Ragnar Jónasson

Sama nie wiem co myśleć o tej książce. Gdzieś w połowie zrobiła się nawet interesująca i wciągająca ale cała pierwsza połowa niepotrzebnie rozbudowana. Przy dialogach zgrzytałam zębami, nie wiem czy to autor pisze je w taki dziwny sposób czy tłumacz tłumaczy. Policja islandzka sprawia wrażenie jakichś kompletnych niemot, nikt z nimi nie chce rozmawiać, zewsząd ich wyrzucają a oni przepraszają i odchodzą. Nie wiem w jaki sposób udało się Huldzie rozwiązać tą sprawę z takim nastawieniem. A autor wciąż pisze o dziewiętnastolatku "chłopiec", z opisu zanim padł jego wiek to myślałam, że "chłopiec" to ma 11 lat maksymalnie. Pierwotne rozwiązanie sprawy Katli to jakaś niedorzeczność. Ale w sumie nie było najgorzej i na pewno przeczytam ostatni tom trylogii.