Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki “Babskie lato” @katarzynatargosz.pl którą otrzymałam od @wydawnictwoemocje

Zarys fabuły:

Pewnego dnia Renata wpada na pomysł zorganizowania wyprawy, która marzyła się im ponad 25 lat temu. Początkowo nie spotka się to z entuzjazmem dwóch pozostałych koleżanek.
“Chciałam je zabrać na wyprawę w nieznane, ale jedna kręci nosem, że mąż i chomik jej nie puszczą ,a druga w ogóle staje okoniem”.
Po śląskiej wymianie zdań trzy kobiety po czterdziestce ruszają przed siebie.
👩‍🦰Kornelia samodzielna mama przeżywa pustkę po opuszczeniu gniazda przez córkę Agnieszkę.
👩Renata mama dwójki synów, po śmierci ukochanego męża Michała próbuje sobie ułożyć życie, ale nie jest to tak łatwe jakby mogło się wydawać. Kobieta zaradna, co i kran naprawi i zawsze ogarnie coś z niczego ❤️.
👧Pola posiada dużą rodzinę: 4 dzieci, mąż, pies, chomik i rybki. Przytłoczona nadmiarem obowiązków chciałaby przeżyć coś spontanicznego.

Nawigacja nie będzie im potrzebna. Ahoj przygodo!

Kobiety jadą tam gdzie ich koła samochodu poniosą. Co wyniknie z tej wyprawy i w jakim składzie z niej wrócą dowiecie się po przeczytaniu całości 📘

Niebywałą zaletą tej książki jest to, iż autorka bardzo często wplata śląskie zwroty. Dzięki zawartym przypisom każda osoba z łatwością je zrozumie. Pochodzę ze Śląska, więc gwara jest dla mnie zrozumiała. To spotkanie było jak powrót do domu.

"Babskie lato" to ciepła i pełna humoru opowieść o spełnianiu kobiecych marzeń w dojrzałym wieku.💋👠 💞
Towarzyszymy bohaterkom w drodze po Polsce, ale także w drodze w głąb siebie. Będzie to doskonała lektura na trudniejszy czas, kiedy potrzebujemy relaksu.

Książka skłania do refleksji nad swoim życiem i zastanowieniem się dokąd i z kim zmierzamy. Polecam.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki “Babskie lato” @katarzynatargosz.pl którą otrzymałam od @wydawnictwoemocje

Zarys fabuły:

Pewnego dnia Renata wpada na pomysł zorganizowania wyprawy, która marzyła się im ponad 25 lat temu. Początkowo nie spotka się to z entuzjazmem dwóch pozostałych koleżanek.
“Chciałam je zabrać na wyprawę w nieznane, ale jedna kręci nosem, że...

Przyjaciółka " to trzecia przeczytana przeze mnie książka od B.A. Paris.
"Za zamkniętymi drzwiami" trafiła do topki, bo wbiła mnie w fotel, natomiast "Dylemat" trafił do najgorszych książek przeczytanych w całym moim życiu. Miałam obawy co do kolejnej pozycji i mocno się zastanawiałam czy się w ogóle za nią zabierać i sobie to robić.

Iris i Gabriel są spokojnym małżeństwem. Mają córkę Beth i bliskich przyjaciół Laure i Pierre'a. Ich codzienność się zmienia kiedy Gabriel znajduje zwłoki młodego chłopaka. Mężczyzna bardzom to przeżywa, co doprowadza do kryzysu w związku. Natomiast Laura ich przyjaciółka staje się po kłótni z mężem ich współlokatorką. Zaczyna czuć się w ich domu aż za dobrze i osacza Iris. Po czasie wszyscy mają już całej sytuacji. dość. Iris i Gabriel poznają nowych mieszkańców Esme i Hugh oraz ich ogrodnika Josepha, który odegra ważną role w wydarzeniach.

Początkowo mamy dosyć długi portret psychologiczny bohaterów, do połowy książki akcja sunie powoli (bywa nudnawo), żeby pod koniec nabrać tempa. Atmosfera z kolejnymi stronami się zagęszcza, niedomówienia się piętrzą i już sami nie wiemy kto, gdzie z kim po co i dlaczego. Autorka trochę wodzi nas za nos i przekazuje dodatkowe informacje partiami.

Odnoszę wrażenie, że książka stylem niestety podobna jest do "Dylematu". Jednak co pocieszające jest ciekawsza.
Ponownie domyśliłam się zakończenia, poza jedną kwestią. Dla mnie taki średniak, można przeczytać. Był potencjał i można było poprowadzić akcję ciekawiej i trochę mniej romansowo.

Zakończę cytatem “(...)żal jest marnowaniem emocji. Bez względu jak bardzo tego chcemy , nie możemy zmienić przeszłości. Musimy przyznać się do popełnionych błędów, ale nie wolno nam pozwolić, żeby kładły się cieniem na każdą chwilę naszego życia."

Instagram @zmowaksiazkowa

Przyjaciółka " to trzecia przeczytana przeze mnie książka od B.A. Paris.
"Za zamkniętymi drzwiami" trafiła do topki, bo wbiła mnie w fotel, natomiast "Dylemat" trafił do najgorszych książek przeczytanych w całym moim życiu. Miałam obawy co do kolejnej pozycji i mocno się zastanawiałam czy się w ogóle za nią zabierać i sobie to robić.

Iris i Gabriel są spokojnym...

"Terapeuci par. Historie z gabinetów" to zapis rozmów dziennikarki Marty Szarejko z 17 terapeutami par.
Lubię czytać o prawdziwych historiach ,które dzieją się za drzwiami gabinetu.

Na pochwałę zasługuje bardzo szerokie spektrum poruszanych tematów: od bliskości, komunikacji, ciekawości, empatii, po kwestie żałoby, problemy par na emigracji oraz par jednopłciowych. Tematów dużo, objętość książkowa mała i mamy wrażenie, że troszkę się po tych tematach ślizgamy. Forma jest bardzo zwięzła, terapeuci mają różne rodzaje pracy i poglądy, ale jednak brakowało mi zdecydowanie pogłębienia wielu aspektów.

Poznajemy także kulisy pracy terapeuty. Dostajemy odpowiedzi czy przenoszą oni pracę do domu, czy śnią się im ich klienci i czy wiedzą od razu czy parze uda się utrzymać związek i czy zdarza się im mijać się z prawdą.
Momentami przytaczane są ciekawe wydarzenia z gabinetu np. para się kłóci, mężczyzna rzuca krzesłem wychodzi itd. Pozdajemy także perspektywę terapeutów, którzy pracują z osobami np. przemocowymi, bo nie każdy terapeuta się tego podejmuje.

Książka skłania do refleksji, pokazuje szerzej, że zazwyczaj w kłótniach par nie chodzi o przysłowiowe rozrzucone skarpetki.
Problem jest głębiej. Podkreślona zostaje waga schematów jakie wynosimy z domu. Często pomimo naszej wiedzy i chęci i tak odgrywamy znane nam role. To w domu rodzinnym uczymy się konkretnych sposobów myślenia, działania i wyrażania emocji.

Para natomiast musi włożyć dużo wysiłku i zaangażowania, aby terapia była efektywna.
Zacytuję fragment książki "Trudno o jakiś postęp, w sytuacji gdy obwiniająca osoba w ogóle nie widzi swojego udziału w konflikcie. A ta obwiniana rzadko się odzywa, bo już dawno stwierdziła, że to nie ma sensu".

Zarzuty jakie mam do wydania książkowego, to brak odstępu między pytaniami a odpowiedziami.
Mamy wrażenie ścisku na stronie. Na szczęście pytania Pani Marty są krótkie i bardzo ciekawe i różnorodne, a odpowiedzi terapeutów stosunkowo zwięzłe.
Uważam także iż notka biograficzna o terapeucie powinna znajdować się po tytule rozdziału, a nie na samym końcu rozdziału.

Książka warta przeczytania, ale uważam, że są lepsze pozycje na rynku poruszające temat terapii.

IG @zmowaksiazkowa

"Terapeuci par. Historie z gabinetów" to zapis rozmów dziennikarki Marty Szarejko z 17 terapeutami par.
Lubię czytać o prawdziwych historiach ,które dzieją się za drzwiami gabinetu.

Na pochwałę zasługuje bardzo szerokie spektrum poruszanych tematów: od bliskości, komunikacji, ciekawości, empatii, po kwestie żałoby, problemy par na emigracji oraz par jednopłciowych....