Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemnie się czytało, nie mogę powiedzieć żebym jakoś męczyła się podczas lektury, bo książka jest lekko napisana i po prostu się przez nią płynie. Ale tak naprawdę nie działo się w niej nic szczególnego, nic co jakoś by mną wstrząsnęło albo zadziałało na mnie tak, że nie mogłabym się oderwać. Miałam wrażenie, że ciągle dzieje się to samo. Że co rozdział czytam o tym samym. A problemy, które napotykały bohaterów, wyglądały tak: jest problem -> natychmiastowe rozwiązanie problemu. Tak naprawdę nic nie przynosiło jakichś większych skutków, więc też nie martwiłam się o bohaterów, bo wiedziałam co będzie dalej. A plot twist, o którym rozpowiadali wszyscy na IG, na który się nastawiłam, że będzie taki WOW, był po prostu średni. Ani mnie to nie grzało, ani nie ziębiło.

Przyjemnie się czytało, nie mogę powiedzieć żebym jakoś męczyła się podczas lektury, bo książka jest lekko napisana i po prostu się przez nią płynie. Ale tak naprawdę nie działo się w niej nic szczególnego, nic co jakoś by mną wstrząsnęło albo zadziałało na mnie tak, że nie mogłabym się oderwać. Miałam wrażenie, że ciągle dzieje się to samo. Że co rozdział czytam o tym...

Może to ze mną jest coś nie tak, a może miałam za duże oczekiwania albo po prostu takie książki nie są już dla mnie... Skuszona wysoką oceną, myślałam, że będzie to dla mnie strzał w dziesiątkę, bo dość łatwo się wzruszam. Ale ilość patetyczności i tkliwości była aż za duża, przez to zamiast się wzruszać, przewracałam oczami i marzyłam, żeby tylko dobrnąć do końca.

Daję 3 gwiazdki tylko dlatego, że początek był niezły. Niestety im dalej tym gorzej... Miałam wrażenie, że ciągle czytam to samo,w kółko te same zdania o tym jak bohaterowie wyznają sobie miłość i jak się całują. Cieszyłam się, gdy dobrnęłam do końca.

Może to ze mną jest coś nie tak, a może miałam za duże oczekiwania albo po prostu takie książki nie są już dla mnie... Skuszona wysoką oceną, myślałam, że będzie to dla mnie strzał w dziesiątkę, bo dość łatwo się wzruszam. Ale ilość patetyczności i tkliwości była aż za duża, przez to zamiast się wzruszać, przewracałam oczami i marzyłam, żeby tylko dobrnąć do końca.

Daję 3...

"Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz" to debiut Anny Ficek. Po przeczytaniu tej książki musiałam się przespać ze swoją opinią, bo jak rzadko kiedy mam niemałą zagwozdkę, jaką ocenę wystawić. Postawiłam na 7, ale takie bliżej ósemki :)
Mój "problem" z tą powieścią był taki, że jak ją czytałam to ciężko było mi się oderwać (o czym świadczy pół zarwanej nocy, żeby ją dokończyć), ale gdy ją odkładałam to nie ciągnęło mnie jakoś bardzo, aby do niej powrócić. Nie podobały mi się te ciągłe przeskoki czasowe, a może bardziej sposób w jaki ubrała to autorka. Chwilami, tym bardziej na początku, gubiłam się co się dzieje, nie wiedziałam czy to teraźniejszość czy przeszłość, bo nie było to w jakiś sposób opisane czy zaznaczone. Może gdyby przy retrospekcjach było zaznaczone krótkim "wcześniej", "kiedyś", albo cokolwiek to byłoby łatwiej się odnaleźć.
Nie polubiłam też za bardzo bohaterów, a raczej byli mi po prostu obojętni, jedynym wyjątkiem był Hans, jego postać jest świetnie nakreślona. Duży plus za wątek z księdzem, szczerzyłam się przez długi czas po tej scenie, nie spodziewałam się tego kompletnie i czułam się miło zaskoczona :) Końcówka trochę popędzona, przez 2/3 książki akcja szła spokojnie na przód, a na ostatnich 100 stronach pognała na łeb na szyję, ja bym się nie obraziła gdyby losy bohaterów były bardziej rozpisane i książka była grubsza :D
Niemniej czekam na kolejną powieść Anny Ficek, bo z Instagrama wiemy, że możemy się jej spodziewać. Polubiłam styl autorki, mam postanowienie być z jej twórczością na bieżąco, więc gdy wyjdzie nowa książka, od razu wezmę się do czytania.

"Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz" to debiut Anny Ficek. Po przeczytaniu tej książki musiałam się przespać ze swoją opinią, bo jak rzadko kiedy mam niemałą zagwozdkę, jaką ocenę wystawić. Postawiłam na 7, ale takie bliżej ósemki :)
Mój "problem" z tą powieścią był taki, że jak ją czytałam to ciężko było mi się oderwać (o czym świadczy pół zarwanej nocy, żeby ją...