Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współpraca z Wydawnictwem Ścieżki Mocy „Mózg pod wpływem sztuki”
Susan Magsamen i Ivy Ross

Zacznę moją recenzję po pierwsze od tego, dla kogo przeznaczona jest ta publikacja. Spodoba się z pewnością wszystkim miłośnikom sztuki oraz osobom zainteresowanym zgłębianiem swojej świadomości oraz czynników, dzięki którym odczuwamy z wielką uważnością świat wokół nas.
Dlaczego tak się dzieje, że jedni są bardziej sensorycznie nastawieni do odczuwania tego świata, a inni mniej? Tym zagadnieniem zajmowali się psychologowie od wielu dziesięcioleci. Niniejsza książka również pełna jest nazwisk wybitnych naukowców, badaczy i znawców funkcjonowania psychiki ludzkiej, którzy chcieli odkryć i odkrywają co dzieje się w naszym mózgu i ciele gdy przeżywamy doznania estetyczne. Czy nasza percepcja jest naszą rzeczywistością?
Komu z nas nie zdarzyło się zatracić w sztuce? I nie ma tutaj kompletnie znaczenia jaki to jest rodzaj sztuki. Ile niezwykłych doznań odczuwamy słuchając muzyki, oglądając film lub spektakl teatralny, bądź analizując plakat, obraz lub rzeźbę? Niewątpliwie sztuka wnosi w nasze życie zadowolenie, poczucie szczęścia, ale pomaga również zapomnieć o nurtujących nas zmartwieniach. Czyż tak nie jest? Każdy z nas powinien pracować nad swoją mentalnością estetyczną, a nasz mózg został stworzony po to, aby pomóc dostosować się nam do środowiska, w którym przyszło nam żyć. Wraz ze zmianami w tym środowisku przeobrażeniom ulegają również nasze połączenia neuronalne. Dzieje się tak ponieważ reagujemy na różne bodźce i te bardziej wydatne i te słabsze. Każdy mózg jest unikatem i nie ma drugiej takiej osoby, która przeżywałaby dokładnie to samo w ten sam sposób co ty.
Tak naprawdę sztukę i estetykę wykorzystuje się w wielu dziedzinach naszego codziennego życia, jak chociażby do wspierania naszego dobrostanu psychicznego, poprawy zdrowia i umiejętności uczenia się, wspierania społeczności oraz zdolności do samorozwoju.
Wszyscy znamy trudne chwile, nękające nas niepokoje czy wypalenie zawodowe. W tych momentach „do akcji wkracza” sztuka. Ponieważ jest aktywnością zmieniającą stany emocjonalne i naszą biologię, poprawiającą samopoczucie psychiczne. Osoby zaangażowane w aktywności związane ze sztuką posiadają znacznie wyższy poziom zadowolenia z życia, niższy poziom napięcia psychicznego, lepiej funkcjonują psychicznie, a i jakość ich życia jest na wyższym poziomie.
Jednym z najgroźniejszych czynników zagrażających naszemu pozytywnemu postrzeganiu świata jest stres, a my sami, jesteśmy codziennie narażeni na działanie wokół nas wielu stresorów. Jak sobie z nimi radzić? Czy wiedziałaś (wiedziałeś), że brak szybkiego złagodzenia powstałego z jakiegoś powodu stresu, może oznaczać jego przyswojenie? A to oznacza, że Twój organizm odebrał sygnał, od nikogo innego tylko od Ciebie, że zapowiada się długa walka. A więc wydziela jeszcze więcej hormonów stresu, co może prowadzić do uczucia senności, bólu mięśni, niestrawności, alergii, a nawet dawać objawy przeziębienia? Możesz czuć się zniecierpliwiony, rozdrażniony i możesz mieć problemy z koncentracją. To wszystko przez stres.
Przyjrzymy się czasom w jakich żyjemy, bo to przez te uwarunkowania wiele osób może odczuwać niepewność, zagrożenie, ciągłe zamartwianie się, a więc finalnie podwyższony poziom stresu, a może u niektórych przerodziło się to już w długotrwały stres połączony z ciągłym niepokojem. Z czego wynikają powyższe objawy? Wystarczy się rozejrzeć wokoło. Co widzimy?
- niestabilna geopolityka i gospodarka
- zagrożenia związane ze zmianami klimatycznymi
- globalna pandemia
- przemoc systemowa
- tożsamość płciowa i rasizm
To tylko podstawowe podsumowanie otaczającej nas rzeczywistości. Na szczęście nasze ciało jest inteligentne i potrafi doskonale sobie radzić z pokonaniem reakcji stresowych i to zarówno tych rzeczywistych jak i tych wyimaginowanych. Medycyna chińska trafnie opisuje wewnętrzny chaos, jakim jest lęk, jako wewnętrzny wiatr – a przecież człowiek tęskni za łagodnymi bryzami i za wszystkim co wymaga od nas skupienia, równocześnie odwracającego naszą uwagę od niespokojnych, kłębiących się w naszej głowie myśli. Idealnym sposobem na odpoczynek i naszą regenerację jest kontakt z naturą. Już samo patrzenie na przyrodę wpływa pozytywnie na naszą fizjologię, łagodzi niepokój, wpływa na sposób postrzegania otoczenia.
W książce tej przeczytamy o wielu traumach i niezliczonych wyzwaniach psychicznych, wprowadzi nas ona również w różnorodne rodzaje wsparcia procesów zdrowienia właśnie poprzez sztukę. Mam wrażenie, po przeczytaniu tej pozycji, jakby sztuka w połączeniu z nauką razem tworzyły potężne lekarstwo, zdolne radykalnie wpłynąć na nasze zdrowie fizyczne i psychiczne. A wszystkie narzędzia mamy na wyciągnięcie ręki.
Przejmij więc kreowanie własnego otoczenia według Twoich gustów i preferencji, a nie według kultury popularnej, bo to Twoje środowisko odzwierciedla Twoją estetykę. Bo czasami wystarczy już 20 minut szkicowania, rzeźbienia, ogrodnictwa, robienia na drutach, pisania etc. aby osiągnąć stan w którym Twój umysł może swobodnie wędrować, a ty – osiągnąć stan flow. Poprzez pracę z gliną, przędzą, farbami, ziemią pobudzamy wewnętrzne receptory czuciowe, przez co stajemy się uważni, przebudzeni, otwarci. Znajdując czas na obcowanie z naturą, podziwianie zachodu słońca, sikorek na drzewie, kołysanej przez wiatr glicynii, czucie wiatru we włosach i zapachu koszonej trawy, łączymy się ponownie z rytmami natury, a to wspiera nasz dobrostan i niezauważalnie motywuje nas do działania oraz uzdrawia.
Poznaj metody jak dzięki sztuce możesz przekształcić swój sposób postrzegania świata.

Dziękuję Wydawcy Ścieżki Mocy za egzemplarz do recenzji.

Współpraca z Wydawnictwem Ścieżki Mocy „Mózg pod wpływem sztuki”
Susan Magsamen i Ivy Ross

Zacznę moją recenzję po pierwsze od tego, dla kogo przeznaczona jest ta publikacja. Spodoba się z pewnością wszystkim miłośnikom sztuki oraz osobom zainteresowanym zgłębianiem swojej świadomości ora...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja dla Wydawnictwa Emocje „Sekret starych fotografii” Małgorzaty Lis

Pomysł na pisanie powieści dwutorowo pod względem czasoprzestrzeni, w tym wypadku okazał się niezwykle ciekawym manewrem pisarskim, dzięki któremu najnowszą powieść Małgorzaty Lis czyta się z prawdziwą przyjemnością, chociaż nie szczędzi nam ona ciężkich momentów i trudnych spraw.
Autorka zmierzyła się z tragedią, jaka spotkała społeczność żydowską w niewielkiej miejscowości położonej na Szlaku Orlich Gniazd, o nazwie Żarki. W czasach, w których wymordowano miliony ludzi różnych narodowości, w czasach, w których ofiary liczymy na miliony, w niewielkiej miejscowości, jakich na mapach świata jest wiele, mieszkańcy przeżywali swoje życiowe dramaty, a skala okrucieństwa nie znała granic. Bohaterowie dnia codziennego i tamtych czasów. To właśnie im autorka oddała hołd i na wieki, na kartach tej powieści tchnęła życie w rodzinę Będkowskich, Nowakowskich i Klizmanów.
Irka Będkowska, Stach Nowakowski, Abram Klizman na kartach tej powieści przeżywają swoje dramaty i to nie tylko miłosne. Bynajmniej. Małgorzata Lis wykreowała bohaterów świadomych trudnych czasów, w jakich przyszło im żyć i obdarzyła ich siłą do zmierzenia się z wyzwaniami niesionymi przez tamten okres, tuż przed wybuchem II Wojny Światowej oraz podczas jej trwania.
Nastroje antysemickie zataczające coraz szersze kręgi oraz stopniowa realizacja planu mającego na celu wyniszczenie kultury i społeczności żydowskiej, nawet w małych miejscowościach, do jakich należały Żarki, przyniosła okrutną śmierć tysiącom Żydów – niewinnych ludzi.
Krok po kroku, strona po stronie autorka prowadzi Czytelnika nie tylko po Szlaku Kultury Żydowskiej, na którym trafiamy na rynek w Żarkach, stare miejsce po cmentarzu żydowskim, synagogę przerobioną na dom kultury oraz getto ulokowane w samym środku miasteczka. Miejsca, w których już nigdy nie zabrzmią ciche słowa modlitwy, ani nie zapłoną świece szabasowe w każdy piątek, a język polski już nigdy nie będzie się mieszał z jidysz.
I tylko łza się w oku zakręci, że już nie powrócą tamte czasy, a jakaś cząstka świata przeminęła i to bezpowrotnie, gasząc wraz ze swoim odejściem istnienia tysięcy ludzi.
Malownicze okolice i klimat pięknej polskiej wsi podkręca tajemniczość snutej opowieści, której odbiór przypomina mi historię ojca Mateusza, bo podobne i tutaj nagromadzenie tak charakterystycznych dla polskiej wsi akcentów: sady pełne starych drzew, pachnący i ciepły chleb, brzęczące w koronach drzew pszczoły, szczekający w oddali pies, dysputy po sąsiedzku, okraszane tym co akuratnie było pod ręką.
Irka Będkowska i jej miłość do Abrama, a jednak ślub ze Staszkiem Nowakowskim, wątek z roku 1939.
Magda i jej miłości o wielu imionach: Łukasz, Szymon, Wojtek i Mariusz.
Co ich łączy? Jak można powiązać historię z roku 1939 z czasami nam współczesnymi?
Można i Małgorzata Lis udowadnia nam, że można to zrobić po mistrzowsku. Główną bohaterkę Magdę przenosi z tłocznej Warszawy i korporacji, na którą ta nie ma już ani siły ani ochoty, do spokojnych i idyllicznych Żarek, a odkrywając przed nami malowniczą okolicę prowadzi nas nawet na zamek w Ogrodzieńcu i w Olsztynie, nie szczędząc wspinaczki po skałkach na Jurze Krakowsko – Częstochowskiej.
Skomplikowana i wręcz powiedziałabym pokręcona osobowość Magdy, która mnie nawet momentami drażniła. Czym? Swoim niezdecydowaniem, błędnymi decyzjami, kapryśnym charakterem, a z drugiej strony, to właśnie na przykładzie Magdy ukazane jest poszanowanie historii, zainteresowanie nią, ocalenie od zapomnienia wspomnień o ludziach, którzy przeżyli taki ogrom tragedii. Bo liczy się człowiek. Ten żyjący współcześnie i ten żyjący kiedyś również. Bo historia to ludzie, a każda wojna jest okrutna i niesie za sobą jedynie spustoszenie, śmierć i destrukcję.
To my, przyszłe pokolenia oddajemy głos i hołd tym, którzy już sami przemówić nie mogą. Bo nie dane im było żyć ani minuty dłużej. Bo nagle ich życie się urwało.
I tylko pamięć na kartach takich powieści jak ta, jak „Sekret starych fotografii” uratuje znowu kilka istnień ludzkich od zapomnienia.
Dziękuję autorce za wyjątkowe momenty, chwile wzruszenia i za te kilka łez, które gdzieś tam w skrytości ducha popłynęły.
Wydawcy Emocje dziękuję za miłą współpracę przy promocji tej wyjątkowej książki.

Recenzja dla Wydawnictwa Emocje „Sekret starych fotografii” Małgorzaty Lis

Pomysł na pisanie powieści dwutorowo pod względem czasoprzestrzeni, w tym wypadku okazał się niezwykle ciekawym manewrem pisarskim, dzięki któremu najnowszą powieść Małgorzaty Lis czyta się z prawdziwą przyjemnośc...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja za chwilę.

Recenzja za chwilę.

Recenzja dla Wydawnictwa ZNAK „Dobra dziewczyna, zła dziewczyna” Michael Robotham
Autora nikomu przestawiać nie muszę: mistrz swojego gatunku, jak o nim napisał sam Stephen King.
Główna bohaterka Evie Cormac – Aniołek. Dlaczego autor tak ją nazywa?
Główny bohater Cyrus Haven – facet z pagrem, bez telefonu. Kiedyś mały zagubiony chłopiec, którego rodzice i siostry zostały zamordowane.
Ale to nie to morderstwo i nie ta tragedia rodzinna są motywem przewodnim tej wciągającej i pełnej tajemnic opowieści, a Rotham po mistrzowsku stopniuje nam napięci, gdy tymczasem akcja pędzi do zadziwiającego finału. Tak, trzyma w napięciu od pierwszych wersów, do ostatnich słów, a wszystko kręci się wokół złotej dziewczyny brytyjskiego łyżwiarstwa, marzącej o sławie olimpijskiej, która zmarła porzucona na zimnej i błotnistej polanie kilometr od domu.
Bohaterowie wkradają się w naszą przestrzeń i biorą ją we władanie centymetr po centymetrze. Zanim Czytelnik się zorientuje, wpadł na dobre.
Czytając staramy się zrozumieć, że zło to raczej nieobecność dobra niż coś z góry przesądzonego zapisanego w czyimś DNA czy wymuszonego przez gównianych rodziców, beztroskich nauczycieli albo okrutnych przyjaciół - jak zwykł mawiać główny bohater.
Poznajemy i nie do końca rozumiemy Terryego Bolanda, który stworzył swojej ofierze nową rzeczywistość, przekonawszy ją, że jej rodzice ją porzucili, wszyscy inni chcą ją zabić i tylko on Terry Boland, może ją uchronić przed całym złem tego świata.
A co jeżeli prawda jest zupełnie inna?
Bo przecież paranoicy uważają, że świat spiskuje przeciwko nim, a oni sami nie odpowiadają za swoje pomyłki. Paranoicy opierają się na tym c o c h c ą widzieć.
Tymczasem zastanówmy się, czy naprawdę istnieją jakieś spiski? Czy są one tylko wytworem ludzkiej wyobraźni?
Nie możemy twierdzić, że kompletnie nie istnieją, to nie tak. Ale zbyt wielu ludzi ma skłonności szukać skomplikowanych odpowiedzi, tam gdzie wystarczą proste. Chcą wierzyć w to, że społeczeństwem manipulują jacyś arcyłotrzy, mroczne organizacje czy też jakieś inne szemrane instytucje, „państwa w państwie”.
Otaczająca nas rzeczywistość jest dużo bardziej trywialna i nie rządzą nami żadne grupy kontrolujące świat.
Kto ma rację i co jest prawdą? Bo ze stwierdzeniem Marka Twaina, raczej trudno polemizować:
„W kłopoty wpędza nas nie, to, czego nie wiemy, lecz to o czym z całą pewnością wiemy, że nie istnieje”.
Kto zgwałcił i zamordował Jodie Sheehan, uczennicę z Nottingham? Czy był to portier pracujący w szpitalu Craig Farley, który się do wszystkiego przyznał?
Jakie pobudki nim kierowały?
A Evie Cornac, odnaleziona po latach w domu w północnym Londynie, ukryta w tajemnym pomieszczeniu? Kiedy ją znaleziono była brudna, niedożywiona i cierpiała na wiele chorób. Trudno się więc dziwić, że jej osobowość wciąż się kłębi, wrze, i aż kipi, czekając na odpowiednią chwilę, by dać ujście wściekłości na cały świat.
Evie, która o sobie myśli, że to właśnie ona jest problemem dla tego świata: bezwartościowa, obrzydliwa, zbiornik na odpadki, ściek, worek treningowy, ciemna i mroczna będąca zniewagą dla ziemi, po której stąpa i powietrza, którym oddycha. Nihilizm w czystej postaci.
To Terry kreślił przez wiele lat wizję jej świata. To on był tym jej światem.
Kim był Terry? Dobrym czy złym?
Co łączy Evie Cornac, niesforną, agresywną, z szemraną przeszłością tajemniczą dziewczynę z psychologiem policyjnym Cyrusem Havenem?
I taka jest ta powieść: przepełniona bólem, rozgoryczeniem i brudem tego świata. Pełna zagadek, pytań i niewiadomych i to do samego końca.
DO którego jak dobrniemy, będziemy chcieć więcej: odpowiedzi i więcej Cyrusa Havena.

Recenzja dla Wydawnictwa ZNAK „Dobra dziewczyna, zła dziewczyna” Michael Robotham
Autora nikomu przestawiać nie muszę: mistrz swojego gatunku, jak o nim napisał sam Stephen King.
Główna bohaterka Evie Cormac – Aniołek. Dlaczego autor tak ją nazywa?
Główny bohater Cyrus Haven – facet z p...

Rozwiń

Zwiń