"Czasem nie warto pilnie strzec tajemnic, bo nas niszczą. Nawet te najgorsze powinny ujrzeć światło dzienne, nikt wówczas nie czuje się oszukany, wiele można sobie wyjaśnić. Można sporo zyskać, ale i dużo stracić. Wszystko zależy od człowieka."

Piękna, delikatna okładka, która skrywa pełną emocji historię. Tak właśnie jest z tą książką. To historia, której trudno się oprzeć.
Choć przyznam, że Teresa, jedna z głównych bohaterek, momentami tak mnie wkurzała, że miałam ochotę nią potrząsnąć. Pesymistka pierwszej wody, dla której szklanka zawsze była do połowy pusta, która we wszystkim wieszczyła złe informacje. Była jak jeż, kolcami chciała odgrodzić się od świata...ale jak on, miała miękkie wnętrze.
To historia, w której nie brak sekretów i tajemnic. Takich, które oddzielają od siebie bliskich, ich brzemię bowiem ciąży na sercu jednej z bohaterek, niczym głaz.
Czy wreszcie uda się je wszystkie wyjaśnić? Czy da się scalić to, co rozpadło się dawno temu? I czy Teresa w końcu uwierzy w miłość? Odpowiedzi tkwią pomiędzy stronami.
Ależ mi się było trudno oderwać od tej książki. To naprawdę nieodkładalna historia. Z ogromnym zaciekawieniem przewracałam kartka po kartce, by poznać wszystkie tajemnice, które kryje w sobie ta historia.
Ile tu emocji, ile nieprzepracowanych traum, skomplikowanych emocji oraz przeszłości, która ciągle ma wpływ na teraźniejszość. Autorka nie szczędziła swoich bohaterów, stawiając przed nimi wyzwania i trudy, które mocno komplikowały ich życie. Jest to ze wszech miar opowieść, którą warto przeczytać. Bo pokazuje, jak czasem potrafimy sami sobie zniszczyć życie...a jego naprawa już nie jest taka prosta i szybka. Warto wyciągnąć wnioski z tej opowieści... Duma nie jest dobrym doradcą.
Zapraszam do lektury.

"Czasem nie warto pilnie strzec tajemnic, bo nas niszczą. Nawet te najgorsze powinny ujrzeć światło dzienne, nikt wówczas nie czuje się oszukany, wiele można sobie wyjaśnić. Można sporo zyskać, ale i dużo stracić. Wszystko zależy od człowieka."

Piękna, delikatna okładka, która skrywa pełną emocji historię. Tak właśnie jest z tą książką. To historia, której trudno się...

Spojrzałam na okładkę i pomyślałam sobie, że to będzie lekka i przyjemnie lektura na wiosenne wieczory. Kiedy skończyłam czytać, stwierdziłam, że kolejny raz nie można oceniać książki po okładce!
Autorka wyciągnęła mocny arsenał emocji. Wplatała je w problemy, które społecznie są ciężkie i traumatyczne. Siostry Teresa i Kaśka mają za sobą trudne dzieciństwo. Tajemnicza śmierć ojca, zawsze będzie miała piętno w ich życiu. Do tego matka, która skrywa jakąś tajemnicę i chowa się głęboko w sobie, uciekając jak najdalej przed problemami. Nie jest łatwo żyć w dysfunkcyjnej rodzinie, ale Teresa próbuje łapać szczęście, choćby w najdrobniejszych szczegółach. Chce pracować w bibliotece, to jej małe marzenie. Nie wszystko układa się tak, jak młoda dziewczyna sobie zamarzy. Proza życia dotyka jej i nie pozwala o sobie zapomnieć. Ma jednak wspierającą siostrę, która zawsze wyciągnie do niej pomocną dłoń.
Niby wszystko fajnie się rozwija, ale autorka wyciąga asa z rękawa. Robi to przez retrospekcję. Cofamy się lata wstecz, aby poznać losy ojca dziewczyn, Aureliusza i ich mamy Teresy. No i tutaj pokazuje, jak bardzo dobrze potrafi brylować między wydarzeniami, dając nam namiastkę niezłej psychoterapii. Nie można przejść obojętnie obok tego, co wydarzyło się w życiu tej rodziny! Problemy poruszone dają nieźle po naszym umyśle. Samotność, bezdomność, alkoholizm, przemoc w rodzinie, gwałt w małżeństwie. Okrutne?
Niestety ale prawdziwe. Nie można wiecznie w książkach słodzić i lukrować. Takie jest życie i autorka ukazała to na tyle adekwatnie, że książka otrzymuje wymiar ważnej i konkretnej. Potrafiła zrównoważyć to wszystko, pokazując, że w życiu z każdej ciemnej doliny jest jakieś wyjście. Na wszystko jest rada. Ubrała to w piękne zdania, dając nam nadzieję, jak również chwilę na refleksję!
Ta książka jest idealna w swoim wymiarze! Nie można przejść obok niej obojętnie. Książka z przesłaniami i wskazówkami, co jest ważne w życiu, i jakie wartości powinny nami kierować. Bardzo Wam polecam!

Spojrzałam na okładkę i pomyślałam sobie, że to będzie lekka i przyjemnie lektura na wiosenne wieczory. Kiedy skończyłam czytać, stwierdziłam, że kolejny raz nie można oceniać książki po okładce!
Autorka wyciągnęła mocny arsenał emocji. Wplatała je w problemy, które społecznie są ciężkie i traumatyczne. Siostry Teresa i Kaśka mają za sobą trudne dzieciństwo. Tajemnicza...

Bardzo lubię twórczość Anny Wojtkowskiej - Witali, dlatego też z przyjemnością objęłam patronatem medialnym jej najnowszą powieść pt. "Apaszka w kwiaty jabłoni". 📝☕🌷
Subtelna okładka i opis zapowiadały raczej spokojną lekturę.
Jak się wnet okazało, nic bardziej mylnego! Jak powiedziałam Autorce, z którą znam się osobiście, przy żadnej jej książce aż tak bardzo się nie denerwowałam! Emocje były ogromne! 😍
Ale zacznijmy od początku...
Teresa to sympatyczna, młoda dziewczyna, która właśnie kończy studia. Aby uczcić ten fakt, zaprasza do kawiarni swoją mamę i siostrę Kasię. Niestety ich ojciec już nie żyje, a przynajmniej w takim przekonaniu utrzymuje swe córki Beata. Starsza kobieta przekazuje dziewczynom niezbyt miłą wiadomość.
Znalazła pracę w domu opieki w Karpaczu, wyjeżdża i prosi, aby córki zaprzestały z nią kontaktu, chyba, że sama o to poprosi...
Dziwne i niezrozumiałe, prawda? 🌷
W powieści poznajemy także Marka Aureliusza, osobę skrzywdzoną przez los. Mężczyzna, aby utrzymać przy życiu swą siostrę alkoholiczkę, stracił szansę na normalne życie... Żona wystawiła mu walizki za drzwi...
To tylko zarys fabuły, w powieści dostaniecie o wiele więcej! 💙
"Apaszka w kwiaty jabłoni" to przejmująca, słodko - gorzka opowieść o blaskach i cieniach życia. Autorka poruszyła tu wiele problemów. Jednym z nich jest bezdomność i nasz stosunek do takich osób. W czasach, gdy panuje kult młodości, piękna i bogactwa, osoby bezdomne wywołują w nas negatywne emocje, a wręcz czasem napawają nas obrzydzeniem...
Wiadomo, nieudacznicy! Jakże bolesne to i niesprawiedliwe...

Zachwyciła mnie ta powieść! ❤️
Bardzo, ale to bardzo podobał mi się wątek Róży Sznajder. Samotna, nieszczęśliwa kobieta pragnąca miłości i bliskości zamieszkująca w zniszczonym domu w Pobierowie. Ostatnia scena daje czytelnikowi do myślenia, że być może nastąpi ciąg dalszy.😉
O tej powieści mogłabym jeszcze wiele napisać, ale najlepiej będzie, jeśli przekonacie się sami. 😊Czeka tam na Was wiele emocji, gorące uczucia i interesująca fabuła!
Polecam serdecznie 💙😘

Bardzo lubię twórczość Anny Wojtkowskiej - Witali, dlatego też z przyjemnością objęłam patronatem medialnym jej najnowszą powieść pt. "Apaszka w kwiaty jabłoni". 📝☕🌷
Subtelna okładka i opis zapowiadały raczej spokojną lekturę.
Jak się wnet okazało, nic bardziej mylnego! Jak powiedziałam Autorce, z którą znam się osobiście, przy żadnej jej książce aż tak bardzo się nie...

"Apaszka w kwiaty jabłoni" to przepiękna historia opowiadająca o przeszłości, tajemnicach,które z reguły wychodzą na jaw w najmniej oczekiwanym momencie.
To również historia o miłości, rodzinnych więzach, sztuce wybaczania, przyjaźni i drugich szansach. Wszystko to ma miejsce w przepięknych miejscowościach takich jak Karpacz ,Pobierowo,Wrocław ,
Katowice, Kępno i Mikołów . Autorka pokazała jak los potrafi zaskoczyć i dać drugą szansę. Czasami trwa to kilka lat,ale w końcowej fazie możemy liczyć na szczęście i sukces .

"Czasem nie warto pilnie strzec tajemnic,bo nas niszczą . Nawet te najgorsze powinny ujrzeć światło dzienne,nikt wówczas nie czuje się oszukany,wiele można sobie wyjaśnić".

Teresa Marek marzy o pracy w bibliotece. Niestety życie rzuca jej kłody pod nogi,zaczynając od coraz wyższych rachunków kończąc na ciągłym oszczędzaniu. Do tego matka postanawia wyjechać w góry i całkowicie odciąć się od Teresy i jej siostry Kasi . Nieoczekiwana informacja i skrzynka skrywająca rodzinne tajemnice,zmusza kobiety do działania. Tereska postanawia odkryć prawdę. Dziewczynie pomagać będzie szalenie przystojny Bruno,który jako przyjaciel rodziny siostry Kasi będzie chciał pomóc rozwikłać tajemnicę. Czy siostry poznają prawdę o swojej rodzinie? Dlaczego matka postanowiła uciec? Czy jest możliwość otrzymania drugiej szansy ? Czy Teresa dostrzeże wokół siebie miłość i da jej szansę ?Czy rozbita rodzina po latach odnajdzie szczęście?

"Można sporo zyskać, ale dużo i stracić. Wszystko zależy od człowieka".

Autorka zaskoczyła mnie fabułą. Dodatkowo pokazując jak jedna decyzja ,może zmienić losy i życie drugiego człowieka. Niejednokrotnie zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń,które nie powinny nas dotyczyć . Najgorsze jest to,że boimy się wyznać prawdę ,przyznać się do błędu i czekać na konsekwencję. Historia bohaterów pokazuje jak ważna jest rodzina i chęć jej posiadania , prawda pomimo tego,że boli. Czasami trzeba upaść ,aby móc ruszyć dalej...Gorąco Wam polecam tą historię. Zostaniecie wciągnięci w podróż pełną emocji,a po lekturze będziecie zadawać sobie szereg pytań ...

"Apaszka w kwiaty jabłoni" to przepiękna historia opowiadająca o przeszłości, tajemnicach,które z reguły wychodzą na jaw w najmniej oczekiwanym momencie.
To również historia o miłości, rodzinnych więzach, sztuce wybaczania, przyjaźni i drugich szansach. Wszystko to ma miejsce w przepięknych miejscowościach takich jak Karpacz ,Pobierowo,Wrocław ,
Katowice, Kępno i Mikołów ....