Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od pierwszych stron książki wiedziałam już, że mi się spodoba. Podział akcji w rozdziałach na Mariannę czy Lucjana wyszedł rewelacyjnie. Jak zobaczyłam nazwisko głównego bohatera i Pani Sylwii to podświadomie byłam przekonana, iż napisała powieść o jej bliskich. Tematyka różniła się od innych wojennych powieści. Nie skupiono uwagi na obozach a na robotach u Bauerów. Za dużo o nich nie słyszałam, więc chwyciłam po utwór autorki. Będę czytać kolejne tomy, a także jej inne dzieła.

Od pierwszych stron książki wiedziałam już, że mi się spodoba. Podział akcji w rozdziałach na Mariannę czy Lucjana wyszedł rewelacyjnie. Jak zobaczyłam nazwisko głównego bohatera i Pani Sylwii to podświadomie byłam przekonana, iż napisała powieść o jej bliskich. Tematyka różniła się od innych wojennych powieści. Nie skupiono uwagi na obozach a na robotach u Bauerów. Za...

Najpierw obejrzałam serial, potem sięgnęłam po książkę. Nie widzę przeszkód, żeby zacząć tak, jak ja, bo ekranizacja mocno odbiegała od oryginału. Podobała mi się zarówno adaptacja jak i powieść. W tej pierwszej brakowało mi właśnie Gawrieli, liczyłam na kolejny sezon. W tym dziele literackim postacie zostały przedstawione bardziej realistycznie, może dlatego przynajmniej w moich bibliotekach ten tytuł nie należy do najpoczytniejszych. Mam jednak nadzieję, iż wiele osób po nią sięgnie, sami zobaczą, że jest warta przeczytania.

Najpierw obejrzałam serial, potem sięgnęłam po książkę. Nie widzę przeszkód, żeby zacząć tak, jak ja, bo ekranizacja mocno odbiegała od oryginału. Podobała mi się zarówno adaptacja jak i powieść. W tej pierwszej brakowało mi właśnie Gawrieli, liczyłam na kolejny sezon. W tym dziele literackim postacie zostały przedstawione bardziej realistycznie, może dlatego przynajmniej w...

Krótka japońska powieść o starszej Pani, która prowadzi rozmowę z samą sobą. Używa dialektu, więc pierwsze strony mogą spowalniać tempo, ale później jest z górki. Jest takie powiedzenie starość nie radość. Myślę, że dla niektórych równolatków głównej bohaterki będzie pokrzepieniem, zaś młodzież czy dorośli mogą wyciągać wnioski na przyszłość.

Krótka japońska powieść o starszej Pani, która prowadzi rozmowę z samą sobą. Używa dialektu, więc pierwsze strony mogą spowalniać tempo, ale później jest z górki. Jest takie powiedzenie starość nie radość. Myślę, że dla niektórych równolatków głównej bohaterki będzie pokrzepieniem, zaś młodzież czy dorośli mogą wyciągać wnioski na przyszłość.