Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wolałabym może, żeby książka skupiała się bardziej na pacjentach, bo dużą jej część stanowią elementy autobiograficzne skupione wokół terapii jaką u innego psychoterapeuty przechodzi sama autorka. Wciąż jednak była to bardzo ciekawa lektura opisująca pracę terapeuty i wyzwania przed jakimi stoi. Czasami wzruszająca, czasami może aż nazbyt sentymentalna jak na mój gust, ale niezwykle wciągająca i pouczająca lektura. Dlatego mimo wszystko polecam.

Wolałabym może, żeby książka skupiała się bardziej na pacjentach, bo dużą jej część stanowią elementy autobiograficzne skupione wokół terapii jaką u innego psychoterapeuty przechodzi sama autorka. Wciąż jednak była to bardzo ciekawa lektura opisująca pracę terapeuty i wyzwania przed jakimi stoi. Czasami wzruszająca, czasami może aż nazbyt sentymentalna jak na mój gust, ale...

Jak ktoś poniżej dobrze zauważył, najlepiej od razu przyjąć, że jest to książka o załamaniu nerwowym. Realizm magiczny to nie jest właściwe określenie tego, co się tu dzieje. To raczej bardzo poetycka próba uchwycenia w słowach tego, co dzieje się z człowiekiem, który traci grunt pod nogami i rozpada się w środku. Taki obraz wybijającego powoli na powierzchnię emocjonalnego i psychicznego szamba. Trochę przypominało mi to "Biegunów" Tokarczuk, tyle że ta historia jest bardziej o czymś konkretnym.
Na pewno jest to książka wymagająca czasu i skupienia. Nie jest łatwa i przyjemna. Ale jest warta poświęcenia.

Jak ktoś poniżej dobrze zauważył, najlepiej od razu przyjąć, że jest to książka o załamaniu nerwowym. Realizm magiczny to nie jest właściwe określenie tego, co się tu dzieje. To raczej bardzo poetycka próba uchwycenia w słowach tego, co dzieje się z człowiekiem, który traci grunt pod nogami i rozpada się w środku. Taki obraz wybijającego powoli na powierzchnię emocjonalnego...

Bardzo przenikliwa i inteligentna książka, trafnie ilustrująca wypalenie zawodowe, samotność w związku, powolne umieranie relacji, zawiedzione oczekiwania i generalnie szeroko pojęty kryzys wieku średniego. Z tego opisu wyziera dość ponury obraz, ale książka nie jest przygnębiająca. Myślę, że każdy znajdzie w głównej bohaterce cząstkę siebie, a że całość okraszona jest czarnym i lekko ironicznym humorem czyta się szybko i przyjemnie. A właściwie słucha, bo słuchałam jej w formie audiobooka. Idealnie nadaje się do słuchania przy mniej angażujących zajęciach bo akcja toczy się powoli, to przede wszystkim wspomnienia i przemyślenia, ale niezwykle wciągające. Polecam.

Bardzo przenikliwa i inteligentna książka, trafnie ilustrująca wypalenie zawodowe, samotność w związku, powolne umieranie relacji, zawiedzione oczekiwania i generalnie szeroko pojęty kryzys wieku średniego. Z tego opisu wyziera dość ponury obraz, ale książka nie jest przygnębiająca. Myślę, że każdy znajdzie w głównej bohaterce cząstkę siebie, a że całość okraszona jest...

Książkę słuchałam w postaci audiobooka i niestety chyba trochę na tym straciła, ze względu na lektorkę. Pani Dereszowska jest jak na mój gust zdecydowanie zbyt dramatyczna i poważna a przy tym akcentuje niektóre słowa w jakiś nieadekwatny sposób, czym mnie mocno drażniła.

Sama historia tez nie do końca mnie przekonała. Dziwna wydała mi się konwencja, w której magiczne stworzenia, nieumarli i magia są z jednej strony rzadkością, z którą przecięty człowiek raczej nie miewa styczności, z drugiej strony są codziennością w tej jednej wsi i na nikim nie robią wrażenia. Wydało mi się to nieprzemyślane i niedopracowane. Duchy zwierząt żądające godnego pochówku... nawet będąc miłośniczką zwierząt powątpiewam, czy miałby to dla nich znaczenie. Tego typu detale sprawiły, że książka wydała mi się napisana na kolanie i bardziej naiwna niż bym chciała.

Z drugiej strony zaangażowała mnie jednak wystarczająco żeby odsłuchać ją do końca pomimo lektorki. Ot, przyjemna, niezobowiązująca lektura, jakich wiele.

Książkę słuchałam w postaci audiobooka i niestety chyba trochę na tym straciła, ze względu na lektorkę. Pani Dereszowska jest jak na mój gust zdecydowanie zbyt dramatyczna i poważna a przy tym akcentuje niektóre słowa w jakiś nieadekwatny sposób, czym mnie mocno drażniła.

Sama historia tez nie do końca mnie przekonała. Dziwna wydała mi się konwencja, w której magiczne...

Koncept ciekawy, książka napisana dobrze, ale pod koniec wymiotowałam tęczą. I nie, nie ze względu na dużą reprezentację osób LGBT w tej historii, ale ze względu na to, że jest tak strasznie przesłodzona i cukierkowa, że trudno to dźwignąć.

Koncept ciekawy, książka napisana dobrze, ale pod koniec wymiotowałam tęczą. I nie, nie ze względu na dużą reprezentację osób LGBT w tej historii, ale ze względu na to, że jest tak strasznie przesłodzona i cukierkowa, że trudno to dźwignąć.

Jestem odrobinę rozczarowana tą książką. Czytałam wcześniej "Niespokojnych Ludzi" tego autora i tak jak początkowo byłam nimi zachwycona, tak w miarę czytania zaczęli wydawać mi się zbyt infantylni i naiwni. "Mężczyzna imieniem Ove" jest taki od oczątku do końca. Również poczucie humoru zupełnie do mnie nie trafiło. Wydało mi się za proste, bez polotu. Ot, sąsiad jest palantem i żona z niego kpi.
Przeczytałam całą książkę, bo czytało się dość gładko, ale swój egzemplarz pewnie oddam ;)

Jestem odrobinę rozczarowana tą książką. Czytałam wcześniej "Niespokojnych Ludzi" tego autora i tak jak początkowo byłam nimi zachwycona, tak w miarę czytania zaczęli wydawać mi się zbyt infantylni i naiwni. "Mężczyzna imieniem Ove" jest taki od oczątku do końca. Również poczucie humoru zupełnie do mnie nie trafiło. Wydało mi się za proste, bez polotu. Ot, sąsiad jest...

Jestem bardzo mile zaskoczona tą książką. Kojarzyłam wcześniej autora (choć mgliście) z programów telewizyjnych i sięgając po jego książkę trochę obawiałam się czy nie będzie zbyt "odklejona" czy fanatyczna. Na szczęcie obawy te zupełnie się nie potwierdziły.

Książka ta stanowi przekrojowe wprowadzenie do tematu dzikiego ogrodu. Napisana jest z dużą wrażliwością i ciepłem, jednocześnie jednak prezentuje zdroworozsądkowe podejście, według którego zarówno zwierzęta i rośliny, jak i my ludzie powinniśmy czuć się w naszym ogrodzie dobrze. Dużą zaletą tej lektury są osobiste doświadczenia autora z jego własnej ogrodu (a raczej ogrodów), praktyczne porady i wskazówki. Znajdziemy tu ogólny opis wyznawanej przez autora filozofii, wyjaśnienie podstawowych pojęć związanych z ogrodowym ekosystemem, a wreszcie krótkie opisy konkretnych gatunków przyporządkowanych rozdziałami do typów krajobrazu w jakim czują się dobrze (łąka, las, zarośla, mokradła itd).
Czyta się bardzo przyjemnie i jest to inspirująca i relaksująca lektura. Polecam szczególnie laikom, którzy kupili kawałek ziemi i chcieliby zadbać o niego w zgodzie z naturą, ale nie bardzo wiedzą od czego zacząć.

Jestem bardzo mile zaskoczona tą książką. Kojarzyłam wcześniej autora (choć mgliście) z programów telewizyjnych i sięgając po jego książkę trochę obawiałam się czy nie będzie zbyt "odklejona" czy fanatyczna. Na szczęcie obawy te zupełnie się nie potwierdziły.

Książka ta stanowi przekrojowe wprowadzenie do tematu dzikiego ogrodu. Napisana jest z dużą wrażliwością i...

Lekka i swobodnie napisana książka. Na pewno nie jest to pozycja, która bombardowałaby czytelnika szokującymi faktami i najnowszymi odkryciami w zakresie wpływu światła słonecznego na nasz organizm, ale skłania do przeanalizowania swojego rytmu dnia i zweryfikowania niektórych przyzwyczajeń.

Mało wiemy jeszcze o tym, jak Słońce tak naprawdę na nas oddziałuje i autorka tego nie ukrywa. Przytacza sporo badań, ale często podkreśla, że wnioski są jeszcze niejasne, że nie ma dowodów a jedynie przesłanki itd. Stara się generalnie wykazać i podkreślić korzystny wpływ światła na naszą biologię, zachęcając czytelnika do wprowadzenia pewnych zmian w swoje życie, ale uczciwie konfrontuje się także z faktami z "drugiej strony barykady", otwarcie pisząc również o zagrożeniach związanych ze światłem słonecznym. Pisze też wprost, że w tym czy innym wypadku terapia światłem może być mniej skuteczna niż inne rozwiązania. To umiarkowanie i uczciwość warto docenić.

Pani Geddes sam temat traktuje również dość szeroko. Pisze o korzyściach jakie płyną ze światła słonecznego dla organizmu jednostki, jak również o wpływie na społeczeństwa. Sporo miejsca poświęca wewnętrznemu zegarowi i jego zaburzeniom, jak również pomysłom i inicjatywom mającym temu przeciwdziałać w szerszej skali. Znajdzie się tu sporo porad, które można wprowadzić również we własne życie. Autorka pisze trochę o chorobach związanych z brakiem światła i o terapiach mających pomagać w walce z tymi zaburzeniami, tu i tam poświęcając też akapit kwestiom pobocznym jak sen, czy krótkie opisy życia Amiszów lub mieszkańców północnej Norwegii.
Wszystko to tworzy luźną, niezobowiązującą całość, nie za długą, nie za krótką. którą przyjemnie się czyta poszerzając przy tym swoje horyzonty. Polecam :)

Lekka i swobodnie napisana książka. Na pewno nie jest to pozycja, która bombardowałaby czytelnika szokującymi faktami i najnowszymi odkryciami w zakresie wpływu światła słonecznego na nasz organizm, ale skłania do przeanalizowania swojego rytmu dnia i zweryfikowania niektórych przyzwyczajeń.

Mało wiemy jeszcze o tym, jak Słońce tak naprawdę na nas oddziałuje i autorka...

Piękna opowieść, bardzo nostalgiczna, jakby zawieszona poza czasem. Z jednej strony smutna, z drugiej pełna ciepła. Napisana jest kunsztownie, zawiera ciekawe klamry kompozycyjne, całość wydaje się być przemyślana i precyzyjnie zbudowana. Niemniej mam wrażenie, że omawianie formy, odbiera coś tej książce. Najlepsze jest w niej to, że przenosi czytelnika w świat "między wierszami", w strefę sacrum, gdzie wydaje się, że zanurzamy się w życie pewnej rodziny, w rzeczywistości jednak mowa jest o czymś więcej.
Wciągnęła mnie i na pewno jeszcze do niej wrócę. Choćby po to by znów spojrzeć na rzeczywistość (w codziennej i zupełnie niecodziennej odsłonie) z tym samym wzruszeniem i nostalgią, w które wprawiła mnie teraz.

Piękna opowieść, bardzo nostalgiczna, jakby zawieszona poza czasem. Z jednej strony smutna, z drugiej pełna ciepła. Napisana jest kunsztownie, zawiera ciekawe klamry kompozycyjne, całość wydaje się być przemyślana i precyzyjnie zbudowana. Niemniej mam wrażenie, że omawianie formy, odbiera coś tej książce. Najlepsze jest w niej to, że przenosi czytelnika w świat "między...