Rozgrywka królowej

Anglia Tudorów to zdecydowanie jeden z najbardziej lubianych przez twórców okres. Jednak zazwyczaj skupiamy się na momencie, gdy Henryk VIII zabiegał o rozwód, lub ewentualnie rządach Elżbiety I. Elizabeth Fremantle podeszła do sytuacji z nieco innej strony i postanowiła opowiedzieć historię Katarzyny Parr, ostatniej żony króla.

Katarzynę poznajemy, gdy czuwa nad łożem śmierci swojego drugiego męża, hrabiego Latimera. Udręczony małżonek błaga Katarzynę, aby ulżyła mu w ostatnich chwilach i pomogła w przejściu na tamten świat. Katarzyna zgadza się, chociaż ma poczucie, że popełniła grzech i przyjdzie jej za to odpowiedzieć. Jednak po owdowieniu początkowo świat wydaje się jej przychylny – ma pieniądze i swobodę, trafia też na dwór królewski, gdzie spotyka Tomasza Seymoura i zakochuje się w nim. Wtedy jednak staje się ofiarą adoracji króla Henryka VIII.

Książka wypada naprawdę dobrze. Głównie dzięki kreacji głównej bohaterki. Katarzyna jest bardzo silna, odważna i dumna, w końcu to kobieta, która zapisała się na kartach historii tym, że przetrwała małżeństwo z tyranem oraz działała na rzecz reformacji i była pierwszą Angielką, która wydała książkę pod swoim nazwiskiem. Jednak Fremantle nie przedstawia jej jako nieomylnej i potężnej – Katarzyna ma wątpliwości, przeżywa chwile słabości, w trakcie powieści odkrywa, że chce się spełniać nie tylko jako żona, ale jednocześnie często tęskni za prostym życiem. Taki jej obraz wydawał mi się bardzo prawdziwy i realny – lubię silne, harde postacie, ale lubię też, gdy mają swoje słabsze momenty i starają się pokonywać lęk i wątpliwości. I chociaż Katarzyna w zbiorowej pamięci funkcjonuje jako ,,ocalona”, to autorka przypomina nam, że zakończenie jej życia było smutne i nie ukrywa gorzkich chwil. Bardzo ciekawa jest relacja bohaterki z Henrykiem – nie jest on karykaturalny, jest rubaszny, traktuje kobiety przedmiotowo, ma ataki agresji, ale chwilami widać też jego zagubienie i możliwe problemy psychiczne. Katarzyna jest kobietą swoich czasów, godzi się z aranżowanym małżeństwem, stara się szanować męża, ale z czasem coraz bardziej się załamuje. W ogóle postacie są tu pokazane dość wielowymiarowe – zwłaszcza córki Henryka, szczególnie Elżbieta o której każdy ma inne zdanie. Bardzo naturalnie wplecione są ostrzejsze sceny czy wulgaryzmy, które dopełniają bardziej brutalnych momentów, ale cały czas się czuje, że mamy do czynienia z królewskim dworem.

Niestety, nie wszystko było idealnie. To nie do końca krytyka, ale warto mieć świadomość, że powieść jest pisana typowo pod współczesnego czytelnika i pojawiają się trochę ,,netflixowe” wątki, typu służąca zaliczająca nagły awans społeczny czy wątek eutanazji. I jak śmierć Latimera była sensownie przedstawiona i miała wpływ na całość, tak okoliczności śmierci Henryka wydawały mi się pewnym nadużyciem. Chwilami za dużo było streszczeń, pewne wątki nie zostały należycie rozwinięte, zwłaszcza postać Marii Tudor. Ogólnie brakowało mi emocji, nie drżałam o losy bohaterów, nie marzyłam, by zmienić historię. Wątki miłosne w ogóle mi się nie podobały, każdy sprowadzał się do tego, że ktoś się widzi i już jest zakochany. O ile w przypadku Katarzyny i Seymoura może to, że nie do końca wierzymy w ich uczucie miało sens, tak relacja miłosna Dot była napisana tak, że ja tylko czekałam, aż jej ukochany coś wywinie i okaże się, że nie wszystko złoto, co się świeci… I fakt, że gdy to zrobił z miejsca zostało mu wybaczone i okoliczności, jak został ,,uwolniony”, było dla mnie wręcz niesmaczne.

Nie ma jednak książki bez wad, a ta jest naprawdę dobra i dość rzetelna historycznie. Polecam fanom tych czasów, ale też po prostu ludziom szukających opowieści o kobietach próbujących przetrwać w męskim świecie.

,, Jak można, będąc człowiekiem, być tutaj i nie grzeszyć?”

Anglia Tudorów to zdecydowanie jeden z najbardziej lubianych przez twórców okres. Jednak zazwyczaj skupiamy się na momencie, gdy Henryk VIII zabiegał o rozwód, lub ewentualnie rządach Elżbiety I. Elizabeth Fremantle podeszła do sytuacji z nieco innej strony i postanowiła opowiedzieć historię Katarzyny Parr, ostatniej żony króla.

Katarzynę poznajemy, gdy czuwa nad łożem...

Kiedy myślimy o epoce Tudorów, zapewne większość widzi przed oczami Henryka VIII, który znany jest głównie z tego, że utworzył Kościół Anglii i miał sześć żon. Pewnie ktoś tam jeszcze pamięta córki tego króla, które też zasłynęły w historii. Kto jednak wie więcej o jego małżonkach? Zapewne te bardziej charakterystyczne, jak Anna Boleyn, gdzieś tam krążą w świadomości osób, które mniej się interesują historią, ale czy ostatnia z żon, ta, która przeżyła króla, jest choć trochę znana? Elizabeth Fremantle postanowiła o niej przypomnieć i zrobiła to w sposób naprawdę interesujący.

Rozgrywka królowej śledzi losy Katarzyny Parr, znanej właśnie głównie z tego, że była ostatnią z sześciu żon Henryka VIII. Poznajemy jej historię od momentu śmierci jej drugiego małżonka, przez krótki czas romansu z Tomaszem Seymourem, a potem małżeństwo z królem, aż do ostatnich chwil jej życia. Na kilkuset stronach autorka maluje opowieść o kobiecie, która musiała sobie radzić w różnych okolicznościach, często bardzo trudnych, która chciała sama kształtować swój los, a tak często musiała się poddawać woli mężczyzn...

To bardzo kobieca opowieść. Oczywiście Katarzyna Parr jest w jej centrum, jest tu najważniejsza, ale nie brak też innych postaci kobiecych, które pełnią ważną rolę w historii i których zmagania w męskim świecie możemy z uwagą obserwować. Jako że jest to książka wzorowana na prawdziwych wydarzeniach, mamy w niej więc bohaterki, które żyły naprawdę, między innymi: księżniczki Marię i Elżbietę, Annę Stanhope, czy znaną stronniczkę Reformacji, Annę Askew oraz oczywiście całe grono znanych mężczyzn, z królem Henrykiem VIII na czele.

Autorka zadbała o zbudowanie bardzo ciekawego tła opowieści, barwnego, pełnego życia. Świetnie oddała nastrój państwa, w którym jest niestabilna sytuacja wewnętrzna - gdzie po przewrocie religijnym i postaniu Kościoła Anglii, po latach niektórzy ludzie zaczynają wracać do starej wiary, a gdzieniegdzie dość intensywnie, choć w ukryciu z obawy przed śmiercią, działają zwolennicy ruchów reformatorskich. Wiele uwagi pani Fremantle poświęciła właśnie religii i temu, jaki stosunek do niej miała Katarzyna Parr. Ciekawe było to spojrzenie na działalność królowej, tę nieco bardziej znaną, jak wydanie modlitewnika, i tę nieco rzadziej wspominaną, jak subtelne, choć silne poparcie dla Reformacji oraz delikatna agitacja na dworze.

Cała opowieść napisana jest językiem chwilami dość dosadnym i współczesnym, ale przy tym poddanym ciekawej stylizacji. Poza tym, dużo się w niej dzieje, akcja jest dość dynamiczna, a te liczne dworskie intrygi, stronnictwa i tajemnice nadają jej niesamowitego klimatu. Czyta się ją bardzo dobrze, wciąga, porywa, wzbudza emocje, ma w sobie wszystko to, co powinna mieć dobra powieść historyczna. W trakcie lektury miałam taką myśl, że powinna zostać zekranizowana, a tymczasem okazuje się, że Rozgrywka królowej doczekała się filmowej adaptacji (pt. Firebrand)! Niestety, film ten nie jest dostępny w Polsce, ale może wkrótce się to zmieni i będę mogła poznać tę opowieść w nieco innej wersji, w gwiazdorskiej obsadzie.

A Wam bardzo polecam Rozgrywkę królowej, zwłaszcza jeśli lubicie pełne rozmachu, wielowątkowe, barwne herstorie!

Recenzja powstała we współpracy z Bookhunter.com.pl i Wydawnictwem Albatros.

Kiedy myślimy o epoce Tudorów, zapewne większość widzi przed oczami Henryka VIII, który znany jest głównie z tego, że utworzył Kościół Anglii i miał sześć żon. Pewnie ktoś tam jeszcze pamięta córki tego króla, które też zasłynęły w historii. Kto jednak wie więcej o jego małżonkach? Zapewne te bardziej charakterystyczne, jak Anna Boleyn, gdzieś tam krążą w świadomości osób,...

Bardzo dobra, czekam na kolejny tom serii.

Bardzo dobra, czekam na kolejny tom serii.

Ależ ja kocham dramaty historyczne! A jeśli w grę wchodzi historia brytyjskiej monarchii za panowania Tudorów - wierzcie lub nie - sięgam po taką książkę w ciemno obiecując sobie pierwszorzędną rozrywkę. A nie ma co ukrywać: Tudorowie mieli sporo za uszami, przez co stali się inspiracją dla wielu Twórców.

Ooooo rany, dalej nie mogę przestać myśleć o treści tej powieści! W dalszym ciągu pozostaję pod wielkim wrażeniem wybitnych umiejętności pisarskich Elizabeth Fremantle, która jak nikt inny potrafi wykreować bohaterów swoich powieści. Kreacja Katherine Parr zrobiła na mnie piorunujące wrażenie; dawno nie miałam przyjemności z tak wybitnie zbeletryzowaną postacią historyczną! Autorka niemalże maluje słowami portret silnej, zdecydowanej kobiety-królowej, która mimo przeciwności losu umie zatroszczyć się o siebie (dosłownie: uniknęła ścięcia przez swoje spryt, błyskotliwość i inteligencję) oraz przeforsować wyznawaną ideologię. Przy okazji jest to postać niepozbawiona wad, przez co wypada bardzo przekonująco.
Fremantle portretuje również samą Anglię, bez warstwy pudru - pełną dworskiej zawiści, intryg i brudu.

„Rozgrywa królowej” to oprócz silnych kobiecych sylwetek i prawdziwie emocjonujących zwrotów akcji (chwilami miałam wrażenie, że czytam świetnie skrojony thriller szpiegowski, w którym bohaterowie muszą wykazać się ponadprzeciętną inteligencją) wspaniała proza historyczna, doskonale odzwierciedlająca realia epoki. Epoki, w której głos kobiet miał nikłe szanse przebić się przez grubą, skamieniałą skorupę przyzwyczajeń i wiekowych tradycji.
Jej się udało!

Ależ ja kocham dramaty historyczne! A jeśli w grę wchodzi historia brytyjskiej monarchii za panowania Tudorów - wierzcie lub nie - sięgam po taką książkę w ciemno obiecując sobie pierwszorzędną rozrywkę. A nie ma co ukrywać: Tudorowie mieli sporo za uszami, przez co stali się inspiracją dla wielu Twórców.

Ooooo rany, dalej nie mogę przestać myśleć o treści tej powieści! W...

Moja pierwsza od niepamiętnych czasów książka historyczna i muszę przyznać, że przyciągnął mnie jej opis i sama okładka. Katarzyna nie miała lekko - zaraz po śmierci związała się z kolejnym królem, choć długo nie mogła uwierzyć plotkom dwórek, jakoby Henryk VIII Tudor się nią interesował. W międzyczasie pozwoliła się omamić żarliwemu uczuciu względem Tomasza Seymoura i z całych sił próbowała po sobie tego nie pokazać. Miłość jest naprawdę ślepa, ponieważ Katarzyna nie wiedziała jaki Tomasz jest (przekonała się o tym dopiero po ślubie, który wzięli potajemnie). Z samym Henrykiem przeżyła dużo, dlatego tytuł jest tutaj dobrze dobrany - rozgrywka. Wiele przeszkód musiała ominąć, czego nie ułatwiał jej obecny związek z osobą, której zdanie potrafiło zmienić się bardzo szybko. Intrygi i spiski, wieczne pilnowanie się i myślenie nad sensem swoich słów, by przypadkiem nie stracić głowy. Katarzyna Parr sprostała wszystkiemu, co zostało jej później wynagrodzone, po części. Na pewno duży plus ma ta książka za łączenie fikcji z historią, na pewno zachęca to do sięgnięcia samemu do tej tematyki, poznanie jej. Brak unowocześnienia, co pozwala wtopić się w historię (prawie czułam, jakbym ja ubrana była w taką wytworną suknię jak dwórki). Nie zrażajcie się, akcja czasami płynie wolniej, czasami szybciej, ale mimo to warto sięgnąć. Ja po kolejne tomy sięgnę na pewno. (*´∀`*)

Moja pierwsza od niepamiętnych czasów książka historyczna i muszę przyznać, że przyciągnął mnie jej opis i sama okładka. Katarzyna nie miała lekko - zaraz po śmierci związała się z kolejnym królem, choć długo nie mogła uwierzyć plotkom dwórek, jakoby Henryk VIII Tudor się nią interesował. W międzyczasie pozwoliła się omamić żarliwemu uczuciu względem Tomasza Seymoura i z...

"Rozgrywka królowej" to powieść historyczna autorstwa Elizabeth Fremantle, która przenosi nas na dwór Henryka VIII Tudora. Główna bohaterka, Kateryna Parr, to postać historyczna, znana z tego, że była szóstą i ostatnią żoną króla Henryka VIII.

Zalety:
- główna bohaterka przedstawiona jako inteligentna, silna i odważna kobieta, która staje w obliczu intryg politycznych i osobistych zagrożeń;
- autorka doskonale oddaje atmosferę epoki, a jej szczegółowe opisy dworskiego życia pozwalają czytelnikom zanurzyć się w świecie pełnym przepychu, rywalizacji i tajemnic;
- Fremantle umiejętnie łączy fakty historyczne z elementami fikcji, tworząc wciągającą narrację, która utrzymuje zainteresowanie czytelnika od pierwszej do ostatniej strony;
- Kateryna Parr jest przedstawiona jako kobieta o wielkiej inteligencji, zdolna do podejmowania trudnych decyzji i jednocześnie wierna swoim wartościom. Jej relacje z innymi postaciami, w tym z królową Elżbietą I i innymi osobami z dworu, są dynamiczne i pełne napięcia. To sprawia, że czytelnik jest stale zainteresowany losami bohaterów.
- Fremantle potrafi oddać niuanse polityczne i społeczne epoki, dzięki czemu czytelnicy mogą lepiej zrozumieć motywacje postaci i wydarzenia, które mają wpływ na ich życie;
- wątek romantyczny, choć obecny, nie dominuje nad fabułą, co sprawia, że historia skupia się na bardziej istotnych aspektach życia dworskiego i politycznego.

Wady:
- tempo narracji, które czasami bywa nierówne. W niektórych miejscach akcja przyspiesza gwałtownie, podczas gdy w innych momentach wydaje się ciągnąć zbyt długo.

"Rozgrywka królowej" to interesująca powieść historyczna, która oferuje wnikliwe spojrzenie na czasy Henryka VIII.

"Rozgrywka królowej" to powieść historyczna autorstwa Elizabeth Fremantle, która przenosi nas na dwór Henryka VIII Tudora. Główna bohaterka, Kateryna Parr, to postać historyczna, znana z tego, że była szóstą i ostatnią żoną króla Henryka VIII.

Zalety:
- główna bohaterka przedstawiona jako inteligentna, silna i odważna kobieta, która staje w obliczu intryg politycznych i...

„Wbrew obawom spodobał jej się pobyt na dworze, gdzie ciągle coś się dzieje, a uczty i bale maskowe pozwalają choć trochę zapomnieć o przeszłości. Nawet plotki i intrygi są fascynujące”.

Dworski klimat. Bezwzględne zasady. „Rozgrywki królowej” to historia, w której kobieta musi dostosować się do panujących reguł. Jednak charakter Katarzyny nie do końca jej na to nie pozwala...

Szczerość i inteligencja głównej bohaterki były obezwładniające. Posłuch, jakim obdarowywali ją inni budził respekt, dlatego też Katarzyna miała moc sprawczą i chociaż to ona powinna dostosować się do zasad, czasem sama je tworzyła.

„Rozgrywka królowej” to dramat historyczny, w którym miłość miesza się z powinnością. Ten typ epoki rządzi się własnymi prawami, może i miłość jej i jej kochanka nie była głęboka, za to na pewno mocna i gwałtowna. Jednak, czy aby samo uczucie wystarczy Katarzynie?

Bohaterka zdecydowanie była stworzona do wyższych celów. Wolała poświęcić siebie i własne szczęście na rzecz korzyści. Jej wychowanie i materialne potrzeby tworzyły cały klimat historii.

Bohaterowie mają coś w sobie i chociaż sam Henryk nie należał do moich ulubieńców, wręcz budził we mnie negatywne odczucia, tak całą historię czytało się z lekkością.

Książka oddaje swoją historią wspaniały i wyniosły klimat, pełen intryg i etykiety dworskiej. Cudowna i nieodkładalna! Polecam.

[REKLAMA WYDAWNICTWO ALBATROS]

„Wbrew obawom spodobał jej się pobyt na dworze, gdzie ciągle coś się dzieje, a uczty i bale maskowe pozwalają choć trochę zapomnieć o przeszłości. Nawet plotki i intrygi są fascynujące”.

Dworski klimat. Bezwzględne zasady. „Rozgrywki królowej” to historia, w której kobieta musi dostosować się do panujących reguł. Jednak charakter Katarzyny nie do końca jej na to nie...

Oto przykład jak książki poszerzają horyzont. Nie interesuję się historią, nie znam wielu dat ani szczegółowego przebiegu większości najważniejszych wydarzeń. Natomiast czytając książkę lubię znać okoliczności, bardzo często przerywam czytanie, żeby sprawdzić jakąś informację, zobaczyć jak wygląda dane miejsce, gdzie jest położone itp. Czytając 'Rozgrywkę królowej' dowiedziałam się wiele o reformach religijnych, o tym jak wyglądała codzienność na królewskim dworze i o tym, że nawet najlepiej urodzeni mieli przyziemne problemy, np. wszy czy śmierdzący oddech.
Katarzyna Parr była ostatnią żoną Henryka VIII, znanego z bezwzględnego okrucieństwa. Niezwykle dojrzała kobieta, rozważnie stawiająca każdy krok i nie spoczywającą na królewskich laurach. Ciekawie było poznać ją i jej dość postępowe rozważania na owe czasy.

Oto przykład jak książki poszerzają horyzont. Nie interesuję się historią, nie znam wielu dat ani szczegółowego przebiegu większości najważniejszych wydarzeń. Natomiast czytając książkę lubię znać okoliczności, bardzo często przerywam czytanie, żeby sprawdzić jakąś informację, zobaczyć jak wygląda dane miejsce, gdzie jest położone itp. Czytając 'Rozgrywkę królowej'...

Dwór Henryka VIII. Owdowiała Katarzyna Parr wraca, by znów służyć na królewskim dworze. Zainteresowanie starego króla bardzo przeszkadza Katarzynie, choć sprzeciwić się nie ma jak. Uwikłana w namiętny romans marzy o tym, by ułożyć sobie życie na nowo. Niestety niezdrowa fascynacja króla jej osobą wszystko komplikuje. Propozycja najważniejszej głowy w państwie to propozycja nie do odrzucenia. Czy Katarzyna, jako szósta żona Henryka Tudora znajdzie w sobie odwagę, by żyć według własnych zasad?

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo?fbid=925538062702313&set=a.530574228865367

Dwór Henryka VIII. Owdowiała Katarzyna Parr wraca, by znów służyć na królewskim dworze. Zainteresowanie starego króla bardzo przeszkadza Katarzynie, choć sprzeciwić się nie ma jak. Uwikłana w namiętny romans marzy o tym, by ułożyć sobie życie na nowo. Niestety niezdrowa fascynacja króla jej osobą wszystko komplikuje. Propozycja najważniejszej głowy w państwie to propozycja...

Książka wspaniale oddaje klimat czasów Henryka VIII, perełka, czyta się jednym tchem. Dodatkowy pus za zgodność ze źródłami historycznymi. Naprawdę polecam i czekam na kolejne części.

Książka wspaniale oddaje klimat czasów Henryka VIII, perełka, czyta się jednym tchem. Dodatkowy pus za zgodność ze źródłami historycznymi. Naprawdę polecam i czekam na kolejne części.