Wątek poboczny, czyli na czym polega metafora mężczyzny z dwoma śledzionami

Właściwie o czym jest ta książka?

Mamy tu przedstawioną "męską przyjaźń" oczami Thomasa Rica. Relacja jego z egocentrycznym, sarkastycznym, złośliwym i dupowatym Rogeram jest najlepszą i najgorszą częścią tej książki. Z jednej strony, dzięki specyficznemu poczuciu humoru Rogera i jego aroganckim tekstą czytało się dobrze; z drugiej relacja tych dwojga była dziwna i niesmaczna. Bez wątpienia o to chodziło autorce. Pokazanie jak bardzo czasami dajemy sobą dyrygować w relacji z drugim człowiekiem. Jak daleko inni mogą przesuwać nasze granice.

Mamy tu wątek podejmowania decydji o dorosłym życiu i ślubie, którego chce tylko jedna strona. Walka z tym co wmawia nam świat, walka z tym co wypada i jest dobrze widziane, a tym co człowiek pragnie. To wątek drugiej narratorki - córki Thomasa Rica - Meadow. Jej narzeczeństwo podpada pod kpinę.

W końcu mamy tu wątek relacji Ojciec -Córka - oczami obojga bohaterów. Tu muszę przyznać, że kolejny plus dla autorki.

A jednak ta książka nie wywarła na mnie zbyt wielkiego wrażenia. Przeczytałam bo była krótka. Na nudne popołudnie - doskonała.

Nie warto oczekiwać nic górnolotnego, ale jeżeli do kogoś trafia specyficzne poczucie humoru to można przeczytać.

Właściwie o czym jest ta książka?

Mamy tu przedstawioną "męską przyjaźń" oczami Thomasa Rica. Relacja jego z egocentrycznym, sarkastycznym, złośliwym i dupowatym Rogeram jest najlepszą i najgorszą częścią tej książki. Z jednej strony, dzięki specyficznemu poczuciu humoru Rogera i jego aroganckim tekstą czytało się dobrze; z drugiej relacja tych dwojga była dziwna i...

Nie wiem dlaczego tak się stało, ale z dużą rezerwą podeszłam do tej książki. Czy to przez okładkę, czy też przez ten przedziwnie długi tytuł, a może raczej przez napastliwy jej początek, niestety nie wiem tego nawet teraz po przeczytaniu tej powieści. Fakt jednak pozostaje jeden przez ten mój początkowy sceptycyzm pierwszy rozdział strasznie mnie nużył, ale drugi już zaciekawił i rozbawił o dziwo - no i tak już pozostało do końca.

Powieść Pani Stelli Szeszuła opowiada przede wszystkim o przyjaźni dwóch głównych bohaterów, czyli Thomasa Rice, który jest też narratorem w powieści oraz niesamowicie temperamentnego Rogera. Jest też drugi narrator, czyli córka Thomasa, która planuje właśnie wyjść za mąż za Daniela "Padalca", który to oczywiście i automatycznie nie zasługuje na Meadow w oczach jej ojca. Roger natomiast wiedziony swą naturą oczywiście i bezwzględnie postanawia wkroczyć z buciorami w życie całej trójki. Robi to bezczelnie ale i przede wszystkim dowcipnie za co czytelnik bezwiednie zaczyna pałać do niego rozbawioną sympatią. Wszystko to odbywa się oczywiście w towarzystwie hektolitrów bursztynowo-złotej szkockiej jak sama okładka przedstawia.

"Wątek poboczny, czyli na czym polega metafora mężczyzny z dwoma śledzionami" to niesamowity tytuł powieści Pani Stelli Szeszuła, który już na wstępie zapowiada, że z pewnością czytelnik spotka nie tylko historię bohaterów tej książki ale i jej wątek poboczny czyli moim zdaniem tak zwane drugie dno.

Wszytko to opisane w bardzo lekki sposób i z dużą dawką humoru jak i sprzeczności. Ja momentami śmiałam się tylko po to by za chwilkę mieć zdziwioną minę mówiącą, jak mogłam w ogóle się uśmiechnąć. Potem przewracałam kartkę i znowu padało zdanie, które rozbawiało mnie do łez. Jest to z pewnością powieść pełna sprzecznych uczuć i przede wszystkim nie dla ludzi, których prawda tylko kole w oczy.

Powstaje zatem na zakończenie pytanie, czy ją polecam?

Myślę że tak, ale nie jako wielkie arcydzieło które na lata pozostanie nam w pamięci. To raczej drobny drogowskaz, który znakomicie pokazuje jak inni ludzie potrafią wpływać na podejmowanie przez nas decyzji. Ta niepozorna książeczka skłania czytelnika do przemyśleń nad takimi istotnymi sprawami w życiu jak przyjaźń, miłość i relacje międzyludzkie, dlatego warto do niej zerknąć i przy okazji odrobinę się pośmiać.

Pozdrawiam
Zaczytana Joana

http://epilog-zaczytana-joana.blogspot.com/2016/09/watek-poboczny-czyli-na-czym-polega.html

Nie wiem dlaczego tak się stało, ale z dużą rezerwą podeszłam do tej książki. Czy to przez okładkę, czy też przez ten przedziwnie długi tytuł, a może raczej przez napastliwy jej początek, niestety nie wiem tego nawet teraz po przeczytaniu tej powieści. Fakt jednak pozostaje jeden przez ten mój początkowy sceptycyzm pierwszy rozdział strasznie mnie nużył, ale drugi już...

Dziwna jest ta książka. Wszyscy bohaterowie są totalnie bezpłciowi, prócz jednego, wzorowanego chyba na doktorze Gregorym Housie. Akcja wisi w powietrzu. To Ameryka, bo imiona amerykańskie, chyba, może to jednak Anglia albo Polska, skoro obok Toma, Meadow i Rogera występuje chociażby Kinga, Daniel czy Dimitr? Nie ma ulic, nie ma w ogóle krajobrazów, czasów, żadnego świata przedstawionego prócz sytuacji trójki głównych bohaterów, ojca, córki i kumpla ojca. A fabuła jest prosta i oczywista.

Znalazłam tylko dwa plusy. Całkiem giętki język autorki - niektóre sformułowania są wysoce trafne, choć często też banalne. I tytuł, o wiele ciekawszy niż cała reszta. Może też dobrze, że Stella M. Szeszuła nie próbowała zrobić ze swojego tekstu czegoś, czym nie miał być. To rozrywkowy utwór, taki na pół wieczoru, romans, ale oryginalny, bo raczej kwaśno-ostry niż słodki. Ale żadnych scen z całowania nie ma, o tym zapomnijcie. Tylko jeden fragment o klubie ze striptizem.

Dziwna jest ta książka. Wszyscy bohaterowie są totalnie bezpłciowi, prócz jednego, wzorowanego chyba na doktorze Gregorym Housie. Akcja wisi w powietrzu. To Ameryka, bo imiona amerykańskie, chyba, może to jednak Anglia albo Polska, skoro obok Toma, Meadow i Rogera występuje chociażby Kinga, Daniel czy Dimitr? Nie ma ulic, nie ma w ogóle krajobrazów, czasów, żadnego świata...

"Wątek poboczny" przeczytałam w autobusie w drodze do domu. co chwilę pasażerowie zerkali na mnie i zastanawiali się z czego się tak śmieje:) wciągająca opowieść o męskiej przyjaźni, męskim spojrzeniu na świat. Roger jestem fanką Twoich ciętych ripost i podejścia do życia!!!

"Wątek poboczny" przeczytałam w autobusie w drodze do domu. co chwilę pasażerowie zerkali na mnie i zastanawiali się z czego się tak śmieje:) wciągająca opowieść o męskiej przyjaźni, męskim spojrzeniu na świat. Roger jestem fanką Twoich ciętych ripost i podejścia do życia!!!

Stella M. Szeszuła w swojej książce pt „ Watek poboczny” zabrała mnie w podróż do męskiego świata. Do świata przesyconego cynizmem, alkoholem, kobietami, nie zabrakło w nim także poczucie zagubienia, bezradności, troski, miłości i przyjaźni.

Nie jest to literatura wysokich progów. Ja jednak przysiadłam gdzieś tam na jednym z niższych stopni i nie wiadomo, kiedy wsiąkłam w świat stworzony przez autorkę. Miałam wrażenie, że słucham tej opowieści od kogoś spotkanego przypadkowo, ponieważ koleje losów bohaterów są bardzo prawdopodobne. Autorka posługuje się prostym językiem w krótkich rozdziałach tytułowanych imionami i nazwiskami poszczególnych bohaterów, co czyni tę powieść zdecydowanie inną i naprawdę ciekawą.

Jak wiele w naszym życiu zależy od nas samych? Jak wiele decyzji podejmujemy pod wpływem chwili? Jak bardzo jesteśmy uzależnieni od stereotypów? Czy potrafimy walczyć, z samym sobą, z własnymi słabościami? Ta niepozorna niby książeczka porusza te tematy, nie daje jasnej odpowiedzi na powyższe pytanie, a jednak skłania do przemyśleń, do zastanowienia się nad życiem.

Przyjaźń jest czymś niesamowitym, nie tylko w życiu mężczyzny. Miłość, czy ona ma litość dla naszych poglądów, sposobu wychowania? Co jeśli zakochamy się w „niewłaściwej” osobie i nagle cały świat działa na niekorzyść naszym przekonaniom, a uczucie kwitnie i szaleje w sercu?

Sama nie wiem, dlaczego ale najbardziej przemówił do mnie najgorszy z bohaterów Pani Stelli. Roger ukrywa prawdziwego siebie za maską cynizmu, pewności siebie i czarnego humoru. Jest to mężczyzna dojrzały, który wiele w swoim życiu przeżył, miał 2 żony, wiele kobiet w tzw. międzyczasie, stabilną pozycję zawodową. Nie mniej jednak miałam wrażenie, że on cały czas ucieka przed swoją samotnością, przed sobą samym i przed swoimi uczuciami. Ile jednak można wciąż biec? Przychodzi moment, w którym pomimo wszystko i ponad wszystko myśli przebiją się przez mur obronny. Czy dopiero wtedy człowiek tak naprawdę jest sobą?

„Wątek poboczny, czyli, na czym polega metafora mężczyzny z dwoma śledzionami” polecam z czystym sumieniem, wszystkim tym, którzy lubią książkę skłaniającą do przemyśleń. Tym, którzy lubią prostotę języka i nie zrażają się brutalnością życia codziennego, które potrafi spłatać nam niezłego figla w najmniej oczekiwanym momencie.

Stella M. Szeszuła w swojej książce pt „ Watek poboczny” zabrała mnie w podróż do męskiego świata. Do świata przesyconego cynizmem, alkoholem, kobietami, nie zabrakło w nim także poczucie zagubienia, bezradności, troski, miłości i przyjaźni.

Nie jest to literatura wysokich progów. Ja jednak przysiadłam gdzieś tam na jednym z niższych stopni i nie wiadomo, kiedy wsiąkłam w...

Głównego bohatera (Roger Wood) albo się kocha, albo nienawidzi. A czasem i jedno i drugie - cyniczny, złośliwy, ale i bystry i niezwykle inteligentny. Jeśli lubicie wyraziste, niekoniecznie czarno-białe postacie, które do końca nie odkrywają przed Wami wszystkich kart - polecam tę pozycję.

Głównego bohatera (Roger Wood) albo się kocha, albo nienawidzi. A czasem i jedno i drugie - cyniczny, złośliwy, ale i bystry i niezwykle inteligentny. Jeśli lubicie wyraziste, niekoniecznie czarno-białe postacie, które do końca nie odkrywają przed Wami wszystkich kart - polecam tę pozycję.

http://kasandra-85.blogspot.com/2011/10/watek-poboczny-czyli-na-czym-polega.html

http://kasandra-85.blogspot.com/2011/10/watek-poboczny-czyli-na-czym-polega.html

Książka wpadła mi w ręcę zupełnie nieoczekiwanie. Tak po prostu, dla zabicia czasu. Idealna na nudną podróż, którą umili w mgnieniu oka. Książkę przerywałam tylko wybuchami śmiechu. Humor z tej książki, to też humor autorki. Stella- pisz dalej!

Książka wpadła mi w ręcę zupełnie nieoczekiwanie. Tak po prostu, dla zabicia czasu. Idealna na nudną podróż, którą umili w mgnieniu oka. Książkę przerywałam tylko wybuchami śmiechu. Humor z tej książki, to też humor autorki. Stella- pisz dalej!

Mała, zgrabna i poręczna - zarówno książka, jak i fabuła. Przyjemna książka na odskocznię i ciężko o niej coś więcej powiedzieć, bo wszystko będzie spoilerem, może tylko - to przyjemna lektura.

Mała, zgrabna i poręczna - zarówno książka, jak i fabuła. Przyjemna książka na odskocznię i ciężko o niej coś więcej powiedzieć, bo wszystko będzie spoilerem, może tylko - to przyjemna lektura.

Antypatyczne postacie i pseudo fabuła, po prostu książka o niczym. Nie polecam

Antypatyczne postacie i pseudo fabuła, po prostu książka o niczym. Nie polecam