Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Marionetka" Sylwia Bies

Nie jestem zbytnią znawczynią twórczości autorki, ale za każdym razem gdy sięgam po jej książkę od razu przenoszę się w mroczny i zawiły świat, w którym nic nie jest takie, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Kolejny raz zostałam wciągnięta w nieprzewidywalną historię i już od pierwszych stron trwałam w nieustannym napięciu aż do samego końca.

Historia zaczęła się całkiem "normalnie" jak na thriller. Makabryczne odkrycie zwłok młodej kobiety i zaginięcie jej synka rozpoczęły całą serię zdarzeń, a wstępny trop i podejrzenia same się narzucały, no... może były zbyt oczywiste, żeby były prawdziwe. Autorka przyzwyczaiła mnie bowiem do tego, że w nieoczekiwanym momencie mnie zaskakuje, prowadzi krętymi ścieżkami, a potem i tak wywraca wszystko do góry nogami.

Myślę, że siłą tej książki jest rys psychologiczny postaci. A są to postacie wielowymiarowe, pełne sprzeczności, i tak naprawdę niełatwo je zaszufladkować i ocenić kto jest dobry a kto zły. Bardzo precyzyjnie ukazane zostały tu wewnętrzne demony bohaterów, ich lęki i pragnienia.

Podobało mi się jak wątki z przeszłości i teraźniejszości mistrzowsko się przeplatały, ukazywały nie tylko dramatyczne wydarzenia tu i teraz, ale też mroczne tajemnice sprzed lat. Ważnym elementem był tu sekret jaki połączył dwie przyjaciółki z dzieciństwa - Julię i Agnieszkę. Ich relacja, pełna napięcia i niewypowiedzianych prawd, to fundament całej opowieści.

Wczułam się bardzo w tą duszną, klaustrofobiczną atmosferę. Byłam jakby w pułapce, z której nie ma wyjścia, a każdy krok bohaterów prowadził mnie coraz głębiej w mroczny labirynt ich życia. Ta granica między ofiarą a oprawcą była cieniutka, a prawda przerażająca.

To był naprawdę świetny thriller psychologiczny, ale też głęboka refleksja nad ludzką naturą, nad tym, jak przeszłość kształtuje nasze życie i jak trudno się od niej uwolnić.
Polecam.

"Marionetka" Sylwia Bies

Nie jestem zbytnią znawczynią twórczości autorki, ale za każdym razem gdy sięgam po jej książkę od razu przenoszę się w mroczny i zawiły świat, w którym nic nie jest takie, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Kolejny raz zostałam wciągnięta w nieprzewid...

Rozwiń

Zwiń

"Polowanie na psy" Mieczysław Gorzka

Serię "Cienie przeszłości" z Marcinem Zakrzewskim skończyłam w ubiegłym roku, więc czas teraz na kolejny cykl z tym wrocławskim śledczym. Seria "Wściekłe psy" to tak naprawdę kontynuacja poprzedniej, dlatego warto najpierw przeczytać wcześniejsze książki.
...
Wiem, że nie każdy lubi wracać "książkowo" do czasów PRL-u. Ja do tych osób nie należę, więc nawet się ucieszyłam, że autor przeniósł mnie w ponury klimat lat 80. Ta część książki związana z przeszłością była bardzo interesująca i wciągnęło mnie śledztwo prowadzone przez ówczesną milicję. Kapitan Marek Piekło, oficer MO, prowadził sprawę brutalnego morderstwa starszego małżeństwa, ale obserwowałam też jak zmagał się z problemami alkoholowymi. W tych czasach to było codziennością.

Autor na pewno dobrze oddał klimat tych lat, pokazał realia PRL-u, a zwłaszcza stanu wojennego, gdzie służby bezpieczeństwa miały rękę na pulsie, a korupcja była wszechobecna. Prawo zdawało się być "elastyczne", a podkładanie dowodów, wymuszanie zeznań i nadużywanie władzy były na porządku dziennym. No cóż, gdybym miała wehikuł czasu to do tych realiów nie chciałabym wrócić. W książce - OK, ale w rzeczywistości podziękuję. Zresztą czytając tę książkę czułam się właściwie jakbym się tam znalazła bez wehikułu.

Druga płaszczyzna to ta współczesna i komisarz Marcin Zakrzewski, rozwiązujący zagadkę zbrodni powiązanych z morderstwami funkcjonariuszy. Łączyły się one też ze starymi sprawami, a Zakrzewski wszystko umiejętnie splótł w całość. Zresztą tego się spodziewałam.

Ogólnie było w porządku, była dynamika, ciekawe śledztwa, powroty do przeszłości, ale czuję się trochę zwiedziona. Nie było to aż tak spektakularne jak pierwsza seria, która bardzo mi się podobała, ale... kolejna część, "Dziewięć", mi to wynagrodziła.

"Polowanie na psy" Mieczysław Gorzka

Serię "Cienie przeszłości" z Marcinem Zakrzewskim skończyłam w ubiegłym roku, więc czas teraz na kolejny cykl z tym wrocławskim śledczym. Seria "Wściekłe psy" to tak naprawdę kontynuacja poprzedniej, dlatego warto najpierw...

Rozwiń

Zwiń

"Orient" Maciej Siembieda

Mam nadzieję, że seria z Jakubem Kanią jeszcze długo będzie ze mną i że autor szykuje kolejną część. "Kołysanka" była świetna, ale "Orient" jeszcze bardziej mnie zachwycił.
I znów mówię "Wow! To było świetne!"

Nie miałam pojęcia, że Orient Express ma taką historię... i to związaną z Polską. Tak, ten sam Orient Express znany z powieści Agathy Christie.

Podeszłam też trochę "osobiście" do tej historii, bo gdy przeczytałam, że główny bohater tej książki (nie licząc Kani) to Heniek Pająk, od razu uśmiech zagościł na mojej twarzy. Tak samo nazywano sąsiada moich dziadków ;) i on też był złomiarzem. Cóż za zbieg okoliczności. Może właśnie dlatego bez oporu weszłam w sam środek fabuły i od razu się tam odnalazłam.

W tej części Jakub Kania pracujący dla towarzystwa ubezpieczeniowego został wplątany w zawiłą intrygę. Znów... Choć na początku nic na to nie wskazywało. Jego niezwykły "nos" do zagadek i tutaj go nie zawiódł. Choć były momenty, że mogło się to dla niego źle skończyć.

Wątek kolejowy związany z zaginionym pociągiem i sensacyjne poszukiwania wiodące do samych Chin trzymały mnie w napięciu do samego końca. A końcówka... świetna! Ponownie odczułam, że sposób połączenia przez autora faktów historycznych z fikcją literacką sprawił, że zagłębiłam się w tę opowieść całą sobą.

To była pasjonująca podróż, w którą chciałabym i Was zabrać. Znajdziecie tu też wątki związane z przemytem, hazardem i chińską mafią. Poczucie humoru, ironia i tajemnice złomiarskiej branży dopełniają obraz tej świetnej opowieści. I będziecie zaskoczeni puentą. Tego na pewno nikt z Was się nie spodziewa ;)

Polecam, polecam i jeszcze raz polecam! Bo książki Macieja Siembiedy są tego warte!

"Orient" Maciej Siembieda

Mam nadzieję, że seria z Jakubem Kanią jeszcze długo będzie ze mną i że autor szykuje kolejną część. "Kołysanka" była świetna, ale "Orient" jeszcze bardziej mnie zachwycił.
I znów mówię "Wow! To było świetne!"

Nie miałam p...

Rozwiń

Zwiń

"Życie za bestseller" Adam Kopacki

Historia od razu mnie wciągnęła, a że fabuła kręciła się wokół świata pisarsko-bookstagramowego to świetnie się przy niej zrelaksowałam.

Autor bardzo ciekawie poprowadził mnie przez zakamarki literackiego świata. Nakreślił realistyczny obraz branży, pokazał jej jasne i ciemne strony w zawoalowany sposób, a do tego dołożył wątek kryminalny, który może nie jest krwawy, brutalny i mroczny, ale mimo wszystko i tak interesujący.

Główna bohaterka, Iga Mróz, popełniała masę błędów, ale niezależnie od porażek ciągle walczyła o swoje marzenia. Fajna była ta jej determinacja i zacięcie detektywistyczne. Dużo było intryg, trochę przemocy, a wątki rodzinne i osobiste konflikty dodawały smaczku i realizmu całej historii. Zakończenie może trochę za szybkie i mnie nie przekonało. Mam jednak nadzieję, że to się rozkręci i powstanie cały cykl z detektywką Igą. Zobaczymy.

Dla miłośników krwawych i mrocznych kryminałów nie będzie to nic odkrywczego, ale warto sobie popatrzeć z przymrużeniem oka na kulisy literackiego i bookstagramowego świata. Zachęcam. Od razu inaczej spojrzycie na tę społeczność.

"Życie za bestseller" Adam Kopacki

Historia od razu mnie wciągnęła, a że fabuła kręciła się wokół świata pisarsko-bookstagramowego to świetnie się przy niej zrelaksowałam.

Autor bardzo ciekawie poprowadził mnie przez zakamarki literackiego świata. Nakreślił realistyczny obraz ...

Rozwiń

Zwiń

"Nie anioł" Mieczysław Gorzka

Marcin Zakrzewski powrócił.
Nie jest tajemnicą, że Marcin Zakrzewski to jeden z moich ulubionych śledczych i za każdym razem, gdy pojawia się kolejna książka Mieczysława Gorzki to wypatruję w niej właśnie Zakrzewskiego.

Może nie ma takiej samej werwy jak w "Cieniach przeszłości", i mam wrażenie, że się trochę zestarzał, ale i tak lubię jego sposób bycia, indywidualizm i podejście do prowadzonych śledztw. No i to jego j-jasne. Ostatnia książka Mieczysława Gorzki trafiła w mój gust idealnie.

I również tym razem autor mnie nie zawiódł. Postarał się o kolejne interesujące śledztwa, którymi zajmują się policjanci z wrocławskiej komendy. Już na wstępie mamy brutalne morderstwo ich dawnego kolegi, "Parola" Szawczaka, a tajemniczy Anioł Stróż ujawnia Zakrzewskiemu swoje zamiary. Rozkłada nad nim swoje ochronne skrzydła.
Ale czy na pewno?

Początek był może trochę zbyt powolny, ale z biegiem stron akcja nabierała tempa i trzymała w napięciu. Było tu to co lubię u Gorzki: dynamika, nowe tropy, zwroty akcji, zaskakujące zakończenie i wyraziste postaci. Marcin Zakrzewski, zawsze nieco kontrowersyjny i uparty, tym razem zmuszony był zmierzyć się z przeciwnikiem, który znał jego najgłębsze sekrety. Były też powroty do przeszłości. Pojawił się wątek sprzed lat, z czasów beztroskiej młodości Zakrzewskiego. Nie brak tu również głębszych przemyśleń nad ludzką naturą. Autor bardzo dobrze ukazał skomplikowane relacje między bohaterami, ich traumami i zmagania z własnymi demonami.

Co ja będę Wam więcej pisać.
Po prostu bierzcie i czytajcie!

Fajnie by było, gdybyście już znali choć trochę inne książki z Zakrzewskim, bo jest sporo nawiązań do jego przeszłości. I warto tę przeszłość poznać.

"Nie anioł" Mieczysław Gorzka

Marcin Zakrzewski powrócił.
Nie jest tajemnicą, że Marcin Zakrzewski to jeden z moich ulubionych śledczych i za każdym razem, gdy pojawia się kolejna książka Mieczysława Gorzki to wypatruję w niej właśnie Zakrzewskiego.

Może nie ma takiej samej wer...

Rozwiń

Zwiń