-Zawsze uczyłeś mnie, że jeśli człowiek czegoś bardzo pragnie i mądrze do tego zmierza, osiągnie nawet to, co wydaje się nieosiągalne.
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Tadeusz Biedzki
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Biedzki
11
1
6,7/10
Urodzony: 21.03.1953
polski pisarz, dziennikarz, podróżnik, przedsiębiorca i dyplomata. Autor książek podróżniczych i powieści sensacyjno-historycznych. Nagrodzony m.in. Bursztynowym Motylem im. Arkadego Fiedlera za książkę „W piekle eboli”. Podróżnik wędrujący z żoną Wandą głównie po Trzecim Świecie. Właściciel kilku firm. Konsul honorowy Republiki Łotewskiej w Katowicach.
6,7/10średnia ocena książek autora
954 przeczytało książki autora
818 chce przeczytać książki autora
12fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Na pograniczu. Klin klinem. Po hipnozie
Tomasz Czabański, Tadeusz Biedzki
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1986
Śląskie obrachunki. Adwokat i dzieje. Dziwex-show
Jan Lewandowski, Tadeusz Biedzki
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
1982
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
W Afryce zawsze jest jakaś wojna. Tak było, jest i nie skończy się nigdy.
1 osoba to lubiSłówko "jutro" daje błogie poczucie, że dziś wszystko zostało zrobione, że już nie mamy żadnych obowiązków, że można nie martwić się niczym ...
Słówko "jutro" daje błogie poczucie, że dziś wszystko zostało zrobione, że już nie mamy żadnych obowiązków, że można nie martwić się niczym i o nic. Że pora na odpoczynek. Odpoczynek po "nic nierobieniu". A gdy nadchodzi jutro, to też no problem. Przecież jutro też ma swoje jutro. Można położyć się w cieniu, pomarzyć i błogo spać.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
W Afryce. Trylogia afrykańska część 3 Tadeusz Biedzki
7,7
Kolejny reporterski zapis z podrozy do Afryki. Nie jest to klasyczna powiesc, w ktorej autor sam podkreca napiecie, wciaga czytelnika w meandry intrygi stanowiacej najczesciej glowna os fabuly. Tutaj nie ma wymyslonych zdarzen, fikcyjnych postaci, zbędnej narracji. W ksiązkach Biedzkiego pisanych świetnym piórem doskonałego obserwatora życia aż kipi od ludzkich dramatów, ale nie brakuje też szczęścia, ale i miłości z nutką seksualności. Jak to w życiu. Różnica dzieląca jego tematykę od wielu innych pozycji o człowieczej doli polega na tym, ze Biedzki eksploruje niepoznany do końca Czarny Ląd. W drugim dziesięcioleciu XXI wieku, narody Afryki wciaż dotykają te same problemy głodu, zarazy, ale i brak zrozumienia przez Zachodnia cywilizację obcej kultury, źródła zabobonów, zachowań, tradycji, wierzeń. Nie wiem co bardziej emocjonujące w Trylogii afrykańskiej: opisy życia czy świadomość, że tak tam wygląda życie? Tadeusz Biedzki miał szczęście być redakcyjnym kolegą Ryszarda Kapuścińskiego. Nie wiemy czy zaraził go swymi opowieściami, namówił do podążania tym samym tropem czy też Biedzki sam dojrzał do roli kontynuatora twórcy Cesarza? Fenomen powieści Tadeusza Biedzkiego, a wydał już 9 pozycji, wszystkie związane z Afryką, wynika z bogatej faktografii, celnych spostrzeżeń i wiedzy autora, który nim zasiądzie do klawiatury najpierw weryfikuje to co wchłonął w czasie podróży, by potem dyskretnie oddzielić iluzje od prawdy. Siła przekonywania tego pisarza wynika z jego autentycznej fascynacji podejmowaną tematyką. Twarze Afryki Biedzkiego to nie notatki z kilkudniowej podróży organizowanej przez agencję turystyczną, a wręcz mozolna praca pełna ryzykownych sytuacji, niebezpieczeństw, dylematów na granicy życia i śmierci. Może znajdzie się odważny producent, ktory przeniesie na ekran powieści Biedzkiego, przy których "W pustyni i w puszczy" jawi sie, niestety - niczym grafomańska epistoła.
Wyspy niepoliczone. Indonezja z bliska Tadeusz Biedzki
6,7
Idealna książka podróżnicza. Jest przygoda opisana nawet wtedy, gdy autor z perspektywy czasu uważa, że był to raczej przejaw głupoty niż odwagi. Nie boi się do tego przyznać, otwarcie krytykuje swoje poczynania. Między innymi z tego powodu nie jest nudno. Jest informacja. I to zarówno o tym jak teraz wygląda Indonezja, jak i o tym jakie historyczne wydarzenia to sprawiły. Są opinie i mniemania autora, których nie waha się wygłosić, nawet gdy skrajnie subiektywne. Są opowieści, legendy, wierzenia i mity zręcznie wplecione w treść. Są reporterskie opowieści, jak ta z kopalni siarki. O tym jak ciężka i niebezpieczna jest praca tragarzy, górników, jak krótko żyją. Autor chętnie rozmawia z tubylcami, dzięki tej łatwości w nawiązywaniu kontaktów spotyka niezwykłych ludzi, na przykład służącego w pałacu sułtana, który był skłonny załatwić podróżnikowi audiencję. Są też oczywiście opowieści kulinarne, lecz stanowią wisienkę na torcie, nie przytłaczając treści. Jeśli chodzi o wersję audio, to chwilę musiałam się przyzwyczaić do sposobu czytania lektora. Jest przejęty treścią i to słychać. Sięgnęłam po wersję papierową, żeby na spokojnie wrócić do niektórych historii, a przede wszystkim obejrzeć zdjęcia. Zdecydowanie warto. Polecam.