Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zauroczyła mnie ta książka. Zachwycił mnie jej piękny, plastyczny język. Zafascynował stworzony przez Autorkę mroczny, mglisty klimat ze szczytami gór i starymi poniemieckimi domami w tle. Urzekła trudna, bardzo emocjonalna, do dziś aktualna tematyka. Najmocniej jednak zapisały się w mojej pamięci opowiedziane przez Katarzynę Zyskowską historie trzech kobiet. Kobiet które bardzo wiele łączy, ale jeszcze więcej dzieli. Najbardziej oddalają je od siebie tajemnice, których szepty słychać z każdego kąta starego domu. Maria, Mereike i Marianna żyją z piętnem przeżytych dramatów i mają świadomość niesprawiedliwości losu, który je mocno doświadczył. Ich historia to ciąg powielanych tragedii, dziedziczenie traum, skrywany w ich sercach ból.

Miejscem akcji powieści jest mała wioska w Górach Sowich. Dzięki Autorce odwiedzamy to miejsce w trzech płaszczyznach czasowych. Jedną z kobiecych postaci powieści jest Mareike Rogen. Jej trudne losy przedstawione są podczas trwania II wojny światowej oraz po jej zakończeniu. Mieszka ona wraz z ojcem w okolicy dwóch szczytów górskich Neumanns-Koppe (Sokół i Niczyja). Po zmianie granic zachodnich Polski zmuszona jest ona opuścić swój dom rodzinny. Losy Marii, drugiej bohaterki, przedstawione są dwutorowo. W latach 90 tych przyjeżdża ona do miejscowości, w której za życia mieszkała jej babcia. Miejsce to przypomina jej dramatyczne wydarzenia, które przeżyła tu jako nastolatka przebywając na wakacjach. Chcąc o nich zapomnieć postanawia sprzedać poniemiecki dom odziedziczony po babci i tym samym wyrzucić ze swoich myśli demony przeszłych dni, które utrudniają jej codzienne funkcjonowanie. Trzecią bohaterką powieści jest Marianna Potejko, przybyła ona w ramach repatriacji na Ziemie Odzyskane i osiedliła się wraz z ojcem i bratem w domu, którego właścicielami byli Rogenowie. Ale i za nią ciągną się wspomnienia niewyobrażalnych krzywd, których doświadczyła mieszkając na Kresach.

Autorka, jak na kołowrotku, który jest jednym z głównych rekwizytów w powieści, uprzędła losy stworzonych przez siebie postaci. Nić ich życia jest jednak nierówna, poszarpana, bardzo poplątana. Na pewno nie jest możliwe utkanie z niej pięknej materii szczęśliwej doczesności. Czy po sprzedaniu domu, z którym wszystkie trzy kobiety były blisko związanie, możliwa będzie odmiana losu najmłodszej z nich?

W tle powieści mamy doskonale ukazane tło historyczne. Autorka podkreśliła tutaj wpływ wydarzeń politycznych i wojennej zawieruchy na życie zwykłych ludzi. Katarzyna Zyskowska pokazuje wydarzenia opisywanych czasów bez upiększeń, tuszowania zbrodni i barbarzyńskich zachowań, zarówno ze strony Niemców, żołnierzy wyzwolicielskiej Armii Czerwonej, jak i ludności polskiej przesiedlonej na Dolny Śląsk.

Katarzynie Zyskowskiej należą się wyrazy uznania za stworzenie tak przepięknej, klimatycznej i emocjonującej powieści. „Nocami krzyczą sarny” to książka, której nie sposób usunąć z pamięci. Przepiękny, literacki język potęguje doznania czytelnicze i pozwala na delektowanie się stworzoną przez autorkę historią.
Powieść gorąco polecam

Zauroczyła mnie ta książka. Zachwycił mnie jej piękny, plastyczny język. Zafascynował stworzony przez Autorkę mroczny, mglisty klimat ze szczytami gór i starymi poniemieckimi domami w tle. Urzekła trudna, bardzo emocjonalna, do dziś aktualna tematyka. Najmocniej jednak zapisały się w mojej...

Rozwiń

Zwiń

„Sierociniec” to doskonały kryminał, którego fabuła oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, poprzeplatanych ze stworzoną przez Autora fikcją literacką. Przemysławowi Kowalewskiemu udało się doskonale odtworzyć klimat codziennego życia w komunistycznej Polsce, mamy tu przypomniane wiele szczegółów z tego okresu. Tło przedstawionych zdarzeń jest bezsprzecznym atutem książki, jeszcze bardziej podkreśla jej autentyczność i realizm.

Szczecin, czerwiec 1975 roku. Do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej zgłasza się młoda kobieta, Irena. Chciała zgłosić dokonanie sprzedaży dziecka, do którego doszło przed kilkunastoma laty. Mała Irenka wraz z młodszą siostrą przebywały w domu dziecka, i to jej siostra miała być sprzedana nieznanej dziewczynce rodzinie. Składająca zeznania kobieta doskonale pamięta tą traumatyczną dla niej sytuację sprzed lat. Zeznała, że to jej ojciec był pośrednikiem w procederze sprzedaży, ale o dokonanej transakcji wiedziała i pomagał a w jej realizacji dyrekcja domu dziecka. Zgłoszoną przez Irenę sprawą zajęła się kapitan Barbara Romanowska. Zeznania Ireny bardzo poruszyły panią kapitan, ponieważ ona również była wychowanką domu dziecka. W rozwiązaniu sprawy sprzed lat wspomaga panią kapitan zespół kryminalnych oraz jej znajomy sprzed lat, śledczy Ugne Galant. Pomimo, że obecnie jest on w ciągu alkoholowym, postanawia, w imię dawnej bliskiej znajomości z Barbarą, przerwać picie by wesprzeć panią kapitan w jej działaniach śledczych.
Okazuje się, że sprawa sprzedaży dziecka opowiedziana przez Irenę, to tylko bardzo mały wycinek z przestępczych działań grupy handlującej dziećmi. Proceder ten odbywał się za pośrednictwem domu dziecka, ale uczestniczyli w nim również urzędnicy, sędziowie, prokuratorzy, milicja... Szczyt piramidy przestępczej sięgał nawet do najwyższych szczebli komunistycznej władzy.
„Sierociniec” wywołał u mnie, jak i zapewne u wielu czytelników ogromne emocje. Zawsze, gdy ofiarami przestępstw, są bezbronne dzieci, wzburzenie i żal potęgują się wielokrotnie. Tutaj dodatkowo ofiarami są dzieci już pokrzywdzone przez los, mieszające w placówkach opiekuńczych, których pracownicy nie stanęli w ich obronie.

Książkę jest doskonale napisana, szybka akcja oraz jej zaskakujące zwroty, są jej atutem. Temat został świetnie wybrany, niezwykle wzruszający, ze względu na bezbronność ofiar karygodnych działań. Perfekcyjne oddane realia społeczno - polityczne świadczą o doskonale wykonanym przez Autora researchu. Jedyne, co mnie nie przekonało w powieści, to postać Ugne Galanta. Jest to kolejny bohater kryminału walczący z demonami przeszłości, szukający zapomnienia w alkoholu. Trochę mam przesyt takich postaci, występujących w powieściach kryminalnych po stronie strażników prawa.
Książkę polecam. Jej tematyka i emocje, które towarzyszyły mi przy czytaniu pozostaną na długo w mojej pamięci.

„Sierociniec” to doskonały kryminał, którego fabuła oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, poprzeplatanych ze stworzoną przez Autora fikcją literacką. Przemysławowi Kowalewskiemu udało się doskonale odtworzyć klimat codziennego życia w komunistycznej Polsce, mamy tu przypomniane wiele s...

Rozwiń

Zwiń

Hanna Greń, autorka poczytnych kryminałów, w swojej najnowszej książce zabiera czytelników do męskiego świata przestępczego. Dzięki niej zaglądamy do warsztatu samochodowego działającego w Bielsku – Białej, gdzie swoją siedzibę ma gang Gepardów. Urządzanie wyścigów motorowych ulicami miasta, kradzieże samochodów to tylko ich małe grzeszki. Te poważniejsze to produkcja i handel narkotykami, zatrudnianie prostytutek, porwania nieletnich, pedofilia i morderstwa.

Kwiecień 2023 roku, Czechowice -Dziedzice. W miejscowym komisariacie policji Jadwiga Radecka zgłasza zaginięcie swojej 13 letniej córki Felicji. Jej zeznania spisuje nadkomisarz Oskar Superson i to on zostaje wyznaczony przez komendanta do przeprowadzenia czynności dochodzeniowo-śledczych w tej sprawie. Według nagrań z monitoringu, po raz ostatni trzynastolatka widziana była z młodym mężczyzną, który po spotkaniu z nią odjechał motorem, a dziewczyna skierowała się w kierunku swojego domu. Znajomy Felicji miał na sobie kurtkę z charakterystycznym znakiem, jaką noszą członkowie gangu Gepardów. Dlatego też na tę zorganizowaną grupę przestępczą, znaną doskonale policji, padło podejrzenie uprowadzenia nastolatki. Aby uratować dziewczynkę, a także mając na uwadze swoją zawodową karierę, Oskar Superson podejmuje się bardzo ryzykownego zadania. Chce on dostać się do zamkniętego kręgu gangsterów z Bielska - Białej, powołując się na fikcyjną znajomość zawartą w celi więziennej z Adlerem, poprzednim szefem tej przestępczej organizacji. Do pewnego czasu przeprowadzana akcja odbywa się zgodnie z planami nadkomisarza Supersona. Udaje mu się zatrudnić w warsztacie samochodowym, chociaż wykonuje on tam najczęściej zadania nie związane z naprawą pojazdów. Poznaje on przestępczą działalność gangu, ich strukturę i odbiorców produkowanych narkotyków. Podczas wykonywania swojego niebywale niebezpiecznego zadania, policjant wykazuje się doskonałymi zdolnościami aktorskimi, dzięki temu zostaje on zaakceptowany przez członków gangu, powierzane są mu coraz trudniejsze zlecenia. Zdaje on sobie sprawę, że każde jego potknięcie, każdy podejrzane działanie może być dla niego równoznaczne z wyrokiem śmierci wykonanym na nim przez gangsterów, a także zaprzepaścić może ocalenie życia Felicji...

Książka jest wielowątkowa, oprócz fabuły typowo kryminalnej, Autorka włączyła do powieści wątki obyczajowe związane z przeszłością Jadwigi Radeckiej i jej rodziny. Skrywane przez lata tajemnice, poczucie wyrządzonej krzywdy potęgowane przez mijający czas, spowodowały pragnienie zemsty i chęci dokonania odwetu na najbliższych przez jednego z członków rodziny.

„Ci, którzy zostali” to bardzo dobry kryminał, z niebanalną zagadką do rozwiązania. Męski świat gangu, brutalny, bezwzględny i hierarchiczny przypadnie do gustu na pewno wielu czytelnikom.
Miłej lektury :)

Hanna Greń, autorka poczytnych kryminałów, w swojej najnowszej książce zabiera czytelników do męskiego świata przestępczego. Dzięki niej zaglądamy do warsztatu samochodowego działającego w Bielsku – Białej, gdzie swoją siedzibę ma gang Gepardów. Urządzanie wyścigów motorowych ulicami miast...

Rozwiń

Zwiń