Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię tę parę i tę serię, ale ta część najmniej mnie wciągnęła. Gdyby powieść miała 100 stron mniej o te krążenia dookoła moderatorów gry, to może nie ziewałbym czasami. Na półce już część następna drzemie.

Lubię tę parę i tę serię, ale ta część najmniej mnie wciągnęła. Gdyby powieść miała 100 stron mniej o te krążenia dookoła moderatorów gry, to może nie ziewałbym czasami. Na półce już część następna drzemie.

A mnie tam się podobała, jest klimat, i nawet taki faktycznie najwcześniejszego Reachera.

A mnie tam się podobała, jest klimat, i nawet taki faktycznie najwcześniejszego Reachera.

Pomysł trochę nierealny, zakończenie takie sobie. Myślałem, że będzie lepsza, nie mniej zabiłem czas w pociągu z Gdańska do Zakopanego.

Pomysł trochę nierealny, zakończenie takie sobie. Myślałem, że będzie lepsza, nie mniej zabiłem czas w pociągu z Gdańska do Zakopanego.

Słodka opowieść o wiecznej amerykańskiej sprawiedliwości.

Słodka opowieść o wiecznej amerykańskiej sprawiedliwości.

Miło się czyta, ale rozwiązanie zbyt szybko się krystalizuje i potem tylko oczekiwanie, kiedy za kratki.

Miło się czyta, ale rozwiązanie zbyt szybko się krystalizuje i potem tylko oczekiwanie, kiedy za kratki.

Paradoksalnie dzięki tym książkom polubiłem Wrocław. Powieść świetna, niepowtarzalny klimat. Czuć rękę mistrza w budowaniu napięcia i mroku.

Paradoksalnie dzięki tym książkom polubiłem Wrocław. Powieść świetna, niepowtarzalny klimat. Czuć rękę mistrza w budowaniu napięcia i mroku.

Przeczytałem kilka rozdziałów i jakoś nie porwała mnie monotonnie rozwijająca się historia. Spodziewałem się po tym autorze bardziej zajmującego otwarcia intrygi.

Przeczytałem kilka rozdziałów i jakoś nie porwała mnie monotonnie rozwijająca się historia. Spodziewałem się po tym autorze bardziej zajmującego otwarcia intrygi.

Nie jest to Pan Samochodzik, nie są to templariusze, ale po którymś rozdziale przykuwa, a na końcu wzrusza. Ciekawe są także dyskusje filozoficzne, cokolwiek to znaczy.

Nie jest to Pan Samochodzik, nie są to templariusze, ale po którymś rozdziale przykuwa, a na końcu wzrusza. Ciekawe są także dyskusje filozoficzne, cokolwiek to znaczy.

Lubię mimesis w książkach spod znaku kobry, wtedy są przejmujące. Tu wydarzenia czasem wymykają się spod takiej kontroli. Jak ją komuś pożyczę, to mogę zapomnieć, że trzeba oddać.

Lubię mimesis w książkach spod znaku kobry, wtedy są przejmujące. Tu wydarzenia czasem wymykają się spod takiej kontroli. Jak ją komuś pożyczę, to mogę zapomnieć, że trzeba oddać.

Jakoś mnie nie przekonała do 6. gwiazdeczki. Biegnie długodystansowiec, a meta nie na tym stadionie.

Jakoś mnie nie przekonała do 6. gwiazdeczki. Biegnie długodystansowiec, a meta nie na tym stadionie.

Rozpędza się jak lokomotywa Tuwima, ale - trzeba przyznać - osiągnie prędkość bardzo wysoką.

Rozpędza się jak lokomotywa Tuwima, ale - trzeba przyznać - osiągnie prędkość bardzo wysoką.

Rozkręca się jak kobieta w małżeństwie, z biegiem czasu (stron) bardziej zajmująca.

Rozkręca się jak kobieta w małżeństwie, z biegiem czasu (stron) bardziej zajmująca.

Główny nurt powieści bardzo interesujący, nawet uważam, że motyw Poli i dziecka został potraktowany po macoszemu. Zakończenie irracjonalne, wyjaśnienie zagmatwane nad wyraz, a wyboru serca Poli to chyba nikt nie zrozumiał. To naciągnięcie zepsuło cały smak historii. Mimo wszystko czekam na następny tom ;) 6/10

Główny nurt powieści bardzo interesujący, nawet uważam, że motyw Poli i dziecka został potraktowany po macoszemu. Zakończenie irracjonalne, wyjaśnienie zagmatwane nad wyraz, a wyboru serca Poli to chyba nikt nie zrozumiał. To naciągnięcie zepsuło cały smak historii. Mimo wszystko czekam na następny tom ;) 6/10