Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"...jedna z najważniejszych polskich książek filozoficznych lat dziewięćdziesiątych...". Spoko. Cieszę się.
"...usuwamy wnętrzności, wycinamy pęcherz moczowy i odbytnicę..na koniec odcinamy głowę, wyjmujemy mózg, odcinamy język....", "...zdarza się przecież, że ktoś zwymiotuje. I jeśli chcemy myśleć serio o powadze ścierek, to wtedy...". No ja pier#@*ę.

"...jedna z najważniejszych polskich książek filozoficznych lat dziewięćdziesiątych...". Spoko. Cieszę się.
"...usuwamy wnętrzności, wycinamy pęcherz moczowy i odbytnicę..na koniec odcinamy głowę, wyjmujemy mózg, odcinamy język....", "...zdarza się przecież, że ktoś zwymiotuje. I jeśli chcemy myśleć serio o powadze ścierek, to wtedy...". No ja pier#@*ę.

Boże.

Boże.

Zapowiadało się nieźle, ale zabrakło pieprzu i soli. Wszystko zbyt gładkie, piękne, bezproblemowe, przezabawne. Wyszedł z tego jakiś Harlequin podróżniczy. Szkoda wielka. Po lekturach Koperskiego trudno znaleźć coś choć w połowie tak dobre i prawdziwe.

Zapowiadało się nieźle, ale zabrakło pieprzu i soli. Wszystko zbyt gładkie, piękne, bezproblemowe, przezabawne. Wyszedł z tego jakiś Harlequin podróżniczy. Szkoda wielka. Po lekturach Koperskiego trudno znaleźć coś choć w połowie tak dobre i prawdziwe.

Aż się prosi o dobrą, mądrą radę. Ogarnij się i dorośnij.

Aż się prosi o dobrą, mądrą radę. Ogarnij się i dorośnij.

Książka wpisuje się doskonale w promocję współczesnych hitów kitów. Nietypowa okładka, niejednoznaczny tytuł, a w środku nie wiadomo co i nie wiadomo dla kogo. Narracja wysublimowana, męczysz się człowieku z każdą frazą.

Książka wpisuje się doskonale w promocję współczesnych hitów kitów. Nietypowa okładka, niejednoznaczny tytuł, a w środku nie wiadomo co i nie wiadomo dla kogo. Narracja wysublimowana, męczysz się człowieku z każdą frazą.

Nie porwała, nie zaczarowała, można przeczytać, można odłożyć.

Nie porwała, nie zaczarowała, można przeczytać, można odłożyć.

To moja ostatnia próba polubienia autora. Arcyzadziwiająca egzaltacja w każdym zdaniu. Odpuszczam.

To moja ostatnia próba polubienia autora. Arcyzadziwiająca egzaltacja w każdym zdaniu. Odpuszczam.

Wystarczy przeczytać trzy pierwsze strony.

Wystarczy przeczytać trzy pierwsze strony.

Konstrukcja książki dla mnie zbyt wydumana. Pocięte i poszatkowane rozdziały, przeskoki, dygresje, chaos. A przecież temat sam się obroni i jest wystarczający. Trochę szkoda.

Konstrukcja książki dla mnie zbyt wydumana. Pocięte i poszatkowane rozdziały, przeskoki, dygresje, chaos. A przecież temat sam się obroni i jest wystarczający. Trochę szkoda.

Po Kunderze spodziewałam się więcej.

Po Kunderze spodziewałam się więcej.

Bezpłciowe, nudne, nic nie wnoszące. Płaski rodzaj dowcipu, którego nie trawię.

Bezpłciowe, nudne, nic nie wnoszące. Płaski rodzaj dowcipu, którego nie trawię.