Zakazana królowa

"Zakazana królowa" autorstwa Anne O'Brien jest przyzwoitą książką, jednakże nie zgodziłbym się z opinią, że jest ona lepsza od twórczości Philippy Gregory. Moim zdaniem stylowi Anne O'Brien sporo brakuje do klimatu, jaki w swoich powieściach tworzy Gregory. Z drugiej strony jednak mimo kilku mankamentów, czytało mi się ją dobrze, zaś samo zakończenie mocno mnie poruszyło.

"Zakazana królowa" autorstwa Anne O'Brien jest przyzwoitą książką, jednakże nie zgodziłbym się z opinią, że jest ona lepsza od twórczości Philippy Gregory. Moim zdaniem stylowi Anne O'Brien sporo brakuje do klimatu, jaki w swoich powieściach tworzy Gregory. Z drugiej strony jednak mimo kilku mankamentów, czytało mi się ją dobrze, zaś samo zakończenie mocno mnie...

Anne O'Brien jest na okładce zachwalana jako "lepsza od Philippy Gregory". Doprawdy? Nie jestem fanką Gregory, ale należy przyznać, że ma jednak wiedzę historyczną i całkiem niezły warsztat pisarski, a pani O'Brien tego nie posiada. Co gorsze, bohaterka jest do bólu głupia i przewidywalna. Po jakimś czasie człowiek ma jej tak dość, że automatycznie zaczyna kibicować jej wrogom. A ta wielka miłość do Tudora, o rany... Nie dostrzega go przez kilka lat i nagle się zakochuje, kiedy go widzi w kąpieli. Doprawdy, bardzo dojrzałe. Układ zdań drażni, nie wiem tylko, czy to wina tłumacza, czy samej pisarki. Książka dla mało wymagających.

Anne O'Brien jest na okładce zachwalana jako "lepsza od Philippy Gregory". Doprawdy? Nie jestem fanką Gregory, ale należy przyznać, że ma jednak wiedzę historyczną i całkiem niezły warsztat pisarski, a pani O'Brien tego nie posiada. Co gorsze, bohaterka jest do bólu głupia i przewidywalna. Po jakimś czasie człowiek ma jej tak dość, że automatycznie zaczyna kibicować jej...

Interesująca opowieść o życiu Katarzyny De Valois, córce Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej. Zaciekawiona jej losami, po przeczytaniu książki, poszperałam tu i ówdzie i wiem już że jej związek z Owenem Tudorem miał niestety inny finał niż w tej książce opisany... Niemniej jednak jest to lektura godna uwagi, dobrze podana i osadzona w historii, bardziej chyląca się w stron romansu niż powieści historycznej.
Do Philippy Gregory autorce jeszcze brakuje (wbrew wzmiance na okładce tytułowej) ale nie jest źle.

Interesująca opowieść o życiu Katarzyny De Valois, córce Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej. Zaciekawiona jej losami, po przeczytaniu książki, poszperałam tu i ówdzie i wiem już że jej związek z Owenem Tudorem miał niestety inny finał niż w tej książce opisany... Niemniej jednak jest to lektura godna uwagi, dobrze podana i osadzona w historii, bardziej chyląca się w...

Na moim profilu można znaleźć wiele książek o historii Anglii. Wcale nie dlatego, że szczególnie mnie ona interesuje, ale mam wrażenie, że o historii tego konkretnego kraju jest najwięcej pozycji na rynku. Większość z nich skupia się na Henryku Tudorze i jego żonach, ale niektórzy autorzy rozszerzają horyzonty i postanawiają przybliżyć nam czasy wcześniejsze. Katarzyna de Valois(Walezyjka) była prababką słynnego Henryka i babką jego ojca, Henryka VII Tudora, zwycięzcy Wojny Dwóch Róż.

Katarzyna, chociaż jest księżniczką Francji, nie wychowała się w przepychu i luksusie. Jej matka zamiast dziećmi zajmowała się kolejnymi romansami, a ojciec był chory psychicznie. Ostatecznie dziewczynka i jej siostra Michalina zostały oddane na wychowanie do klasztoru. Kiedy Katarzyna kończy piętnaście lat, powraca na królewski dwór, by wyjść za mąż za króla Anglii, Henryka V. Chociaż dla przyszłego męża, Katarzyna jest tylko narzędziem do zdobycia większych wpływów, dziewczyna ma nadzieję na udane małżeństwo i doświadczenie wreszcie odrobiny wolności. Jednak los nie będzie dla niej tak łaskawy.

,,Zakazana królowa” jest powieścią bardzo poprawną – wciągającą, opisującą ciekawe czasy. Zwłaszcza wątki związane z działaniami wojennymi Henryka V i nagłą zmianą pozycji Katarzyny po jego śmierci są dobrze opisane. Anne O’Brien używa dobrego języka, dzięki któremu książkę czyta się szybko i przyjemnie. Umie opisywać też emocje w taki sposób, że nie odczuwa się przesadnej ckliwości, ale można się wzruszyć – przyznam, że zakończenie chwyciło mnie za serce, chociaż nie wiem na ile jest poprawne historycznie. Natomiast gorzej wypada tu główna bohaterka, która jest bardzo infantylną i naiwną dziewczyną, którą łatwo sterować. Co więcej, chociaż doświadczenie teoretycznie ją zmieniają, wcale się tego nie czuje, dla mnie zachowanie Katarzyny pod koniec powieści było tak samo niedojrzałe jak na początku. Natomiast całkiem ciekawie wypadła jej relacja z pierwszym mężem, którego Katarzyna darzy uczuciem niejako z obowiązku i pragnienia bliskości, ale do końca kobieta przekonuje siebie, że Henryk jest jej miłością. Nieco gorzej zaczyna się dziać, gdy Henryk umiera, a Katarzyna poznaje Edmunda Beauforta i Owena Tudora, a całość zmienia się w typowy romans o zakazanym uczuciu. Natomiast coś za co chcę pochwalić autorkę tą wątki związane z dyskryminacją Walijczyków w Anglii oraz ich dziedzictwem – nie zdawałam sobie sprawy, że mieli oni tak ciężko pod rządami Plantagenetów, a jestem celtyckim freakiem i te wzmianki w walijskim były miodem na moje serce.

Napis na okładce głosił ,,Lepsza nić Philippa Gregory”. Nie mogę się z tym zgodzić, ponieważ jak dla mnie Gregory jest znacznie lepsza, zarówno pod względem językowym, jak i konstrukcji bohaterów oraz przybliżania historii(więcej u niej polityki niż romansów, chociaż te też są ważne). Powieść Anne O’Brien nie jest zła, jest poprawna, ale nic poza tym – nie wyróżnia się ani pozytywnie, ani negatywnie. Można przeczytać.

,, Skazani na życie obok siebie niczym dwa strumienie, które płyną obok siebie i nigdy nie połączą się w jedną szeroką rzekę.”

Na moim profilu można znaleźć wiele książek o historii Anglii. Wcale nie dlatego, że szczególnie mnie ona interesuje, ale mam wrażenie, że o historii tego konkretnego kraju jest najwięcej pozycji na rynku. Większość z nich skupia się na Henryku Tudorze i jego żonach, ale niektórzy autorzy rozszerzają horyzonty i postanawiają przybliżyć nam czasy wcześniejsze. Katarzyna de...

Wciąga bardziej niż |Philippa Gregory.
fascynująca historia Katarzyny de Valois, żony Henryka V, od której wywodzi się ród Tudorów.
Poznajemy bohaterkę we Francji, gdy przebywa w klasztorze. jest dośc dobrze jak na te czasy wyedukowana, jako księżniczka francuska wiele sobie obiecuje poo zalotach angielskiego króla Henryka. Zagraża on jej krajowi, więc za wszelką cenę Francuzi chcą utrzymać pokój,a jego gwarantem jest łasnie ona. Mąz oczekuje skromności, dziewiczości i poddania. \kobieta spełnia wymagania, choć

Wciąga bardziej niż |Philippa Gregory.
fascynująca historia Katarzyny de Valois, żony Henryka V, od której wywodzi się ród Tudorów.
Poznajemy bohaterkę we Francji, gdy przebywa w klasztorze. jest dośc dobrze jak na te czasy wyedukowana, jako księżniczka francuska wiele sobie obiecuje poo zalotach angielskiego króla Henryka. Zagraża on jej krajowi, więc za wszelką cenę...

Napis na okładce, że "Lepsza niż Philippa Gregory" jest nad wyraz. Jestem ogromną fanka pióra pani Gregory, dlatego porównanie kogoś nowego do niej, a do tego utrzymanie szaty graficznej okładki dokładnie w takim samym klimacie, jak książki Gregory, bardzo mi się nie podobało.
Książkę czytało mi się przyjemnie i sprawnie, raczej się przy niej nie nudziłam. Zaciekawiła mnie historia Katarzyny, która do tej pory pozostawała dla mnie postacią nieznaną. Aczkolwiek muszę przyznać, że długie opisy przeżyć wewnętrznych, gdzie dwie strony można streścić w dwóch zdaniach, nieco się dłużyły.
To moja pierwsza książka tej autorki i zapewne sięgnę po następne.

Napis na okładce, że "Lepsza niż Philippa Gregory" jest nad wyraz. Jestem ogromną fanka pióra pani Gregory, dlatego porównanie kogoś nowego do niej, a do tego utrzymanie szaty graficznej okładki dokładnie w takim samym klimacie, jak książki Gregory, bardzo mi się nie podobało.
Książkę czytało mi się przyjemnie i sprawnie, raczej się przy niej nie nudziłam. Zaciekawiła mnie...

Francuskiej księżniczce, Katarzynie de Valois, trzymanej pod kluczem w klasztorze, małżeństwo z Henrykiem V, królem Anglii, wydaje się wybawieniem. Jednak po ślubie młoda i naiwna królowa szybko staje się pionkiem w politycznej grze. Nikt się z nią nie liczy na dworze, gdzie trwa niekończąca się walka o władzę i wpływy.
Gdy po dwóch latach król umiera, Katarzyna z maleńkim synem opuszcza Londyn. Bracia Henryka izolują ją od świata, by utrudnić ponowne zamążpójście. Małżonek Katarzyny zyskałby bowiem decydujący wpływ na wychowanie przyszłego króla Anglii, a dziecko zrodzone z tego małżeństwa mogłoby kiedyś upomnieć się o tron.
Rozpoczyna się bezwzględna rywalizacja o rękę Katarzyny. Kto ją zdobędzie, a kto spróbuje doprowadzić królową do upadku? Jaką rolę w tej grze odegra Owen Tudor?

Katarzyna de Valois, fr. Catherine de Valois lub Catherine de France ur. 27 października 1401, zm. 3 stycznia 1437. Królowa Anglii w latach 1420–1422.
Córka króla Francji - Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej. Żona króla Anglii - Henryka V Lancastera. Matka króla Henryka VI Lancastera i babka króla Henryka VII Tudora.

2 czerwca 1420, na mocy postanowień pokoju z Troyes, Katarzyna poślubiła króla Henryka V. W lutym 1421 w Westminster Abbey została koronowana na królową Anglii.

Henryk początkowo miał poślubić Izabelę de Valois, starszą siostrę Katarzyny i królową Anglii jako wdowę po Ryszardzie II. Ożenił się z Katarzyną, bo dzięki temu po śmierci swojego teścia miał odziedziczyć tron Francji i połączyć w jednym ręku korony Anglii i Francji. Działo się to w czasie wojny stuletniej, po słynnej bitwie pod Azincourt, którą Francuzi z kretesem przegrali. Henryk był człowiekiem ambitnym i świetnym wojownikiem, przed realizowaniem marzeń wielu pokoleń władców angielskich, przeszkodziła mu nagła śmierć. Zmarł 31 sierpnia 1422, a na tronie Anglii pozostawił małoletniego syna, którego urodziła mu Katarzyna:
Henryka VI, króla Anglii (6 grudnia 1421 - 20 maja 1471).
W sytuacji, kiedy Anglia i Francja wciąż znajdowały się w stanie wojny, Anglicy nie polubili swojej „francuskiej” królowej. Owdowiała Katarzyna została wygnana z dworu królewskiego, na pocieszenie otrzymała Wallingford Castle. Tam poznała Owena Tudora, biednego szlachcica walijskiego. O Katarzynie i Owenie zaczęły się szerzyć plotki. Dopiero w 1428 zareagował parlament i zakazał Katarzynie poślubienia ukochanego bez zgody króla lub jego rady. Niektórzy historycy uważają, że Katarzyna mogła być żoną Tudora zanim jeszcze parlament wydał ten akt, a inni, że ich sekretny ślub miał miejsce w 1429.

Katarzyna i Owen uznawani są za protoplastów dynastii Tudorów, ich synowie odegrali ważne role w historii Anglii i w losach monarchii Lancasterów i Yorków.

Francuskiej księżniczce, Katarzynie de Valois, trzymanej pod kluczem w klasztorze, małżeństwo z Henrykiem V, królem Anglii, wydaje się wybawieniem. Jednak po ślubie młoda i naiwna królowa szybko staje się pionkiem w politycznej grze. Nikt się z nią nie liczy na dworze, gdzie trwa niekończąca się walka o władzę i wpływy.
Gdy po dwóch latach król umiera, Katarzyna z maleńkim...

Rozczarowanie.. sięgając po tą pozycję, myślałam, że odnajdę w niej rozmach Philippy Gregory i jej powieści. Jednak jak dla mnie bliżej tej pozycji do bardziej wysublimowanego Harlequina, niż do powieści historycznej.

Rozczarowanie.. sięgając po tą pozycję, myślałam, że odnajdę w niej rozmach Philippy Gregory i jej powieści. Jednak jak dla mnie bliżej tej pozycji do bardziej wysublimowanego Harlequina, niż do powieści historycznej.

Podobało mi się, że choć raz główna bohaterka jest wystraszona i niepewna, a nie buńczuczna, wygadana i wyprzedzająca swoje czasy o jakieś kilkaset lat.

Podobało mi się, że choć raz główna bohaterka jest wystraszona i niepewna, a nie buńczuczna, wygadana i wyprzedzająca swoje czasy o jakieś kilkaset lat.

+

+