Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam uczucia opisywane przez Natalię, nie potrzebuje ona zbyt wielu słów,wielkich gestów, tak po prostu potrafi zaczarować świat wokół bohaterów. Czułam się jak w Jesiennej miłość Sparksa,bo też wystawiają sztukę i Diana musi pomóc Charliemu. Ogólnie to dość częsty motyw,że dziewczyna czymś się zajmuje i w jakiś tam okolicznościach dostaje chłopaka, który trochę wszystko psuje, ale ostatecznie powstaje więź, w Perfectly wrong też trochę tak było,ale to kompletnie mi nie przeszkadza,lubię schematy,a historia na tym nie traci. Natalia pisze bardzo przystępnie, przyjemnie i tak jak już wcześniej wspomniałam czaruje, ale tutaj stworzyła wybitnie ziemskich bohaterów. Charlie- bananowy chłopak ze stanami depresyjnymi,któremu brakuje czyjeś uwagi i czystej miłości. Diana,Di,różyczka- dziewczyna z prawdziwej dziury, kochająca rodzeństwo nad życie, o wielkich aktorskich marzeniach,dla której nikt nigdy nic nie zrobił. Ogromnie współczułam Dianie relacji z rodzicami,poświęcenia samej siebie dla rodzeństwa, które swoją drogą jest świetne,bo i Mike ją wspierał, a Melanie to w ogóle przemyślne, kochane dziecko, było mi żal, że tak mało ma z życia,tak wiele rzeczy nie mogła poznać, ale piękna była jej wdzięczność za każdą dobroć skierowaną w jej stronę. Koniec rozrywa serce i targa duszę, ale tak być musiało. Jak ja lubię fakt,że o coraz większej ilości książek mogę powiedzieć, że zakończenie przykre, ale jedyne rozsądne. Natomiast teatr kocham,a to zapętlenie historii wokół Jeziora Łabędzi spowodowało, że już mam kupione bilety na spektakl😊

Uwielbiam uczucia opisywane przez Natalię, nie potrzebuje ona zbyt wielu słów,wielkich gestów, tak po prostu potrafi zaczarować świat wokół bohaterów. Czułam się jak w Jesiennej miłość Sparksa,bo też wystawiają sztukę i Diana musi pomóc Charliemu. Ogólnie to dość częsty motyw,że dziewczyna czymś się zajmuje i w jakiś tam okolicznościach dostaje chłopaka, który trochę...

Nie mogę doczekać się 3 sezonu serialu! Niewątpliwie jest to moja ulubiona część. Jak zwykle prosta fabuła, której plusem w tym wypadku jest szybkie czytanie,ale jakoś tak lepiej wątki się układają. Jestem fanką Jeremiaha,a tu go dużo i ok,na początku mnie wkurzył i potem jeszcze na kawalerskim, ale mimo wszystko w tej części najbardziej czuję, że on naprawdę Belly kochał. Wspólne łowienie krabów, opiekowanie się chorą, małą Belly przytoczone we wspomnieniach są tak pełne szczerego uczucia. Oświadczyny na pewno nie są najlepszą opcją, ale powaga sytuacji zmusiła całą trójkę do przemyśleń i powiedzenia sobie jeszcze raz wszystkiego ,co leży na sercu. Conrada nie lubię, rzeczywiście zbyt często dawał zapewnienia o uczuciach i zaraz wszytko zabierał, ale w tej części wydoroślał i zebrał się po śmierci matki,jego przemyślenia są dobrymi wstawkami. A zakończenie...chciałam, żeby było inaczej,ale inaczej być chyba nie mogło...

Nie mogę doczekać się 3 sezonu serialu! Niewątpliwie jest to moja ulubiona część. Jak zwykle prosta fabuła, której plusem w tym wypadku jest szybkie czytanie,ale jakoś tak lepiej wątki się układają. Jestem fanką Jeremiaha,a tu go dużo i ok,na początku mnie wkurzył i potem jeszcze na kawalerskim, ale mimo wszystko w tej części najbardziej czuję, że on naprawdę Belly kochał....

O Jenny Han już przy wcześniejszych spotkaniach wyrobiłam sobie zdanie, że tworzy historie, z których ostatecznie powstają przyzwoite filmy, ale trzeba je zawsze mocno urozmaicić. Drugi sezon serialu bardzo mi się podobał, ale w dużej mierze dzięki Taylor i Stevenowi, superciekawej Sky i jej matce,no i Camowi. W książce ich nie ma. Sprzedaż domu pełnego wspomnień nie jest tak emocjonalna jak w serialu,gdzie ciotka Julie rzeczywiście jest wrogiem,dlatego jest wiele buntu,ale i korzystania z wakacji. W książce jest tylko impreza i wspólna nauka. Wg mnie beznadziejnie jest opisana sytuacja uczuciowa. Wstawki Jeremiaha są dobre,ale przez całą powieść brakuje jakiś gestów w stronę Belly. Plusem jest prosty język,ale dalej ubogo.

O Jenny Han już przy wcześniejszych spotkaniach wyrobiłam sobie zdanie, że tworzy historie, z których ostatecznie powstają przyzwoite filmy, ale trzeba je zawsze mocno urozmaicić. Drugi sezon serialu bardzo mi się podobał, ale w dużej mierze dzięki Taylor i Stevenowi, superciekawej Sky i jej matce,no i Camowi. W książce ich nie ma. Sprzedaż domu pełnego wspomnień nie jest...

Tęskniłam za Rosie i Adamem... Ale opłacało się płakać przy pierwszej części i czekać na taki powrót. We Fragile Heart dostaniemy to, na co ta dwójka zasługuje. Depresja,odwyk,terapia to tak na topie tematy,że łatwo można potraktować je po macoszemu,ale Mona wytrzymała narzucony sobie temat i zamknęła tę historię bardzo poprawnie. W Adamie uczęszczającym na terapię można się zakochać,bo jak on łatwo odnajduje właściwe słowa, wie ,co zrobić, co może dręczyć innych. Rosie za to wie, co czuje do Adama,ale cały świat dookoła ją atakuje i tu już nie do końca sobie radzi. Ta część jest powolna,daje czas bohaterom,oni są razem,rozmawiają, poznają się, ale paradoksalnie dzięki temu rozwiązują się też poboczne problemy w relacjach z rodzicami czy zespołem. Mona pisze świetnie, przez jej historię się płynie ,ale czasami uderzy fala,taka jak powód traumy Adama...

Tęskniłam za Rosie i Adamem... Ale opłacało się płakać przy pierwszej części i czekać na taki powrót. We Fragile Heart dostaniemy to, na co ta dwójka zasługuje. Depresja,odwyk,terapia to tak na topie tematy,że łatwo można potraktować je po macoszemu,ale Mona wytrzymała narzucony sobie temat i zamknęła tę historię bardzo poprawnie. W Adamie uczęszczającym na terapię można...