Tytuł : W cieniu Majdanka
Autor : Sylwia Kubik
Wydawnictwo Skarpa Warszawska
Data premiery : 27.03.2024r
#współpracareklamowa
#współpracabarterowa
#współpracarecenzencka

Opis książki :
Niezwykle wzruszająca, autentyczna historia dwóch sióstr, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna przeprowadzona przez Niemców w Tarnowoli. Jedna trafiła do partyzantów, druga, wraz z resztą rodziny, do obozu w Majdanku. Jak się potoczyły ich losy?
Sylwia Kubik zabiera nas w podróż do czasów, gdy każdy dzień był naznaczony strachem, ale i nadzieją, że wojna przeminie, a życie wróci do normalności. Innej, nowej, ale wolnej od zła…

"Tak wybrała - dźwięczało jej w głowie, gdy wsłuchiwała się w świszczący oddech malucha. Przecież to nie była prawda. Ewa tak nie wybrała. To ktoś zdecydował za nią. Wpłynął na jej los, podobnie jak na ich życie. Oni nie wybierali wojny Nie chcieli tak żyć. Nie mieli jednak nic do powiedzenia, ich zdanie nikogo nie obchodziło."

Historia, która wydarzyła się naprawdę.
Historia, której nie usłyszycie w szkole, lecz na stronach właśnie tej książki.
Historia pełna bólu, strachu, tęsknoty.
Historia dwóch sióstr Eugeni i Franciszki.
1943 roku w czerwcu, rozpoczyna się akcja pacyfikacyjna, Eugeni udaje się uciec do lasu do partyzantów, a Franciszka nie miała tyle szczęścia i wraz z rodziną trafia do ciężarówki gdzie zostają przetransportowani do Majdanka.
Czy rodzinie uda się jeszcze spotkać w takim samym gronie?

Piękna historia, która złamie serca nawet te wykute z lodu.
Historia opowiadana z perspektywy dwóch małych dziewczynek, które nie zaznały beztroskiego dzieciństwa za to poznały co to głód, ból i okrutne bestialstwo, które zaserwowały Niemcy.
Przejmujące rozdziały z perspektywy matki, które aż biją od emocjii.
Do tej książki powinny być dodawane chusteczki, ponieważ łzy, które same się cisną podczas czytania, to są łzy współczucia i bezsilności.
Historia, która nigdy nie powinna się wydarzyć a każdy powinien znać i pamiętać.
Dziękuję wydawnictwu za zaufanie i egzemplarz recenzencki.
#książkoweimpresje
#ewelabook

Tytuł : W cieniu Majdanka
Autor : Sylwia Kubik
Wydawnictwo Skarpa Warszawska
Data premiery : 27.03.2024r
#współpracareklamowa
#współpracabarterowa
#współpracarecenzencka

Opis książki :
Niezwykle wzruszająca, autentyczna historia dwóch sióstr, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna przeprowadzona przez Niemców w Tarnowoli. Jedna trafiła do partyzantów, druga, wraz z resztą...

Czego szukacie w książkach? W moim przypadku wszystko zależy od gatunku, po który sięgam, ale emocje są dla mnie niezwykle ważne. Jeżeli przeżywam całą książkę, to zdecydowanie oznacza, że trafiła ona prosto do mojego serca. Znam kilku autorów, którzy potrafią mnie tak emocjonalnie zachwycić swoją twórczością i niewątpliwie jedną z nich jest Pani Sylwia Kubik. Każda jej powieść to niezwykła historia, w którą stworzenie autorka wkłada całe swoje serce, poruszając przy tym serca swoich czytelników. A najpiękniejsza w jej książkach jest po prostu prawda. I to nie tylko dlatego, że zdarza się pani Sylwii tworzyć historie oparte na prawdziwych zdarzeniach, ale przede wszystkim dlatego, że skupia się ona na swoich bohaterach, oddając im całkowicie głos. I taka właśnie jest jej kolejna książka. „ W cieniu Majdanka” to niezwykle emocjonalna i prawdziwa opowieść o ludziach, którzy musieli się zmierzyć z jedną z największych tragedii w historii ludzkości.
Rodzina Marców stara się normalnie żyć pomimo toczącej się wojny. Kiedy niespodziewanie w Tarnowoli zjawiają się Niemcy, poszukujący ukrywających się po lesie partyzantów, rodzina zostaje rozdzielona. Siostry Eugenia i Kazimiera uciekają w stronę lasu i zostają przechwycone przez partyzantów, natomiast Franciszka wraz z młodszym rodzeństwem i rodzicami zostają wysłani do obozu w Majdanku. Dla każdej z dziewcząt rozpoczyna się niepewne życie, któremu towarzyszy nieustanny strach o siebie i swoich bliskich. Nie tracą one jednak nadziei na to, że wojna kiedyś się skończy, a one się odnajdą. Jak potoczą się jednak ich losy? Czy uda im się przeżyć obozowe piekło i tułacze pomieszkiwanie u krewnych?
„W cieniu Majdanka” chwyta za serce. Pani Sylwia sprawia, że czytelnik zamiera z emocji i z zadumy nad ludzkim losem i docenia przy tym swoją codzienność, wolną od strachu, głodu i życia w nieustannym napięciu. Dostajemy więc w swoje ręce cudowną opowieść, zbudowaną na wspomnieniach dwóch kobiet, nad których życiem zawisł złowieszczy cień wojny i naznaczył je już na zawsze. Dziękuję autorce za tą historię o heroicznej walce o przetrwanie toczonej przez zwykłych ludzi w czasie wojny, ale też za pokazanie, jak wielka jest siła miłości. Dziękuję za przypomnienie, jak wiele ci ludzie przeszli i jak dużo wycierpieli, ale też nie tracili nadziei i wiary na to, że będzie lepsze jutro. A Was moi drodzy naprawdę zachęcam do lektury, to pozycja, wobec której nie można przejść obojętnie. Wzruszająca, piękna, emocjonalna, a przede wszystkim prawdziwa.

Czego szukacie w książkach? W moim przypadku wszystko zależy od gatunku, po który sięgam, ale emocje są dla mnie niezwykle ważne. Jeżeli przeżywam całą książkę, to zdecydowanie oznacza, że trafiła ona prosto do mojego serca. Znam kilku autorów, którzy potrafią mnie tak emocjonalnie zachwycić swoją twórczością i niewątpliwie jedną z nich jest Pani Sylwia Kubik. Każda jej...

Czytaliście kiedyś książkę, która każdym zdaniem łamała Wam serce?

Ja właśnie skończyłam. " W cieniu Majdanka" Pani @kubik to powieść, która wielokrotnie powodowała u mnie smutek, złość i żal. Nie na autorkę, bo Pani Sylwia świetnie przekazała panujące realia. Realistycznie ukazała świat w 1943 roku. Właśnie to jaki ten świat był wywołało we mnie takie emocje.

Poznajemy historię czytając naprzemiennie losy dwóch sióstr, które zostały rozdzielone. Jedna z większością rodziny trafiła do piekła na Ziemii, do obozu w Majdanku. A drugiej z sióstr udało się uciec i trafić pod opiekę partyzantów.

Chcę tylko dodać, że te rozdziały czytamy oczami dziecka i nastolatki. Możemy poczuć to co czują bezbronni, nieświadomi wielu rzeczy świadkowie tego piekła. Co nie zmienia faktu, że rozdziały matki za każdym razem łamały mi serce. Choć krótkie to mówiące tak wiele...

Ja muszę wyznać szczerze, że te książkę czytało mi się bardzo ciężko. Po raz kolejny jednak chcę podkreślić, że to nie wina samej powieści. Po prostu czytając powieść, w której co chwilę można napotkać się na krzywdę dzieci jest dla mnie, jako matki, wyjątkowo ciężka do przyjęcia.

Ja wiem, że to tak właśnie wyglądało i czytanie literatury obyczajowo-historycznej się z tym wiąże, że pewne sceny mogą być brutalniejsze ale...nie da się chyba wobec tego przejść obojętnie.
Ja nie umiem.

Zakończenie sprawiło, że się uśmiechnęłam, tak po prostu, z ulgi.

Czytaliście kiedyś książkę, która każdym zdaniem łamała Wam serce?

Ja właśnie skończyłam. " W cieniu Majdanka" Pani @kubik to powieść, która wielokrotnie powodowała u mnie smutek, złość i żal. Nie na autorkę, bo Pani Sylwia świetnie przekazała panujące realia. Realistycznie ukazała świat w 1943 roku. Właśnie to jaki ten świat był wywołało we mnie takie emocje.

Poznajemy...

Moc wspomnień oparta na ciężkich przeżyciach w czasie II wojny
światowej. Autorka ukazała losy bohaterów, których wojna postanowiła
doświadczyć cierpieniem, walką o codzienne wyżywienie i o rodzinę, by
przetrwać mimo wielu niegodziwości i przeciwności. Czy im się to udało?

Czytelnik pozna bliżej rodzinę Marców, siłę rodziny, ale i ludzi,
którzy dbają tylko o swoje dobro.

Dzieci i dorośli, ich codzienność, marzenia na przekór wojnie.
Opisy bardzo poruszają serce i umysł, wzbudzają niedowierzanie, złość
i podziw. W dodatku relacje z obozu w Majdanku, okrucieństwo, głód i robactwo ...
Rozdzieleni przez Niemców, wygnani z domu, pozbawieni nadziei, zwątpienie i dużo więcej.

Czytajcie, poruszcie serca, doceńcie swoją rodzinę i codzienność,
choć patrząc obecnie na świat, na to co się dzieje i czytając
książkę, człowiek czuje strach, by to się nie powtórzyło ...

Literatura wojenna nigdy nie jest łatwa, wzbudza wiele emocji i co
najważniejsze chroni historię i ludzi od zapomnienia.

Wszystko umiejętnie ubrane w słowa, akcja, która mimo trudnego tematu, wciąga to zalety tej książki, od której ciężko się oderwać.

Moc wspomnień oparta na ciężkich przeżyciach w czasie II wojny
światowej. Autorka ukazała losy bohaterów, których wojna postanowiła
doświadczyć cierpieniem, walką o codzienne wyżywienie i o rodzinę, by
przetrwać mimo wielu niegodziwości i przeciwności. Czy im się to udało?

Czytelnik pozna bliżej rodzinę Marców, siłę rodziny, ale i ludzi,
którzy dbają tylko o swoje dobro....

W Tarnowoli mieszka rodzina Marców, która żyje skromnie, ale uczciwie. Rodzina stara się wspierać ukrywających się w lasach partyzantów. Nie oni jedyni… Pewnego dnia ich wieś zostaje okrążona przez Niemców by następnie brutalnie wysiedlić jej mieszkańców. Tylko nielicznym udaje się uniknąć obławy. Jednak ci, co nie mieli tyle szczęścia trafiają na owiany złą sławą Majdanek. Te wydarzenia sprawiają, że rodzina Marców zostaje rozdzielona. Gienia i Kazia trafiają do bliskiej rodziny. Tymczasem ich rodzice i rodzeństwo trafiają do obozu.
Wojna nie oszczędzała nikogo i nikt nie mógł być pewien kolejnego dnia. Śmierć towarzyszyła Polkom i Polakom na każdym kroku. Nikt nie mógł być pewien czy za chwilę nie weźmie go w swoje objęcia... Nikt nie mógł być pewien czy wróg nie zagrozi kruchej życiowej stabilizacji… Nikt nie mógł być pewien czy nie znajdzie się w piekle na ziemi… Dobitnie przekonała się o tym mieszkająca w małej miejscowości na Lubelszczyźnie rodzina Marców, która z dnia na dzień została zmuszona do prawdziwej walki o życie… Niemal cała rodzina została wrzucona do piekła… Tak. Majdanek był piekłem na ziemi. Dzień w dzień musieli przyglądać się na śmierć. Na nienawiść. Niesprawiedliwość. Poniżanie więźniów. Ktoś powie, że to tylko książka… Nieprawda. To lekcja, którą możemy odrobić na podstawie przeżyć bohaterów poznanych na kartach tej książki. W tym wypadku książki napisanej na podstawie prawdziwych wydarzeń. Tragicznych przeżyć naszych rodaków, którzy stali się niewinnymi ofiarami brutalnosci okupanta. Tę historię poznajemy z trzech perspektyw. Jedna z opowiadających miała szczęście i zdołała uniknąć wywózki do obozu. Jednak zapewniam, że każda perspektywa pokazuje ogrom wielkiej tragedii. Tragedii, która na zawsze zostawia piętno na duszy. Przez to książka zawiera w sobie ogrom trudnych emocji. Dodatkowo jej wielkim walorem jest prawda, bo autorka nie powiela kłamstw ani nie przeinacza faktów. Za to ją cenię. A książkę szczerze polecam. Nie należy do najłatwiejszych lektur, ale myślę, że warto poświecić jej trochę czasu.

W Tarnowoli mieszka rodzina Marców, która żyje skromnie, ale uczciwie. Rodzina stara się wspierać ukrywających się w lasach partyzantów. Nie oni jedyni… Pewnego dnia ich wieś zostaje okrążona przez Niemców by następnie brutalnie wysiedlić jej mieszkańców. Tylko nielicznym udaje się uniknąć obławy. Jednak ci, co nie mieli tyle szczęścia trafiają na owiany złą sławą Majdanek....

Niezwykle wzruszająca, autentyczna historia dwóch sióstr, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna, prowadzona przez Niemców w Tarnowoli.

Jedna trafiła do partyzantów, druga wraz z resztą rodziny do obozu w Majdanku.

To podróż do czasów, gdy każdy dzień był naznaczony strachem, ale i nadzieją, że wojna przeminie, a życie wróci do normalności.

Innej, nowej, ale wolnej od zła…

————

Od czasu do czasu sięgam po literaturę obozową, mimo, że zawsze przepłacam to tragicznym nastrojem i morzem wylanych łez. Wychodzę jednak z założenia, że choć jest to literatura trudna i przytłaczająca to każdy powinien znać ten fragment historii.

Na tą pozycję zdecydowałam się z dwóch powodów:
- akcja powieści toczy się na Lubelszczyźnie i w tytułowym Majdanku, który położony jest w Lublinie.
Kiedyś dojeżdżając do pracy mijałam go codziennie starając się odwracać wzrok.
Co roku w piątek przed Niedzielą Palmową odbywa się tam Droga Krzyżowa a każda stacja zawiera wspomnienie ocalałych więźniów. Byłam jej uczestnikiem 12 razy, tyle samo razy płakałam i byłam zszokowana do czego może posunąć się człowiek względem drugiego człowieka. Na mojej twarzy pojawiał się też cień uśmiechu, gdy wspomnienia zawierały opisy pomocy, którą więźniowie sobie okazywali, faktu, że istniała tam także nadzieja, że piekło, którego doświadczają wreszcie będzie miało swój kres.
- spodobał mi się styl pisania autorki podczas lektury „Leśnych cudów”, które czytałam w grudniu.

@sylwia.kubik_pisarka po raz kolejny opiera swoją powieść na autentycznych wydarzeniach.
To historia dwóch sióstr, które zostały rozdzielone w trakcie obławy na rodzinną miejscowość. Jedna z nich – Franciszka razem z matką, ojcem i młodszym rodzeństwem trafia do Majdanka, a Eugenia, której udaje się uciec znajduje schronienie u stryjostwa.

To książka, której głównymi narratorkami są nastolatka i kilkulatka. To bardzo wzruszająca perspektywa, ozami dzieci, które nie rozumieją tego co się dzieje. Są spragnione, głodne i wyziębnięte.

Jednak najbardziej emocjonalnie rozwalały mnie rozdziały Marianny – matki dziewczynek. Tu nie było mowy o przeczytaniu ich bez morza łez pomimo, że przeważnie była to jedna strona.

Pani Sylwio 👏.
Nie dało się chyba lepiej opowiedzieć tej historii.

Niezwykle wzruszająca, autentyczna historia dwóch sióstr, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna, prowadzona przez Niemców w Tarnowoli.

Jedna trafiła do partyzantów, druga wraz z resztą rodziny do obozu w Majdanku.

To podróż do czasów, gdy każdy dzień był naznaczony strachem, ale i nadzieją, że wojna przeminie, a życie wróci do normalności.

Innej, nowej, ale wolnej od...

Witajcie kochani. Zapraszam na recenzję najnowszej książki Sylwii Kubik "W cieniu Majdanka".

"W cieniu Majdanka" to historia sióstr, rozdzielonych podczas łapanki, oparta na autentycznych wydarzeniach.
Tarnowola, 1943 rok. Niemcy przeprowadzają akcje pacyfikacyjna, w wyniku ,której cała wieś trafia do obozu na Majdanku. Marianna z mężem i piątką dzieci trafia do obozu. Z łapanki udaje się uciec dwóm siostrom - Kazi i Gieni. Dzięki pomocy partyzantów udaj im się przeżyć.
Jak potoczą się ich losy? Czy Marianna przetrwa pobyt w obozie? Jak poradzą sobie Kazia i Gienia w nowej rzeczywistości? Tego kochani dowiecie się z książki.

Historia dwóch sióstr opowiadana jest z perspektywy trzech osób. Gieni, która trafiła do rodziny gdzie traktowana jest gorzej niż źle. Frani, która wraz z rodzicami i resztą rodzeństwa trafiła do obozu i matki Marianny. Każda z nich porusza do łez, daje do myślenia. Nie będę ukrywać,że poznając losy naszych bohaterek płakałam. Jest to powieść pełna emocji, autentyczna
Każdy powinien ją poznacy. Gorąco polecam.

Witajcie kochani. Zapraszam na recenzję najnowszej książki Sylwii Kubik "W cieniu Majdanka".

"W cieniu Majdanka" to historia sióstr, rozdzielonych podczas łapanki, oparta na autentycznych wydarzeniach.
Tarnowola, 1943 rok. Niemcy przeprowadzają akcje pacyfikacyjna, w wyniku ,której cała wieś trafia do obozu na Majdanku. Marianna z mężem i piątką dzieci trafia do obozu....

To historia, którą wydarzyła się naprawdę, a Autorce opowiedziały jej uczestniczki - Franciszka i Eugenia. Jest początek lata 1943 roku. W Tarnowoli rodzina Marców usiłuje radzić sobie w trudnych czasach. Jest ich sporo, jakoś muszą przetrwać. Kruchą stabilizację przerywa akcja pacyfikacyjna. Gieni udaje się uciec z łapanki i trafia do lasu do partyzantów. Franka i reszta rodziny trafia do transportu do Majdanka. Czy jeszcze się spotkają? I w jakim gronie? Przekonajcie się sami...
Czytanie tej książki boli... musiałam kilka razy ja odłożyć, sięgnąć po coś innego, bo nie dawałam rady... Poznajemy straszną historię, tragedię wielu osób z perspektywy dwóch dziewczynek. Małych, które powinny beztrosko się bawić, a nie cierpieć z głodu, zimna i obserwować bestialstwo, które zaserwowali im Niemcy. Ta powieść porusza, łamie serca, sprawia, że chce się wyć z bezradności i bólu. Najbardziej przejmujące dla mnie były rozdziały z perspektywy matki - Marianny. Krótkie, ubogie w słowa - za to bardzo bogate w emocje. Trudne, bolesne emocje, które udzieliły się i mi.
To piękna książka. Autorka ubrała w słowa wspomnienia sióstr, by przekazać je potomnym. To ważna książka. Przybliża współczesnym czasy, które już nigdy nie powinny się powtórzyć, ale o których trzeba pamiętać. I pamięć tę pielęgnować.
Bardzo dziękuję Autorce za tę historię, za spisanie jej i przekazanie nam czytelnikom.
Pozostanie ze mną na długo... nawet teraz, pisząc te słowa, mam "gulę" w gardle i łzy w oczach.
Gorąco polecam Wam historię Gieni, Frani i ich rodziny... Trzeba pamiętać...

To historia, którą wydarzyła się naprawdę, a Autorce opowiedziały jej uczestniczki - Franciszka i Eugenia. Jest początek lata 1943 roku. W Tarnowoli rodzina Marców usiłuje radzić sobie w trudnych czasach. Jest ich sporo, jakoś muszą przetrwać. Kruchą stabilizację przerywa akcja pacyfikacyjna. Gieni udaje się uciec z łapanki i trafia do lasu do partyzantów. Franka i reszta...

Dotychczas sięgałam po twórczość Sylwii Kubik, tą w nieco lżejszej kategorii. W ogóle długi czas stroniłam od literatury tzw „obozowej” Ale ponieważ ostatnio poszerzyłam nieco swoje horyzonty, szczególnie jeżeli chodzi o literaturę, gdzie dużą rolę historyczną pełni druga wojna światowa, to wiedziałam że i to chcę przeczytać.
Cieszę się, że się na to zdecydowałam. To nie była książka przez którą popłynęłam gładko i przeczytałam przez dwa wieczory. Zajęło mi to zdecydowanie więcej czasu, ponieważ mimo, że byłam bardzo ciekawa co było dalej, to jednak temat bardzo trudny. Książka cisnęła mi łzy pod powieki niejednokrotnie. Historia autentyczna, napisana przez autorkę, na podstawie relacji świadków i tego jak zapamiętały tą historię jako dzieci.
Historia rodziny Marców, którzy wraz z dziećmi trafili do obozu w Majdanku, poruszyła mnie do głębi. Już droga, którą przebyli była wstrząsająca, a sam pobyt w piekle zrobionym na ziemi, wydawała mi się nieprawdopodobna. Ilość ludzkiego cierpienia, zgotowanego człowiekowi przez diabły w ludzkiej skórze jest nieprawdopodobna. Straszne warunki oraz nieludzkie traktowanie sprawiło, że tak wielu nie przetrwało tego koszmaru. Podziwiam tych, którzy byli na tyle silni, że udało im się przeżyć i wyjść, odzyskać wolność, aby przez lata opowiadać o tym, tak by świat się o tym dowiedział.
Jestem pod wrażeniem pióra Sylwii Kubik i tego jak potrafiła zobrazować czytelnikowi ten trudny, wojenny czas. To literatura na najwyższym poziomie. Autorka zadbała tu o każdy szczegół, tak byśmy czytając byli w stanie wyobrazić sobie dane sytuacje. Czytając widziałam wieś, domy, pola, las. Widziałam oporządzane zwierzęta i zbierane plony. Aż wreszcie widziałam ciężkie buty okupanta, oraz przerażone twarze uwięzionych. Smutek podwójny kiedy myślę, że nie było żadnej taryfy ulgowej dla dzieci. Gwarantuję że czytając nie zabraknie wam wzruszeń i emocji. Bardzo warto przeczytać, bardzo warto wiedzieć.
Książka oprócz tego że poznałam tą wzruszającą historię, wywołała we mnie sporo refleksji podczas jej lektury, które myślę, że zostaną ze mną na dłużej.

Dotychczas sięgałam po twórczość Sylwii Kubik, tą w nieco lżejszej kategorii. W ogóle długi czas stroniłam od literatury tzw „obozowej” Ale ponieważ ostatnio poszerzyłam nieco swoje horyzonty, szczególnie jeżeli chodzi o literaturę, gdzie dużą rolę historyczną pełni druga wojna światowa, to wiedziałam że i to chcę przeczytać.
Cieszę się, że się na to zdecydowałam. To nie...

,,Straciłam złudzenia.
Zobaczyłam, jak wygląda piekło.
Zobaczyłam to z bliska, dotknęłam zła”

Łzy same cisną się do oczu. Niezwykle ciężko jest mi oceniać książki, które tak naprawdę są brutalnym fragmentem historii. Historii, za którą stoją prawdziwi ludzie zarówno ci, którzy pragnęli jedynie spokojnie żyć i ci, którzy mieli się za panów ówczesnego świata. Nigdy nie zrozumiem tego bestialstwa jakiego człowiek na człowieku był w stanie się dopuścić w imię chorej ideologii. Jest to najtrudniejsza książka Sylwii jaką czytałam, pełna bólu i cierpienia. Jednocześnie jest ona świadectwem życia ludzi, którzy doznali tak ogromnej niesprawiedliwości.

,,Gieni i Frani {…} Byłyście dzielne. Przetrwałyście piekło”

Czerwiec 1943. Był piękny, słoneczny dzień i zupełnie nic nie zapowiadało koszmaru jaki lada chwila się rozpęta. Nagły harmider i krzyki, następnie wyganianie ludzi z ich własnych domów i ładowanie na wozy drabiniaste. Piekło właśnie rozwarło swe wrota na ziemi i z zapałem pochłania wszystkich winnych swego pochodzenia. Niesprawiedliwość i zło triumfuje śmiejąc się brutalnie swoim ofiarom w twarz.

Bolesna opowieść dwóch sióstr, Eugeni i Franciszki. Ta pierwsza cudem uniknęła obozowego piekła, Frania już tyle szczęścia nie miała. Jako dziecko wraz z rodzeństwem i mamą trafia do obozu w Majdanku. Każdy rozdział poświęcony jej wspomnieniom jest pełen niesamowitego bólu. Obdarta w okrutny sposób ze swojego dzieciństwa już nigdy nie będzie tą samą Franią co kiedyś. Beztroska zaginęła gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią. Eugenia trafia do wujostwa, u którego we względnych warunkach jest w stanie przetrwać ale tęsknota i strach o najbliższych powoli ją wykańcza i trzyma się tylko dzięki nadziei bo ona zawsze umiera ostatnia.

Marianna, kobieta niezwykła. Mama. Jestem pełna podziwu dla jej osoby. Dla siły, która w tych warunkach była czymś wręcz heroicznym a ona dla swoich dzieci była gotowa góry przenosić. Jej krótkie myśli zawarte w kilku zdaniach przedstawiają realia obozu. Śmierć wyglądająca z niemal każdego rogu jedynie czai się by znów pochylić się nad swoją kolejną duszą. Nad duszą, która niczego tak nie chciała jak życia.

,,Straciłam złudzenia.
Zobaczyłam, jak wygląda piekło.
Zobaczyłam to z bliska, dotknęłam zła”

Łzy same cisną się do oczu. Niezwykle ciężko jest mi oceniać książki, które tak naprawdę są brutalnym fragmentem historii. Historii, za którą stoją prawdziwi ludzie zarówno ci, którzy pragnęli jedynie spokojnie żyć i ci, którzy mieli się za panów ówczesnego świata. Nigdy nie...