Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zakładam, że wielu z Was wkurza w książkach naiwność kobiecej postaci. Tu taką znajdziemy. Jednak nie spisujcie tej bohaterki na straty. Słabość Wiktorii w jakiś sposób jest szczera, dlatego udało się jej zdobyć moją sympatię. Jak każdy z nas spragniona jest ciepłych uczuć, bliskości, a przede wszystkim dojrzałej relacji. 

Mimo poruszanych niełatwych tematów, takich jak: niepełnosprawność, relacje rodzinne czy trudności życiowe książka tchnie lekkością. Poza tym na pierwszym planie mamy uczucia. Zarówno te młodzieńcze, jak i te dojrzałe.

Czytałam już sporo książek z różnego rodzaju niepełnosprawnościami, ale z motywem niedosłuchu niezbyt wiele. Edyta Świętek dobrze oddała codzienność, z jaką musi mierzyć się taka osoba.

To historia, która pokazuje, że w życiu nie ma nic na zawsze. Jednocześnie nigdy nie jest za późno, by zacząć od nowa. A zmiany są wpisane w naszą codzienność. Bardzo nurtowało mnie, dlaczego miłość Wiktorii, jej matki Dominiki i babci Reginy nie jest tą jedyną na całe życie? Było w nich mnóstwo rozterek i wątpliwości.

"(...) najbardziej oczywistą sprawą w naszym życiu są nieustanne zmiany. One zachodzą, chcemy tego czy nie. Nic nie jest trwałe."

Nie jest to lektura, która obfituje w jakieś spektakularne zwroty akcji, ale na pewno nie zabraknie kłamstw, zdrad i inrygi dziadków, więc działo się będzie sporo. Niewinność będzie szła w kontrze z podłością i wyrachowaniem.  Pojawi się również motyw drugiej szansy. Jednak jak się okaże, nie każdy na nią zasługuje, a ci, którzy na nią zasługują, nie otrzymają jej.

Autorka pięknie, w malowniczy sposób ukazała piękno urokliwego Lubomierza. Pojawił się również wątek kulinarny i muzyczny z tekstami Janusza Radka czy odniesienia do kultowych filmów z Kargulem i Pawlakiem.

"Lato o smaku miłości" to skłaniająca do refleksji powieść o niedomkniętej przeszłości, zawirowaniach miłosnych i walce o szczęście. Dorzućmy uciekającą pannę młodą, przebojową, do ukochania babcię i psotnego kota... Brzmi jak z dobrej komedii romantycznej? 

Zakładam, że wielu z Was wkurza w książkach naiwność kobiecej postaci. Tu taką znajdziemy. Jednak nie spisujcie tej bohaterki na straty. Słabość Wiktorii w jakiś sposób jest szczera, dlatego udało się jej zdobyć moją sympatię. Jak każdy z nas spragniona jest ciepłych uczuć, bliskości, a pr...

Rozwiń

Zwiń

Charlaine i Aryan to dwie skrzywdzone dusze, które przez to, co ich spotkało, tak dobrze się rozumieją. Życie nie obniosło się z nimi łaskawie. Chłopak nie wie, czym jest prawdziwa miłość, że okazywanie emocji to nic złego. Bo i skąd, skoro nikt mu tego nie pokazał? Najbardziej złościło mnie to, że to jego ojciec był winny jego krzywdy. Chłód, opanowanie i powaga to jedyne co wyniósł z domu.

"Zwyczajnie wierzyłam, że szczęśliwe zakończenie jest zarezerwowane dla każdego. Tylko nie dla mnie."

Relacja, jaka ich połączyła, to jak przedstawiła ją Weronika Schmidt... po prostu mnie urzekła. Tu wszystko mi zagrało. Napięcie i chemia była wyczuwalna, ale nic nie działo się za szybko. Metoda małych kroczków pozwala im przywiązać sę do siebie, zbudować solidne fundamenty pod trwały związek. Trudne przeżycia sprawiły, że nałożyli maski. Ale gdy coraz lepiej się poznawali, zmieniali się, otwierali na siebie, na uczucia. Z czasem przyszło zaufanie oraz to, że mogli na siebie liczyć. Takie drobne gesty czasem znaczą naprawdę więcej niż wszystko inne.

"Oboje byliśmy zagubieni w swoich emocjach i całkowicie traciliśmy przy sobie rozum."

Charlaine i Aryan to postaci, które kradną nasze serca od pierwszej strony i tak już zostaje do końca. I nie zraża nas nawet to, że niekiedy podejmowali niezrozumiałe dla nas decyzje. Dzięki odpowiednimu tempu mamy czas, by wszystko sobie przeanalizować i spróbować postawić się na ich miejscu. Ale warto też zwrócić uwagę na relację bratersko-siostrzaną między Aryanem i Emily. Co prawda nie zawsze się dogadywali, ale wiedzieli, że muszą trzymać się razem.

"I tylko ode mnie zależało, czy dam jej szczęście, czy skrzywdzę mocniej, niż zrobił to ktokolwiek inny przede mną."

Widzimy, że ani pieniądze ani sławni rodzice nie gwarantują szczęścia dzieci. Do tego potrzeba jest miłość, okazywanie uczuć i zainteresowanie. 

"Whiskey in a teacup" to historia, która udowadnia, że warto otworzyć się na uczucia, dopuścić do siebie emocje. A jeśli przyjdzie porażka, niepowodzenie - cóż,  trzeba wstać i próbować dalej. A dlaczego whiskey w filiżance? To już pozostawiam Wam do sprawdzenia.

Charlaine i Aryan to dwie skrzywdzone dusze, które przez to, co ich spotkało, tak dobrze się rozumieją. Życie nie obniosło się z nimi łaskawie. Chłopak nie wie, czym jest prawdziwa miłość, że okazywanie emocji to nic złego. Bo i skąd, skoro nikt mu tego nie pokazał? Najbardziej złościło mn...

Rozwiń

Zwiń

"Cień przeszłości" jest trzecim tomem trylogii Niebezpieczna miłość. Każda z części dotyczy innych głównych bohaterów, więc można czytać je niezależnie od siebie. Ta odsłona zawiera mniej wątku mafijnego, który został zepchnięty na dalszy plan. Jest też najlżejsza, momentami nawet zabawna, choć pojawią się chwile niebezpieczne i zagadkowe, a i trudnych tematów też nie zabraknie. Uważam to za dobre posunięcie, gdyż Weronika Tomala większą uwagę skupiła na samych bohaterach, ich relacjach, uczuciach i emocjach. 

Tym razem prym będzie wiodła Mia. To kobieta bardzo zraniona, która pragnie wreszcie sama decydować o sobie. Jednocześnie waleczna, o silnym charakterze, więc nie dziewi jej bunt i sprzeciw wobec brata. Została zdradzona, ale potrafi się podnieść, a przy tym pokazać wszystkim, że nie jest tylko siostrą Fabio, a Mią. Podejmuje pracę w warsztacie samochodowym jako sekretarka, gdzie poznaje mechanika Damiano. Mężczyznę pełnego goryczy i nienawiści do tych, którzy zniszczyli jego rodzinę. Kobieta nie ma pojęcia, że z tym skrytym i tajemniczym facetem łączy ją pewna przeszłość... I tu pojawia się tytułowy cień przeszłości, który mocno wpłynie na ich relacje. Oboje silni, uparci, ale i zagubieni. Co z tej wybuchowej mieszanki wyniknie? Mówi się, że miłość potrafi uleczyć, że potrafi wybaczać, że buduje. Czy i w tym przypadku będzie to możliwe?

"Prawdziwe zło często kryje się tam, gdzie chcemy go widzieć. Niebezpieczeństwo ma wiele imion, ale najwięcej krzywd wyrządzają nasza nieświadomość i psychiczna blokada, która nie pozwala nam otworzyć się na prawdę."

Historia Mii i Damiano udowadnia, że zawsze trzeba walczyć o miłość, nie wolno nigdy się poddawać. Przeszłość należy zostawić za sobą i pozwolić, by to przyszłość stała się dla nas priorytetem, o który warto się starać. 

"Czasem potrzeba wstrząsu, by móc zacząć w końcu normalnie żyć. Jak to ktoś kiedyś powiedział, każdy marny koniec jest początkiem nowej drogi. Lepszej drogi."

A Fabio... no cóż, pokazuje dwie twarze. Tę dobrą, ale i tę złą, mroczną. Jednak nie zmienia to faktu, że w dalszym ciągu bardzo go lubię. Wszak robi to wszystko w imię miłości, prawda? 

"Cień przeszłości" to pełna emocji powieść w lekkim mafijnym klimacie o zakazanym uczuciu, walce o niezależność, trudnych wyborach, uzależnieniu. Co okaże się ważniejsze - lojalność wobec rodziny czy miłość? Wygra nienawiść czy fascynacja? I jaka legenda wiąże się z welonem świętej Agaty? Sprawdźcie koniecznie! Sycylijska Katania czeka! 

"Cień przeszłości" jest trzecim tomem trylogii Niebezpieczna miłość. Każda z części dotyczy innych głównych bohaterów, więc można czytać je niezależnie od siebie. Ta odsłona zawiera mniej wątku mafijnego, który został zepchnięty na dalszy plan. Jest też najlżejsza, momentami nawe...

Rozwiń

Zwiń

Niekiedy zagraniczni (choć i polscy również) autorzy poruszający w swoich książkach tematykę II wojny światowej, wykazują się niedostateczną znajomością tego okresu. Albo po prostu nie potrafią też trzymać się faktów. Na szczęście "Córki Warszawy" okazały się pozycją godną uwagi. 

W tej książce jest także miejsce na fikcję literacką. Takie połączenie wyszło Marie Frances znakomicie. Tym bardziej, że udało się zrobić to na zasadzie płynności. Byłam ciekawa, w jaki sposób autorka przedstawi część poświęconą Irenie Sendlerowej - pielęgniarce, która pracowała w polskim podziemiu i ratowała żydowskie dzieci, jak i tę współczesną część dotyczącą Lizzie. Obie pochłonęły mnie w równym stopniu. Wszystko to, o czym czytałam, rozdzierało moje serce, wzruszało i dawało nadzieję (mimo iż zewsząd tej nadziei było mało), że warto walczyć, nie poddawać się. Z mroku wyłaniało się światło. Obie kobiety wykazały się odwagą i determinacją, choć każda z nich żyła w innych czasach.

"Gdyby wszyscy uczciwi ludzie siedzieli cicho, powiedzieli sobie "Niech będzie, co ma być", ograniczyli się jedynie do modlitwy i nadziei na lepsze czasy, to jaka byłaby szansa, że cokolwiek się zmieni?"

To trudna i wstrząsająca lektura. Autorka potrafiła uchwycić prawdziwe okrucieństwa, jakich doświadczyli polscy Żydzi w getcie. Ukazała horror, nieludzki reżim i ideologię, jakie ludzie zgotowali ludziom. Ale z drugiej strony wojna to nie tylko zło. Ona potrafi wykrzesać z człowieka odruchy bezinteresowności, pomagania potrzebującym. To bardzo budujące, pokrzepiające i przywracające wiarę w ludzkość.

"(...) najtrudniejsza ze wszystkich walka toczy się w nas samych i że jeśli za bardzo przywykniemy do warunków, w jakich przyszło nam żyć i działać, możemy utracić zdolność odróżniania dobra od zła. Ten bolesny stan - strachu, udręki i niepewności - był ceną, jaką należało zapłacić za wiedzę, co jest dobre."

To porywająca, łamiąca serce, głęboko poruszająca i inspirująca powieść o tym, jak duży wpływ ma wojna na przyszłe pokolenia. To historia, o której nigdy nie wolno nam zapomnieć. Jeśli szukasz satysfakcjonującej i z prawdziwą bohaterką (małą ciałem, wielką duchem) lektury - sięgnij po "Córki Warszawy". Poznasz co to kobieca siła, odporność i moc prawdy w obliczu niewyobrażalnego terroru  i  brutalności. 

Niekiedy zagraniczni (choć i polscy również) autorzy poruszający w swoich książkach tematykę II wojny światowej, wykazują się niedostateczną znajomością tego okresu. Albo po prostu nie potrafią też trzymać się faktów. Na szczęście "Córki Warszawy" okazały się pozycją godną uwagi....

Rozwiń

Zwiń

"Miłość na cztery koła" jest debiutem Natalii Rogozińskiej i Martyny Lis. Byłam bardzo zaintrygowana tytułem. Zastanawiałam się, o jakie cztery koła może chodzić. Czy to zwykłe auto, jakieś wyścigowe, a może tu chodzi o coś jeszcze innego...?

Wszystko w tej książce wydawało się być realistyczne. Każde wydarzenie czy sytyacja mogłaby dotyczyć nas samych. Autorki poruszyły bowiem sporo trudnych tematów, jak strata bliskiej osoby, tęsknota, nałóg ojca, przemoc psychiczna i fizyczna, poniżanie, odrzucenie, gwałt, niepełnosprawność czy brak uznania.

Liliana nie miała łatwego dzieciństwa, a i później też wcale nie było lepiej. W obliczu tego, co ją spotkało, nie mogła liczyć na wsparcie ze strony najbliższych. Przyjaciół również nie miała. Tylko wyobraźcie sobie, jak musiało być jej ciężko mierzyć się z codziennością. Jednak nie poddawała się, stale podejmując walkę o lepszy byt, o siebie i swoje szczęście. Podziwiałam jej hart ducha i parcie do przodu. Tylko czy to się jej udało? Kiedy w jej życiu pojawia się Cyprian, wydaje się, że wreszcie jest na to szansa... Jednakże mężczyzna skrywa trochę tajemnic. Czy to przekreśli go w oczach Lilki?

"Czasami bywa tak, że jest pod górkę. Że jest też zdradliwe i rzuca nam pod nogi nowe kłody, ale to my jesteśmy panami własnego losu i powinniśmy dążyć do swoich celów za wszelką cenę."

Książka wyzwala wiele emocji i uczuć. Wzrusza, porusza, motywuje, skłania do przemyśleń. Mnóstwo w niej bólu, rozczarowań, bezradności, złości, które odczuwamy wraz z bohaterami. Jest też miejsce na radość i nadzieję. Są też momenty, które odmalują na niejednej twarzy rumieniec.

"Miłość na cztery koła" to jedna z tych historii, która pokazuje, że miłość może być bezgraniczna, szczera i prawdziwa. Czy ta pomiędzy Lilianą a Cyprianem przetrzyma próbę czasu? Sprawdźcie!

"Miłość na cztery koła" jest debiutem Natalii Rogozińskiej i Martyny Lis. Byłam bardzo zaintrygowana tytułem. Zastanawiałam się, o jakie cztery koła może chodzić. Czy to zwykłe auto, jakieś wyścigowe, a może tu chodzi o coś jeszcze innego...?

Wszystko w tej książce wydawało się ...

Rozwiń

Zwiń

"Bez przebaczenia" jest drugim tomem serii Harde babki. Tym razem Sylwia Kubik przeprowadzi nas przez meandry walk MMA. To dużo bardziej poruszająca i naszpikowana emocjami odsłona twardych babek. Poznajcie zatem historię Lilki, pokazującej, że nic nie dzieje się bez powodu. Za każdą tragedią stoi bowiem przyczyna. 

"Kolejny raz ją odtrącił, kolejny raz zarzucił kłamstwo. Nie rozumiała, dlaczego własny ojciec jej nie wierzy. Nawet teraz, po latach i po wszystkim, co się zdarzyło, zarzuca kłamstwo i zazdrość. Dlaczego rodzice jej nie kochają? Co w niej jest, że nawet oni wodzą w niej tylko samo zło?"

Fragmenty związane z retrospekcjami, gdzie dowiadujemy się, jak wyglądało dzieciństwo Lilki, są trudne w odbiorze. Jako mała dziewczynka została odrzucona przez matkę, a kilka lat później przez ojca. Nigdy nie zaznała bezpieczeństwa czy poczucia stabilizacji. Została przez wszystkich zawiedziona. Nie tak łatwo zrozumieć postępowanie jej matki. Jak można obwiniać dziecko o to, że zniszczyło jej życie? Alkoholizm to choroba, z którą można wygrać, ale trzeba chcieć. A ojciec?... Jak ja byłam na niego wściekła! Miał totalne klapki na oczach. Jakby tego było mało, rówieśnicy również nie mieli dla niej litości. Hejt i wyśmiewanie były jej codziennością. Z drugiej strony wkurzało mnie to, że sąsiedzi udawali, że nic nie słyszą i nie widzą. Nie było też wsparcia bliskich czy pomocy nauczycieli. Poznając traumatyczne losy Lilki, tak bardzo bałam się, że powieli zachowanie rodziców... Jednak tylko od nas zależy, jak będzie wyglądało nasze życie. To my sami jesteśmy kreatorami naszej przyszłości. 

"Słowa wypowiedziane przed laty odbijały się echem, raniąc na nowo. Czyny, gesty i obietnice wirowały w głowie, podobnie jak żal i tęsknota. Musiała to uciąć. Raz na zawsze odciąć się od przeszłości, by wreszcie zacząć żyć."

Lilka, jako młoda kobieta pragnie rozprawić się z przeszłością i wyrównać rachunki. Staje zatem do walki ze swoją największą rywalką Amelią w walce MMA, do której z taką determinacją się przygotowywała. A jak wiemy, jest to świat, w którym głównie rządzą mężczyźni. Ale i w nim znajdzie się ktoś, kto wyciągnie pomocną dłoń. Nie, to nie będzie przystojny milioner czy książę na białym koniu. Kibicowałam jej całym sercem.

"Bez przebaczenia" to mocna, głęboko wzruszająca, dająca nadzieję i motywację do działania powieść o kobiecej sile, odwadze i harcie ducha. To historia kobiety, hardej babki, która nigdy się nie poddaje i walczy do końca. Jednak czy stawiając wszystko na jedną kartę, wygra? Czy zemsta przyniesie jej wewnętrzny spokój i czy będzie mogła rozpocząć życie na nowo? Sprawdźcie koniecznie!

"Bez przebaczenia" jest drugim tomem serii Harde babki. Tym razem Sylwia Kubik przeprowadzi nas przez meandry walk MMA. To dużo bardziej poruszająca i naszpikowana emocjami odsłona twardych babek. Poznajcie zatem historię Lilki, pokazującej, że nic nie dzieje się bez powodu. Za k...

Rozwiń

Zwiń

"Zły. Odrodzenie" jest drgim tomem serii Kalabria. To romans mafijny, w którym Helena Leblanc ponownie zabierze Was w podróż do gorącej włoskiej Kalabrii. 

Bohaterowie nic nie stracili na wyrazistości, z nimi nie można się nudzić. W pierwszej części obserwowaliśmy zderzenie dwóch różnych światów Domenica i Igi. W tej części oprócz nich bliżej poznajemy Luigiego i jego relacje z żoną czy ojca Domenica. Poza tym pojawią się nowi bohaterowie: Paolo i Olivia. Ale największą zagadką jest tajemniczy pan K, który ostro namiesza w tej historii. 

"Ja, Dominic Buscetta, niegdyś znany jako II Male, Zły, były boss Ndränghety, jeszcze rok temu najpotężniejszej kalabryjskiej mafii, jestem teraz zwykłym facetem zakochanym w swojej kobiecie. Dominik Kasztelan, który zniknął z Polski prawie dwadzieścia cztery lata temu dostał teraz drugą szansę i zupełnie nowe życie. Zamierzam z tej szansy skorzystać."

Autorka pięknie ukazała rodzinę, w której panuje harmonia. Rodzina to siła! Ale z drugiej strony bohaterowie przekonają się, że nic nie jest dane na zawsze. O miłość, szczęście i relacje trzeba dbać każdego dnia. 

"Może i mój ojciec był złym człowiekiem, ale ja, mój brat i moje dzieci możemy być lepsi. Zaczęliśmy nowy rozdział. W końcu to od nas zależy, jaka będzie w przyszłości nasza rodzina. Mozza to my."

Autorka zagłębia się w psychikę postaci, ukazując ich dylematy moralne. Z jednej strony gra toczy się o ochronę bliskich, a z drugiej zachowanie godności. A w świecie mafijnym nie jest to takie proste. Do tego świetnie zostały ukazane tak ważne przyjaźń i lojalność. Dorzućmy jeszcze zmieniające się pod wpływem danej sytuacji priorytety, a otrzymamy historię, od której trudno się oderwać.

Rodzina, honor, władza, dominacja, zasady, sekrety, powracająca przeszłość, włosko-polskie powiązania, chęć zemsty, nielegalne intetesy, narkotyki, porwania, handel bronią i ludźmi oraz intrygi - to główne motywy książki. Choć wątek mafijny tym razem jest jakby na drugim planie, to dzieje się bardzo dużo i nie ma chwili oddechu. Wszystko ubrane zostało w zaskakujące wydarzenia oraz wartką, trzymającą w napięciu do finału akcję. Otrzymałam odpowiedzi na wiele pytań i wątpliwości, ale szybko pojawiły się następne, więc z rozwiązaniami trzeba będzie poczekać do kolejnego tomu.

"Zły. Odrodzenie" to przepełniona emocjami, brutalnością i namiętnością historia, która pokaże, że nie tak łatwo utrzymać się na drodze dobra. Rodzina, przyjaźń, miłość, trudne wybory, drugie szanse, i jeszcze ta towarzysząca bohaterom, jak i czytelnikowi niepewność... Mieszanka szoku i uśmiechu. Sprawdźcie sami!

"Zły. Odrodzenie" jest drgim tomem serii Kalabria. To romans mafijny, w którym Helena Leblanc ponownie zabierze Was w podróż do gorącej włoskiej Kalabrii. 

Bohaterowie nic nie stracili na wyrazistości, z nimi nie można się nudzić. W pierwszej części obserwowaliśmy zderzenie dwóc...

Rozwiń

Zwiń

Każdy z nas powinien zdawać sobie sprawę z tego, jak ważne są badania profilaktyczne. Przynajmniej w teorii tak jest, gorzej bywa z praktyką, prawda? Lepiej zapobiegać, zdiagnozować chorobę na wczesnym etapie, niż zadziałać za późno. Osobiście od przeszło pięciu lat moje życie kręci się wokół szpitali, badań i wyników. Przez ten czas chcąc nie chcąc dużo w tym zakresie się dowiedziałam i nauczyłam. Jednak nadal nie wszystko jest dla mnie jasne. Lektura tej książki co nieco rozjaśniła moje wątpliwości, pozwoliła zgłębić kilka zagadnień oraz przypomnieć sobie część z czasów szkolnych.

Paulina Ihnatowicz i Emilia Ptak w przystępny sposób przedstawiły w książce konkretne przypadki, co moim zdaniem jest dobrym rozwiązaniem. Niedokrwistość, choroby tarczycy, cholesterol czy dyslipidemia - to część z tego, o czym możemy przeczytać. 

Jeśli zaś chodzi o zdrowe nawyki żywieniowe, to również ten temat nie jest mi obcy, gdyż muszę łączyć dietę lekkostrawną z cukrzycową. Jeśli chodzi o tę część, to mam nieco wątpliwości co do zaproponowanego żywienia i przepisów (choć niektóre z nich na pewno wypróbuję). Uważam, że zanim wprowadzimy jakąś zmianę, warto zasięgnąć profesjonalnej porady. Nie jestem za całkowitym wykluczaniem konkretnych produktów z naszego jadłospisu. Przykładowo taki gluten, na którego temat narosło już wiele mitów. Światowi specjaliści zalecają, żeby jeść wszystko w normalnych proporcjach. 

"Masz to we krwi" to publikacja praktycznej i przystępnej wiedzy z zakresu profilaktyki zdrowia i analizy wyników badań. Jednak nie opierajcie się wyłącznie na książce, zawsze z interpretacją wyników udajcie się do specjalisty.

Każdy z nas powinien zdawać sobie sprawę z tego, jak ważne są badania profilaktyczne. Przynajmniej w teorii tak jest, gorzej bywa z praktyką, prawda? Lepiej zapobiegać, zdiagnozować chorobę na wczesnym etapie, niż zadziałać za późno. Osobiście od przeszło pięciu lat moje życie kręci się wo...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli nie czytaliście "Kawiarenki przy Miłosnej" nic nie stoi na przeszkodzie, aby sięgnąć po "Willę przy Perłowej", gdyż tym razem fabuła będzie skoncentrowana na innych bohaterach. Oczywiście zajrzymy też, co słychać u postaci z pierwszej części - Oli, Zosi, Anieli czy pana w Kapeluszu.

Bardzo polubiłam Michalinę, Krystynę i Grażynę. Choć to kobiety wiodą prym w tej historii, to i mężczyźni mają tu wiele do powiedzenia. Choćby taki Adam... Dawno nie spotkałam się z takim lekkoduchem, do tego z kimś, kto traktował kobiety jak zabawki. Czy zmieni swoją postawę? Będziemy przyglądać się różnym charakterom, towarzyszyć w radościach i smutkach oraz emocjonującym konfliktom. Ale wracając do Michaliny, to ciekawa byłam, co wydarzyło się w jej rodzinnych relacjach, iż kobieta postanowiła wyjechać, a raczej uciec? Do tego mamy jeszcze konflikt stryja Michaliny z jej ojcem. Co poróżniło braci? Autorka stopniowo dawkuje nam informacje, co mocno wzbudza nasze zainteresowanie tym wątkiem. Oj tajemnicze to wszystko było.

"Miłość zawsze ma szanse - dopóki biją dwa serca. Dopóki lacza sie we wspólnym rytmie czułości, namiętności, troski i wzajemnego szacunku."

Paulina Molicka porusza wiele tematów, problemów i motywów. Wśród nich znajdzie się młodzieńcza i dojrzała miłość, kiełkująca i wieloletnia przyjaźń, trudne relacje rodzinne, bezinteresowna pomoc, zagrożenia związane z korzystaniem z Internetu przez dzieci czy pasja do książek. Widzimy jak niedopowiedzenia, duma i brak zrozumienia potrafią zniszczyć rodzinę. Niektórzy nie potrafią przyznać się do błędu. Wiadomo, nie łatwo o ten krok, ale bez tego nie otrzymamy wybaczenia. Będziemy też żyli z dużym ciężarem, który nie pozwoli nam ruszyć dalej. A wystarczy czasem szczera rozmowa.

"Zauroczenie to zachłanność różowych okularów, przez które nie widać wad czy niekiedy alarmujących sygnałów. A miłość to... miłość. (...) Zauroczenie przychodzi często od razu. Do miłości się dojrzewa w słońcu czułości i kroplach łez smutku czy żalu. Ale nigdy niepewności. Bo miłość to pewność wspólnego jutra, choćby nadciągała największa burza."

Co prawda tym razem fabularnie z księgarenki przeniesiemy się do pensjonatu, to autorka ponownie ukazuje piękno książki i jej znaczenie w życiu człowieka. Ponownie zostałam oczarowana tłem małego miasteczka, a dodatkowo życzliwymi ludźmi i domową atmosferą pensjonatu.

"Książki są pokarmem dla duszy, dla serca. Kolejne rozdziały są jak kęsy, którymi się delektujemy, a one rozbudzają wyobraźnię. Książka smakuje, książkę można wąchać. Dzięki książkom ucieka się do innego świata, a czasem to bardziej potrzebne niż ciastka."

"Willa przy Perłowej" to pełna ciepłych uczuć, wzruszająca, dająca nadzieję powieść o życiowych zmianach, różnych obliczach miłości, bezinteresownej przyjaźni. Wstąpicie w progi uroczego pensjonatu? Czy da się uratować willę, czy zacznie tętnić życiem? Sprawdźcie, warto!

Jeśli nie czytaliście "Kawiarenki przy Miłosnej" nic nie stoi na przeszkodzie, aby sięgnąć po "Willę przy Perłowej", gdyż tym razem fabuła będzie skoncentrowana na innych bohaterach. Oczywiście zajrzymy też, co słychać u postaci z pierwszej części - Oli, Zosi, Anieli cz...

Rozwiń

Zwiń

"Spójrz na mnie" to historia, w której przeplata się radość, złość, miłość i nienawiść. Emocje i uczucia, jakich doświadczają bohaterowie, są niezwykle silne i skrajne. Stale towarzyszą nam smutek, ból, łzy, a nawet leciutki uśmiech. Książka okazała się bardzo angażująca.

Czy byliście kiedykolwiek w takiej sytuacji, gdzie złość i negatywne emocje powodowały u Was totalne zaślepienie? Nie potrafiliście się porozumieć z ukochaną osobą? Tak zachowują się Jagoda i Adam. Ciężko zrozumieć ich wzajemną walkę, brak rozmowy i krzyki. A przecież tak po prawdzie to się kochają.

"Wyrzuciła wszystko do kosza. Szkoda, że nie można tak również zrobić ze złamanym sercem i wspomnieniami, które nosi się w duszy."

Zdecydowanie bardziej polubiłam Jagodę. Mimo iż sprawia wrażenie zagubionej, rozbitej, zniszczonej, a nawet naiwnej kobiety. Ale po tym, co ją spotkało, nie sposób jej nie współczuć i rozumieć zachowania. Tli się w niej jeszcze iskra nadziei na szczęście. Inna rzecz miała się, jeśli chodzi o Adama. Jego zazdrość i zranione męskie ego były nie na miejscu. Jak to często bywa, każde z nich ma swoje racje, ale i popełnione błędy na koncie. Za to jego brat... fajny facet, który robił, co mógł, by wspierać oboje. 

"Znowu ogarnęło ją uczucie bezradności. Każdy dzień był dla niej walką. Sama na środku ringu z przeciwnościami losu. Strach nie opuszczał jej nawet przez moment."

Agnieszka Czyżycka podejmuje wiele trudnych tematów. Jest to przemoc domowa, strach o swoje życie i przyszłość, zaburzenia odżywiania czy waga szczerej rozmowy. Znalazło się też miejsce na skrywane tajemnice, poświęcenie, egoizm, manipulacje i niespełnione marzenia.

Uażam, że można było nieco skrócić tę historię. Za dużo tu powtórzeń podobnych scen, przemyśleń itp. W zamian oczekiwałabym pogłebienia wątku wypadku Adama. Z kolei zakończenie książki mocno mnie zaskoczyło. Przyznam, iż nie tego się spodziewałam. Autorka pozostawia nas w zawieszeniu i niepewnością, szykując kontynuację losów bohaterów. 

"Spójrz na mnie" to pełna emocji i wzruszeń powieść o stracie, tęsknocie, miłości i burzy uczuć. To historia o trudnej sztuce wybaczania. To debiut, na który warto zwrócić uwagę. 

"Spójrz na mnie" to historia, w której przeplata się radość, złość, miłość i nienawiść. Emocje i uczucia, jakich doświadczają bohaterowie, są niezwykle silne i skrajne. Stale towarzyszą nam smutek, ból, łzy, a nawet leciutki uśmiech. Książka okazała się bardzo angażująca.

Czy by...

Rozwiń

Zwiń