Żelazny król

Meghan jest troszkę niewidoczna we własnym domu. Tak naprawdę może się wydawać, że jej obecność odczuwa tylko jej młodszy przyrodni brat Ethan oraz pies. W dniu szesnastych urodzin życie dziewczyny zmienia się jednak nie do poznania. Ethan zostaje porwany do mitycznej krainy Nigdynigdy, a sama Meghan okazuje się być córką elfiego króla Lata. Wszystko to wydaje się być nieprawdopodobne, bo dziewczyna pamięta swojego ojca i moment kiedy on zaginął. Zdecydowanie to nie był król elfów. Teraz jednak dziewczyna staje przed wyzwaniem odzyskania brata, a także odnalezienia się w magicznej krainie. Na szczęście może liczyć na swojego przyjaciela, który też okazuje się być elfem. Jednak gdy Meghan podróżuje przez krainę Nigdynigdy okazuje się, że pojawił się nowy wróg, a ona może być kluczem by go pokonać. Czy dziewczyna da sobie radę?

Muszę Wam powiedzieć, że byłam pozytywnie zaskoczona tą powieścią. Przede wszystkim byłam zdziwiona, że ona była już kiedyś w Polsce wydana. Natomiast sam „Żelazny król” bardzo mnie wciągnął i zanim się nie obejrzałam byłam przy końcu powieści. Julie Kagawa wciągnęła mnie w stworzony przez siebie świat, w którym możemy spotkać postacie znane m.in. ze „Snu nocy letniej”. Po Meghan czułam co prawda, że jest postacią stworzoną kilkanaście lat temu, ale mimo wszystko była ona przyjazna i całkiem nieźle mnie prowadziła przez karty powieści. Dwa wrogie królestwa, nowy wróg, stary przyjaciele, umowy, przysługi i zobowiązania – wszystko to w otoczeniu elfickiej krainy znajdziecie w tej historii. Ja byłam zadowolona i od razu sięgałam po następny tom 😊

Meghan jest troszkę niewidoczna we własnym domu. Tak naprawdę może się wydawać, że jej obecność odczuwa tylko jej młodszy przyrodni brat Ethan oraz pies. W dniu szesnastych urodzin życie dziewczyny zmienia się jednak nie do poznania. Ethan zostaje porwany do mitycznej krainy Nigdynigdy, a sama Meghan okazuje się być córką elfiego króla Lata. Wszystko to wydaje się być...

Wróciłam do tej książki po 10 latach. Nie zawiodłam się.
Czytało się przyjemnie. Sama historia ciekawa, z chęcią sięgnę po drugą część.

Wróciłam do tej książki po 10 latach. Nie zawiodłam się.
Czytało się przyjemnie. Sama historia ciekawa, z chęcią sięgnę po drugą część.

Bardzo ciekawa opowieść Julie Kagawy o młodej dziewczynie wchodzącej do magicznego świata Snu Nocy Letniej. Zachwyciłam się J. Kagawą słuchając audiobooka Cień Kitsune i Dusza Miecza. Niesamowity głód historii spod pióra autorki zachęcił mnie do zakupu właśnie Żelaznego Króla i Żelaznej Córki. Czytając tom pierwszy całkowicie przepadłam w krainie NigdyNigdy. Wyobraźnia Kagawy zachwyca. Bo to nie jest kolejna książka fantasy czy też kolejna książka YA. To niezwykle rozbudowany świat magicznego Snu Nocy Letniej a nawet i więcej. Ilość przygód, zwroty akcji, niezwykłość i niepowtarzalność, prowadzą czytelnika za rączkę coraz głębiej i głębiej w świat wyobraźni, aż sami stajemy się jego częścią, bo to przecież my go tworzymy! Dzięki nam żyje i dzięki nam przeżyć może. W końcu zaczynamy się zastanawiać jak możemy zatrzymać niszczenie ziemi, naszego domu, i uczynić świat lepszym, a wszystko to dzięki młodej, niezłomnej bohaterce, która dla najbliższych uczyni wszystko. Mamy też młodzieńczy wątek miłosny, ale niesamowitość świata i przygód oraz wartka akcja nie nudzą i zmuszają czytelnika to pochłonięcia książki bardzo szybko, a potem po sięgnięcie za kolejny tom, co też właśnie zamierzam uczynić.

Bardzo ciekawa opowieść Julie Kagawy o młodej dziewczynie wchodzącej do magicznego świata Snu Nocy Letniej. Zachwyciłam się J. Kagawą słuchając audiobooka Cień Kitsune i Dusza Miecza. Niesamowity głód historii spod pióra autorki zachęcił mnie do zakupu właśnie Żelaznego Króla i Żelaznej Córki. Czytając tom pierwszy całkowicie przepadłam w krainie NigdyNigdy. Wyobraźnia...

„Można zginąć na tyle ciekawych sposobów: zostać nadzianym na szklany miecz, zaciągniętym pod wodę i zjedzonym przez kelpie, zamienionym w pająka albo krzak róży na wieki wieków…”.

Przez wiele lat (no możliwe, że więcej niż 10…) motyw elfów, czy fae wydawał mi się zbyt baśniowy i wyidealizowany jak na mój własny gust. Książki z takim motywem zawsze budziły we mnie niepewność i nie były moim pierwszym wyborem. Dopiero podczas mojego renesansu czytelniczego zaczęłam sięgać po książki inne niż to, co mieści się w strefie mojego komfortu. Dlatego seria „Żelazny Dwór” wcześniej umknęła mojej uwadze, ale dzięki wznowieniu tej serii przez wydawnictwo Vesper, teraz miałam okazję ją na nowo odkryć. Postanowiłam dać mu szansę, bo moje podejście do czytania polega na próbowaniu, odkrywaniu i czytaniu różnych motywów w fantasy. Muszę przyznać, że bardzo się cieszę, iż podjęłam taką decyzję. Mogę tylko podziękować samej sobie, a was zapraszam do przeczytania recenzji „Żelaznego Króla”, który przywrócił mi wiarę w literaturę młodzieżową.

Meghan Chase to szesnastoletnia dziewczyna, której życie nie rozpieszcza. Już jako sześciolatka straciła jedyną osobę, na której mogła polegać – swojego ojca. Od tamtej chwili jej życie zupełnie się zmieniło. W szkole jest nieustannie dręczona, w domu brakuje jej wsparcia i czuje się zaniedbywana przez matkę i ojczyma, a na domiar złego obiekt jej zauroczenia to złośliwy i zadufany mięśniak. Niespodziewanie, w dniu swoich urodzin Meghan, jej najlepszy przyjaciel, Robbin, zabiera ją do świata, który, choć niezwykle blisko, był dla niej całkowitym zaskoczeniem. Meghan nie mogła przewidzieć, jak szokująca okaże się prawda i przeznaczenie. Dowiaduje się, że jest córką mitycznego króla elfów i że to właśnie ona może zapobiec nadchodzącej katastrofie. Jak daleko będzie gotowa się posunąć, aby uratować osobę, na której tak mocno jej zależy? Czy znajdzie w sobie odwagę, by pokonać zło, które kryje się w krainie Nigdynigdy?

Seria „Żelazny Dwór” czerpie inspirację z dramatów Williama Szekspira, szczególnie z „Snu nocy letniej”, jednak zdecydowanie czuć wpływy całej twórczości tego angielskiego poety. Ponadto seria obfituje w elementy z baśni i bajek, szczególnie z „Alicji w Krainie Czarów” czy „Piotrusia Pana”, co widać po tych wszystkich niesamowitych stworzeniach, które Meghan spotyka na swojej drodze (darzę głęboką sympatią kota Grimalkina!). Autorka serwuje nam elfy z prawdziwego zdarzenia, przepiękne dwory, w których mieszkają, pradawną i mroczną magię, a także mistyczny świat Nigdynigdy. Trzeba przyznać, że autorka doskonale wykreowała magiczny świat i ten realny, ponadto zwracając uwagę na problemy i wzajemne powiązania, co otwiera drzwi do wielu przygód i nie ogranicza akcji do jednego miejsca. Chociaż fabuła jest dość prosta i przewidywalna, jednak skutecznie mnie wciągnęła, sprawiając, że przez książkę niemal się płynie. Czyta się ją szybko i przyjemnie, co czyni z niej świetną rozrywkę, idealną do oderwania się od bardziej złożonych pozycji. Kagawa doskonale utrzymuje napięcie, dodając mnóstwo akcji, dynamicznych zwrotów fabularnych i plot twistów. Dzięki temu akcja rozwija się błyskawicznie, nie pozostawiając miejsca na nudę.

Na wzmiankę zasługują również bohaterowie „Żelaznego Dworu”. Chociaż problemy nastoletniej bohaterki są dość typowe dla jej wieku, obejmujące pierwszą miłość, uczuciowe rozterki, przyjaźń czy bunt, to historia wciągnęła mnie bez reszty, pozwalając przymknąć oko na kilka niedociągnięć. Kagawa doskonale przedstawiła elfy jako niebezpieczne i nieprzewidywalne istoty, równie okrutne jak tytułowy Żelazny Dwór. Bardzo mi się podoba, że nie są one uosobieniem czystej dobroci, co dodaje im wyrazistości i charakteru.

Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, że ta książka aż tak mnie zachwyci! Jeśli lubicie literaturę young adult, kochacie elfy oraz klimaty mroczne i baśniowe, gorąco polecam wam rozpoczęcie przygody z cyklem „Żelazny Dwór”. Gwarantuję, że nie pożałujecie tej podróży. Jestem bardzo szczęśliwa, że mogę również recenzować drugi tom tej serii. Nie mogę się doczekać, aby znów wrócić do Krainy Nigdynigdy i przeżyć kolejne przygody z niesfornym Pukiem, kotem Grimalkinem, mrocznym księciem Fae oraz waleczną Meghan Chase!

Egzemplarz recenzencki dzięki uprzejmości Wydawnictwo Vesper.

„Można zginąć na tyle ciekawych sposobów: zostać nadzianym na szklany miecz, zaciągniętym pod wodę i zjedzonym przez kelpie, zamienionym w pająka albo krzak róży na wieki wieków…”.

Przez wiele lat (no możliwe, że więcej niż 10…) motyw elfów, czy fae wydawał mi się zbyt baśniowy i wyidealizowany jak na mój własny gust. Książki z takim motywem zawsze budziły we mnie...

https://www.instagram.com/p/C5qF0xxtrH4/?img_index=1

Po raz pierwszy styczność z tą serią miałam w 2013 roku, czyli 11 lat temu i możecie się domyślać, że niewiele pozostało w mojej pamięci. Przez te lata przypięłam negatywną łatkę tej historii, bo przecież nie mogła mi się spodobać, skoro ją porzuciłam, prawda? Otóż nie, po prostu seria nie została kontynuowana w Polsce po 2 tomie, a ja... w końcu sięgnęłam po coś innego.

Świat przedstawiony…
bazuje na "Śnie nocy letniej" Sheakspeare'a (polski przekł.K.I. Gałczyńskiego, 1954),więc mamy elfy, dwory, pradawną magię. Muszę przyznać, że autorka świetnie stworzyła ten świat (i wykorzystała w pełni potencjał — napisała jeszcze 2 serie),co mnie bardzo cieszy. Magiczna kraina zderza się z realnym światem, więc zderzają się również prawda z baśnią i snem. I chociaż minęło kilkanaście lat od premiery, to uważam, że jest to nadal jeden z lepiej wykreowanych światów.

Bohaterowie.
Meghan Chase jest osobliwą 16-latką, która wiedzie życie odludka. Bardzo jej współczułam, ale uważałam ją też za dość pomysłową i zaradną. Miała swoje momenty chwały i te nieco mniej... ale w końcu to nastolatka — o dziwo, nie irytowało mnie to tak bardzo, chociaż kilka razy przewróciłam oczami. Mamy też Puka, który jest jej przyjacielem (mam co do niego mieszane uczucia),Asha, który jest... no classic my love oraz Grimalkina, który swoją osobliwością i szczerością... był typowym kotem — no dream team!

Relacje.
Mamy poruszane wątki rodzicielstwa (kolejny raz przyprawiło mnie to o dreszcze),wątek romantyczny jak w niemal klasycznej wersji YA (jest też lekki trójkąt). Meghan zawiązuje również sojusze i umowy, ale również podpada władcom Nigdynigdy, co gwarantuje emocje.

Podsumowanie.
Seria ma dość mroczny i osobliwy klimat. Nawet po latach byłam zaniepokojona i czasami zaskoczona, co bardzo mi się to podobało. Nie uświadczycie tutaj słodyczy i cukierkowatości, ale rządzę krwi i władzy. Osobiście uważam, że ta historia dobrze się zestarzała i bardzo polecam fanom fantastyki, elfów i mrocznych tajemnic.

https://www.instagram.com/p/C5qF0xxtrH4/?img_index=1

Po raz pierwszy styczność z tą serią miałam w 2013 roku, czyli 11 lat temu i możecie się domyślać, że niewiele pozostało w mojej pamięci. Przez te lata przypięłam negatywną łatkę tej historii, bo przecież nie mogła mi się spodobać, skoro ją porzuciłam, prawda? Otóż nie, po prostu seria nie została kontynuowana w Polsce...

Muszę zacząć od tego, jak cudownie piękne jest to wydanie. Różowo barwione brzegi stron. Front magiczny, ze złotymi elementami, zwiastujący co można znaleźć w środku. A wewnątrz świat równoległy, pełen magicznych stworzeń, tak groźnych, jak interesujących.

Meghan Chase zupełnie ludzka (przynajmniej na początku) nastolatka, której życie nie oszczędza. Otrzymuje codzienną dawkę szkolnego prześladowania, w domu nikt za bardzo nie poświęca jej uwagi i w dodatku tragicznie zauroczona we wrednym mięśniaku. Nastoletnie banały. Za to jej najbliższy przyjaciel Robbie jest bardzo interesujący. I ciągle nazywa ją księżniczką...

Dynamika tej dwójki bohaterów, Robbiego i Meghan, to złoto. Świat przedstawiony, pełen elfów, odmieńców, centaurów, wywern i tak dalej jest niesamowicie barwny i dla takiego fantastycznego łasucha jak ja, z zasady wciągający. Ale takich dialogów jak sprezentowała nam wspomniana para nie znajduje się w każdej książce.


Jest to głównie zasługa Robina, który ewidentnie czuł się niekomfortowo bez choćby odrobiny ironii, bez kąśliwych uwag, bez humoru. Polubiłam go z marszu. Z takim bohaterem nie sposób się nudzić. A i Meghan, ze swoją naiwnością i emocjonalnymi ruchami dawała Robinowi wiele okazji do prezentowania swojego kunsztu.


Polecam. Bawiłam się świetnie. Już na półce czeka drugi tom, równie pięknie wydany, tym razem w niebieskiej szacie. Czy to dziwne, że nawet pachną ładnie? :D

Muszę zacząć od tego, jak cudownie piękne jest to wydanie. Różowo barwione brzegi stron. Front magiczny, ze złotymi elementami, zwiastujący co można znaleźć w środku. A wewnątrz świat równoległy, pełen magicznych stworzeń, tak groźnych, jak interesujących.

Meghan Chase zupełnie ludzka (przynajmniej na początku) nastolatka, której życie nie oszczędza. Otrzymuje codzienną...

o wielu wcześniejszych opiniach, w których słyszałam, że czuć, że książka została napisana te kilkanaście lat temu zaczęłam się obawiać.  Dużo osób mówiło też o podobieństwach do "Okrutnego księcia" za którym ją nie przepadam. 

Ale podczas czytania ja tych rzeczy nie odczułam. Może faktycznie chwilami dało się odczuć czas powstania książki, ale było to minimalne, a mi wogóle to nie przeszkadzało. 

Przyznam, że bardzo wykręciłam się w czytanie, fabuła jest bardzo angażująca oraz ciągle coś się dzieje. Kagawa nie daje nam ani na chwilę wytchnienia, a pierwszy z takich dużych plot twistów pojawia się koło strony 130, więc jak możecie się domyślić akcja naprawdę pędzi. 

Kreacja postaci zdecydowanie na plus, ale bardzo zaciekawił mnie Grimalkin , który kojarzył mi się z animacją "Koraliny".


Szczególnie jednak chciałam zwrócić uwagę na aspekt technologii w tej książce.  Czytałam dużo fantastyki, ale z takim wątkiem się jeszcze nie spotkałam. Mianowicie mamy tutaj wykreowany świat, w którym przez rozwój internetu czy różnych urządzeń elektronicznych magiczny świat obumiera. 

Myślę, że powinno wywołać to w nasz refleksje, dotyczące zabijania takich naszych "magicznych światów" w głowach przez telefony. Jednak zajmują one coraz większą część naszego życia, ale odbierają nam wiele codziennych przyjemności. 


Z takimi przemyśleniami was zostawiam, a  książkę jak najbardziej polecam.

o wielu wcześniejszych opiniach, w których słyszałam, że czuć, że książka została napisana te kilkanaście lat temu zaczęłam się obawiać.  Dużo osób mówiło też o podobieństwach do "Okrutnego księcia" za którym ją nie przepadam. 

Ale podczas czytania ja tych rzeczy nie odczułam. Może faktycznie chwilami dało się odczuć czas powstania książki, ale było to minimalne, a mi...

Z niecierpliwością oczekiwałam premiery dylogii Kagawy, wierząc, że czeka mnie niesamowita przygoda w fantastycznym świecie wykreowanym przez cenioną autorkę. Szykowałam się na dobrą zabawę przy powieści młodzieżowej… i się doczekałam. Niemniej jednak „Żelazny król”, wbrew moim pierwotnym założeniom, okazał się nieidealny – powieść ma wiele zalet, ale również kilka znaczących wad.

Zacznę od tego, że nieco błędnie określono jej grupę odbiorców, ponieważ po zapoznaniu się z dziełem można się przekonać, że tak naprawdę najnowszy przekład Kagawy to powieść dziecięco-młodzieżowa, z naciskiem na pierwszy człon. Świadczy o tym nie tylko sposób opisu, ale również poszczególne zachowania bohaterów. To znacząco wpłynęło na mój odbiór „Żelaznego króla”, bo spodziewałam się nieco innego sortu lektury.

Trzeba jednak przyznać, że nieco infantylne zabarwienie treści idealnie wpasowuje się w jej baśniowy klimat, który na poły przypomina magiczny świat rodem z „Piotrusia Pana” czy „Alicji w Krainie Czarów”. Baśniowa kraina opisana przez Kagawę robi wrażenie; jest dobrze, szczegółowo scharakteryzowana. Od początku wiemy, jakie prawa nią rządzą, choć pomimo po wielokroć powtarzanych ostrzeżeń i często przypominanych mantr, nasza główna bohaterka błądzi po niej jak dziecko we mgle, w wielu sytuacjach pokazując swoją niedojrzałość i zwykłą głupotę.

Trudno doszukiwać się w „Żelaznym królu” niespotykanych zwrotów akcji. Fabuła powieści jest przewidywalna (jeśli ktoś z fantastyką ma sporo do czynienia),oparta na sprawdzonych schematach i motywach. Niemniej jednak książka wciąż zachowuje swoją oryginalność dzięki nietypowym postaciom i niezwykłemu światu wyjętemu wprost z wyobraźni autorki.

Kagawa postanowiła przemówić do młodych w zawoalowany sposób, zwracając uwagę na negatywny wpływ technologii, która coraz bardziej ogranicza naszą wyobraźnię, niszcząc ją w zarodku. To zdecydowanie dodatkowy atut „Żelaznego króla”.

Bardzo podobało mi się zakończenie książki. Dało mi nadzieję na przemianę Meghan w dojrzałą bohaterkę, zdołało pozostawić we mnie niedosyt czytelniczy oraz zachęciło do kontynuowania przygody z serią.

Z niecierpliwością oczekiwałam premiery dylogii Kagawy, wierząc, że czeka mnie niesamowita przygoda w fantastycznym świecie wykreowanym przez cenioną autorkę. Szykowałam się na dobrą zabawę przy powieści młodzieżowej… i się doczekałam. Niemniej jednak „Żelazny król”, wbrew moim pierwotnym założeniom, okazał się nieidealny – powieść ma wiele zalet, ale również kilka...

Wokół Meghan zawsze działy się dziwne rzeczy. Jej tato zaginął lata temu w tajemniczych okolicznościach, ludzie często zapominają o jej istnieniu, a ona sama widzi istoty, które nie powinny istnieć. Jednak dopiero w dniu swoich szesnastych urodzin odkrywa całkiem nowy, magiczny świat i rolę, którą może w nim odegrać.

"Żelazny Król" to moje drugie spotkanie z Julie Kagawą (pierwszym był "Cień kitsune") i tym razem odbyło się ono w wersji zdecydowanie bardziej młodzieżowej. Jest to powieść raczej prosta - w takim sensie, że napisana została prostym językiem, a jej akcja nie jest przesadnie skomplikowana i przez to historia idealnie nadaje się dla młodszego czytelnika.

Elfi świat, do którego wpadamy razem z Meghan, to przyjemnie barwne, pełne magii miejsce ze szczyptą mroku, choć jego kreacja pozostaje raczej sztampowa.

Brakuje tu też lepszego rozwinięcia postaci, które wydają się raczej jednowymiarowe, i relacji między nimi - zarówno wątek przyjaźni głównej bohaterki, jak i ten romantyczny na pewno znacznie zyskałyby, gdyby autorka poświęciła im trochę więcej czasu.

Z drugiej strony w książce ciągle coś się dzieje, akcja trzyma dobre tempo, przenosi nas w kolejne miejsca w ludzkim i magicznym świecie, a nowe lokacje i postaci nadają historii dynamiki. Niektóre momenty trzymają w napięciu, inne są zabawnymi przerywnikami, a całość wypada po prostu… uroczo!

Daję też plusik za pomysł na kreację głównego złola i jego magię!

Na pewno poleciłabym tę historię młodszym czytelnikom, jako początek fantastycznej przygody. Kojarzyła mi się z książkami, które sama czytałam za dzieciaka i była to bardzo przyjemna podróż w przeszłość.

Wokół Meghan zawsze działy się dziwne rzeczy. Jej tato zaginął lata temu w tajemniczych okolicznościach, ludzie często zapominają o jej istnieniu, a ona sama widzi istoty, które nie powinny istnieć. Jednak dopiero w dniu swoich szesnastych urodzin odkrywa całkiem nowy, magiczny świat i rolę, którą może w nim odegrać.

"Żelazny Król" to moje drugie spotkanie z Julie Kagawą...

Wiedziałam, że to książka młodzieżowa, ale nie wiedziałam, że na pograniczu dziecięco/młodzieżowej i to niestety trochę wpłynęło na mój odbiór. Historia dzieje się w baśniowym świecie, który jest takim miszmaszem typowych dla fantastyki motywów i niestety nie ma tu nic odkrywczego i fascynującego. Cała fabuła jest przewidywalna i toczy się po idealnym planie - od punktu do punktu, a bohaterowie nie mają żadnych trudności z rozwiązaniem problemów (co właśnie jest dość typowe dla tej wczesnomłodzieżowej fantastyki). Mimo to, czyta się szybko i przyjemnie i jest to fajna rozrywka na oderwanie od bardziej złożonych fabuł. Nie będzie to moja topka serii fantastycznych, ale zakończenie było fajne, więc na pewno sięgnę po kolejny tom.

Wiedziałam, że to książka młodzieżowa, ale nie wiedziałam, że na pograniczu dziecięco/młodzieżowej i to niestety trochę wpłynęło na mój odbiór. Historia dzieje się w baśniowym świecie, który jest takim miszmaszem typowych dla fantastyki motywów i niestety nie ma tu nic odkrywczego i fascynującego. Cała fabuła jest przewidywalna i toczy się po idealnym planie - od punktu do...