Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przerwie wróciłam do kontynuacji Chyłki i przyznam, że nieco się zawiodłam. Pomijając, że audio nie wciąga odkąd zmienili Krzysztofa Gosztyłę, odniosłam wrażenie że trochę ten tom naciągany i mocno zagmatwany jeśli chodzi o sprawę i jej prawny kontekst.
Brakowało tego co do tej pory w Chyłkę wciągało - intrygi. Po nastu tomach wszystko robi się coraz bardziej schematyczne, momentami wręcz to co bawiło kiedyś, teraz robi się męczące, niesmaczne, lub po prostu lekko irytujące, jak np teksty Chyłki, czy reakcje w stosunku do Kordiana. Chwilami miałam wrażenie, że ich próby stworzenia potomka były głównym tematem książki (choć temat niepłodności jako taki jest ważny, ale może w strawniejszej formie).
Z pewnością sięgnę po tom fuzji Chyłki z Forstem oraz kolejny tom samej Chyłki, jednak czuję że potencjał tej serii już się wyczerpał.

Po przerwie wróciłam do kontynuacji Chyłki i przyznam, że nieco się zawiodłam. Pomijając, że audio nie wciąga odkąd zmienili Krzysztofa Gosztyłę, odniosłam wrażenie że trochę ten tom naciągany i mocno zagmatwany jeśli chodzi o sprawę i jej prawny kontekst.
Brakowało tego co do tej pory w Chyłkę wciągało - intrygi. Po nastu tomach wszystko robi się coraz bardziej...

Autorka za pomocą kilku prawdziwych historii z kilkudziesięciu lat swojej praktyki pozwala spojrzeć na psychoterapię od strony terapeuty. Dzięki tym intymnym i poruszającym opowieściom ze swojego gabinetu dr Lillian pokazuje, że psychoterapeuta pomimo posiadania stosownej wiedzy i narzędzi, jest po prostu człowiekiem z bagażem doświadczeń, cechami osobowości i charakterem. Jest wrażliwy na innych, pełen własnych emocji, wątpliwości, mądrości, uważności, trosk i tak jak każdy potrafi zniechęcić się popełnianymi błędami, być zniecierpliwiony, wzruszony czy poruszony.
To na co zwraca uwagę autorka i co najważniejsze w terapii to relacja pomiędzy dwojgiem czujących, myślących ludzi wzajemnie na siebie oddziałujących tak w sferze emocji jak i zachowań. Od uważności, zrozumienia przez terapeutę trudności pacjenta, ale także swoich własnych, szczerości wobec pacjenta i wobec siebie, zależy powodzenie terapii.
Niezmiernie ważna jest intuicja terapeuty oraz indywidualne podejście do każdego pacjenta, co jak udowadnia autorka, niejednokrotnie wymaga wyjścia poza schematy, poza sztywną teorię, gotowości do podjęcia ryzyka i podążenia za wewnętrznym głosem, aby dotrzeć do źródła problemu i pomóc pacjentowi w zrozumieniu siebie.
Relacja terapeutyczna to nie tylko dawanie, ale także branie. "Nie można prowadzić terapii (...) bez znalezienia siebie w pacjencie i pacjenta w sobie" (Lauren Slater). I o tym właśnie jest ta cudowna książka.

Autorka za pomocą kilku prawdziwych historii z kilkudziesięciu lat swojej praktyki pozwala spojrzeć na psychoterapię od strony terapeuty. Dzięki tym intymnym i poruszającym opowieściom ze swojego gabinetu dr Lillian pokazuje, że psychoterapeuta pomimo posiadania stosownej wiedzy i narzędzi, jest po prostu człowiekiem z bagażem doświadczeń, cechami osobowości i charakterem....

Nie pamiętam kiedy książka wywołała u mnie tyle refleksji i tyle razy zatrzymywała mnie na dłuższe rozmyślania. Myślę, że nie da się jej przeczytać za jednym zamachem bo momentami doznajemy olśnień, zaskoczeń, wzruszenia. Wstrząsnęła moim wewnętrznym "ja", moimi przekonaniami, światopoglądem, dając nową perspektywę. Kryzysy dotykają każdego z nas prędzej czy później. Jednak ważne jest uświadomienie sobie, że jesteśmy częścią większej całości, że nie jesteśmy w tym sami. Nie ma w tej książce uniwersalnych rad, moralizatorstwa, jest natomiast nadzieja, która odkrywa się z każdym kolejnym rozdziałem. Pozwala lepiej zrozumieć siebie i otaczający świat.

Nie pamiętam kiedy książka wywołała u mnie tyle refleksji i tyle razy zatrzymywała mnie na dłuższe rozmyślania. Myślę, że nie da się jej przeczytać za jednym zamachem bo momentami doznajemy olśnień, zaskoczeń, wzruszenia. Wstrząsnęła moim wewnętrznym "ja", moimi przekonaniami, światopoglądem, dając nową perspektywę. Kryzysy dotykają każdego z nas prędzej czy później. Jednak...