Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kochająca żona to przeciętny thriller. Tak naprawdę nie wyróżnia się niczym specjalnym, nie porywa, nie intryguje i na pewno nie zapada w pamięci. Ot książka jakich wiele czytałam w swoim życiu i o których już nie pamiętam. Nic warta większej uwagi.

Kochająca żona to przeciętny thriller. Tak naprawdę nie wyróżnia się niczym specjalnym, nie porywa, nie intryguje i na pewno nie zapada w pamięci. Ot książka jakich wiele czytałam w swoim życiu i o których już nie pamiętam. Nic warta większej uwagi.

Koncepcja książki oparta na temacie cyberbezpieczeństwa wydawała się być bardzo ciekawa. Niestety, coś nie do końca tu zagrało. Przede wszystkim, nie ma napięcia i akcji, która porywa. Momentami wieje nudą. Już od połowy można łatwo wydedukować kto jest winny, także zakończenie też nie zaskakuje. Dlatego trudno mi nawet polecić tę książkę... Lepiej sięgnąć po coś innego.

Koncepcja książki oparta na temacie cyberbezpieczeństwa wydawała się być bardzo ciekawa. Niestety, coś nie do końca tu zagrało. Przede wszystkim, nie ma napięcia i akcji, która porywa. Momentami wieje nudą. Już od połowy można łatwo wydedukować kto jest winny, także zakończenie też nie zas...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli to jest najlepsza książka Michaela Bussiego to na pewno nie zachęca ona do lektury jego innych książek. Dobrze, że nie od niej zaczęłam przygodę z tym autorem. Według mnie to najsłabsza pozycja ze wszystkich, które czytałam. Umęczyłam się potwornie. Miałam ją naprawdę rzucić w kąt. Nuda nuda i jeszcze raz nuda. Jedynie końcówka czyli wyjaśnienie zbrodni było ciekawe. Niemniej jednak książka bardzo słaba i samo zakończenie nie zmienia mojej opinii o niej. Nie polecam, szkoda czasu.

Jeśli to jest najlepsza książka Michaela Bussiego to na pewno nie zachęca ona do lektury jego innych książek. Dobrze, że nie od niej zaczęłam przygodę z tym autorem. Według mnie to najsłabsza pozycja ze wszystkich, które czytałam. Umęczyłam się potwornie. Miałam ją naprawdę rzucić w kąt. N...

Rozwiń

Zwiń

Myszy i ludzie to przynajmniej na początku trudna książka do zrecenzowania czy do oceny. Przede wszystkim jest bardzo krótka, więc nie mamy czasu na zżycie się z bohaterami, a i akcja nie ma miejsca na to aby się rozwinąć. Książka opowiada o przyjaźni między dwoma skrajnie różnymi mężczyznami. Tak naprawdę jeden z nich, ten zwyczajny i poukładany opiekuje się tym drugim z niepełnosprawnością intelektualną. Razem podróżują przez Stany w poszukiwaniu pracy. Pewnego dnia trafiają na farmę, która ma im dać pracę, dzięki której będą mogli kupić sobie własną ziemię, i będą pracowali już tylko dla siebie. To marzenie ich napędza, daje siłę do pracy, pozwala przetrwać trudne momenty.
Myszy i ludzie to piękna opowieść i mimo iż bardzo krótka, to jednak poruszająca wiele aspektów. Przede wszystkim mówi o przyjaźni, o marzeniach, ale też o samotności i niezrozumieniu. Steinbeck pokazuje bezwzględność i okrucieństwo Ameryki podczas Wielkiego Kryzysu. Jak urodzenie w określonych warunkach determinuje los człowieka i jak trudno jest ten los odmienić.
Powiem szczerze, że musiało upłynąć wiele dni abym mogła poukładać sobie w głowie to co wydarzyło się w tej książce. Na początku nie byłam nawet w stanie jej ocenić. Jednak im więcej czasu upływa od jej przeczytania, tym bardziej jasne jest dla mnie to, jak dobra jest to lektura. Cały czas chodzi mi po głowie i daje do myślenia. Nie mogę jej zapomnieć, a to chyba najlepsza rekomendacja. Polecam!!!!

Myszy i ludzie to przynajmniej na początku trudna książka do zrecenzowania czy do oceny. Przede wszystkim jest bardzo krótka, więc nie mamy czasu na zżycie się z bohaterami, a i akcja nie ma miejsca na to aby się rozwinąć. Książka opowiada o przyjaźni między dwoma skrajnie różnymi mężczyz...

Rozwiń

Zwiń