Właściciel antykwariatu w Brighton, Kuldesh Sharma, był przyjacielem Stephena, męża Elizabeth Best, liderki Czwartkowego Klubu Zbrodni. Kiedy został zastrzelony wszyscy są pewni, że zabójca połasił się na pudełko z heroiną, wartą sto tysięcy funtów, które Kuldesh miał u siebie i które zniknęło. Z upływem czasu lista osób twierdzących, że odzyskanie heroiny jest dla nich kwestią życia lub śmierci coraz bardziej się skraca. Za to rośnie liczba śmiertelnych ofiar. Zanim po kolei rozstają się z tym światem, trochę członkowie Klubu się o nich dowiadują. Jednak olśnienie, rozwiązanie zagadki oraz osiągnięcie głównego celu klubowiczów, czyli znalezienie mordercy Kuldesha, nadchodzą z niespodziewanej strony. Bez intuicji Elizabeth, jej miłości i wiary w męża pewnie by się nie udało.

Ta ostatnia konstatacja nie jest przejawem jakiejś nadmiernej egzaltacji, przynajmniej nie taka była moja intencja. Wybierając na bohaterów swej debiutanckiej powieściowej serii osoby w mocno zaawansowanym wieku musiał być Richard Osman przygotowany do pisania o najtrudniejszych sprawach w życiu każdego człowieka. I zrobił to - nie waham się użyć tego określenia - po mistrzowsku. A że połączył bolesne tematy z na poły humorystyczną trywializacją najbrzydszych ludzkich przywar, takich jak chciwość? No cóż, jak pisze Joyce, z tomu na tom coraz lepiej pełniąca rolę filozofa z Coopers Chase: „Można po­my­śleć, że im bar­dziej się zbli­ża­my do śmier­ci, tym więk­sze ma ona dla nas zna­cze­nie, jed­nak ja do­cho­dzę do wnio­sku, że jest od­wrot­nie.”

Dla mnie dobrą informacją w autorskich Podziękowaniach jest zapowiedź Osmana, że do czwartkowych klubowiczów jeszcze powróci.

Właściciel antykwariatu w Brighton, Kuldesh Sharma, był przyjacielem Stephena, męża Elizabeth Best, liderki Czwartkowego Klubu Zbrodni. Kiedy został zastrzelony wszyscy są pewni, że zabójca połasił się na pudełko z heroiną, wartą sto tysięcy funtów, które Kuldesh miał u siebie i które zniknęło. Z upływem czasu lista osób twierdzących, że odzyskanie heroiny jest dla nich...

Uwielbiam tę serie i poczucie humoru Autora. Niestety, jak wyczytałam, następny tom planuje gdzieś na 2025 rok... smuteczek.

Uwielbiam tę serie i poczucie humoru Autora. Niestety, jak wyczytałam, następny tom planuje gdzieś na 2025 rok... smuteczek.

To czwarta część głośnej i ciekawej serii kryminałów podszytych brytyjskim, nieco sarkastycznym poczuciem humoru .
Akcja rozpoczyna się w dzień po świętach Bożego Narodzenia. Bohaterowie Czwartkowego Klubu Zbrodni , osoby starsze i samotne opowiadają jak minął im ten czas. Jednak szybki powrót do codzienności mobilizuje czwórkę przyjaciół za sprawą wstrząsającej wiadomości. Zamordowany został ich stary przyjaciel, antykwariusz Kuldesh , a tajemnicza paczka, którą przechowywał zaginęła.
Pasjonaci Czwartkowego Klubu Zbrodni wkraczają do akcji i próbują rozwiązać zawiłą kryminalną zagadkę.
Znając bohaterów z pierwszej części lektura powieści była dla mnie czystą przyjemnością. Wraz z nimi przewijałam się przez oszustwa internetowe wykorzystujące naiwność seniorów, świat fałszerzy dzieł sztuki, czy handlarzy narkotyków.
Oprócz wątków przygodowych wplecione zostały głęboko poruszające refleksje o życiu i śmierci. Jeden z bohaterów z postępującą demencją staje w obliczu trudnych wyborów.
Przemijanie, pojęcie czasu w naszym życiu, przyjaźń i wsparcie bliskich, problemy osób samotnych wplecione zostały w rozwiązywanie zagadki.
Wspaniała lektura, nie tylko przygodowa sensacja, ale ze sporą dawką emocji i refleksji życiowych podszyta specyficznym humorem.

„ - A to pudełko ma sześć tysięcy lat. Jesteś w stanie to sobie wyobrazić? Nikt z nas nie ma żadnego znaczenia. Udajemy, że jest inaczej, udajemy, że nasze życie ma sens, jednak ta planeta istniała bez nas miliony lat i będzie istnieć kolejne miliony, kiedy nas już tu nie będzie. Każdy oddech zbliża nas do śmierci. Ludzkie życie nie jest świętością.” ( cytat: str. 417).

To czwarta część głośnej i ciekawej serii kryminałów podszytych brytyjskim, nieco sarkastycznym poczuciem humoru .
Akcja rozpoczyna się w dzień po świętach Bożego Narodzenia. Bohaterowie Czwartkowego Klubu Zbrodni , osoby starsze i samotne opowiadają jak minął im ten czas. Jednak szybki powrót do codzienności mobilizuje czwórkę przyjaciół za sprawą wstrząsającej...

Wciągający, przesympatyczny kryminał czytany, co nie jest bez znaczenia, wspaniałym głosem Filipa Kosiora. Polecam

Wciągający, przesympatyczny kryminał czytany, co nie jest bez znaczenia, wspaniałym głosem Filipa Kosiora. Polecam

Kolejny spotkanie z grupą barwnych przyjaciół. Tak już jest, że co drugi tom podoba mi się trochę bardziej, a co drugi nieco mniej. Nadal mamy niezłą historię i sporo się dzieje, ale tym razem za bardzo powiało pesymizmem i trochę mnie uwierała nie do końca spójna chronologia zdarzeń. Nieco słabszy element świetnej serii.

Kolejny spotkanie z grupą barwnych przyjaciół. Tak już jest, że co drugi tom podoba mi się trochę bardziej, a co drugi nieco mniej. Nadal mamy niezłą historię i sporo się dzieje, ale tym razem za bardzo powiało pesymizmem i trochę mnie uwierała nie do końca spójna chronologia zdarzeń. Nieco słabszy element świetnej serii.

Moja styczność z literaturą brytyjską nastąpiła przypadkiem. Jednak nie spodziewałam się, że zagości ona w moim sercu na dobre. 💜 A to wszystko za sprawą Czwartkowego Klubu Zbrodni autorstwa Richarda Osmana.

„Ostatni gasi światło” to już czwarty tom opowiadający o przygodach starszych przyjaciół z Coopers Chase. I wiecie co? W moim odczuciu jest to najlepsza część tej serii.

Przyjaciel naszych bohaterów, który prowadził swój antykwariat został zamordowany. Nasi cudowni emeryci ruszają do akcji i za cel stawiają sobie odnalezienie sprawcy. Będzie mowa o internetowych oszustach, o narkotykach, ale również o fałszerzach sztuki…

Dla tej książki zarwałam noc, co nie zdarza mi się często. Od pierwszej strony przepadłam. Czułam się jakbym razem z Elizabeth, Joyce, Ronem oraz Ibrahamem przeżywała tę historię, a szukanie mordercy było nie lada wyczynem.

Nie zabraknie tu specyficznego brytyjskiego humoru, który po prostu uwielbiam! Nie raz potrafi on rozśmieszyć do łez. Jednak wspomniane łzy tym razem nie pojawia się tylko od śmiechu… Wielokrotnie były też momenty, które po prostu wzruszały, a oczy zachodziły mgłą… niesamowity majstersztyk emocjonalny jak na kryminał!

Bohaterowie, choć coraz starsi, nie tracą wigoru. Mimo, że stają się coraz słabsi i wolniejsi to poczucie humoru wcale ich nie opuszcza!

Polecam całym sercem „Czwartkowy Klub Zbrodni”. Jednak jest to specyficzna seria, owiana niecodziennym klimatem, którą się albo kocha, albo nienawidzi. Mam nadzieję: że większość z Was jest jednak w tej pierwszej grupie! 💜

Moja styczność z literaturą brytyjską nastąpiła przypadkiem. Jednak nie spodziewałam się, że zagości ona w moim sercu na dobre. 💜 A to wszystko za sprawą Czwartkowego Klubu Zbrodni autorstwa Richarda Osmana.

„Ostatni gasi światło” to już czwarty tom opowiadający o przygodach starszych przyjaciół z Coopers Chase. I wiecie co? W moim odczuciu jest to najlepsza część tej...

To jedna z tych książek w typie opowieści starszej cioci, która opowiada historię siedząc wygodnie w wysłużonym, mięciutkim fotelu. Elizabeth, Ron, Ibrahim i Joyce - moja ukochana czwórka detektywów amatorów, którzy podejmują się rozwikłać zagadkę smiërci handlarza antyków. Wspaniałe było powrócić do tej wesołej gromadki, która w swoim wyjątkowym stylu skrupulatnie wyszukuje poszlaki i drobiazgowe szczegóły.
Co prawda czwarta czescy cyklu autorstwa Richarda Osmana nieco różni się od swoich poprzedniczek, ale w dalszym ciągu zachowuje swój charakter. Sama akcja była delikwentów wolniejsza (bo i bohaterowie są nieco starsi),ale niosła ze sobą duży (jak na kryminał) ładunek emocjonalny. Oczywiście nie zabrakło wspaniałego czarnego humoru, doskonałej jakości żartów oraz błyskotliwych bohaterów, którzy łamią granice kompletnie nie przejmując się policją.

Osman powraca w znakomitym stylu. Bohaterowie jego książek starzeją się z godnością, ale nie opuszcza ich doskonały nastrój i smykałka do rozwiązywania zagadek. Duża ilość wątków kryminalnych ożywiała akcję, która delikatnie straciła tempo, a bohaterowie, choć nie tak żywiołowi, nadrabiali wigor poczuciem ciętym humoru oraz spostrzegawczością. Niezmiennie polecam!

To jedna z tych książek w typie opowieści starszej cioci, która opowiada historię siedząc wygodnie w wysłużonym, mięciutkim fotelu. Elizabeth, Ron, Ibrahim i Joyce - moja ukochana czwórka detektywów amatorów, którzy podejmują się rozwikłać zagadkę smiërci handlarza antyków. Wspaniałe było powrócić do tej wesołej gromadki, która w swoim wyjątkowym stylu skrupulatnie...

Jak poprzednie części , nic dodać nic ująć tylko czekać z utęsknieniem na ciąg dalszy. Naprawdę , nie czytałam ostatnio tak z pomysłem napisanej książki.

Jak poprzednie części , nic dodać nic ująć tylko czekać z utęsknieniem na ciąg dalszy. Naprawdę , nie czytałam ostatnio tak z pomysłem napisanej książki.

Jeśli ktoś kocha cosy crime, to książka trafi do jego serca. Klasyczny kryminał w angielskiej scenerii. Zagadkę rozwiązuje niezawodna grupa emerytów z Czwartkowego Klubu Zbrodni. Tym razem bohaterowie - oprócz konieczności znaleziienia mordercy - zmagają się ze swoimi życiowymi trudnościami. Łezka może się w oku zakręcić. Lektura była czystą przyjemnością!

Jeśli ktoś kocha cosy crime, to książka trafi do jego serca. Klasyczny kryminał w angielskiej scenerii. Zagadkę rozwiązuje niezawodna grupa emerytów z Czwartkowego Klubu Zbrodni. Tym razem bohaterowie - oprócz konieczności znaleziienia mordercy - zmagają się ze swoimi życiowymi trudnościami. Łezka może się w oku zakręcić. Lektura była czystą przyjemnością!

Jak z poprzednimi częściami; najfajniejsi są bohaterowie i ich relacje, są ciekawski niż akcja. Są smutne momenty, śmieszne i z akcją. Generalnie książkę się zajebiście czyta, niezależnie czy Joyce akurat opowiada co jadła na obiad czy bohaterów gonią handlarze kokainą bądź heroiną

Jak z poprzednimi częściami; najfajniejsi są bohaterowie i ich relacje, są ciekawski niż akcja. Są smutne momenty, śmieszne i z akcją. Generalnie książkę się zajebiście czyta, niezależnie czy Joyce akurat opowiada co jadła na obiad czy bohaterów gonią handlarze kokainą bądź heroiną