Prosta sprawa” czyli zupełnie inne oblicze literackie Wojciecha Chmielarza, które naprawdę mi się podoba!

Tajemniczy mężczyzna przyjeżdża do Jeleniej Góry, gdzie mieszka jego przyjaciel - PROSTY. Chce oddać pożyczoną niegdyś od niego gotówkę. Kieruje się PROSTO pod adres znajomego, gdzie czeka go niemiła niespodzianka. Mieszkanie jego przyjaciela jest zdemolowane, zapewne zostało przeszukane, a po chwili przybywają do niego dwaj mało przyjaźni goście…

Ale zaraz, zaraz w mieszkaniu PROSTEGO były jakieś dziecięce rysunki. Czy to możliwe, że PROSTY się ustatkował? Ostatnim razem, gdy się widzieli nic na to nie wskazywało. Więc dlaczego mając rodzinę zniknął? Czyżby PROSTY miał kłopoty?

Przyjaciel PROSTEGO angażuje się w poszukiwania kolegi. Od taksówkarza dowiaduje się, że w mieście rządzi Kazik – gangster, który prowadzi biznes – przykrywkę czyli salę zabaw. Mężczyzna kręci się wokół gangsterskiej dziupli, gdzie przy okazji ratuje życie kobiecie, która okazuje się być funkcjonariuszką ABW.

Od tego momentu przyjaciel PROSTEGO i analityczka funkcjonują razem. Każde z nich ma swój cel, który chce zrealizować. Łączy ich jedno – chcą odnaleźć PROSTEGO. Oboje bardzo angażują się w akcję, ryzykując swoim życiem. Co ich spotka? Czego się dowiedzą? Czy zrodzi się między nimi uczucie? I najważniejsze – czy odnajdą PROSTEGO? Przeczytajcie koniecznie! 😊

Wydawałoby się, że „Prosta sprawa” to taka zwykła powieść sensacyjna, w której dużo się dzieje, a główny bohater niczym waleczny Jack Reacher z powieści Lee Childa wszystkim obija mordę w słusznej sprawie, a potem jak gdyby nigdy nic idzie swoją drogą jak typowy twardziel. Owszem, to wszystko jest! Ale… jest też studium ludzkich relacji. Sam główny bohater dowodzi, jak wielki wpływ na jego życie miało spotkanie kogoś takiego jak PROSTY.
Mam wrażenie, że autor pisząc tą książkę siedział/stał/leżał i uśmiechał się do ekranu, bo niektóre sceny kipią soczystym komizmem. Chociażby porachunki miedzy przyjacielem PROSTEGO a Jaszczurem (gorylem, któremu mężczyzna zaszedł za skórę) na siłowni. Baaaardzo spodobała mi się ta scena. 😊

Jeśli chcecie przeczytać książkę, która w żadnym calu nie jest przewidywalna – to jest to pozycja dla Was. Niewątpliwie Was zaskoczy, nie tylko rozgrywającymi się w niej wydarzeniami, ale też dopracowanymi dialogami, nowym świeżym miejscem (akcja toczy się w Jeleniej Górze i okolicach),bohaterami. Wszystko w niej jest takie nowe i dotąd niespotykane w twórczości pana Chmielarza (doprecyzowując - mam na myśli "Żmijowisko" i Ranę . Polecam serdecznie

Prosta sprawa” czyli zupełnie inne oblicze literackie Wojciecha Chmielarza, które naprawdę mi się podoba!

Tajemniczy mężczyzna przyjeżdża do Jeleniej Góry, gdzie mieszka jego przyjaciel - PROSTY. Chce oddać pożyczoną niegdyś od niego gotówkę. Kieruje się PROSTO pod adres znajomego, gdzie czeka go niemiła niespodzianka. Mieszkanie jego przyjaciela jest zdemolowane, zapewne...

Nothing special... Generalnie ten cykl słaby.

Nothing special... Generalnie ten cykl słaby.

Ciekawa książka. Szybko się czyta. Polecam

Ciekawa książka. Szybko się czyta. Polecam

Solidny kryminał. Chętnie obejrzę ekranizację.

Solidny kryminał. Chętnie obejrzę ekranizację.

Takie w sumie to nijakie.

Takie w sumie to nijakie.

Miało być 6 albo 7/10 ale bohater bezimienny oraz zakończenie przypadło mi do gustu i biorąc pod uwagę jak powstawała historia nie mogłam dać innej oceny. Film zamierzam obejrzeć bo uwielbiam Adamczyka :) Bardzo dobrze się słuchało. Zabieram się za kolejne części. Polecam

Miało być 6 albo 7/10 ale bohater bezimienny oraz zakończenie przypadło mi do gustu i biorąc pod uwagę jak powstawała historia nie mogłam dać innej oceny. Film zamierzam obejrzeć bo uwielbiam Adamczyka :) Bardzo dobrze się słuchało. Zabieram się za kolejne części. Polecam

Słuchając audiobooka naszła mnie następująca myśl: jeżeli chodzi o sensacyjne historie, to można powiedzieć, że Mróz to taki lepszy Vega, a Chmielarz to taki lepszy Mróz.
(Mam nadzieję, że fani któregokolwiek z powyższych twórców wybaczą mi to infantylne porównanie, ale po prostu nie mogłem się oprzeć.)
Jest to dopiero moje drugie spotkanie z twórczością p. Wojciecha Chmielarza. Podczas lektury utwierdziłem się jednak w przekonaniu, że ww. jest w większym stopniu solidnym rzemieślnikiem niż natchnionym wieszczem, którego twórczość składa się z przeplatanki ponadczasowych arcydzieł i niezrozumiałej awangardy.
Czy to źle? Moim zdaniem - nie. Każdy orze jak może, a skoro pan Wojciech wypracował sobie umiejętność tworzenia historii nastawionych konkretnie na sprzedaż i oczekiwania rynkowe to czemu miałby z nich nie korzystać skoro z zawodu jest przecież pisarzem.
Głównym bohaterem jest Bezimienny, nasze polskie skrzyżowanie Jasona Bourne'a i Jacka Reachera, który po latach przyjeżdża do Jeleniej Góry spłacić dług swojemu znajomemu, niejakiemu Prostemu. Na miejscu zastaje mieszkanie w ruinie i dwóch zbirów gotowych do obicia mu łba. Nasz Commando nie jest jednak człowiekiem, który daje sobie w kaszę dmuchać - łatwo radzi sobie z atakiem, po czym wplątuje się w dużo wiekszą intrygę, w skład której wchodzą: komiksowi gansterzy, dragi, broń oraz szybkie samochody i niemniej szybkie dziewczyny. No i obowiązkowo w polskich serialach/książkach sensacyjnych - zorganizowana przestępczość romska.
Brzmi sztampowo? Bo takie jest.
Niemniej bawiłem się nieźle i ekranizację pewnie obejrzę, choćby i po to żeby zobaczyć Adamczyka i Damięckiego w akcji, ale również po to, żeby zobaczyć jak (chyba po raz setny) grający drugoplanową rolę Musiał obskakuje wpier*ol. Nie żebym miał coś do p.Maćka Musiała, po prostu śmieszy mnie, że zazwyczaj jest obsadzany właśnie w takich rolach. Przez lata stał się takim naszym polskim Seanem Beanem.
P.S. Miało być 6/10, ale fakt, że p. Wojciech, możnaby rzec improwizował tę powieść rozdział po rozdziale jest naprawdę imponujący.

Słuchając audiobooka naszła mnie następująca myśl: jeżeli chodzi o sensacyjne historie, to można powiedzieć, że Mróz to taki lepszy Vega, a Chmielarz to taki lepszy Mróz.
(Mam nadzieję, że fani któregokolwiek z powyższych twórców wybaczą mi to infantylne porównanie, ale po prostu nie mogłem się oprzeć.)
Jest to dopiero moje drugie spotkanie z twórczością p. Wojciecha...

Jaki kraj taki Jack Reacher - w tej
opowieści jest więcej fantazji niż w
Opowieściach z Narni. Ale jako rozrywka
może być.
Świetnie przeczytana przez lektora scena rozmowy gangstera polskiego z czeskim na wieży widokowe. Boki zrywać.

Jaki kraj taki Jack Reacher - w tej
opowieści jest więcej fantazji niż w
Opowieściach z Narni. Ale jako rozrywka
może być.
Świetnie przeczytana przez lektora scena rozmowy gangstera polskiego z czeskim na wieży widokowe. Boki zrywać.

Porównania z Reacherem nasuwają się same. Dobrze się to czyta, jednak jak dla mnie książka powinna być mroczniejsza. Jednak jest to dobra powieść sensacyjna z ciekawym bohaterem i scenami akcji. Polecam.

Porównania z Reacherem nasuwają się same. Dobrze się to czyta, jednak jak dla mnie książka powinna być mroczniejsza. Jednak jest to dobra powieść sensacyjna z ciekawym bohaterem i scenami akcji. Polecam.

Sluchało się bardzo przyjemnie. Idealna ksiazka do samochodu.

Sluchało się bardzo przyjemnie. Idealna ksiazka do samochodu.