Świetna i wciągająca. Narrator, któremu nie można wierzyć jak w "Lolicie" i zbrodnia ciążąca na głównym bohaterze jak w "Zbrodni i Karze". Oczywiście to nie ten poziom literacki, ale bardzo dobra książka. Kilka scen w drugiej części książki można byłoby wyciąć, ale myślę, że zostały wprowadzone celowo byśmy mniej pamiętali postacie z pierwszej części książki, by istniał element zaskoczenia. Niemniej można byłoby je wyciąć i historia by na tym zyskała. Ważna książka w temacie przywłaszczenia kulturowego, rasizmu i odwróconego rasizmu, a także cancel culture. Polecam jako audiobook.

Świetna i wciągająca. Narrator, któremu nie można wierzyć jak w "Lolicie" i zbrodnia ciążąca na głównym bohaterze jak w "Zbrodni i Karze". Oczywiście to nie ten poziom literacki, ale bardzo dobra książka. Kilka scen w drugiej części książki można byłoby wyciąć, ale myślę, że zostały wprowadzone celowo byśmy mniej pamiętali postacie z pierwszej części książki, by istniał...

Słuchałam 'Yellowface' w formie audiobooka i lektorka Magdalena Kumorek zrobiła kawał dobrej roboty, ubarwiając mi przy tym od groma domowych obowiązków. Książka niesamowicie mnie wciągnęła, rzuciła nowe światło na branżę wydawniczą, na wielowymiarowość problemów mniejszościowych, na różnorakie podejście do 'prawdy'. Dawno też nie miałam do czynienia z narratorką, a zarazem główną bohaterką, tak irytującą, budzącą moją niechęć, której myśli mimo wszystko słuchałam z dużym zainteresowaniem i ciekawością. Byłoby to mocne 8/10, niestety to w jakim kierunku autorka pociągnęła zakończenie mocno mnie zawiodło... Nie mniej bardzo polecam tę pozycję!

Słuchałam 'Yellowface' w formie audiobooka i lektorka Magdalena Kumorek zrobiła kawał dobrej roboty, ubarwiając mi przy tym od groma domowych obowiązków. Książka niesamowicie mnie wciągnęła, rzuciła nowe światło na branżę wydawniczą, na wielowymiarowość problemów mniejszościowych, na różnorakie podejście do 'prawdy'. Dawno też nie miałam do czynienia z narratorką, a zarazem...

"Prawda jest rzeczą płynną. Każdą opowieść zawsze można przedstawić w innym świetle."

Zaskakująco - bardzo dobra książka! W górnej, wierzchniej warstwie traktuje o branży wydawniczej snując oryginalną fabularnie opowieść o kradzieży rękopisu powieści zmarłej autorki. Dla mnie jest przede wszystkim o tym, że do każdej opinii zawsze powstanie kontropinia, a do każdej opowieści można wysnuć kontropowieść - prawda to pojęcie względne.

"Prawda jest rzeczą płynną. Każdą opowieść zawsze można przedstawić w innym świetle."

Zaskakująco - bardzo dobra książka! W górnej, wierzchniej warstwie traktuje o branży wydawniczej snując oryginalną fabularnie opowieść o kradzieży rękopisu powieści zmarłej autorki. Dla mnie jest przede wszystkim o tym, że do każdej opinii zawsze powstanie kontropinia, a do każdej...

Jeśli masz gorszy dzień to polecam Ci „Yellowface” 🤩
Pani Kuang podaje idealny przepis na oderwanie umysłu od problemów i marazmu codzienności :)

Wyobraź sobie że jesteś początkującym pisarzem którego debiut literacki, lekko mówiąc, nie oczarował..
Możesz to stwierdzić po kontraście niskiej odsprzedaży nakładu vs debiutu twojej kumpeli ze studiów, której to pierwsza powieść jest wychwalana na łamach New York Times’a.

No cóż.. life is brutal, jak mawiają 🤷‍♀️

I teraz pojawia się okazja aby zająć piedestał.
Skoro już kumpeli się zmarło , całkowicie przypadkiem, nieszczęśliwie ( czy może jednak z jakąś okazją) i nikt nie wie że na stole leży gotowy egzemplarz nowego maszynopisu… to może by tak… oczywiście dla uczczenia jej pamięci… po cichu… go … sobie… przywłaszczyć?

Ohh kompletnie odjechałam przy tej książce.
Śmiałam się głośno, wzruszałam głęboko, komentowałam na głos decyzje głównej bohaterki - taak, jakby mnie miała słyszeć 🤣

Nie jest to jednak płytka komedia. Mamy tam poruszone naprawdę egzystencjalne problemy, ciężar złych wyborów, potrzebę uznania za poniesiony trud i odwołanie do ciężaru relacji rodzinnych.
Wszystko barwne i czytelne.

I choć lubię kryminały i często umiejętnie wskazuje „kto zabił” - dałam się nabrać 😂

Jeśli masz gorszy dzień to polecam Ci „Yellowface” 🤩
Pani Kuang podaje idealny przepis na oderwanie umysłu od problemów i marazmu codzienności :)

Wyobraź sobie że jesteś początkującym pisarzem którego debiut literacki, lekko mówiąc, nie oczarował..
Możesz to stwierdzić po kontraście niskiej odsprzedaży nakładu vs debiutu twojej kumpeli ze studiów, której to pierwsza...

Swietna książka

Swietna książka

No nie mogłam się wciągnąć i odpuściłam po 50 stronach

No nie mogłam się wciągnąć i odpuściłam po 50 stronach

Niesamowita książka. Trzymające w napięciu studium manipulacji. Tylko kto kim manipuluje najbardziej? Książka, która wbije się w pamięć na długo.

Niesamowita książka. Trzymające w napięciu studium manipulacji. Tylko kto kim manipuluje najbardziej? Książka, która wbije się w pamięć na długo.

W moim odczuciu to czarna komedia. Przeczytałam ją kiedy pokazała się w księgarniach i do tej pory pamiętam pewne zabawne zwroty. Po przymrużeniu oka (wystarczy jedno ;) ) można się świetnie bawić.

W moim odczuciu to czarna komedia. Przeczytałam ją kiedy pokazała się w księgarniach i do tej pory pamiętam pewne zabawne zwroty. Po przymrużeniu oka (wystarczy jedno ;) ) można się świetnie bawić.

Zacznę od wyrażenia oburzenia praktyką wydawcy tej książki (tj. Fabryki Słów). Czegoś takiego dawno nie widziałam: nazwisko polskiego tłumacza zostało tak ukryte, że znajdą je tylko ci, którzy będą wyjątkowo długo i cierpliwie szukali. Żenujące, naprawdę. Wiele już słyszałam na temat patologii na polskim rynku wydawniczym, tym razem ujrzałam ją na własne oczy w pełnej krasie, ble!
Jeśli zaś chodzi o niemającą wiele wspólnego z polskim wydawcą autorkę (poza tym, że jej agent mógł w Polsce wybrać lepiej),to w kontekście treści książki warto podkreślić, że wprawdzie jest ona piszącą po angielsku Amerykanką, jednak ma chińskie pochodzenie. Do tego zadebiutowała w młodym wieku, osiągając sukces – wypisz, wymaluj jak bohaterka „Yellowface” Athena Liu. W tym kontekście uśmiercenie przez Kuang postaci Atheny od razu w pierwszym rozdziale należy uznać za pomysł cokolwiek diabelski.
„Yellowface” nie jest jednak kryminałem, gdyż Athena ginie śmiercią naturalną (choć głupią). To raczej satyra na rynek wydawniczy w Stanach, jak również na niektóre ludzkie zachowania, podbijane przez social media. Tematami przewodnimi są bowiem z jednej strony cancel culture, z drugiej wpływ sociali na kreowanie rzeczywistości, a trzecim – jak zwykle – ludzie, z ich pragnieniami, marzeniami i nie zawsze czystymi (a raczej: prawie nigdy nie czystymi) motywacjami. Nie ma tu jednoznacznie dobrych czy złych postaci – każdy ma coś za uszami. Pisarze (tu głównie pisarki) chcą za wszelką cenę zaistnieć, zdobywając popularność i pieniądze. Wydawcy liczą wyłącznie zyski. Mniejszości kulturowe (tu: mniejszość azjatycka) uważają, że z racji bycia dyskryminowaną mniejszością mają moralne prawo do rozjeżdżania większości, choćby ta była winna wyłącznie tego, że ma taki a nie inny kolor skóry. A social media, w książce reprezentowane przez ówczesny Twitter (teraz X) i Instagram, są po prostu głupie, choć zarazem genialne jako narzędzia manipulacji.
Nie znam dobrze realiów rynku wydawniczego w Polsce, wydaje mi się jednak, bazując na tym co wiem skądinąd, że mają się one do tych opisanych w książce jak pięść do nosa. Stany to Stany, tam wszystko jest duże i z rozmachem. Książkowy Twitter (pardon, X) ma u nas nikłą siłę rażenia (wiem, bo śledzę),a czytelnicze inby interesują dokładnie nikogo, biorąc pod uwagę procent liczby ludności, który czyta choćby jedną książkę w roku (wiem, wiem, w ostatnim badaniu Biblioteki Narodowej wyszły wzrosty). Jesteśmy poza tym ciągle krajem w miarę jednorodnym kulturowo, a już na pewno rasowo. „Yellowface” to w Polsce zdecydowanie powieść, którą – podobnie jak wszystkie poprzednie dzieła Kuang – można położyć na półce z napisem „fantasy”.
Czy zatem warto przeczytać? Raczej tak. Czyta się w miarę dobrze, choć pod koniec mnie osobiście zaczęło nużyć, a ostatnie sceny wręcz śmieszyły. Za to ostatnie trzy strony i puenta są znakomite, muszę to przyznać. Zupełnym przypadkiem przeczytałam „Yellowface” bezpośrednio po powieści Mohameda Sarra „Najskrytsza pamięć ludzi” i ze zdziwieniem odkryłam, że obie dotyczą w zasadzie tego samego. Nie da się jednak ukryć, że grają w całkiem innych literacko ligach. Powieść Kuang jest zdecydowanie literaturą popularną a nie wybitnym dziełem. W czym nie ma niczego złego.

Zacznę od wyrażenia oburzenia praktyką wydawcy tej książki (tj. Fabryki Słów). Czegoś takiego dawno nie widziałam: nazwisko polskiego tłumacza zostało tak ukryte, że znajdą je tylko ci, którzy będą wyjątkowo długo i cierpliwie szukali. Żenujące, naprawdę. Wiele już słyszałam na temat patologii na polskim rynku wydawniczym, tym razem ujrzałam ją na własne oczy w pełnej...

"Zbrodnia i kara" chciałaby być tak wciągająca jak ona

"Zbrodnia i kara" chciałaby być tak wciągająca jak ona