Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka nadaje się do słuchania, bo nie traci się kontaktu z akcją, nie trzeba być skupionym, by wiedzieć, o co chodzi. Intryga kryminalna nie jest zagmatwana. Nie jest to najlepszy kryminał, który trzyma w napięciu, ale za to ubogacony jest interesującymi obrazkami obyczajowymi z małej miejscowości.

Książka nadaje się do słuchania, bo nie traci się kontaktu z akcją, nie trzeba być skupionym, by wiedzieć, o co chodzi. Intryga kryminalna nie jest zagmatwana. Nie jest to najlepszy kryminał, który trzyma w napięciu, ale za to ubogacony jest interesującymi obrazkami obyczajowymi z małej mi...

Rozwiń

Zwiń

„Jęk zamykanych bram” nie udał się moim zdaniem autorowi. Już „Bilet dla zabójcy” zagmatwany był do granic możliwości i przez to męczący. Od początku akcja trąci nieco absurdem. Śledztwo prowadzą odrębnie dwie osoby: kelnerka i lekarka. Ta pierwsza, bo chce oddać bliskim zamordowanego zostawione u niej przez niego pieniądze! Ta druga, bo wskazał pewną niezidentyfikowaną osobę jako tę, którą należy powiadomić o jego śmierci! Obie prowadzą skomplikowane, czasochłonne poszukiwania, choć wcale nie muszą. Ale dopóki jeszcze autor opisuje wydarzenia stowarzyszone z ich śledztwami, dopóty jeszcze mogłam fabułę trawić. Niestety pod koniec, gdy Wójcik zabiera się do wyjaśniania zagmatwanych tajemnic, moje zainteresowanie kompletnie oklapło. Za dużo grzybów w tym barszczu.

„Jęk zamykanych bram” nie udał się moim zdaniem autorowi. Już „Bilet dla zabójcy” zagmatwany był do granic możliwości i przez to męczący. Od początku akcja trąci nieco absurdem. Śledztwo prowadzą odrębnie dwie osoby: kelnerka i lekarka. Ta pierwsza, bo chce oddać bliskim zamordowanego zost...

Rozwiń

Zwiń

W „Żarze” były rozmowy z wronami i lisem, tu rozmowy z sowami. Ta sama formuła, zagmatwana i pełna niedomówień. Mimo że byłam niezmiernie zainteresowana rozwojem akcji i stopniowo odsłanianymi tajemnicami, to przytłaczał mnie chaos i nienaturalność. Audiobook godny polecenia za sprawą znakomitych lektorów: Janusza Zadury i Ewy Abart.

W „Żarze” były rozmowy z wronami i lisem, tu rozmowy z sowami. Ta sama formuła, zagmatwana i pełna niedomówień. Mimo że byłam niezmiernie zainteresowana rozwojem akcji i stopniowo odsłanianymi tajemnicami, to przytłaczał mnie chaos i nienaturalność. Audiobook godny polecenia za sprawą znak...

Rozwiń

Zwiń

Marek Stelar ma poczucie humoru, które mi odpowiada. Pełna zabawnych perypetii historia złodzieja i jego zdobycznego psa o imieniu Precz. Audiobook w wykonaniu Mateusza Drozdy.

Marek Stelar ma poczucie humoru, które mi odpowiada. Pełna zabawnych perypetii historia złodzieja i jego zdobycznego psa o imieniu Precz. Audiobook w wykonaniu Mateusza Drozdy.

Powieść psychologiczno-kryminalna, która bardzo mnie wciągnęła i głowiłam się nad możliwymi rozwiązaniami zagadki, a autor rzucał coraz to nowe podejrzenia na kolejne osoby. Razi tylko nagromadzenie osób homoseksualnych w małej społeczności, ba! nawet w jednej rodzinie, jakby stanowiły one ogromny odsetek populacji.

Powieść psychologiczno-kryminalna, która bardzo mnie wciągnęła i głowiłam się nad możliwymi rozwiązaniami zagadki, a autor rzucał coraz to nowe podejrzenia na kolejne osoby. Razi tylko nagromadzenie osób homoseksualnych w małej społeczności, ba! nawet w jednej rodzinie, jakby stanowiły one...

Rozwiń

Zwiń

Dwa pierwsze tomy były rewelacyjne, potem autorka nieco obniżyła loty. Szósty tom nie jest zły, ale jak dla mnie fabuła bardzo nieprawdopodobna, choć wciągająca. Akcja rozgrywa się przeważnie w domach pogrzebowych, na cmentarzach, w szpitalach i prosektorium. Nie rozumiem, po co autorka wcisnęła mizerny wątek z siostrą i rodzicami Olgi. Zakończenie jak zwykle jest zapowiedzią kolejnej części.

Dwa pierwsze tomy były rewelacyjne, potem autorka nieco obniżyła loty. Szósty tom nie jest zły, ale jak dla mnie fabuła bardzo nieprawdopodobna, choć wciągająca. Akcja rozgrywa się przeważnie w domach pogrzebowych, na cmentarzach, w szpitalach i prosektorium. Nie rozumiem, po co autorka wc...

Rozwiń

Zwiń

Iwona Wilmowska bardzo przypadła mi do gustu za sprawą swojej powieści „Zostawić ślad”. Tu początek i rozwinięcie również kolosalnie wciągają czytelnika, bo czyż zrozpaczony mąż i ojciec, któremu giną żona i córka zatopiony w wir poszukiwań tychże oraz czarnej rozpaczy jest w stanie nie budzić emocji? Jednak im bardziej ku końcowi, tym gorzej. Absurd zaczyna gonić absurd, a już ostateczna scena wieńcząca powieść trąci groteską.

Iwona Wilmowska bardzo przypadła mi do gustu za sprawą swojej powieści „Zostawić ślad”. Tu początek i rozwinięcie również kolosalnie wciągają czytelnika, bo czyż zrozpaczony mąż i ojciec, któremu giną żona i córka zatopiony w wir poszukiwań tychże oraz czarnej rozpaczy jest w stanie nie b...

Rozwiń

Zwiń

Lubię klimaty peerelowskich milicyjniaków, szczególnie gdy pozbawione są tamtejszej propagandy. Widać, jak kolosalnie zmieniła się obyczajowość od lat 60-tych XX wieku. Wysłuchałam z przyjemnością audiobooka w doskonałym wykonaniu Leszka Filipowicza.

Lubię klimaty peerelowskich milicyjniaków, szczególnie gdy pozbawione są tamtejszej propagandy. Widać, jak kolosalnie zmieniła się obyczajowość od lat 60-tych XX wieku. Wysłuchałam z przyjemnością audiobooka w doskonałym wykonaniu Leszka Filipowicza.

Pierwszy tom cyklu podobał mi się bardziej. Michaela Klevisová dysponuje niezwykłym darem tworzenia klimatu i otaczania wątku kryminalnego ciekawymi wątkami obyczajowymi. Tłumacz „odkłada szklanki”, a ja myślałam, że się je odstawia.

Pierwszy tom cyklu podobał mi się bardziej. Michaela Klevisová dysponuje niezwykłym darem tworzenia klimatu i otaczania wątku kryminalnego ciekawymi wątkami obyczajowymi. Tłumacz „odkłada szklanki”, a ja myślałam, że się je odstawia.