Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka to raczej taki trochę dłuższy esej, który pozostawia po sobie uczucie delikatnego niedosytu. Autor bardzo konkretnie na przykładach (nieraz może zbyt oczywistych) pokazuje, czym w istocie jest nauka oraz m.in. niepewność przy konstruowaniu teorii naukowych, ale w kilku miejscach robi to w sposób, który nazwałbym... lekko trywialnym. Historia nauki jest bogata, a tu skupiono się głównie na współczesnych zagwozdkach i kontrowersjach, jak skuteczność szczepionek na Covid i teoriach spiskowych. Zabrakło mi w tym wszystkim historycznych kwestii, ale może to nie miała być lektura o historii nauki. Lektura na pewno ciekawa, warta przeczytania, otwierająca oczy na wiele kwestii, ale jak dla mnie zbyt krótka i ogólna, by dać wyższą ocenę.

Książka to raczej taki trochę dłuższy esej, który pozostawia po sobie uczucie delikatnego niedosytu. Autor bardzo konkretnie na przykładach (nieraz może zbyt oczywistych) pokazuje, czym w istocie jest nauka oraz m.in. niepewność przy konstruowaniu teorii naukowych, ale w kilku miejscach robi to w sposób, który nazwałbym... lekko trywialnym. Historia nauki jest bogata, a tu...

Za mało w tej książce śledztwa, zdecydowanie za dużo sensacyjnego tonu. Temat jest poważny, można było to ugryźć równie poważnie, niestety z jakichś względów autor i wydawca zdecydowali się na podanie tych często ciekawych informacji w bardzo lekkim stylu. Moim zdaniem-zbyt lekkim. Słucha się tego dobrze, ale przy czytaniu mógłbym mieć problem z koncentracją. Odejrzewam też, że za tydzień nie będę o nie pamiętał, bo nie wywołała we mnie żadnych emocji.

Za mało w tej książce śledztwa, zdecydowanie za dużo sensacyjnego tonu. Temat jest poważny, można było to ugryźć równie poważnie, niestety z jakichś względów autor i wydawca zdecydowali się na podanie tych często ciekawych informacji w bardzo lekkim stylu. Moim zdaniem-zbyt lekkim. Słucha się tego dobrze, ale przy czytaniu mógłbym mieć problem z koncentracją. Odejrzewam...

Literacko nie mam Tochmanowi nic do zarzucenia, lubię ten język i styl. Jednak nie w tej formie. Krótkie reportaże, choć poruszają bardzo ciekawe tematy, sprawiają wrażenie niepełnych, momentami wręcz płytkich, jakby autor ledwie prześlizgiwał się po zagadnieniu (wiem, że to specyfika "Gazety", w której się ukazywały, gazeta nie jest z gumy, autor musi wstrzelić się w łamy). No i najważniejsze: lubię reportaże, które opisują wydarzenia łatwe do zweryfikowania, takim jest np reportaż o wypadku autokaru wiozącego białostockich licealistów na pielgrzymkę do Częstochowy. Z tego powodu, czyli braku możliwości weryfikacji, w ogóle do mnie nie trafił reportaż o księdzu-homoseksualiście.

Dobra książka, choć miewa słabsze momenty.

Literacko nie mam Tochmanowi nic do zarzucenia, lubię ten język i styl. Jednak nie w tej formie. Krótkie reportaże, choć poruszają bardzo ciekawe tematy, sprawiają wrażenie niepełnych, momentami wręcz płytkich, jakby autor ledwie prześlizgiwał się po zagadnieniu (wiem, że to specyfika "Gazety", w której się ukazywały, gazeta nie jest z gumy, autor musi wstrzelić się w...