Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor dotyka wielu obszarów życia indywidualnego człowieka i relacji z innymi. Posiłkując się wiedzą naukową, swoimi doświadczeniami jako psychoterapeuta, małżonek i rodzic oraz wiarą opisuje różne zachowania, te negatywne i te pożądane. Wskazuje na wartość poświęcenia, odpowiedzialności i otwartości w sensownym przeżyciu życia, które w swojej istocie jest przede wszystkim skierowane na wyzwolenie się że zła. Zwraca uwagę na ryzyko relacji z toksycznymi osobami, na właściwe dobieranie osób, z którymi się żyje, pracuje czy spędza wolny czas. W relacjach między ludźmi są różne formy rozmowy, ale najważniejsze jest w niej (pewno nie tylko według autora) empatyczne słuchanie, próba zrozumienia przekazu drugiej osoby, chęć nauczenia się czegoś nowego. Wspólna, szczera i konkretna rozmowa pozwala ogarnąć chaos, pozwala uniknąć gorszych szkód. Pisząc o wychowaniu dzieci, o byciu szczerym wobec nich, autentycznym, czasem wymagającym zwraca uwagę, że pozwala to zarówno zmniejszyć chaos w życiu rodziny jak i przygotować dzieci do zycia w spoleczenstwie. Natomiast nadopiekuńczość, uległość, chęć bycia miłym dla wszystkich, równość za wszelką cenę nie są dobrymi pomysłami na rozwój pełnej i prawdziwej osobowości. Dalej twierdzi, że uczciwość przed sobą, wobec swoich zachowań i działań jest podstawą do bycia w porządku wobec świata. I że życie musi mieć większy cel, sens, niż tylko robienie tego, co jest pożyteczne. Swoją opowieść Petersen kończy rozważaniami o cierpieniu, że jest częścią życia człowieka, wynika z jego ograniczoności, nie bycia wszechmocnym. Ta książka jest wielką pochwałą mówienia prawdy, bycia szczerym i uczciwym najpierw wobec siebie, a potem wobec innych. Z jednej strony można powiedzieć, że wszystkie te zasady, to są same oczywistości, że nie ma w nich nic odkrywczego. Bo z jednej strony tak jest. Ale z drugiej, jak sam autor pod koniec książki podsumowuje, ma nadzieję, że: “The book revealed things you knew that you did not know you knew.”