrom krwi płynącej z rozciętej krtani. Myślę, że nie przesadzę jeśli napiszę, że Aron to jeden z tych pisarzy, wobec których można zastosować słynne „spodziewaj się, niespodziewanego”.

Pisząc ogólne wrażenia odnośnie powyższej lektury, nie sposób pominąć znaczenia tytułu powieści i szerszego kontekstu jakie za sobą niesie. „Yellow” tłumaczone jako „zżółknąć (z strachu)” czy tez „tchórzliwy”, jest słowem-kluczem, motywem późniejszych działań bohatera, i w końcu motorem napędowym historii. Beauregard umieszczając w pozycji narratora dość przeciętną jednostkę, udowadnia nam, że strach i ogromne przerażenie to czasami wystarczające wartości, by z dnia na dzień stać się kimś zupełnie innym.

„Yellow” to opowieść o stracie, zemście i ogromnej rozpaczy, która pcha nas w objęcia szaleństwa. To kolejna bezkompromisowa i przesuwająca granice historia ekstremalna, w której z pozoru zwykły człowiek, sięgnie po ostateczność i zacznie mordować swoich wrogów. Fabuła rozkręca się podobnie jak wiele innych podobnych dzieł, jednak szybko okazuje się, że wyobraźnia autora mocno skręca w swoją własną ścieżkę.

Motywy krwawej zemsty i zmiany osobowości to dość popularne motywy w literaturze i filmach, jednak nawet na moment nie poczułem jakbym czytał kalkę jakiejkolwiek znanej historii, czy kolejną kopię krwawej zemsty.

Beauregard to autor mocno indywidualny, od samego początku do końca konsekwentny, i co najważniejsze w dalszym ciągu pokazujący świeżość zastosowanych przez siebie pomysłów i rekwizytów.

Jak już wielokrotnie wspominałem przy okazji tego typu książek, „Yellow” nie jest dla każdego. Znajdziecie tu przypalanie papierosami, tortury, temat niewolnictwa, gwałty, morderstwa, ukrzyżowania i wiele innych rzeczy, które mogą śnić się po nocach tym bardziej wrażliwym czytelnikom.

Książka nie jest dostępna w języku polskim, jednak nie traćmy wiary na przyszłość. Czasami warto obserwować małe wydawnictwa i czekać na kolejne zapowiedzi.

"I’ll cut off an inch every hour. I’ll make sure you stay alive for days, maybe weeks. You’re almost at the finish line, but if you fuck up now, we’re gonna have to start the whole race all over again.”

“That’s right, you fucking piece of shit, you’re yellow. Over here crying like a little girl, Jesus, even I didn’t cry this much when you and your boyfriend disfigured me....