Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy sięgam pamięcią wstecz, do wczesnych lat słodkiego dzieciństwa, z rozrzewnieniem wspominam beztroskie wakacje spędzane u dziadków na wsi. Jeszcze dziś, niemal ćwierć wieku później czuję smak mleka pitego prosto od krowy, słyszę pianie koguta o świcie i widzę babcię siedzącą na ganku przed domem. To właśnie ten czas jest dla mnie synonimem bezgranicznego szczęścia, a relacja z babcią jedną z najpiękniejszych więzi, którą miałam okazję doświadczyć.
Powieść graficzna Alix Garin o sugestywnym tytule „Nie zapomnij mnie” zabrała mnie właśnie do tamtych lat szczęśliwości. Autorka, inspirując się własnymi przeżyciami, stworzyła poruszającą, poetycką, miejscami pełną humoru opowieść – jedną z tych, które trwale zapisują się w naszej pamięci i dotykają serca. Komiks opowiada historię podróży młodej dziewczyny imieniem Clemence z chorą na Alzheimera babcią. Wnuczka, widząc rozpacz tracącej powoli pamięć kobiety, postanawia uprowadzić ją z domu opieki, w którym ta przebywa, i wyruszyć w drogę, aby spełnić marzenie babci o powrocie do domu, w którym ta spędziła dzieciństwo.
Szybko okazuje się, że podróżowanie z seniorem chorym na Alzheimera wiąże się z wieloma wyzwaniami, przez co obie kobiety podczas wspólnej przygody, przeżywają zarówno wzloty, jak i upadki. Czy ta wspólna wyprawa okaże się ucieczką przed tym, co nieuniknione, czy raczej okazją do odnalezienia siebie nawzajem? A może pożegnaniem?
W ciągu naszego całego czytelniczego życia, niezwykle rzadko udaje się nam natrafić na prawdziwą literacką perłę, która będzie w stanie poruszyć najczulsze struny naszej duszy. Niektórzy z nas, wytrwale będą takiej poszukiwać, a jeszcze inni nigdy nie znajdą książki, która chwyci ich za serce tak mocno, że nie będą mogli przestać o niej myśleć. Cóż... Ja właśnie ją odnalazłam. Powieść graficzna „Nie zapomnij mnie” to absolutne arcydzieło. Przygotujcie chusteczki, bo to prawdziwy literacki cud.

Kiedy sięgam pamięcią wstecz, do wczesnych lat słodkiego dzieciństwa, z rozrzewnieniem wspominam beztroskie wakacje spędzane u dziadków na wsi. Jeszcze dziś, niemal ćwierć wieku później czuję smak mleka pitego prosto od krowy, słyszę pianie koguta o świcie i widzę babcię siedzącą na ganku przed domem. To właśnie ten czas jest dla mnie synonimem bezgranicznego szczęścia, a...

Czuję się odrobinę oszukana przez J.K. Rowling... Autorka kończąc ostatnią część przygód Harry'ego Pottera zarzekała się, że nigdy nie napisze dalszych losów chłopca, który przeżył. Czytałam mnóstwo wywiadów z autorką, w których opowiadała o końcu tej historii. Dziś jednak, trzymam w ręku to oto dzieło. Co czuję? Kiedy dowiedziałam się, że książka zostanie wydana, przechodziłam różne stany - od euforii po złość. Teraz wiem jedno. Dla mnie to nie jest ósma część Harry'ego Pottera. Dla mnie przygoda z Harrym zakończyła się wraz z siódmą częścią. Harry Potter i Przeklęte Dziecko nie jest jednak złą publikacją. O nie! Nie ukrywam, że zawsze byłam ciekawa dalszych losów głównych postaci wykreowanych przez Rowling, jednak cieszyłam się, że mogę stworzyć własną wizję dorosłego życia Harry'ego, Rona i Hermiony. Teraz moja wizja została rozwiana i zastąpiona przez ten scenariusz. Scenariusz, który jest cudownym prezentem dla wielu fanów, którzy nie mogli pogodzić się z końcem przygód młodego czarodzieja. Nie chcę streszczać fabuły i psuć Wam niespodzianki. Jeśli jesteście Potterhead z pewnością nie pożałujecie. Choć cały cykl o Harrym Potterze jest dla mnie absolutnym arcydziełem, ten scenariusz oceniam na osiem gwiazdek. Za to, że znów mogłam poczuć się dzieckiem, za magię oraz za to, że ponownie mogłam wziąć udział w premierowym szaleństwie o północy. Harry Potter już na zawsze pozostanie ulokowany gdzieś na dnie mojego serca i żaden scenariusz nie zniszczy tej miłości.

Czuję się odrobinę oszukana przez J.K. Rowling... Autorka kończąc ostatnią część przygód Harry'ego Pottera zarzekała się, że nigdy nie napisze dalszych losów chłopca, który przeżył. Czytałam mnóstwo wywiadów z autorką, w których opowiadała o końcu tej historii. Dziś jednak, trzymam w ręku to oto dzieło. Co czuję? Kiedy dowiedziałam się, że książka zostanie wydana,...