Polska pisarka, felietonistka, varsavianistka, prawniczka i orientalistka. Ukończyła autorską klasę humanistyczną z rozwiniętym programem wychowania estetycznego w VII LO im. Juliusza Słowackiego w Warszawie, a następnie prawo na Uczelni Łazarskiego oraz iranistykę na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. By nauczyć się języka tureckiego, dwa lata studiowała turkologię. Przez kilka lat pracowała jako prawnik oraz przewodnik miejski po Warszawie. Znana z serii wakacyjnych spacerów po Warszawie, które współtworzyła dla Wirtualnej Polski, programu telewizyjnego Poszlafirujemy po Pragie oraz felietonów. Choć urodziła się na Dolnym Śląsku, mówi o sobie, że jest adopcyjnym dzieckiem Warszawy. Zadebiutowała w 2015 roku powieścią Warszawski niebotyk, która znalazła się w finale I. edycji konkursu Promotorzy Debiutów organizowanego przez Instytut Książki i Fundację Tygodnika Powszechnego. Powieść Owoc granatu. Dziewczęta wygnane została nominowana w plebiscycie portalu lubimy czytać do miana Książki Roku 2018 w kategorii Powieść historyczna.
Autorka specjalizuje się w powieści historycznej. Wnikliwe przygotowuje się do pisania każdej kolejnej książki, docierając do trudno dostępnych materiałów źródłowych. Maria Paszyńska skupia się nie tylko na rzetelności w kwestii realiów historycznych, lecz także na wnikaniu w psychikę bohaterów, ukazywaniu ich emocji, dobra tkwiącego w człowieku, zawsze i pomimo wszystko. Szczególnie ważne są dla niej tematy społeczne, przede wszystkim te dotyczące tolerancji, wielokulturowości i dialogu międzyreligijnego. W swoich książkach przedstawiała m.in. przedwojenną Warszawę, Imperium Osmańskie, wojenne losy stołecznego ogrodu zoologicznego prowadzonego przez Jana i Antoninę Żabińskich oraz tułaczkę Polaków zesłanych na Syberię w czasie II wojny światowej.http://www.mariapaszynska.wordpress.com/
Z małżeństwem jest tak jak z każdym innym organizmem. Po pierwsze, trzeba o nie dbać. Po drugie, choć w zasadzie powinienem wymienić to jako...
Z małżeństwem jest tak jak z każdym innym organizmem. Po pierwsze, trzeba o nie dbać. Po drugie, choć w zasadzie powinienem wymienić to jako pierwsze, trzeba dokonać odpowiedniego wyboru...
Powieść, która dotyka tematu kobiet będących i walczących w podziemu. Kobiet, których bronią była uroda, wdzięk, spryt i inteligencja. Kobiet, które po wojnie zostały jednoznacznie ocenione, a których historia nie docenia. Bohaterki podziemia. Autorka wykreowała tutaj postać młodziutkiej Marianny Jurasz – miłośniczki matematyki i gry szachowej, która dzięki swoim zdolnościom została wciągnięta w samotna walkę, której stawką było jej życie. Miłość, samotność i rozczarowanie – to jej doświadczenia.
Książka poruszająca i zachęcająca do sięgnięcia po udokumentowane historie agentek AK.
Inspiracją do napisania powieści były prawdziwe bohaterki walczące w AK – kochanki nazistów – agentki wywiadu.
Powieść o kobietach o których nie mówi się na lekcjach historii,o kobietach,które również walczyły,były szpiegami,zdobywały informacje.Ich największą bronią była inteligencja,spryt i uroda.Niedoceniane po wojnie często kończyły aresztowane przez komunistyczne władze ,oskarżane o zbrodnie,których nie dokonały.
Autorka stworzyła postać Marianny Jurasz na wzór kilku kobiet działających w podziemiu.Powieść wciąga i długo zostaje w głowie.Polecam!!