Jesteśmy społecznością, która kocha książki

🪞🦋Reflection🦋🪞

Romans z psychologiem, age gap, problemy z akceptacją siebie i niechęć do sięgnięcia po pomoc. To wszystko łączy się na jedną przepiękną książkę - Reflection.

Matka Ruby od zawsze była nie zadowolona z córki. Ta źle się ubierała, za dużo jadła, zbyt mało się starała. Do tego dochodziły też trudności w szkole, które składały się na wyśmiewanie dziewczyny i strojenie sobie z niej żartów. Ale w końcu ojciec Ruby zapisuje ją do specjalisty, który ma jej pomóc z jej największym lękiem - nie dopuszczaniem do siebie tego, że coś jest nie tak.

Tristan na samym początku widzi w Ruby swoją zmarła siostrę, która zmagała się z podobnymi kłopotami w szkole. Za wszelką cenę pragnie jej pomóc, aby tym razem nie doszło do tragedii. Jednakże to co czuje przy Ruby wychodzi zupełnie poza relację pacjent - lekarz.

Ja pióro Angeliki uwielbiam i dzięki Narzeczonej na zamówienie czy Miłości ponad prawem, ale Reflection jest inne. Ta książka daje nam o wiele więcej emocji i to zupełnie innych niż czułam przy poprzednich 3 książkach Angeliki. Tutaj jest dużo bólu, dużo niezrozumienia i szukania jakiegokolwiek punktu zaczepienia, który chociaż w jednym procencie da nam szczęście. Tristan okazuje się być dla Ruby kimś bezpiecznym, osobą przy której ona się otwiera i przekonuje do tego, że jest warta czegoś dobrego.

Reflection przeczytałam na raz, bo jak już się zacznie, to po prostu chce się wiedzieć jak to się skończy. Oczywiście kończy się plot twistem więc czekam na część drugą. Wszystko w tej książce było cudowne ( jeśli cudowna może być tak smutna opowieść😭). Jedynym minusem było dla mnie zbyt szybkie wyznanie sobie uczuć pomiędzy bohaterami - spotkali się tylko parę razy i niestety nie poczułam między nimi aż tak wielkiej chemii jak - być może - powinnam. Mimo tego, uważam że połączył ich wspólny ból i tragedie jakie ich spotkały.

Reflection jest pełne przygnębiających momentów ale i chwil radości, które na pewno pozostawiają uśmiech na twarzy! 4/5⭐️🩷

🪞🦋Reflection🦋🪞

Romans z psychologiem, age gap, problemy z akceptacją siebie i niechęć do sięgnięcia po pomoc. To wszystko łączy się na jedną przepiękną książkę - Reflection.

Matka Ruby od zawsze była nie zadowolona z córki. Ta źle się ubierała, za dużo jadła, zbyt mało się starała. Do te...

Rozwiń Zwiń

🌌💜Spotkajmy się o północy 💜🌌

Nowa książka autorki „Lato złamanych zasad”. Idealna na wiosenny czy letni okres, ponieważ jej akcja dzieje się w czasie zakończenia szkoły. W szkole do której uczęszcza Lily (córka jednej z nauczycielek) panuje tradycja. Co roku wybierany jest Błazen - osoba, która pod koniec szkoły planuje psikusy. Zawsze jest to ktoś z ostatniej klasy. Tym razem jednak to Lily dostaje list wycięty z różnych czasopism, zapraszający ją do współpracy z Błaznem. Czy Lily podejmie wyzwanie i złamie zasady?

Spotkajmy się o północy to przede wszystkim ultra komfortowy romans YA. Mamy tu motyw drugiej szansy, jest przygoda, dużo rozważań na temat dorosłości i postrzegania swojej przyszłości. Bawiłam się świetnie! Swego czasu (gdy jeszcze byłam nastolatką) czytywałam multum takich powieści, więc ta książka pozwoliła mi na powrót w znajome, miłe tereny. Dodatkowo jest to historia inspirowana piosenkami Taylor Swift, którą ja osobiście UWIELBIAM, więc jest to niezła gradka dla fanów w doszukiwaniu się nawiązań! Bardzo podobało mi się przedstawienie choroby głównego bohatera, dobrze czytać jednak o postaciach, które nie są nieskazitelne, wręcz ludzkie, tak jak i my.

Spotkajmy się o północy jest prostą książka ale niezwykle miłą i przyjemną. Naprawdę serdecznie polecam, jeśli czujecie że potrzeba wam nowej komfortowej młodzieżówki, to przeczytajcie tę książkę! Nie raz, nie dwa, na pewno się uśmiechniecie! 3/5⭐️

🌌💜Spotkajmy się o północy 💜🌌

Nowa książka autorki „Lato złamanych zasad”. Idealna na wiosenny czy letni okres, ponieważ jej akcja dzieje się w czasie zakończenia szkoły. W szkole do której uczęszcza Lily (córka jednej z nauczycielek) panuje tradycja. Co roku wybierany jest Błazen - osoba,...

Rozwiń Zwiń

🎨📝Mascarade 📝🎨

Wzięcie pod patronackie skrzydła kolejnej powieści Madzi Szponar to następne bookmediowe spełnione marzenie. Kocham to jak Magda pisze ale Mascarade wyszło jej wprost fenomenalnie.

Mascarade to książka w książce, więc na prawie 700 stronach zawartych mamy aż dwie historie miłosne. Romans współczesny i romans XIX wieczny osadzony w Anglii. Ja zaczęłam czytanie od tej współczesnej części, ponieważ nasza główna bohaterka Leah jest pisarką (jeśli czytaliście Milestones to na pewną kojarzycie ją jako przyjaciółkę Very mającej debiutować w jej nowym wydawnictwie - Desired Books). Leah pisze książkę, która jest naszym drugim romansem - tym kostiumowym, dlatego ten sposób czytania dla mnie był atrakcyjniejszy! Gdy Leah poznaje pewnego mężczyzne, Keitha, jej życie drastycznie się zmienia. Keith to były arystokrata, łamacz serc, model i ten typ o złej reputacji, którego towarzystwa powinno się wystrzegać. Ale jak to bywa w miłości, to co niebezpieczne i nieznane, smakuje najlepiej!

Mascarade jest świetne! Humoru jak zawsze u Madzi nie brakuje (tutaj dzięki postaci Tony’ego i Willa). Mascarade wzrusza i wciąga. Jeśli kochacie niebanalne historie i dobrze skrojonych bohaterów, którzy nie są szablonowi, to sięgnijcie po tę książkę! Romans, age gap, grumpy x sunshine, slow burn, hate-love i pióro Magdy Szponar. Czego chcieć więcej? A i jest to pozycja 18+ (on robi jej dokładnie to, o czym ona pisze w swojej książce 🛐)….

♾️/5⭐️

🎨📝Mascarade 📝🎨

Wzięcie pod patronackie skrzydła kolejnej powieści Madzi Szponar to następne bookmediowe spełnione marzenie. Kocham to jak Magda pisze ale Mascarade wyszło jej wprost fenomenalnie.

Mascarade to książka w książce, więc na prawie 700 stronach zawartych mamy aż dwie historie ...

Rozwiń Zwiń

Książka, której po prostu nie dałam rady odłożyć. Jak już się w nią wkręciłam, to od razu się zakochałam. Dwie królowe. Jedna narodziła się po to aby zniszczyć świat. Została nazwana Krwawą Królową. Druga, zrodziła się z furii, ze światła - ta, która ma ten świat uratować.

Jestem zakochana w tym świecie, w historii dwóch dziewczyn, Rielle i Eliany i tym jak ich historie ostatecznie okazały się połączone. Książka ciekawie się zaczęła racząc nas prologiem z perspektywy Szalonej Królowej, która dopuściła się śmierci swojego męża. Do tego urodziła dziecko, córkę, którą przekazuje pewnemu chłopcowi, aby uciekł z nią jak najdalej się da i pomógł jej przeżyć. Potem rozpoczyna się rozdział 1 w którym cofamy się dwa lata i okazuje się, że Rielle jest zwykła nastolatką, zakochaną i pełną życia. Obdarzona mocą zostaje wystawiona do prób, w których pokazać ma przed królestwem, że jest w stanie ją opanować. Jak to się stało, że z normalnej dziewczyny, staje się Krwawą Królową?

Nie zaprzeczę, że rozdziały o Rielle o wiele bardziej mnie ciekawiły. Myślę, że fakt o jej tak szybkiej przemianie i chęci poznania odpowiedzi na pytanie: dlaczego?, tak bardzo nakręca tę historię. Dla mnie 5/5. Była epicka, fantastyczna, świetna.

Książka, której po prostu nie dałam rady odłożyć. Jak już się w nią wkręciłam, to od razu się zakochałam. Dwie królowe. Jedna narodziła się po to aby zniszczyć świat. Została nazwana Krwawą Królową. Druga, zrodziła się z furii, ze światła - ta, która ma ten świat uratować.

Jestem zakocha...

Rozwiń Zwiń

Kocham Marianę Zapatę! Jej książki są tak prawdziwe. Czytanie ich jest jak siedzenie z przyjaciółką na kawie, która opowiada od A do Z swoją historię miłości. Bohaterowie Zapaty naprawdę wydają się być tak realistyczni. Głównie dzięki temu, że opisuje ona ich tak dokładnie, każdą ich zalete i wade, ich problemy, lęki czy słabości.

Luna to historia o dziewczynie, której życie proste nigdy nie było. Mając 17 lat uciekła z domu, schronie znalazła w warsztacie Coopera, u którego zaczynała pomagać, żeby potem tam pracować i lakierować auta. Musiała opowiekować się swoimi trzema siostrami, aby wyrwać je z domu pełnym agresji, używek i braku miłości. Pewnego dnia jej nowym szefem zostaje facet idealny - Ripley. Wielki, wytatuowany, piękny. 100% jej typ. No może poza tym, że jest bardzo gburowaty i nie lubi jak ktoś popełnia w pracy błędy. Luna wzdycha do niego już 3 lata, ale dopiero pewna przysługa zbliża ich do siebie…

Jest to przede wszystkim opowieść o dziewczynie, która tak wiele musiała poświęcić a mimo tego codziennie szuka powodów na to aby cieszyć się z życia. Przeczytałam tę książkę w idealnym momencie, bo tak jak Luna, potrzebowałam szukać szczęścia w najbardziej błahych rzeczach - nawet w jej ulubionych pączkach czy wiśniowym placku. Mimo, że Zapata uwielbia pisać długie rozdziały, to i tak jej książki się pochłania na raz. Zachowania Ripa, pomoc której udzialał Lunie i schronienie, którym się dla niej stał - uwielbiam to. I jest to naprawdę bardzo potężny slow burn, bo dopiero w ostatnich rozdziałach (serio ostatnich, ostatnich) możemy liczyć na jakiekolwiek zbliżenie się bohaterów (nawet prawdziwy pocałunek🫨).

Na pewno nie jest to moja ulubiona historia od Zapaty, ale i tak kocham ją bardzo mocno! Nic nie pobije Od Lukova z miłością i Zaczekaj na to. Dla Luny 3/5⭐️

Kocham Marianę Zapatę! Jej książki są tak prawdziwe. Czytanie ich jest jak siedzenie z przyjaciółką na kawie, która opowiada od A do Z swoją historię miłości. Bohaterowie Zapaty naprawdę wydają się być tak realistyczni. Głównie dzięki temu, że opisuje ona ich tak dokładnie, każdą ich zalet...

Rozwiń Zwiń

Drugq część serii „Z ciała i ognia”, w której nie brakuje - oj nie brakuje - Nyktosa wraz z waleczną Serą i jej nie odłącznym sztyletem.

Mimo, że Nyktos odkrył misję Serapheny (rozkochaj go i zabij), to wciąż bardzo mocno się nią opiekuje i o nią martwi. Ich zaufanie lekko się zachwiało. Sera dowiaduje się, że Nyktos już nigdy nie obdarzy nikogo prawdziwą miłością. Jej Ascendecja zbliża się nieubłaganie, a przejście jej grozi śmiercią. Tak czy siak Sera nie porzuca planu i pragnie zabić Koliosa, Fałszywego Króla Bogów.

W tej części mam wrażenie, że nie było aż tak dużo akcji jak w poprzedniej. Dopiero pod koniec trochę się zadziało ale ŚWP skupia się głównie na sferze romantyczno/erotycznej. Dostałam sporo zbliżeń, sporo głębokich rozmów i przekonywania Sery, że naprawdę zależy jej na Pierwotnym Śmierci. Zakończenie lekko spodziewane (czułam, że za gładko im idzie ukrywanie prawdziwej mocy chowającej się w Seraphenie), chociaż nie mogę doczekać się co będzie dalej i jak to wszystko się rozwiąże. Świetnie się bawiłam (jak zawsze z Armentrout), ale zauważyłam jej wielką miłość do przedłużania fabuły długimi, często powtarzającymi się opisami, które lekko mnie nużyły.

Na pewno Nyktos skradał całe show. Jego opiekuńczość ale też stanowczość sprawiała, że serce nie raz czy dwa zabiło mocniej. Nadal podtrzymuje, że tę parę lubię o wiele bardziej niż Poppy i Casteela chociaż brakuje mi ich już trochę🗡️🩷4/5⭐️

Drugq część serii „Z ciała i ognia”, w której nie brakuje - oj nie brakuje - Nyktosa wraz z waleczną Serą i jej nie odłącznym sztyletem.

Mimo, że Nyktos odkrył misję Serapheny (rozkochaj go i zabij), to wciąż bardzo mocno się nią opiekuje i o nią martwi. Ich zaufanie lekko się zachwiało....

Rozwiń Zwiń

Zakończenie trylogii Jeszcze raz w naprawdę dobrym stylu. Wracamy do Reno (po raz ostatni), do Ellie, Ashera, małego Maxa i problemów, które wciąż krążą nad bohaterami.

Bardzo mocno cieszę się, że Ola w swoich książkach tak konsekwentnie skupia się na problemach psychicznych swoich postaci. Ellie wciąż mierzy się z atakami paniki ale dzięki terapii i pomocy Ashera coraz lepiej sobie radzi. Asher natomiast zmaga się z problemami rodzinnymi, ojcem, do którego na nowo zdobywa zaufanie; i matką, która pojawia się ale czy znów nie zniknie?

Przyjemnie czytało mi się to zakończenie JRPO. Cała trylogia jest dla mnie comfort readem. Jakbym znała tych bohaterów, niezmiennie im kibicuje i przeżywam ich relacje, współodczuwam ich walki o lepsze jutro czy denerwuje się wtedy kiedy oni. Jedyne czego mi zabrakło to postać Ayli. Przewijała się w rozmowach, to prawda, ale polubiłam jej osobę w JRP i liczyłam na więcej. Dostaliśmy za to sporo rozdziałów z perspektywy Maxa! I nawet epilog, który fantastycznie zakończył nam całą opowieść.

Jeśli szukacie książek, przy których będziecie płakać, wkurzać się ale i cieszyć się i współodczuwać całą historię to sięgnijcie po Jeszcze raz! 4/5⭐️

Zakończenie trylogii Jeszcze raz w naprawdę dobrym stylu. Wracamy do Reno (po raz ostatni), do Ellie, Ashera, małego Maxa i problemów, które wciąż krążą nad bohaterami.

Bardzo mocno cieszę się, że Ola w swoich książkach tak konsekwentnie skupia się na problemach psychicznych swoich postac...

Rozwiń Zwiń

Zacznę od tego, że jestem wielką fanką Moniki Rutki. Zaczynałam od Spark, które wkręciło mnie wieloma niedwiadomymi, tajemnicami i kłamstwami. Potem przeczytałam The Wave, które skradło moje serce starym klimatem Wielkiej Brytanii i kobiecą bohaterką Florence. A PLJ? Czułam taki spokój czytając tę książkę.

Jane trafia do nowej rodziny. Po śmierci Wandy, która opiekowała się nią po wypadku rodziców, dziewczyna na nowo musi odnaleźć się wśród nowych ludzi. Nie są dla niej co prawda obcy, ale mimo to Jane nie czuje się wśród nich chciana.

Przystań to piękna historia o rodzinie, która nie wywodzi się tylko z pokrewieństwa. O rodzinie, którą sami sobie wybieramy. O bratnich duszach i poczuciu osamotnienia, które uleczyć może inny człowiek.

Przede wszystkim podobała mi się postać Jane Miller. Jej usposobienie, spokój ducha, wyobcowanie, słowa które wypowiadała. Cała ona. Poczułam z nią jakąś magiczną więź. Przepiękna scena, o której do tej pory wciąż myślę to moment ogolenia głów przez chłopaków (niezwykle wzruszający moment). Kolejnym ciekawym zagraniem były podkreślone w słowa, które na sam koniec książki składały się w jedną, cudowną sentecję dotyczącą rodziny. Zbieranie guzików przez główną bohaterkę i zarażenie tym młodszego brata Luke’a? Przepadłam.

To co na pewno wyróżnia PLJ to wątek romantyczny, który mogłabym wręcz rzecz, jest poboczny. Ta książka w głównej mierze skupia się na Jane, jej przemyśleniach, radzenia sobie ze stratą. A Hayden jest miłym dodatkiem, uzupełnieniem postaci Jane.

Nie zawsze spotyka sie takie książki, które zabierają ci kawałek duszy i już na zawsze o nich pamietasz. Przystań lepszego jutra jest właśnie taką książką. 5/5⭐️

Zacznę od tego, że jestem wielką fanką Moniki Rutki. Zaczynałam od Spark, które wkręciło mnie wieloma niedwiadomymi, tajemnicami i kłamstwami. Potem przeczytałam The Wave, które skradło moje serce starym klimatem Wielkiej Brytanii i kobiecą bohaterką Florence. A PLJ? Czułam taki spokój czy...

Rozwiń Zwiń

Ta część była… lepsza, mocniejsza i rozwojowa. Relacja Briany i Reeda weszła zupełnie na nowy poziom. Ich rozmowy, wspólne spędzanie czasu i zrozumienie jakim się obdarzali, rozkochało mnie w TSOA.

Nawet nie wiem jakim cudem zaczęłam tę książkę a ona tak szybko się skończyła. Mój ulubiony rozdział to 32 oraz wszystkie dodatkowe. Jestem do tej pory wciąż w tak wielkiej miłości. Czasem tak po prostu jest, że przywiązujecie się do bohaterów. I tak było ze mną i dylogią Science.

Zakazany romans, studentka i wykładowca, różnica wieku, szwedzkie (i nawet niemieckie) wstawki językowe. KOCHAM!

Ogromnie mocno zżyłam się z bohaterami w TSOA. W TSOT to nie było aż tak widoczne, przynajmniej z mojej strony. Ale ta część pozwoliła mi bliżej poznać Brianę i Reeda, wejść do ich głowy, poznać ich najskrytsze sekrety i obawy. I myślę, że właśnie dlatego, dzięki tej prywatności, miałam wrażenie, że czytam o ludziach, którzy serio istnieją. 5/5⭐️

Niecierpiliwie czekam na książce o Torrencie. Uwielbiam gościa! ❤️

Ta część była… lepsza, mocniejsza i rozwojowa. Relacja Briany i Reeda weszła zupełnie na nowy poziom. Ich rozmowy, wspólne spędzanie czasu i zrozumienie jakim się obdarzali, rozkochało mnie w TSOA.

Nawet nie wiem jakim cudem zaczęłam tę książkę a ona tak szybko się skończyła. Mój ulubiony...

Rozwiń Zwiń