Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy sięgam pamięcią wstecz, do wczesnych lat słodkiego dzieciństwa, z rozrzewnieniem wspominam beztroskie wakacje spędzane u dziadków na wsi. Jeszcze dziś, niemal ćwierć wieku później czuję smak mleka pitego prosto od krowy, słyszę pianie koguta o świcie i widzę babcię siedzącą na ganku przed domem. To właśnie ten czas jest dla mnie synonimem bezgranicznego szczęścia, a relacja z babcią jedną z najpiękniejszych więzi, którą miałam okazję doświadczyć.
Powieść graficzna Alix Garin o sugestywnym tytule „Nie zapomnij mnie” zabrała mnie właśnie do tamtych lat szczęśliwości. Autorka, inspirując się własnymi przeżyciami, stworzyła poruszającą, poetycką, miejscami pełną humoru opowieść – jedną z tych, które trwale zapisują się w naszej pamięci i dotykają serca. Komiks opowiada historię podróży młodej dziewczyny imieniem Clemence z chorą na Alzheimera babcią. Wnuczka, widząc rozpacz tracącej powoli pamięć kobiety, postanawia uprowadzić ją z domu opieki, w którym ta przebywa, i wyruszyć w drogę, aby spełnić marzenie babci o powrocie do domu, w którym ta spędziła dzieciństwo.
Szybko okazuje się, że podróżowanie z seniorem chorym na Alzheimera wiąże się z wieloma wyzwaniami, przez co obie kobiety podczas wspólnej przygody, przeżywają zarówno wzloty, jak i upadki. Czy ta wspólna wyprawa okaże się ucieczką przed tym, co nieuniknione, czy raczej okazją do odnalezienia siebie nawzajem? A może pożegnaniem?
W ciągu naszego całego czytelniczego życia, niezwykle rzadko udaje się nam natrafić na prawdziwą literacką perłę, która będzie w stanie poruszyć najczulsze struny naszej duszy. Niektórzy z nas, wytrwale będą takiej poszukiwać, a jeszcze inni nigdy nie znajdą książki, która chwyci ich za serce tak mocno, że nie będą mogli przestać o niej myśleć. Cóż... Ja właśnie ją odnalazłam. Powieść graficzna „Nie zapomnij mnie” to absolutne arcydzieło. Przygotujcie chusteczki, bo to prawdziwy literacki cud.

Kiedy sięgam pamięcią wstecz, do wczesnych lat słodkiego dzieciństwa, z rozrzewnieniem wspominam beztroskie wakacje spędzane u dziadków na wsi. Jeszcze dziś, niemal ćwierć wieku później czuję smak mleka pitego prosto od krowy, słyszę pianie koguta o świcie i widzę babcię siedzącą na ganku przed domem. To właśnie ten czas jest dla mnie synonimem bezgranicznego szczęścia, a...