I znowu dostałam książkę, w której o nic nie chodzi, za to jedzie na świetnym vibie xP początek był zgoła zachęcający i tak naprawdę mało brakowało, a by mnie ta książka doszczętnie kupiła. To znaczy, właściwie - dużo brakowało. Jakichś 200 stron, tak na oko.
Bo środek to tak naprawdę jest czytanie szkicu fabuły. Marion nagle coś wie, nagle skądś ma przeczucia, ale ja nie wiem skąd, bo nic do tej pory na to nie wskazywało, by otrzymała odpowiednie wskazówki. I tak sobie się nic nie dzieje i nie dzieje, i nie dzieje, i nie dzieje...
I tak o.
Miało być fajnie i krwiście, a wyszło krwiście i średnio.

I znowu dostałam książkę, w której o nic nie chodzi, za to jedzie na świetnym vibie xP początek był zgoła zachęcający i tak naprawdę mało brakowało, a by mnie ta książka doszczętnie kupiła. To znaczy, właściwie - dużo brakowało. Jakichś 200 stron, tak na oko.
Bo środek to tak naprawdę jest czytanie szkicu fabuły. Marion nagle coś wie, nagle skądś ma przeczucia, ale ja nie...

W "Domu Pożądania" poznajemy Marion - mieszkankę slumsów, marzącą o lepszym życiu. Gdy dziewczyna natrafia na ogłoszenie o poszukiwania krwiopanny - dawczyni krwi dla bogatej arystokracji - postanawia zaryzykować wszystko na tę jedną kartę. Trafia do domu Baronowej Lisavet, gdzie pogrąża się w świecie rozpusty, ale jeden fałszywy krok może zmienić przyjemności w grobowe deski...

Nie miałam do tej pory okazji do sięgnięcia po zbyt wiele powieści gotyckich, więc z tym większym zaciekawieniem odkrywałam sekrety "Domu Pożądania", który od samego początku przyciągnął mnie swoją ciężką atmosferą i niepowtarzalnym klimatem.

Sam koncept krwiopanien wykorzystywanych przez bogaczy do zachowania zdrowia i witalności niezaprzeczalnie przywodzi na myśl wampiry, więc tym bardziej mnie zaintrygował fakt, że tu jednak w rolę krwiopijców wchodzą po prostu wyższe sfery, co w dodatku jest przez społeczeństwo w pewnej mierze akceptowane, choć kontrowersyjne. Ot, wymysły możnych, którzy nie mają co robić z fortuną. tworzy to miks świata nieistniejącego, na pograniczu fantastyki, z realnym, w pewnym stopniu nawet w dystopicznych wizjach możliwym, co robiło ogromne wrażenie.

Akcja toczy się stonowanym tempem, przyspieszającym w finale, mamy możliwość razem z główną bohaterką dobrze poznać nową rzeczywistość, w którą wkroczyła. Rozciągnięta aż do granic możliwości pochwała hedonizmu, wyzwolenia i braku granic moralnych czy etycznych jest wprost porażająca i ciekawie ją obserwować oczami dawnej mieszkanki slumsów. Nie brak tu mocnych scen, erotyki i brutalności.

Trochę brakowało mi szerszych historii o innych krwiopannach i Domach, bo już te fragmenty, które dostajemy, są bardzo ciekawe i z chęcią bym poznała więcej. Myślę też, że Baronowa nie miała do końca szansy rozwinąć skrzydeł - początkowo wyobrażałam ją sobie jako postać bardziej mroczną i niepokojącą, a ta aura najbardziej dała o sobie znać tylko na początku i końcu książki, dając swoisty powiew Elżbiety Batory. Gdyby jej szaleństwo i zło podkręcić bardziej tez w toku pomniejszych zdarzeń, to byłaby znakomitą antagonistką, a tak to tu mam jedynie trochę niedosyt.

Ogólnie jest to bardzo wciągająca powieść, którą czyta się z ogromnym zaciekawieniem. Pomysłowa, eteryczna i mroczna, utrzymująca uwagę czytelnika do samego końca. Mogę serdecznie polecić fanom gotyckich horrorów :)

W "Domu Pożądania" poznajemy Marion - mieszkankę slumsów, marzącą o lepszym życiu. Gdy dziewczyna natrafia na ogłoszenie o poszukiwania krwiopanny - dawczyni krwi dla bogatej arystokracji - postanawia zaryzykować wszystko na tę jedną kartę. Trafia do domu Baronowej Lisavet, gdzie pogrąża się w świecie rozpusty, ale jeden fałszywy krok może zmienić przyjemności w grobowe...

Pierwsze, na co zwracam uwagę podczas brania do ręki nowej książki, to okładka i ilustracje. Oprawa graficzna Domu Pożądania wygląda elegancko, ale zbyt skromnie. Uważam to za minus tego wydania, z uwagi, że należę do osób, które przepadają za pięknymi kolekcjonerskimi wydaniami (twardą okładką, tłoczeniami). Brakuje mi w niej większej ilości ilustracji, np. projektu ogłoszenia o poszukiwaniach krwiopanny – dostajemy jedynie klasyczną, pochyłą czcionkę, mimo że wcześniej zostaje ona przez autorkę szeroko opisana jako font pełen zawijasów w odcieniu szkarłatu. W przypadku gotyckiej powieści oczekiwałam książki, która swoim wyglądem bardziej wpisywałaby się w estetykę vintage. Uważam, że więcej wizualnych dodatków sprawiłoby, iż odbiór tej pozycji literackiej stałby się o wiele przyjemniejszy.

Narracja jest prowadzona z perspektywy trzeciej, wszechwiedzącej osoby. Jest to bardzo dobrym posunięciem, ponieważ tworzy kontrast między elokwentnym opowiadaczem a postaciami niewykształconymi, pochodzącymi ze slumsów, dla których taki język byłby nienaturalny. W Domu Pożądania nie doświadczymy rozległych, przeintelektualizowanych dialogów, skupia się on na tworzeniu napięcia między postaciami i kreowaniu emocji, które wiszą czasami między wierszami.

Całą recenzje przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2024/04/26/dom-pozadania-recenzja-ksiazki-krew-to-zycie/

Pierwsze, na co zwracam uwagę podczas brania do ręki nowej książki, to okładka i ilustracje. Oprawa graficzna Domu Pożądania wygląda elegancko, ale zbyt skromnie. Uważam to za minus tego wydania, z uwagi, że należę do osób, które przepadają za pięknymi kolekcjonerskimi wydaniami (twardą okładką, tłoczeniami). Brakuje mi w niej większej ilości ilustracji, np. projektu...

(Współpraca reklamowa z @wydawnictwomova ) Dom pożądania
Alexis Henderson

"Nigdy nie znałam zła tak upadlającego, jak moja miłość do niej".

"Dom pożądania" to horror i choć ja zazwyczaj nie sięgam po ten gatunek (tak, trochę się obawiam 😂) w tym przypadku jak zobaczyłam te okładkę, przeczytałam opis - poczułam, że muszę zrobić wyjątek. Czy było warto?

Zacznijmy może od tego o czym jest ta historia. Główną bohaterką książki jest Marion, która prowadzi ciężkie życie w slumsach - pracuje jako sprzątaczka, żeby mieć z czego żyć i utrzymywać chorego, agresywnego brata. Kiedy w gazecie,na ogłoszeniach matrymonialnych znajduje ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny uznaje, że to może być jej szansa. Tam, gdy poznaje Baronową Lisavet, panią Domu Pożądania daje się pochłonąć zupełnie innemu światu... Zaciekawieni? 😊
Jak mi się ta książka, ten pomysł na fabułę i to co się tu zadziało spodobało! Nie wiedziałam czego się spodziewać, czego oczekiwać, ale ostatecznie dostałam naprawdę fascynującą książkę, niesamowity klimat Domu Pożądania, historię pełną tajemnic i naprawdę ciekawych bohaterów. Było naprawdę krwiście, momentami obrzydliwe, ale był ten dreszczyk, który powinien mieć dobry horror. I choć główna bohaterką potrafiła mnie momentami zdenerwować to chyba jest to charakterystyczne dla tego gatunku - przynajmniej ja jak jeszcze oglądałam horrory zawsze denerwowałam się na bohaterów. A stopniowo wraz z główną bohaterką wdrażając się do Domu Pożądania nieraz będzie Wam towarzyszyło uczucie niepokoju, obiecuję! Ja cały ten klimat czułam i niesamowicie mi się ta książka podobała, super mi się ją czytało, styl jakim została napisana, pomysł na fabułę i wykonanie - wszystko mi zagrało. No i zakończenie - pełne emocji i zaskoczeń w pełni mnie usatysfakcjonowało. Nie chciałabym Wam za dużo zdradzać, ale jeśli się zastanawiacie czy warto to powiem, że oczywiście! ❤️ Jestem bardzo ciekawa jak Wam spodoba się ta historia.

"Kochała mnie i bała się mnie w równym stopniu. Ta mieszanka doprowadziła ją do obłędu, jak sądze."

(Współpraca reklamowa z @wydawnictwomova ) Dom pożądania
Alexis Henderson

"Nigdy nie znałam zła tak upadlającego, jak moja miłość do niej".

"Dom pożądania" to horror i choć ja zazwyczaj nie sięgam po ten gatunek (tak, trochę się obawiam 😂) w tym przypadku jak zobaczyłam te okładkę, przeczytałam opis - poczułam, że muszę zrobić wyjątek. Czy było warto?

Zacznijmy może...

Jakież było moje zdziwienie, kiedy po przeczytaniu książki sprawdziłam jej oceny i okazało się, że większość odbiorców nie była tak oczarowana jak ja. W moim odczuciu ta książka, była super! Zawierała w sobie elementy wampiryzmu, elementy zaczerpnięte z gotyckiej kultury oraz pierwiastek niepokoju i horroru. Czyli wszystko to co lubię.

Krótko o fabule: Młoda Marion Shaw mieszka z chorym/uzależnionym bratem w slumsach, pracuje jako służąca u niemiłej pracodawczyni i ledwo starcza jej na przeżycie miesiąca. Pewnego dnia natyka się na ogłoszenie w gazecie, poszukiwana jest krwiopanna. Mimo tego, że profesja ta jest niepoważana wśród ludzi jej miasta, dziewczyna złakniona nowego, lepszego życia, zgłasza się i udaje do Domu Pożądania, gdzie władze sprawuje bardzo specyficzna baronowa.

Książka jest pełna niepokoju, a czyta się ją naprawdę bardzo szybko. Osobiście nie mogłam jej odłożyć. Bardzo intrygowala mnie postać Lisavet, czyli baronowej domu. Uważam, że tajemnica zbudowana została wokół niej naprawdę w dobry sposób. Tak samo jak kupuję tę naiwność Marion, jej przywiązanie do pracodawczyni, jej wręcz chęć i wolę oddania dla niej swojego życia. Sam Dom Pożądania też został przedstawiony w sposób tajemniczy, pełen rozpusty oraz strachu i niepewności.

Natomiast pozostałe krwiopanny domu trochę mi się zlały w jedno i nie byłabym w stanie wyróżnić, która była którą i jakie cechy posiadała. Możliwe, że to był celowy zabieg autorki, ale mi nie przypadł do gustu.

Jeżeli lubicie mroczne tematy, gdzie rządzi rozpusta, horror i pożądanie. To zdecydowanie jest to książka dla was!

Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Mova.

Jakież było moje zdziwienie, kiedy po przeczytaniu książki sprawdziłam jej oceny i okazało się, że większość odbiorców nie była tak oczarowana jak ja. W moim odczuciu ta książka, była super! Zawierała w sobie elementy wampiryzmu, elementy zaczerpnięte z gotyckiej kultury oraz pierwiastek niepokoju i horroru. Czyli wszystko to co lubię.

Krótko o fabule: Młoda Marion Shaw...

Znowu miała szczęście i trafiłam na współczesną książkę nawiązującą do wspaniałych gotyckich tradycji literackich! To moje drugie spotkanie z prozą Alexis Henderson (swoją poprzednią książką „Godzina wiedźm” ustawiła poprzeczkę naprawdę wysoko),po raz kolejny nie tylko nie jestem zawiedziona, ale mam apetyt na kolejną powieść jej autorstwa!

„Dom pożądania” to powieść szalenie osobliwa. Tak, osobliwa, ponieważ zawiera w sobie wszelkie ohydztwa i absurdu, a przede wszystkim intensywna, mroczna i przyprawiająca o zawroty głowy intryga. Autorka zadbała o ponury nastrój i przytłaczający klimat popadającej w zapomnienie gotyckie willi, nad którą pieczę sprawuje szalona i bardzo niebezpieczna baronowa Lisavet (ta postać przypomniała mi o historii siostrzenicy polskiego króla Stefana Batorego, Elżbiety Batory podejrzewaną o czarnoksięstwo i wampiryzm – swoją drogą, rekomenduję zagłębienie się w temat tej intrygującej persony!!).

Równie mocną stroną powieści jest jej główna bohaterka – Marion Shaw. Pochodząca z biednego domu, osierocona przez rodziców, napotykająca na wieczne niesprawiedliwości i trudności młoda kobieta wiedzie życie naznaczone walką o przeżycie w slumsach. Doświadczenia z przeszłości i chęć odmienienia swojego marnego losu motywują ją do szybkiej odpowiedzi na dziwne, a jednocześnie kuszące ogłoszenie pracy w charakterze pokojówki w hedonistycznym domu odwiedzanym przez bogatych i wpływowych ludzi. Cóż, Marion nie mogła wybrać gorszego miejsca na nowy początek…

Co za intensywna lektura! Pochłonęłam ją w niemalże jeden wieczór (dosłownie zasnęłam z tą książką),urzeczona mocną, chwilami okropną fabułą tego klimatycznego horroru. Alexis Henderson nawiązuje do gotyckiego klimatu, nadaje swoim bohaterom wampirycznych skłonności oraz zapewnia klaustrofobiczną atmosferę przerażającej posiadłości. Jestem bardzo usatysfakcjonowana lekturą ♥️
[ALERT: powieść dla dorosłych!]

Znowu miała szczęście i trafiłam na współczesną książkę nawiązującą do wspaniałych gotyckich tradycji literackich! To moje drugie spotkanie z prozą Alexis Henderson (swoją poprzednią książką „Godzina wiedźm” ustawiła poprzeczkę naprawdę wysoko),po raz kolejny nie tylko nie jestem zawiedziona, ale mam apetyt na kolejną powieść jej autorstwa!

„Dom pożądania” to powieść...

Marion żyje w slamsach. Jej życie nie jest kolorowe. Kiedy dziewczyna trafia na ogłoszenie, w którym poszukiwana jest krwionpanna, wie doskonale, że to jest szansa dla niej na lepsze życie. Chociaż początki są wręcz idealne, a jej życie faktycznie się zmienia, to dziewczyna nie jest gotowa na to, co czeka na nią w domu Pożądania, do którego trafiła.

Mam mieszane uczucia co do tej pozycji. Z jednej strony mi się faktycznie podobała, jednak z drugiej czuję niedosyt. Czekałam na krwawy horror i faktycznie mamy tu masę krwi, w końcu krwiopanny ciągle ją oddają, to ten horror rozpętał się na samym końcu i trzymał w napięciu. Początek był trudny. Nie mogłam się wciągnąć w historię. Dopiero w momencie, kiedy Marion przekroczyła Dom Pożądania, zaczęło robić się lepiej. Ciekawiły mnie reguły tam panujące i autorka ciekawie to przedstawiła.

Podoba mi się, że mamy tutaj nawiązanie do Elżbiety Batory. Uważam, że to bardzo ciekawy zabieg. Co do Marion, to mam do niej mieszane uczucia. Miejscami była mocno irytująca, zachowywała się jak niedojrzała nastolatka. Mamy też masę scen, w których dziewczyna pokazuje, jak bliska stała się jej Lisavet. Baronowa również okazuje jej uczucie, możecie domyślić się, do czego to prowadzi.

Sam pomysł na fabułę jest bardzo fajny. Mamy trochę tajemnic, które wybuchają na ostatnich stronach. Żałuję jednak, że tak szybko to się kończy, bo faktycznie ten wątek mocno mnie przyciągnął. Jest krwawo, bardzo krwawo. Gęsia skórka murowana.

Polecam Wam sięgnąć po ten tytuł i wyrobić sobie zdanie na jego temat. Były momenty, kiedy faktycznie odnalazłam się w tym gotyckim klimacie. Może i Wy się odnajdziecie? Kto wie! Warto to sprawdzić !

Marion żyje w slamsach. Jej życie nie jest kolorowe. Kiedy dziewczyna trafia na ogłoszenie, w którym poszukiwana jest krwionpanna, wie doskonale, że to jest szansa dla niej na lepsze życie. Chociaż początki są wręcz idealne, a jej życie faktycznie się zmienia, to dziewczyna nie jest gotowa na to, co czeka na nią w domu Pożądania, do którego trafiła.

Mam mieszane uczucia...

Książka niestety mnie nie urzekła. Ale może Ty odnajdziesz na jej stronach to coś.

Książka niestety mnie nie urzekła. Ale może Ty odnajdziesz na jej stronach to coś.

Marion ma dosyć życia w taki sposób, w jaki żyła dotychczas. Beznadziejnego, bez perspektyw na przyszłość. Żyje w slumsach - w niedostatku, zimnie, brudzie i głodzie. Przypadkiem trafia na ogłoszenie, w którym poszukuje się krwiopanien. Mimo tego, że krwiopanny cieszą się na Południu złą sławą, Marion postanawia na nie odpowiedzieć. Gdyby udało jej się nią zostać, diametralnie zmieniłaby swój status. Żyłaby w dostatku i luksusie, a po wygaśnięciu kontraktu otrzymywałaby wysoką emeryturę. Musiałaby jedynie upuszczać regularnie nieco krwii dla jakiegoś szlachcica...
Gdy Marion trafia już do Domu Pożądania, to początkowo wszystko wydaje się być idealne, lecz z czasem okazuje się, że były to jedynie pozory. Marion poznaje bowiem mroczną tajemnicę domu, rozpoczynając wtedy walkę o własne życie.

Po "Dom Pożądania" sięgnęłam skuszona wizją przeczytania w końcu dobrego, krwawego i mrocznego horroru. Nie tak wyobrażałam sobie tę książkę. Nie jestem w ogóle pewna, czy sklasyfikowałabym ją jako horror. Przez całą lekturę zalatywało mi tu taką typową młodzieżówką, choć przez to, że cała fabuła opiera się na seksualności i erotyce, nie mogę jej jako młodzieżówkę sklasyfikować. Oczywiście było mrocznie, było krwiście, ale raczej nie w sposób, w jaki bym tego oczekiwała.

Sam pomysł na fabułę mi się podoba. Chociaż przyznam, że początkowo miałam spory problem, aby wczuć się w klimat książki. Szło mi tak opornie, że zastanawiałam się nawet, czy sobie jej nie odpuścić.

Długo zastanawiałam się, w jaki sposób ocenić tę książkę. I szczerze? Nie wiem. Bo z jednej strony czytało się ją naprawdę dobrze, a z drugiej - jest w niej coś, co niesamowicie drażniło mnie przez całą lekturę. Nie wiem, czy to wyjątkowo naiwny charakter głównej bohaterki? Bo Marion to dziewczyna wybitnie głupia, cały czas podejmuje strasznie durne decyzje. Aż ma się ochotę krzyknąć "No i po co tam leziesz? Uciekaj stamtąd!"
A może to przez fakt, że nie przepadam za romansami, a tutaj zamiast horroru, dostałam romans, osadzony w świecie wampiryzmu, z jakimiś tam elementami grozy.

Poza pomysłem na fabułę, plusem są dobrze rozwinięte opisy. Dzięki temu jesteśmy w stanie idealnie wyobrazić sobie miejsce, w którym ląduje Marion - atmosferę tajemniczości, mrok i ogrom Domu Pożądania.

Na pewno warto przeczytać i samodzielnie przekonać się, co o niej myślicie. Absolutnie nie uważam, że książka jest zła. Moje odczucia wynikają być może raczej z oczekiwań, jakie wobec niej miałam, niż z faktu, że książka jest kiepska.

Marion ma dosyć życia w taki sposób, w jaki żyła dotychczas. Beznadziejnego, bez perspektyw na przyszłość. Żyje w slumsach - w niedostatku, zimnie, brudzie i głodzie. Przypadkiem trafia na ogłoszenie, w którym poszukuje się krwiopanien. Mimo tego, że krwiopanny cieszą się na Południu złą sławą, Marion postanawia na nie odpowiedzieć. Gdyby udało jej się nią zostać,...

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory),pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czytania, oczekiwalam dreszczyku emocji, mroku a dostalam calkiem przecietna opowiastke, w ktorej poza poczatkiem i koncem niewiele sie dzieje, srodek to niekonczace opisy domu, posilkow, upuszczania krwi, naiwna i irytujaca glowna bohaterka, a i złol czyli wlascicielka tytulowego domu pozadania tez jakas taka nijaka i malo mroczna. Szkoda- zapowiadalo sie swietnie, a wyszlo mocno srednio.

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory),pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czytania, oczekiwalam dreszczyku emocji, mroku a dostalam calkiem przecietna opowiastke,...