Jesteśmy społecznością, która kocha książki

IG: @strazniczka_ksiazekx

Nastoletnia Beverly traci w tragicznym wypadku samochodowym siostrę. Po stracie Mii dziewczyna z powodu traumy cierpi na bezsenność, a jeżeli już uda jej się zasnąć, to jej sny są bardzo dziwne. Dodatkowo w momencie kiedy za każdym razem uświadamia sobie, że śni, natychmiast się budzi. Po czterech latach od straty Mii Beverly rozpoczyna studia na Harvardzie. Jej bliscy wierzą, że zmiana otoczenia pomoże jej poradzić sobie ze swoimi demonami. Jednak ona wie, że to nie wystarczy, by mogła spać spokojnie. Wkrótce dziewczyna poznaje na forum internetowym Astralnego Księcia, który oferuje jej pomoc. Podczas jego "kursu" Beverly doświadcza rzeczy, których nigdy wcześniej nie mogła sobie nawet wyobrazić. Wierzy też, że z pomocą Księcia uda jej się uporać się z żałobą i ruszyć naprzód. Beverly coraz bardziej angażuje się w relację z chłopakiem, jednak z czasem odkrywa, iż nie jest on tym, za kogo się podaje, a świat, w który ją wprowadza skrywa wiele zagrożeń. W pewnym momencie jest już za późno na ucieczkę...

"Zamknij oczy. Tylko tak ujrzysz prawdziwego mnie".

Kolejna powieść YA spod pióra Marcela Mossa, która wciągnęła mnie na amen. Tym razem autor porusza wątek żałoby oraz konsekwencji nieradzenia sobie ze stratą ukochanej, bliskiej osoby. Wprowadza nas w definicję świadomego śnienia, podróży astralnych oraz bardzo dokładnie opisuje każde z tych zjawisk. Osobiście czytałam kiedyś w internecie o możliwościach nauki wywoływania świadomego snu, ale jestem zbyt niecierpliwa aby to ćwiczyć, lecz wierzę, że każdy człowiek jest w stanie coś takiego osiągnąć, jednak wymaga to dużo praktyki ze strony naszego umysłu.

Historia Beverly prócz tego, że kręciła się głównie wokół żałoby i nauki świadomego śnienia, ukazywała nam również trochę tego studenckiego świata, czyli imprezy, pierwsze miłości, przyjaźnie, rozczarowania i kłótnie. Uczy nas także, jak ważne jest wsparcie rodziny, kiedy wkraczamy w świat dorosłości.

Po raz kolejny autor miło mnie zaskoczył. Doszłam już do takiego momentu, że książki Marcela Mossa czytam bez zapoznania się wcześniej z opisem danej powieści, a i tak zawsze jestem zachwycona. Autor sprawdza się świetnie zarówno w thrillerach, kryminałach jak i YA. Jego książki czyta się na raz, bo czytelnik wręcz nie może się oderwać.
Polecam "Gdy zamknę oczy" z całego serca!

IG: @strazniczka_ksiazekx

Nastoletnia Beverly traci w tragicznym wypadku samochodowym siostrę. Po stracie Mii dziewczyna z powodu traumy cierpi na bezsenność, a jeżeli już uda jej się zasnąć, to jej sny są bardzo dziwne. Dodatkowo w momencie kiedy za każdym razem uświadamia sobie, że śni,...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

Tytułowa Adeline, zwana także Manipulatorką, jest pisarką, która właśnie odziedziczyła po babci stary dwór. Postanawia więc w nim zamieszkać, mimo próśb matki, aby zdecydowała się go sprzedać. Po przeprowadzce okazuje się, że Addie ma stalkera. Znajduje w domu pojedyncze czerwone róże i dostaje podejrzane SMSy z nieznanego numeru.

Zade, nazwany przez nią Cieniem, jest jednym z lepszych światowych hakerów, a swoje umiejętności wykorzystuje do namierzania i likwidowania w brutalny i niehumanitarny sposób osób, które zajmują się handlem ludźmi. Możnaby powiedzieć, że w Addie zakochał się od pierwszego wejrzenia, jednak jego metody na podryw są dość... dziwne. Adeline mimo wszystko bije się z myślami i uczuciami, bo ciało pragnie, aby Cień podszedł bliżej, a rozum podpowiada jej, że ten człowiek może być niebezpieczny. Zade jednak nie odpuści jej tak łatwo.

"Kiedy sprawiasz, że ktoś zakochuje się w najciemniejszych częściach ciebie, nie możesz zrobić nic, co mogłoby go odstraszyć".

Mam bardzo mieszane odczucia co do tej dylogii. Początkowo nie miałam w planach jej czytać, jednak Wasze kontrowersyjne i bardzo rozbieżne opinie przekonały mnie, abym sama postanowiła wyrobić sobie o niej zdanie. Pierwsza strona zawiera bardzo obszerny opis wszelakich trigger warningów dotyczących treści, które pojawią się w powieści, za co duży plus dla autorki, bo osoby wrażliwe na takie tematy będą mogły po przeczytaniu tej listy po prostu zrezygnować z dalszego czytania.

Seks, seks i jeszcze raz seks. "Haunting Adeline" kręci się głównie wokół seksu, niekoniecznie takiego, który nastąpił za obupólną zgodą, co także jest bardzo kontrowersyjne. Zade sam w sobie przypadł mi do gustu, bo jakby nie było, działa w słusznej sprawie. Temat handlu ludźmi i p*dofilii jest bardzo trudny i często pomijany, mało się o tym mówi, a jednak takie rzeczy dzieją się na porządku dziennym, także kolejny plus dla autorki za poruszenie tego.

Powieść jest obrzydliwa. Nie będę Was oszukiwać; gw*łt, p*dofilia, handel ludźmi, torturowanie i zabijanie z zimną krwią, w tym także dzieci... Nie czyta się tego łatwo, zwłaszcza, że opisy są bardzo obszerne.

Jednakże styl pisania autorki bardzo przypadł mi do gustu. Bardzo obszerne, wyczerpujące temat opisy, dzięki którym książkę czyta się lekko (pomińmy w tym zdaniu fakt, że sama fabuła lekka nie jest).

Osobom lubiącym dark romanse i takim, którym taka tematyka nie jest straszna myślę, że "Haunting Adeline" powinna przypaść do gustu. Mimo wszystko polecam.

IG: @strazniczka_ksiazekx

Tytułowa Adeline, zwana także Manipulatorką, jest pisarką, która właśnie odziedziczyła po babci stary dwór. Postanawia więc w nim zamieszkać, mimo próśb matki, aby zdecydowała się go sprzedać. Po przeprowadzce okazuje się, że Addie ma stalkera. Znajduje w domu po...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

Ta Jedna Ciotka wyrusza w podróż do sanatorium w Ciechocinku. W drodze pociągiem oczywiście narzeka w duchu na współpasażerów, ale ciotki chyba tak już mają. W owym pociągu spotyka Rudą - jak sama zdążyła ją nazwać - która również zmierza w to samo miejsce. Połączyła je wspólna pasja do krzyżówek panoramicznych. Na miejscu Ciotka w miarę szybko się aklimatyzuje, ale nie szczędzi sobie uwag w myślach na temat każdego, kogo napotka. Przypadkiem trafia do pewnej sekty odchudzaczy, ale od początku jej się ten magiczny i przesadnie drogi środek nie podoba, a pozostałe babeczki z sanatorium, które zostały wtajemniczone do tego kręgu, wręcz się rozpływają w zachwycie nad jego cudownymi właściwościami. Ciotka postanawia więc zdemaskować Rudą, która temu wszystkiemu przewodzi. W dodatku na drodze naszej kochanej Ciotuni pojawia się tajemniczy mężczyzna, nazywany przez nią Taryfowym Gburem, którego początkowo określa jako swojego nemezis (poza sąsiadką Maślakową oczywiście, jej nikt nie przebije!), nawet jeśli gdzieś pod tą warstwą złośliwości przypomina jej swojego zmarłego męża.

Czy Ciotce uda się zdemaskować Rudą i przywrócić spokój w sanatorium Bursztynek?
Czy napotkany przypadkiem gburowaty Tadek okaże się kimś więcej niż tylko nadętym bucem?
Czy Beata się w końcu ogarnie? Nie no, dobra... Bez przesady!

"- I jak, kochanieńka, spotkamy się no jeszcze? - pytam, śmiejąc się na widok jej szybko poruszających się gałek ocznych. Czyta to jedną rozpiskę, to drugą, tu góra, tu dół, no kręci tymi oczami jak jaka jaszczurka czy kameleon. Zupełnie jak Maślakowa, kiedy sprawdza nowe klepsydry na tablicy ogłoszeń przy parafii".

Cóż to była za przygoda! Nigdy wcześniej nie miałam okazji czytać powieści stricte komediowej, ale ta prócz tego, że ociekała właśnie komedią, to miała świetny wątek kryminalny. Te zwroty akcji? Niejeden autor tego gatunku by się ich nie powstydził! Zwłaszcza końcówka powaliła mnie na łopatki! Toć któżby się tego spodziewał?!

Sama historia opowiadana jest w narracji pierwszoosobowej oczywiście z perspektywy naszej Ciotki. Zapiski jej myśli sprawiały, że co chwilę parskałam śmiechem. Nie wiem czy to właściwe określenie, ale bardzo przypominała mi taką stereotypową osobę określaną jako "moherowy beret", obłęd po prostu! Konflikt Ciotki z Maślakową też jest prześmiesznym wątkiem, ubawiłam się po pachy. Dodatkowo jej szczerość i bezpośredniość w kontaktach z niektórymi postaciami, dogryzki... Komedia sama w sobie. Do tego styl pisania autora jest bardzo prosty, a niektóre celowo poprzekręcane słowa fundują dodatkową dawkę humoru do całej tej ciotkowej atmosfery.

Tiktokowa Ta Jedna Ciotka to już coś, ale ta książkowa dopiero zrobiła robotę!

Polecam, uśmiejecie się przy "Boże, Beata!" jak nigdy!

IG: @strazniczka_ksiazekx

Ta Jedna Ciotka wyrusza w podróż do sanatorium w Ciechocinku. W drodze pociągiem oczywiście narzeka w duchu na współpasażerów, ale ciotki chyba tak już mają. W owym pociągu spotyka Rudą - jak sama zdążyła ją nazwać - która również zmierza w to samo miejsce. Połąc...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

Tristan od dziecka musiał kombinować, aby przeżyć. Chłopak wplątuje się w grupę przestępczą, która zajmuje się włamaniami i dotychczas wszystko szło jak po maśle. Przy ostatniej akcji jednak nastąpiły pewne komplikacje i jego życie wywraca się do góry nogami. Zostaje skazany na 4 lata więzienia mimo iż nie był winny wszystkim postawionym mu zarzutom. Namiastkę normalności przynosi mu praca w bibliotece uniwersyteckiej na przepustkach. Tam poznaje Vaianę - młodą dziewczynę, która całe życie otaczała się "bananowym" towarzystwem. Utalentowana, wrażliwa, pochodząca z bardzo zamożnej i dobrej rodziny. Ta dwójka, pomimo że z tak różnych światów, znajduje jednak wspólny język. Vai ma dobre serce i nie zamierza oceniać Trisa z góry.
Czy tę dwójkę połączy coś więcej? I czy czas rozłąki i rzadkie widzenia na przepustkach będą dla nich trudną do przejścia próbą?

"Dla mnie była jedną z wielu. W chwili, w której mi jej zabrakło, zrozumiałem, że to ona jest tą jedyną na tle milionów".

Zakochałam się w tej książce! Chcę bardzo podziękować koleżance z bookstagrama za polecenie mi jej! Jest to jedna z niewielu, którą przeczytałam w formie e-booka, a którą kupię, aby mieć ją w swej kolekcji.

"Poemat letniej tęsknoty" to bardzo wartościowa i wzruszająca historia, otwierająca oczy na niektóre aspekty życiowe. Schemat: chłopak z biednej rodziny, skłaniający się ku kradzieżom by jakoś przeżyć + dziewczyna z bogatego domu nie był w tym przypadku oklepany. W dodatku nie bywam przekonana co do książek, które debiutowały na Wattpadzie, często się na nich zawodzę i rzadko po nie sięgam, jednak w tym przypadku byłam więcej niż miło zaskoczona. Przyjemne, lekkie pióro autorki i podwójny POV pozwoliły mi wczuć się na tyle, abym nie potrafiła się od niej oderwać.

Historia Vaiany i Tristana to przykład tego, iż żadna przeszkoda nie jest w stanie stanąć na drodze prawdziwej miłości. Nawiązanie do Pięknej i Bestii, które znalazło się w książce bardzo mi tutaj pasowało.
Z pewnością polecam!

IG: @strazniczka_ksiazekx

Tristan od dziecka musiał kombinować, aby przeżyć. Chłopak wplątuje się w grupę przestępczą, która zajmuje się włamaniami i dotychczas wszystko szło jak po maśle. Przy ostatniej akcji jednak nastąpiły pewne komplikacje i jego życie wywraca się do góry nogami. Zos...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

Hannah była długo wyczekiwanym dzieckiem. Jej rodzice - Beth i Doug - od lat starali się o potomstwo, lecz z marnym skutkiem. Aż nastąpił cud i na świat przyszła ich córeczka. Jednak od pewnego czasu Beth drży o życie swojej rodziny. Jej pięcioletnia córka była zdolna odciąć główkę ukochanemu ptaszkowi, wyrywała lalkom kończyny, a nawet zdarzyło jej się zepchnąć młodszego brata ze schodów. Każdego dnia Beth boi się, do czego Hannah jeszcze może się posunąć. Oboje z mężem nie mogą sięgnąć po pomoc specjalistów - odkąd dziewczynka odkryła ich mroczne sekrety mają związane ręce i pozostaje im bacznie ją obserwować.

"Z każdym dniem coraz bardziej bali się czającego się w dziewczynce zła. Bo Hannah czekała, aż będzie na tyle duża, żeby jej cios naprawdę zabolał".

W powieści mamy świetnie przedstawiony portret psychologiczny dziecka ze skłonnościami socjopatycznymi. Wydawałoby się, że Hannah taka już się urodziła - po prostu zła. Od maluszka miała wszystko, czego może pragnąć każde dziecko: kochającą rodzinę, która okazywała jej uczucia na każdym kroku. W końcu była długo wyczekiwanym dzieckiem, cudem.

W powieści przedstawione są dwie, zupełnie odmienne historie. Historię Hannah i jej rodziców, która wydarzyła się na przełomie lat 80 i 90 ubiegłego wieku oraz Clary, młodej kobiety, której chłopak, Luke, znika pewnego dnia w niewyjaśnionych okolicznościach. Pozostawił w domu nawet swój telefon, więc nie ma z nim żadnego kontaktu. Kobieta zgłasza jego zaginięcie na policję i rozpoczyna się śledztwo. Druga historia dzieje się w 2017 roku. Początkowo mogłoby się wydawać, że te dwie sprawy nie mają ze sobą żadnego powiązania, jednak z czasem zaczęłam się powoli domyślać, jaki może być ich wspólny mianownik. Książka mocno trzyma w napięciu, momentami powiedziałabym wręcz, że było to irytujące, bo każdy rozdział kończył się nieoczekiwanym zwrotem akcji, a że historie przeplatały się ze sobą, to musiałam czekać do jeszcze następnego rozdziału, aby dowiedzieć się co się stało.

Całość była bardzo ujmująca, jak dla mnie świetny thriller psychologiczny, ciekawie było poznać historię, która ukazuje nam małą dziewczynkę w roli psychopatki.
Serdecznie polecam!

IG: @strazniczka_ksiazekx

Hannah była długo wyczekiwanym dzieckiem. Jej rodzice - Beth i Doug - od lat starali się o potomstwo, lecz z marnym skutkiem. Aż nastąpił cud i na świat przyszła ich córeczka. Jednak od pewnego czasu Beth drży o życie swojej rodziny. Jej pięcioletnia córka była z...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

"Czasami łatwiej udawać, że wszystko jest w porządku niż zmierzyć się z faktem, że nic nie jest takie, jakie powinno, ale nic nie możesz z tym zrobić".

"Morze spokoju" czytałam już dwa razy. Za pierwszym razem, kiedy byłam nastolatką i bardzo, ale to bardzo mnie wtedy urzekła. Wzruszająca, emocjonalna, trudna powieść, poruszająca do szpiku kości. Ale tym razem... No nie wiem. Jakoś ciężko mi było przez nią przebrnąć. Pierwsza połowa ciągnęła się niemiłosiernie, wręcz momentami książka wydawała mi się nieco zbyt podobna do "Hopeless" Colleen Hoover - ten sam schemat: młoda dziewczyna mieszka z ciotką, kocha biegać i piec ciasteczka, w przeszłości dotknęło ją coś bardzo złego, w szkole uchodzi za puszczalską, a na horyzoncie pojawia się chłopak, który zdaje się miałby ją uratować. Coś mi tu mocno nie pasowało. Ale sama Colleen poleca "Morze spokoju", więc nie będę tutaj rzucać żadnych oskarżeń.

Od drugiej połowy zaczęło się w końcu coś dziać i udało mi się wciągnąć tak, aby nie móc się oderwać. Książka rzeczywiście była wzruszająca, ale nie wybitnie ujmująca. Nie łatwa, ale też nie bardzo ciężka. Opowieść o młodej dziewczynie, której jedna noc odebrała wszystkie marzenia i szczęśliwą przyszłość. Towarzyszyło mi przy niej sporo emocji, momentami rzeczywiście mnie poruszała, ale to nie było jednak to, co kiedyś. Widocznie kiedy dorosłam, inaczej postrzegam już niektóre powieści, za którymi szalałam, kiedy byłam młodsza.
Tak czy inaczej polecam. Trzeba tylko przebrnąć przez początek i potem historia się rozkręca.

IG: @strazniczka_ksiazekx

"Czasami łatwiej udawać, że wszystko jest w porządku niż zmierzyć się z faktem, że nic nie jest takie, jakie powinno, ale nic nie możesz z tym zrobić".

"Morze spokoju" czytałam już dwa razy. Za pierwszym razem, kiedy byłam nastolatką i bardzo, ale to bardzo mnie...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

Na drugi tom "Gamerki" czekałam z niecierpliwością po cliffhangerze, jaki zafundowała nam autorka pod koniec tomu pierwszego. Wiki nie odpuszcza tak łatwo, więc nie pozostawi związku z Kilianem za sobą, dopóki porządnie sobie z nim wszystkiego nie wyjaśni. Chłopak odpycha naszą bohaterkę bojąc się, że powoli zaczyna pochłaniać go mrok i że niedługo znajdzie się po drugiej stronie lustra, skąd nie będzie już powrotu. Wydaje mu się, że widzi i słyszy rzeczy, których nie ma. Po mistrzostwach Polski w Fifie oboje mają wchodzić w skład drużyny reprezentacji Polski, co stawia ich w niezbyt korzystnym dla siebie położeniu. Na horyzoncie pojawia się nowy gracz, Kamil, który próbuje wejść pomiędzy Wiki a Kiliana (choć przez długi czas podczas czytania towarzyszyło mi wrażenie, iż Kamil ma w tym większy interes, a za tym wszystkim na pewno kryje się jakiś dawny konflikt pomiędzy nim a MadHatterem).

"Duszę się, bo nie czuję dłużej jaśminu. Tonę, bo ona nie trzyma mojej ręki".

Miałam problem, aby po tej książce zabrać się za pisanie recenzji. Autorka zafundowała mi niezłego kaca książkowego! Emocje nadal nie opadły i nie mogę uwierzyć, że to tylko dylogia, bo koniecznie potrzebuję więcej Wiki i Kiliana. Ta seria zmiażdżyła mnie totalnie. Po pierwszym tomie było ciężko, przy drugim miałam nadzieję na lepsze i przez chwilę tak było, ale mniej więcej w 3/4 książki pani Kasia znów wdeptała moje serce w ziemię.

Podwójny POV zarówno Ostrej i Hattera ponownie pozwolił mi wcielić się w umysły obojga bohaterów - co myślę, że w tej części było nawet bardziej kluczowe dla czytelnika niżeli w pierwszej. Ja już od dawna nie czytam romansów po to, aby poczuć "wow" czy sobie popłakać. Czytam je, kiedy potrzebuję lekkiej lektury. W tym przypadku przepadłam bez końca, a książka wcale nie była lekka, wręcz przeciwnie - była ciężka, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Emocje wrzały we mnie przez cały czas, prawdziwy rollercoaster. Zwykle podczas czytania książki na początku akcja musi nabrać tempa, czytelnik musi się zagłębić i wciągnąć w historię, a tutaj od pierwszego rozdziału już działo się naprawdę dużo. Autorka porusza trudne tematy, takie jak m. in. schizofrenia, PTSD, ataki paniki czy wykorzystanie na tle se*sualnym.

Zwykle podczas czytania scen erotycznych odczuwam strasznie zażenowanie, dlatego staram się unikać takich książek, jednak tutaj autorka świetnie podkręca atmosferę i dodaje nieco pikanterii, przez co nie miałam takich odczuć. Jedyne co mi się nie spodobało, to to, że momentami miałam wrażenie, iż nawiązań do "Alicji w Krainie Czarów" jest za dużo. Wiem, że cały ten zamysł jest w pewnym sensie otoczką tej historii, ale czasem już mnie to męczyło.

Oprawa graficzna książki jest przecudowna. Poprzednią część czytałam na Legimi, więc nie miałam okazji tak dobrze się z nią zapoznać, ale zrobiła na mnie ogromne wrażenie - te wszystkie detale tak pięknie dopracowane. Coś niesamowitego!

"Gamerka. Gra o wszystko" to kontynuacja zdecydowanie mroczniejsza od "Gamerki. To tylko gra". Trudna, ale wciągająca i bolesna, fundująca karuzelę przeróżnych emocji.

Z całego serca polecam!

IG: @strazniczka_ksiazekx

Na drugi tom "Gamerki" czekałam z niecierpliwością po cliffhangerze, jaki zafundowała nam autorka pod koniec tomu pierwszego. Wiki nie odpuszcza tak łatwo, więc nie pozostawi związku z Kilianem za sobą, dopóki porządnie sobie z nim wszystkiego nie wyjaśni. Chłopa...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

Listopad 1991 roku. Na kampusie studenckim grasuje seryjny morderca. Charlie po śmierci swojej przyjaciółki, a zarazem współlokatorki, postanawia rzucić studia i wrócić do domu. Josh, nieznajomy student - a przynajmniej Charlie wydaje się, że jest studentem - proponuje jej podwózkę, gdyż akurat jedzie w tym samym kierunku i może ją podrzucić po drodze w jej rodzinne strony. Dziewczyna się waha, ale nie ma zbyt wielkiego wyboru. Musi jak najszybciej wyjechać.
Jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym, kiedy była młodsza i przez resztę życia mieszkała z babcią. Kocha filmy, zwłaszcza od Hitchcocka. Miewa halucynacje, a że tabletki od psychiatry sprawiały, że źle się czuła, to po prostu je odstawiła. Pod wpływem smutku, strachu lub stresu odpływa na kilka minut w świat "filmów w swojej głowie", nad czym nie ma żadnej kontroli.
Z początku bohaterom tej historii dobrze się rozmawia, jednak Charlie z czasem nabiera podejrzeń co do Josha, kiedy wyłapuje, że chłopak gubi się w tym, co mówił wcześniej. Dodatkowo przypadkiem zauważa jego prawo jazdy, na którym widnieją inne dane niż te, które jej podał. Wtedy zaczyna się akcja, a jedno jest pewne - tę noc może przetrwać tylko jedno z nich.

"Lu­dzie nie chcą przy­znać, że są wśród nich po­two­ry, więc te be­stie cho­dzą wolno, a błęd­ne koło prze­mo­cy i po­czu­cia winy wciąż się kręci".

Jest to moja pierwsza styczność z twórczością tego autora i jeśli recenzje, które czytałam - a w których ludzie pisali, że jest to najsłabsza książka Riley'a - są prawdą, to ja sobie nie wyobrażam jak wciągające muszą być pozostałe jego powieści. Wkręciłam się już od pierwszych stron. To napięcie i niepokój, które odczuwałam wraz z główną bohaterką - momentami aż przechodził mnie dreszcz, poważnie! Ale chyba wiem, dlaczego ludzie uważają, że jest słaba i autor zmarnował potencjał na świetną i przerażającą historię - ponieważ zakończenie było do kitu. No może nie tak całkiem do kitu, ale spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Zamysł samej historii był ciekawy, realizacja też, choć nie do samego końca. Przez mniej więcej 3/4 książki naprawdę nie mogłam się oderwać, ale to zakończenie troszkę mnie rozczarowało. Choć było zaskakujące, bo myślę, że tego, co tam się wydarzyło, to nikt się nie spodziewał.

Otoczka mrocznej podróży w środku nocy, pustą autostradą, sam na sam z potencjalnym mordercą powodowała dreszczyk emocji. Z pewnością sięgnę po chociaż jeszcze jedną książkę Riley'a Sagera.
Mocny thriller, polecam.

IG: @strazniczka_ksiazekx

Listopad 1991 roku. Na kampusie studenckim grasuje seryjny morderca. Charlie po śmierci swojej przyjaciółki, a zarazem współlokatorki, postanawia rzucić studia i wrócić do domu. Josh, nieznajomy student - a przynajmniej Charlie wydaje się, że jest studentem - pro...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazek

Drugi tom "Słonej wanilii" pisany jest z perspektywy Amandy, która powoli realizuje swój plan i pomimo nieugiętości Tomka udaje jej się do niego zbliżyć, a chłopak stopniowo otwiera się na bliższą relację. Dodatkowo zbliża się osiemnastka dziewczyny, a ona bardzo boi się wkraczać w dorosłość i przekraczać tę magiczną liczbę wieku, która w życiu każdego jest bardzo ważna.
Na horyzoncie pojawia się nowa bohaterka, Diana, która dołącza do klasy Tomka i z którą chłopak pracuje nad pewnym projektem. Amandzie się to nie podoba, zwłaszcza, że Tomek ewidentnie wpadł Dianie w oko.
Czy przyjaźń członków Klubu Pomocników przetrwa nadchodzące zmiany?

"Zazdrość jest niczym sól. W niewielkich dawkach jest zdrowa, a nawet potrzebna, ale łatwo z nią przesadzić".

Przyjemnie czytało się tę część, która głównie była pisana z POV Amandy, jednak narracja trzecioosobowa pozwoliła mi także w niektórych sytuacjach dostrzec perspektywę innych bohaterów , co uważam, że urozmaiciło nieco opowieść.

Amanda jest trudną postacią, która wiele w swoim - poniekąd jeszcze krótkim - życiu przeszła.. Atrakcyjna licealistka, pracująca dorywczo w agencji modelek, mająca problemy z matką. Zarówno ją jak i Tomka dręczą demony przeszłości, z którymi muszą się mierzyć, a o których nie mówią sobie wszystkiego. Zaciekawiła mnie także Diana, która zaczyna toczyć cichą wojnę pomiędzy sobą, a główną bohaterką i bardzo bawiła mnie niedomyślność ze strony Tomka w tym temacie.
W książce pojawia się dość obszernie opisany motyw zazdrości, która w pewnym momencie, niekontrolowana, może narobić więcej szkody niż mogłoby się wydawać. Toksyczna zazdrość nigdy nie prowadzi do niczego dobrego.

Autor ukazuje nam także obraz typowej polskiej, konserwatywnej i pobożnej, ale surowej rodziny, a także motyw tajemnic, które prędzej czy później w bliższych relacjach wychodzą na jaw, a wszyscy wiemy, że im później to nastąpi, tym gorsze konsekwencje może to za sobą pociągnąć.
Problemy bohaterów wydawały mi się momentami bardzo błahe i infantylne, choć sama pamiętam jak to było ze sprawami sercowymi, kiedy sama byłam nastolatką wkraczającą w świat dorosłości, więc starałam się tego nie oceniać.

Z początku książka toczyła się nieco ślimaczym tempem i nie wywoływała we mnie większych emocji, ale kiedy pojawiła się postać Diany akcja dopiero się zaczęła, a końcówka uderzyła we mnie tak potężnym zwrotem akcji, że ostatnie rozdziały czytałam z zapartym tchem w piersi.
Tom drugi tak jak i pierwszy bardzo lekko i przyjemnie się czytało, choć w tym przypadku nie była to już tak do końca słodko-cukierkowa historia, lecz nabrała nieco mrocznego klimatu.

Z niecierpliwością czekam na tom trzeci, który ukaże się już pod koniec kwietnia.

Polecam!

IG: @strazniczka_ksiazek

Drugi tom "Słonej wanilii" pisany jest z perspektywy Amandy, która powoli realizuje swój plan i pomimo nieugiętości Tomka udaje jej się do niego zbliżyć, a chłopak stopniowo otwiera się na bliższą relację. Dodatkowo zbliża się osiemnastka dziewczyny, a ona bardzo ...

Rozwiń

Zwiń

IG: @strazniczka_ksiazekx

We wrześniu 1999 roku dziewiętnastoletnia Ewa Ostaszewska wychodzi z przyjaciółką na spotkanie. W trakcie jej drogi powrotnej do domu dochodzi do tragedii - dziewczyna zostaje brutalnie zamordowana nad miejscowym Trzcinowiskiem. Śledztwo prowadzi Jakub Sułecki. Na miejscu zbrodni nie ma jednak żadnych śladów mogących prowadzić do sprawcy, tygodnie zamieniają się w lata, a rodzice zamordowanej wciąż nie mogą poznać tożsamości mordercy córki. Sprawą żyje cała Polska, piszą o niej największe gazety w kraju, a w następnych latach powstaje wiele programów, filmów i podcastów na YT poruszających historię zabójstwa Ewy.

Po dwudziestu czterech latach Waldemar Ostaszewski, ojciec dziewczyny, postanawia zgłosić się do Aleksandra Zamojskiego, uchodzącego za najlepszego detektywa w kraju, aby rozwiązał zagadkę zabójstwa jego córki i odnalazł mordercę. Mężczyzna początkowo odmawia, twierdząc, że to śliska sprawa, bo podobno zamieszani w nią byli policjanci, ale w końcu ulega i przyjmuje zlecenie. Przed nim trudne zadanie, a jedyny świadek morderstwa zginął w niewyjaśnionych okolicznościach, zanim zdążył złożyć zeznania.

"Jak daleko jesteśmy w stanie się posunąć, aby chronić swoich bliskich i ich dobre imię?".

Jest to pierwsza część serii z detektywem Aleksandrem Zamojskim, który odszedł z policji, aby założyć własną agencję detektywistyczną i powiem Wam, że już nie mogę doczekać się kolejnych powieści z jego udziałem. Jego postać bardzo przypadła mi do gustu. Dodatkowo do śledztwa nieoficjalnie dołączają dziennikarz i policjantka, która jest córką śledczego prowadzącego tę sprawę przed 24 laty.

Książka zawiera dużo bogatych w szczegóły, ale nie nudnych, opisów. Momentami tylko miałam wrażenie, że niektóre wątki są zbędne i książka się przez nie dłuży, aczkolwiek z czasem okazały się one ważne dla rozwiązania zagadki. Na pozór miasto, w którym odbywała się akcja, nie wydaje się takie małe, a jednak ilość osób i rodzin powiązanych ze śledztwem była zatrważająco ciekawa. Na każdym etapie podejrzewałam kogoś innego, biorąc pod uwagę nowe fakty, które stopniowo wychodziły na jaw. Spodziewałam się zakończenia i tożsamości mordercy, ale dopiero chwilę przed jego ujawnieniem. Powieść trzyma w napięciu niemalże do samego końca. "Trzcinowisko" Kingi Wójcik jest zdecydowanie jednym z lepszych thrillerów, jakie przeczytałam w ostatnich miesiącach.

Z pewnością polecam!

IG: @strazniczka_ksiazekx

We wrześniu 1999 roku dziewiętnastoletnia Ewa Ostaszewska wychodzi z przyjaciółką na spotkanie. W trakcie jej drogi powrotnej do domu dochodzi do tragedii - dziewczyna zostaje brutalnie zamordowana nad miejscowym Trzcinowiskiem. Śledztwo prowadzi Jakub Sułecki. N...

Rozwiń

Zwiń