Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Carpe diem. Tymi słowami mogłabym opisać tą piękną, mądrą, ale zarazem trochę smutną książkę.
Żyjemy w świecie gdzie nie ma czasu na cieszenie się z prostych przyjemności, gdzie nie docenia się piękna otaczającego nas świata, gdzie wszyscy się gdzieś śpieszą, coś robią.... A życie jest zbyt krótkie. Dlatego powinniśmy przynajmniej starać się wyciągać z każdego dnia jak najwięcej się da, by czerpać z życia jak najwięcej pięknych chwil. Nie chodzi o to by nigdy się nie smucić, (czasami smutek czy złość czy jakakolwiek inna negatywna emocja jest potrzebna) ale by cieszyć się nawet najmniejszymi błahostkami, jak poranna herbata, spacer czy rozmowa z bliskimi nam osobami.
Myślę, że najszczęśliwszym człowiekiem jest nie ten co nigdy nie zaznał smutku lecz ten, który umie wyszukiwać choćby najmniejsze powody do tego, by się uśmiechnąć i spojrzeć na świat z innej, bardziej optymistycznej perspektywy.....

Carpe diem. Tymi słowami mogłabym opisać tą piękną, mądrą, ale zarazem trochę smutną książkę.
Żyjemy w świecie gdzie nie ma czasu na cieszenie się z prostych przyjemności, gdzie nie docenia się piękna otaczającego nas świata, gdzie wszyscy się gdzieś śpieszą, coś robią.... A życie jest zbyt krótkie. Dlatego powinniśmy przynajmniej starać się wyciągać z każdego dnia jak...

Kolejna książka, która pokazuje, że różnorodność idzie w parze z niezwykłością i czymś nadzwyczajnym. Nie da się w kilku słowach opowiedzieć wszystkich uczuć, jakie przeżyłam czytając ją. Fascynację głównym bohaterem, złość na ludzi, którzy nie rozumieją go, współczucie i poczucie zrozumienia, a nawet czasami obrzydzenie przez niektóre opisy.
Samej zdarzyło mi się nie raz okazać któreś z zachowań podobnych do jego. Dlatego w pewnych chwilach czuję więź z Christopherem, a nawet go całkowicie rozumiem i wiem doskonale jak się czuje.
Książka sprawiła, że zaczęłam zastanawiać się nad sobą i myślami towarzyszącymi mi.

Kolejna książka, która pokazuje, że różnorodność idzie w parze z niezwykłością i czymś nadzwyczajnym. Nie da się w kilku słowach opowiedzieć wszystkich uczuć, jakie przeżyłam czytając ją. Fascynację głównym bohaterem, złość na ludzi, którzy nie rozumieją go, współczucie i poczucie zrozumienia, a nawet czasami obrzydzenie przez niektóre opisy.
Samej zdarzyło mi się nie raz...

Ta książka bardzo mi się podobała. Opowiadała o dziewczynce, która jak miała 5 lat widziała anioły: białe i czarne. Anioły prawdopodobnie toczyły wojnę. Jej anioł stróż został raniony w plecy przez czarnego anioła. Jak Ewa miała 13 lat nastąpiła dramatyczna chwila, bo Ewa mogła w każdej chwili umrzeć. Teraz tylko jej anioł stróż mógł ją ocalić, ale i on potrzebował pomocy. Na szczęście Ewa przeżyła. Akurat tą książkę słuchałam w samochodzie, jadąc na wakacje nad morze.

Ta książka bardzo mi się podobała. Opowiadała o dziewczynce, która jak miała 5 lat widziała anioły: białe i czarne. Anioły prawdopodobnie toczyły wojnę. Jej anioł stróż został raniony w plecy przez czarnego anioła. Jak Ewa miała 13 lat nastąpiła dramatyczna chwila, bo Ewa mogła w każdej chwili umrzeć. Teraz tylko jej anioł stróż mógł ją ocalić, ale i on potrzebował pomocy....