Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno temu czytałem powieści Joy Fielding. Pamiętam, że czytałem już w wielkim zainteresowaniem. Lubię pisarki połączenie powieści obyczajowej z thrillerem. Po latach czekania na półce sięgnąłem po tę powieść. No i znowu nie zawiodłem się. Miałem znowu okazję kupować że świetnie skonstruowaną fabułą. No i ten zwrot akcji pod koniec, kiedy kiedy wreszcie prawda wyszła na jaw. Było to jak obuchem w łeb dla głównej bohaterki ale też i dla mnie. Samo zakończenie zaś to wisienka na torcie. Ależ minę musiała mieć Jill Rohmer, gdy ty Charley powiedziała ostatnie słowo: "Powiedz to głupiemu".

Dawno temu czytałem powieści Joy Fielding. Pamiętam, że czytałem już w wielkim zainteresowaniem. Lubię pisarki połączenie powieści obyczajowej z thrillerem. Po latach czekania na półce sięgnąłem po tę powieść. No i znowu nie zawiodłem się. Miałem znowu okazję kupować że świetnie skonstruow...

Rozwiń

Zwiń

Wydawnictwo na okładce nad tytułem zachęca: "Thriller, który chętnie sfilmowałby sam Hitchcock, mroczny niczym filmy Nolana, diaboliczny jak dzieła Lyncha". Przeczytałem dobrą książkę. Ani ona dla mnie mroczna, ani diaboliczny. Wstęp przy długi, zbyteczne (według mnie). Odnoszę wrażenie jakby autor pisał pod ekranizację. Wszak kilka jego dzieł już sfilmowano. Niezła intryga, choć mroku jak na lekarstwo. Kto chce mroku, niech czyta Maxime Chattama czy Marka Krajewskiego.

Wydawnictwo na okładce nad tytułem zachęca: "Thriller, który chętnie sfilmowałby sam Hitchcock, mroczny niczym filmy Nolana, diaboliczny jak dzieła Lyncha". Przeczytałem dobrą książkę. Ani ona dla mnie mroczna, ani diaboliczny. Wstęp przy długi, zbyteczne (według mnie). Odnoszę w...

Rozwiń

Zwiń

Tomasz Terlikowski, dotychczas kojarzył mi się z dziennikarstwem katolickim, piewcą dokonań prezesa i jego wyznawców. Na szczęście nawrócił się. Nie miałem świadomości że pisze biografie, dopóki mój ukraiński kolega nie pożyczył mi tej pozycji. Ważna to książka by zrozumieć jak trudne były relacje polsko-ukraińskie na przestrzeni wielu lat. Pozycja obowiązkowa szczególnie dla tych którzy utyskują na Ukraińców, zwłaszcza obecnie gdy od trzech lat zmagają się z agresją Moskali. Świetnie, z detalami, z dbałością o fakty historyczne opisane pokręcone losy rodziny Szeptyckich. Z jakimi trudnymi wyborami musieli się mierzyć tuż po odzyskaniu niepodległości przez Rzeczpospolitą jaki w okresie międzywojennym w czasie II wojny światowej i tuż po niej. Polecam serdecznie

Tomasz Terlikowski, dotychczas kojarzył mi się z dziennikarstwem katolickim, piewcą dokonań prezesa i jego wyznawców. Na szczęście nawrócił się. Nie miałem świadomości że pisze biografie, dopóki mój ukraiński kolega nie pożyczył mi tej pozycji. Ważna to książka by zrozumieć jak trudne były...

Rozwiń

Zwiń

Literatura młodzieżowa dla mnie? Byłem sceptycznie nastawiony, kiedy mi książkę polecono i pożyczono. Niestety, nie umiem odmawiać. Początki były trudne, myślałem, że zrezygnuję. Na szczęście wciągnął mnie na tyle kurs filozofii dla nastolatków, że dotrwałem z ciekawością do końca. Gdybym miał takie wykłady z filozofii na studiach, może bym ich nie unikał. Mnóstwo prostych, ciekawych przykładów no i niesamowita konstrukcja: książka w książce. Sam już nie wiem, który ze światów był rzeczywisty: Zosi czy Hildy.

Literatura młodzieżowa dla mnie? Byłem sceptycznie nastawiony, kiedy mi książkę polecono i pożyczono. Niestety, nie umiem odmawiać. Początki były trudne, myślałem, że zrezygnuję. Na szczęście wciągnął mnie na tyle kurs filozofii dla nastolatków, że dotrwałem z ciekawością do końca. Gdybym ...

Rozwiń

Zwiń

Na okładce wydawca zamieścił zdanie: "Najlepszy argentyński thriller ostatnich lat". Dla mnie rzeczywiście najlepszy, bo dotychczas jedyny. Przed tą książką skończyłem czytać polską powieść z wątkiem zaginięcia dzieci. Przypadek sprawił, iż wziąłem do ręki "Ogród z brązu", w którym głównym wątkiem jest determinacja ojca w poszukiwaniu zaginionej córki. Ale przy okazji autor pokazuje prawdziwe oblicze argentyńskiej policji, skorumpowanej, mało zaangażowanej w poszukiwania. Tło opowiedzianej historii okazało się dla mnie niczym wybuch. Kopara mi opadła. Niesamowita historia.

Na okładce wydawca zamieścił zdanie: "Najlepszy argentyński thriller ostatnich lat". Dla mnie rzeczywiście najlepszy, bo dotychczas jedyny. Przed tą książką skończyłem czytać polską powieść z wątkiem zaginięcia dzieci. Przypadek sprawił, iż wziąłem do ręki "Ogród z brązu&quo...

Rozwiń

Zwiń

Porwano już menedżerów wielkich korporacji dla okupu, ale porwanie całego kierownictwa? Joseph Finder jak zwykle z pieczołowitym dbaniem o szczegóły przedstawił ewentualną zmorę firm ubezpieczeniowych i agencji ochrony wielkich gigantów. Dzieje się tu jak zwykle bardzo dużo. Ileż tu korpogierek na wysokim szczeblu. Wartka, płynna akcja, jak w dobrym filmie.

Porwano już menedżerów wielkich korporacji dla okupu, ale porwanie całego kierownictwa? Joseph Finder jak zwykle z pieczołowitym dbaniem o szczegóły przedstawił ewentualną zmorę firm ubezpieczeniowych i agencji ochrony wielkich gigantów. Dzieje się tu jak zwykle bardzo dużo. Ileż tu korpog...

Rozwiń

Zwiń