Wyspa wypacykowanej kapłanki miłości

Książkę kupiłam za złotówkę na wyprzedaży w bibliotece. Okazało się, że cena odpowiada jakości. Miało być zabawnie, inteligentnie, z błyskotliwymi dialogami. A wyszło jak zwykle. Ot, wymuszony żart, kiepski bohater, który miota się po świecie i nie za bardzo ma plan na życie. Zatem życie planuje za niego. Już wkrótce okazuje się, że kariera pilota zakończyła się spektakularnym skandalem, a on sam w dziwaczny sposób znalazł się na wyspie, gdzie tubylcy wyznają kult cargo. Co będzie dalej? Jeszcze dziwniej. Ludożercy, gadające nietoperze, ożywiony rysunek kobiecej postaci, duch pilota, i to wszystko, co jeszcze wyobraźnia autora spłodzić zdołała. Przeczytałam, pod koniec bardziej kartkując, ot, żeby dobrnąć do ostatniej strony. Polecić się nie odważę. 

Książkę kupiłam za złotówkę na wyprzedaży w bibliotece. Okazało się, że cena odpowiada jakości. Miało być zabawnie, inteligentnie, z błyskotliwymi dialogami. A wyszło jak zwykle. Ot, wymuszony żart, kiepski bohater, który miota się po świecie i nie za bardzo ma plan na życie. Zatem życie planuje za niego. Już wkrótce okazuje się, że kariera pilota zakończyła się...

Ze wszystkich przeczytanych książek Moor'a, ta była dla mnie najsłabsza. Czasami pojawiała się dłużyzna, wątki były pokręcone i brakowało większej dawki humoru.

Ze wszystkich przeczytanych książek Moor'a, ta była dla mnie najsłabsza. Czasami pojawiała się dłużyzna, wątki były pokręcone i brakowało większej dawki humoru.

Normalnie nie czytam książek z fabułą, tą akurat znalazłem na swojej półce i muszę przyznać, że była to dla mnie świetna odskocznia. Lekka z takim humorem dla dorastających facetów - czyli dla mnie :P Myślę, że godna polecenia jeśli akurat ma się słabszy moment - tak, żeby odreagować.

Normalnie nie czytam książek z fabułą, tą akurat znalazłem na swojej półce i muszę przyznać, że była to dla mnie świetna odskocznia. Lekka z takim humorem dla dorastających facetów - czyli dla mnie :P Myślę, że godna polecenia jeśli akurat ma się słabszy moment - tak, żeby odreagować.

Wydłużająca się nieco, pełna dziwacznych bohaterów i durnych akcji. Całkiem zabawna, ale sądzę, że pana Moore'a stać na więcej, niż ta książka.

Wydłużająca się nieco, pełna dziwacznych bohaterów i durnych akcji. Całkiem zabawna, ale sądzę, że pana Moore'a stać na więcej, niż ta książka.

Ta książka była... dziwaczna. Z jednej strony zabawna i bardzo bezpośrednia, ale z drugiej strony dotykająca bardzo trudnego zagadnienia (nielegalne przeszczepy organów tubylców z plemienia Rekinów). Czego w tej ksiazce nie było! Różowy samolot? Jest! Kult Cargo? Jest! (Swoją drogą bardzo ciekawy temat). Kanibalizm? Jest! Gadający nietoperz? Jest! I tak można bez końca.
Główny bohater to człowiek nietuzinkowy, z jednej strony uzależniony od alkoholu i kobiet sprawia wrażenie człowieka, dla którego moralność nie jest wartością nadrzędną, ale z drugiej strony, kiedy zostaje postawiony w trudnej sytuacji, wybiera dobro, nie zważając na konsekwencji z którymi będzie musiała się później zmierzyć.

Szczerze mówiąc nie potrafię powiedzieć jakie miałam oczekiwania co do tej książki, przed rozpoczęciem tej lektury. Ale z pewnością nie tego co w niej znalazłam :) Nie znałam wcześniej twórczości Pana Moore'a ale teraz jestem zaciekawiona.

Ta książka była... dziwaczna. Z jednej strony zabawna i bardzo bezpośrednia, ale z drugiej strony dotykająca bardzo trudnego zagadnienia (nielegalne przeszczepy organów tubylców z plemienia Rekinów). Czego w tej ksiazce nie było! Różowy samolot? Jest! Kult Cargo? Jest! (Swoją drogą bardzo ciekawy temat). Kanibalizm? Jest! Gadający nietoperz? Jest! I tak można bez...

W końcu dowiedziałam się, jak narodziła się niezwykła przyjaźń Tuckera i Roberto. To na plus. Za każdym razem, kiedy w tekście pojawiał się nietoperz owocożerny na mojej twarzy gościł uśmiech, bo mam słabość do tego gościa. Gorzej z całą resztą. Taki rynsztokowy, momentami naprawdę niesmaczny, czy wręcz ordynarny humor do mnie nie przemawia.

W końcu dowiedziałam się, jak narodziła się niezwykła przyjaźń Tuckera i Roberto. To na plus. Za każdym razem, kiedy w tekście pojawiał się nietoperz owocożerny na mojej twarzy gościł uśmiech, bo mam słabość do tego gościa. Gorzej z całą resztą. Taki rynsztokowy, momentami naprawdę niesmaczny, czy wręcz ordynarny humor do mnie nie przemawia.

Lekkie i sympatyczne, chociaż jak na Moore'a dość takie sobie. Rzadkimi chwilami zabawne, jeszcze rzadszymi refleksyjne, za to - duży plus - nie było nudno ani żenująco, jak w przypadku dwóch ostatnich tomów pewnej trylogii o wampirach.

Lekkie i sympatyczne, chociaż jak na Moore'a dość takie sobie. Rzadkimi chwilami zabawne, jeszcze rzadszymi refleksyjne, za to - duży plus - nie było nudno ani żenująco, jak w przypadku dwóch ostatnich tomów pewnej trylogii o wampirach.

Miało być jak zwykle bez zahamowań, perwersyjnie śmiesznie, surrealistycznie do granic obłędu. I było, a do tego zamiast spodziewanego lekkiego, komediowego czytadła znalazłam psychodeliczną, pełną czarnego humoru, ale doskonale przemyślaną, mądrą i, o dziwo, chwilami wzruszającą historię.

Miało być jak zwykle bez zahamowań, perwersyjnie śmiesznie, surrealistycznie do granic obłędu. I było, a do tego zamiast spodziewanego lekkiego, komediowego czytadła znalazłam psychodeliczną, pełną czarnego humoru, ale doskonale przemyślaną, mądrą i, o dziwo, chwilami wzruszającą historię.

Ciekawa i fajnie opowiedziana historyjka. Oczywiście dobrze napisana i niczego czepić się nie można. Jednak znając autora spodziewałem się więcej czarnego i pokręconego humoru.

Ciekawa i fajnie opowiedziana historyjka. Oczywiście dobrze napisana i niczego czepić się nie można. Jednak znając autora spodziewałem się więcej czarnego i pokręconego humoru.

Wszystkie książki tego autora są odjechane, szalone, przepełnione czarnym humorem. Jestem absolutną fanką każdej pozycji i polecam wszystkim lubiącym takie klimaty.

Wszystkie książki tego autora są odjechane, szalone, przepełnione czarnym humorem. Jestem absolutną fanką każdej pozycji i polecam wszystkim lubiącym takie klimaty.