Najnowsze artykuły
- Artykuły„Dobry kryminał musi koncentrować się albo na przestępstwie, albo na ludziach”: mówi Anna SokalskaSonia Miniewicz1
- ArtykułyDzień Dziecka już wkrótce – podaruj małemu czytelnikowi książkę! Przegląd promocjiLubimyCzytać1
- ArtykułyKulisy fuzji i strategii biznesowych wielkich wydawców z USAIza Sadowska5
- ArtykułyTysiące audiobooków w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty StorytelLubimyCzytać1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Maciej Popko
12
6,9/10
Pisze książki: powieść historyczna, reportaż, literatura podróżnicza, historia, popularnonaukowa, religia, turystyka, mapy, atlasy
Urodzony: 03.12.1936Zmarły: 22.11.2014
prof. zw. dr hab. Maciej Popko - polskie orientalista, taternik i alpinista.
Pochodził z Częstochowy.
Absolwent UW.
Specjalista z zakresu historii i religii Wschodu Starożytnego, kulturoznawstwa (ze szczególnym naciskiem na orientalistykę),językoznawstwa oraz religioznawstwa. Jego oczkiem w głowie była starożytna Anatolia, leżąca obecnie w granicach Turcji.
Autor lub współautor sporej ilości publikacji, w tym także wydanych w formie książkowej.
Członek Polskiej Akademii Nauk (PAN).
Był organizatorem i kierownikiem wielu polskich wypraw w góry azjatyckie.
Wybrane publikacje książkowe: "Turcja" (pierwsze wydanie: Wiedza Powszechna, 1971),"Góry pod półksiężycem" (Iskry, 1974),"Magia i wróżbiarstwo u Hetytów" (PIW, 1982),"Huryci" (pierwsze wydanie: PIW, 1992),"Ludy i języki starożytnej Anatolii" (pierwsze wydanie: Dialog, 1999).http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=6849&lang=pl
Pochodził z Częstochowy.
Absolwent UW.
Specjalista z zakresu historii i religii Wschodu Starożytnego, kulturoznawstwa (ze szczególnym naciskiem na orientalistykę),językoznawstwa oraz religioznawstwa. Jego oczkiem w głowie była starożytna Anatolia, leżąca obecnie w granicach Turcji.
Autor lub współautor sporej ilości publikacji, w tym także wydanych w formie książkowej.
Członek Polskiej Akademii Nauk (PAN).
Był organizatorem i kierownikiem wielu polskich wypraw w góry azjatyckie.
Wybrane publikacje książkowe: "Turcja" (pierwsze wydanie: Wiedza Powszechna, 1971),"Góry pod półksiężycem" (Iskry, 1974),"Magia i wróżbiarstwo u Hetytów" (PIW, 1982),"Huryci" (pierwsze wydanie: PIW, 1992),"Ludy i języki starożytnej Anatolii" (pierwsze wydanie: Dialog, 1999).http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=6849&lang=pl
6,9/10średnia ocena książek autora
241 przeczytało książki autora
616 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Miłość i seks w kulturach Wschodu Starożytnego
Maciej Popko, Krystyna Łyczkowska
7,0 z 2 ocen
13 czytelników 0 opinii
1996
W górach wysokich. Kompendium polskich wypraw wysokogórskich
Andrzej Paczkowski, Maciej Popko
8,0 z 6 ocen
75 czytelników 0 opinii
1985
Religie Bliskiego Wschodu i dawnej Europy. Zarys dziejów
Maciej Popko, Franciszek Machalski
6,8 z 8 ocen
36 czytelników 1 opinia
1981
Kultobjekte in der hethitischen Religion (nach keilschriftlichen Quellen)
Maciej Popko
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1978
Najnowsze opinie o książkach autora
Magia i wróżbiarstwo u Hetytów Maciej Popko
7,2
O cywilizacji hetyckiej wiemy w sumie niewiele, tak więc trochę się zdziwiłem, gdy natrafiłem na polską książkę poświęconą wybranemu aspektowi hetytologii, tj. magii i wróżbiarstwu. Jak większość ludów starożytnych Hetyci nie czynili rozróżnienia między magią a religią, tak że ta pierwsza była w ich kulturze czymś wszechobecnym. Autor książki zwraca uwagę na zachowane w hetyckich tekstach typy magicznych obrzędów dotyczących codziennych czynności takich jak prace polowe, budownictwo, czy leczenie. Rozszerzone zostają tu uwagi na temat wpływu Hurytów na Hetytów (Popko zawarł je w swojej książce "Huryci"),bowiem właśnie magia hetycka w bardzo dużym stopniu wykazuje oddziaływanie huryckich sąsiadów.
Co do wróżbiarstwa, to również ono było zakorzenione wśród mieszkańców kraju Hatti. Zwraca uwagę znaczące podobieństwo obrzędów hetyckich do innych, późniejszych praktyk mantycznych, zwłaszcza etruskich (co można traktować jako argument świadczący o małoazjatyckim pochodzeniu tego ludu). Wielka rola w hetyckiej magii i wróżbach starej kobiety przywodzi oczywiście na myśl naszą słowiańską Babę Jagę i zapewne można by to uznać za jakiś praindoeuropejski element, gdyby nie fakt, że - jak twierdzi Autor - pojawia się on już w przedhetyckich wierzeniach Anatolii.
Ogólnie rzecz biorąc jest to dobrze napisana praca popularnonaukowa. Lekturę nieco utrudnia fakt oparcia się Autora na tekstach zachowanych bardzo fragmentarycznie, skutkiem czego nieraz nie bardzo wiadomo, co hetyccy twórcy tekstów magicznych istotnie mieli na myśli. "Magia i wróżbiarstwo u Hetytów" dobrze uzupełnia ogólne prace, np. Gurneya. Zestawienie z publikacjami o magii i wróżbiarstwie, na przykład w świecie starożytnej Grecji i Rzymu, pokazuje, jak wiele podobieństw wykazywały tego typu obrzędy niezależnie od czasu i miejsca.
Tomasz Babnis
Mitologia hetyckiej Anatolii Maciej Popko
6,5
Bardzo dobrze napisana i fundamentalna dla swojej dziedziny praca. Klarowny i rzeczowy naukowy styl.
Dostajemy ogólne wprowadzenie do historii i archeologii Hetytów, wiadomości o ich religii i rytuale, a wreszcie mity – począwszy od kosmogonicznych i teogonicznych – wszystko zaś z podziałem na motywy rdzennie hetyckie oraz przejęte od Hurytów i z innych krajów oraz od innych ludów starożytne Bliskiego Wschodu. Teksty mitów są tam gdzie to możliwe tłumaczone, a tam gdzie brak dostatecznego materiału do tłumaczenia, mamy komentarz Autora. Jak poniekąd wyżej wspomniałem, ukazane też zostają powiązania pomiędzy mitologią i literaturą hetycką oraz innych ludów i krajów regionu – Fenicjan, Greków, Mezopotamii etc. Zaletą jest też wyraźne wskazanie co jest hipotezą o dużym stopniu prawdopodobieństwa,a co w większym stopniu spekulacją.
Pozycja obowiązkowa dla każdego zainteresowanego tematem, a też warta przeczytania dla kogoś kto, jak na przykład ja, o Hetytach wcześniej wiedział jedynie tyle, że kojarzył nazwę tego ludu.